INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego -
jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 24 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 1968 r. jako osoba niepełnoletnia i ucząca się, nabyła w 1/2 części spadek po zmarłej matce. Dziedziczenie nastąpiło na podstawie ustawy. Powyższe wynika z postanowienia Sądu Powiatowego z dnia 26 marca 1968 r. Przedmiotem spadku była nieruchomość, działki gruntu stanowiące ówcześnie grunty rolne.

W 1971 r. uchwałą Prezydium Rady Narodowej nastąpiło wywłaszczenie, t.j. przejęcie nieruchomości na rzecz Państwa w trybie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r. Nr 27, poz. 216 ze zm.). Decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Wydział Rolnictwa i Leśnictwa z dnia 16 października 1972 r. ustalono wysokość odszkodowania. Wypłata odszkodowania nastąpiła w formie nieoprocentowanych rat w latach 1972-1975. Cel wywłaszczenia (budownictwo mieszkaniowe) do dnia dzisiejszego nie został zrealizowany.

W 2010 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody (zgodnie z przynależnością terytorialną) o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 16 października 1972 r. Jako uzasadnienie wniosku podała wydanie ww. decyzji z rażącym naruszeniem prawa materialnego.

Decyzją Wojewody z dnia 29 października 2010 r. stwierdzono nieważność decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Wydział Rolnictwa i Leśnictwa z dnia 16 października 1972 r., jako wydanej z rażącym naruszeniem przepisów prawa powszechnie obowiązującego w dacie jej wydania. W związku z tym decyzja z 1972 r. została wyłączona z obrotu prawnego.

Z godnie z art. 112 ust. 4 oraz art. 129 ust. 1 i 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami Wnioskodawczyni złożyła więc do Starosty wniosek z dnia 18 listopada 2010 r. o ustalenie i zapłatę odszkodowania za przejętą na własność Skarbu Państwa nieruchomość.

Decyzją administracyjną Starosty z dnia 29 kwietnia 2011 r. ustalono wysokość i termin wypłaty odszkodowania, pomniejszoną o zwaloryzowaną wysokość wypłaconego wcześniej zaniżonego odszkodowania. Decyzja ta została wydana na podstawie art. 129 ust. 5, art. 130, art. 132 ust. 1a i 3a oraz ust. 4, art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wypłata odszkodowania w kwocie 119.828 zł nastąpiła w dniu 15 lipca 2011 r. przelewem na konto Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uzyskana kwota odszkodowania podlega zwolnieniu od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, odszkodowanie wypłacone w dniu 15 lipca 2011 r. za wywłaszczone grunty, w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

W sytuacji wskazanej we wniosku Wnioskodawczyni w 1968 r. jako osoba niepełnoletnia i ucząca się, nabyła w 1/2 części spadek po zmarłej matce. Przedmiotem spadku była nieruchomość, działki gruntu stanowiące ówcześnie grunty rolne.

W 1971 r. uchwałą Prezydium Rady Narodowej nastąpiło wywłaszczenie, t.j. przejęcie nieruchomości na rzecz Państwa w trybie art. 8 ust. 1 ustawy o terenach budowlanych na obszarach wsi. Decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Wydział Rolnictwa i Leśnictwa z dnia 16 października 1972 r. ustalono wysokość odszkodowania. Wypłata odszkodowania nastąpiła w formie nieoprocentowanych rat w latach 1972-1975.

Decyzją Wojewody z dnia 29 października 2010 r. stwierdzono nieważność ww. decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem przepisów prawa powszechnie obowiązującego w dacie jej wydania. Następnie Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Starosty o ustalenie i zapłatę odszkodowania za przejętą na własność Skarbu Państwa nieruchomość.

Decyzją administracyjną Starosty z dnia 29 kwietnia 2011 r. ustalono wysokość i termin wypłaty odszkodowania, pomniejszoną o zwaloryzowaną wysokość wypłaconego wcześniej zaniżonego odszkodowania. Decyzja ta została wydana na podstawie art. 129 ust. 5, art. 130, art. 132 ust. 1a i 3a oraz ust. 4, art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wypłata odszkodowania w kwocie 119.828 zł nastąpiła w dniu 15 lipca 2011 r. przelewem na konto Wnioskodawczyni.

Powołany we wniosku art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r. Nr 27, poz. 216 ze zm.), uchylonej z dniem 1 sierpnia 1985 r., stanowił, iż stosownie do potrzeb budownictwa prezydia powiatowych rad narodowych będą przejmowały stopniowo na własność Państwa grunty stanowiące własność osób fizycznych oraz osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej, wyznaczone w trybie art. 2 i art. 3-6 jako tereny budowlane budownictwa mieszkaniowego i zagrodowego. Przejęcie na własność Państwa ww. gruntów następowało z mocy prawa, z dniem ogłoszenia w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej uchwały prezydium powiatowej rady narodowej o ustaleniu granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Państwa (art. 8 ust. 3 ww. ustawy).

Regulująca kwestie odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651) w art. 129 ust. 1 stanowi, że odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 129 ust. 5 ustawy, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu:

1. w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3, art. 106 ust. 1 i art. 124-126;
2. na wniosek podmiotu realizującego cel publiczny lub właściciela wywłaszczonej nieruchomości;
3. gdy nastąpiło pozbawienie praw do nieruchomości bez ustalenia odszkodowania, a obowiązujące przepisy przewidują jego ustalenie.

Z analizy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie przychodu między innymi z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Natomiast przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, w sytuacji gdy łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania.

Zatem w przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z warunków albo gdy nie zostanie spełniony żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Ponieważ w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nabyła własność wywłaszczonej nieruchomości w 1968 r. w drodze spadku, co tym samym nie pozwala na ustalenie ceny jej nabycia, to biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że nie została spełniona co najmniej jedna z przesłanek wyłączających zastosowanie analizowanego zwolnienia, co oznacza, że odszkodowanie, które otrzymała Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.