INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży jednej działki budowlanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży jednej działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielką dwóch działek rolnych o łącznej powierzchni 1,64 ha oraz 3 działek budowlanych o łącznej powierzchni 3.894 m². Przedmiotowy grunt został zakupiony w roku 1972 od osoby fizycznej i stanowi wyłączną własność Zainteresowanej. W roku 1993 ze względu na zły stan zdrowia, Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Gminy wniosek o przekształcenie gruntu rolnego na działki budowlane. W roku 1995 uchwałą Rady Gminy o uchwaleniu Planu Zagospodarowania Przestrzennego jedynie część gruntu została przekształcona na cele budowlane. Powierzchnia 1,64 ha pozostała jako grunt rolny. Ziemię tę Zainteresowana uprawiała wspólnie z mężem jako zajęcie dodatkowe po pracy zawodowej.

Od roku 2008 stan zdrowia Wnioskodawczyni się pogorszył i została ona zmuszona do zrezygnowania z pracy na roli. Zainteresowana ziemię wydzierżawiła nieodpłatnie (na dzierżawę płatną nie było chętnych) osobie fizycznej. Wnioskodawczyni korzysta jedynie z dopłaty Unijnej, z której pokrywa koszty podatku rolnego i ubezpieczenie obowiązkowe PZU. Zainteresowana ma 69 lat a mąż 73 lata i utrzymują się z emerytury z tytułu pracy zawodowej.

Wysokość emerytury Wnioskodawczyni wynosi 1 050,78 zł netto, w tym 186,71 zł stanowi dodatek z tytułu deportacji wraz z rodzicami do pracy przymusowej w III Rzeszy. Ponieważ koszty leczenia Zainteresowanej są coraz wyższe i emerytura nie wystarczy, jest ona zmuszona sprzedać jedną działkę budowlaną celem poprawienia swojej sytuacji bytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ww. opisu, Wnioskodawczyni będzie podlegać podatkowi VAT od sprzedaży działki...

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż jednej działki budowlanej nie stanowi działalności gospodarczej ani handlowej i nie powinna być opodatkowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, oraz czy majątek nabyty został z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką dwóch działek rolnych o łącznej powierzchni 1,64 ha oraz 3 działek budowlanych o łącznej powierzchni 3.894 m². Przedmiotowy grunt został zakupiony w roku 1972 od osoby fizycznej i stanowi wyłączną własność Zainteresowanej. W roku 1993 ze względu na zły stan zdrowia, Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Gminy wniosek o przekształcenie gruntu rolnego na działki budowlane. W roku 1995 uchwałą Rady Gminy o uchwaleniu Planu Zagospodarowania Przestrzennego jedynie część gruntu została przekształcona na cele budowlane. Powierzchnia 1,64 ha pozostała jako grunt rolny. Ziemię tę Zainteresowana uprawiała wspólnie z mężem jako zajęcie dodatkowe po pracy zawodowej.

Od roku 2008 stan zdrowia Wnioskodawczyni się pogorszył i została ona zmuszona do zrezygnowania z pracy na roli. Zainteresowana ziemię wydzierżawiła nieodpłatnie (na dzierżawę płatną nie było chętnych) osobie fizycznej. Wnioskodawczyni korzysta jedynie z dopłaty Unijnej, z której pokrywa koszty podatku rolnego i ubezpieczenie obowiązkowe. Zainteresowana ma 69 lat a mąż 73 lata i utrzymują się z emerytury z tytułu pracy zawodowej.

Wysokość emerytury Wnioskodawczyni wynosi 1 050,78 zł netto, w tym 186,71 zł stanowi dodatek z tytułu deportacji wraz z rodzicami do pracy przymusowej w III Rzeszy. Ponieważ koszty leczenia Zainteresowanej są coraz wyższe, jest ona zmuszona sprzedać jedną działkę budowlaną celem poprawienia swojej sytuacji bytowej.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanej nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunt działała ona w charakterze handlowca. Przedmiotowy grunt został zakupiony w roku 1972 od osoby fizycznej i stanowi wyłączną własność Zainteresowanej. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu, nie można uznać, że nieruchomość zakupiono w celu dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie przedstawione okoliczności nie wskazują, iż planowana transakcja sprzedaży nieruchomości miałaby być czyniona z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Wnioskodawczyni bowiem z uwagi na podeszły wiek (Zainteresowana ma 69) i pogorszenie stanu zdrowia (od roku 2008 stan zdrowia Wnioskodawczyni się pogorszył) oraz niewielką emeryturę (wysokość emerytury Wnioskodawczyni wynosi 1 050,78 zł netto) jest zmuszona sprzedać jedną działkę budowlaną celem poprawienia swojej sytuacji bytowej.

Tym samym, należy uznać, iż planowana sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie będzie mogła być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem planowana czynność nie będzie miała formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie będzie cechować się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie będzie mieć zorganizowanego charakteru.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji sprzedaży jednej działki, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem a Zainteresowana nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu tej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.