INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2012 r. (data wpływu 12.03.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 25.05.2012 r. (data nadania 26.05.2012 r., data wpływu 01.06.2012 r.) na wezwanie z dnia 16.05.2012 r. (data nadania 17.05.2012 r., data doręczenia 22.05.2012 r. ) Nr IPPB4/415-208/12-2/SP oraz uzupełnione pismem z dnia 19.06.2012 r. (data nadania 19.06.2012 r., data wpływu 22.06.2012 r.) na wezwanie z dnia 15.06.2012 r. (data nadania 15.06.2012 r., data doręczenia 18.06.2012 r.) Nr IPPB4/415-208/12-4/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 roku i latach następnych – jest:

• nieprawidłowe – odnośnie miejsca zamieszkania w Polsce od dnia powrotu z Libii do dnia wyjazdu rodziny (żony i dziecka) z Polski do Egiptu,

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 roku i latach następnych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 16.05.2012 r. (data nadania 17.05.2012 r., data doręczenia 22.05.2012 r. ) Nr IPPB4/415-208/12-2/SP tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie nazwy i adresu organu podatkowego (Naczelnika Urzędu Skarbowego) właściwego dla Wnioskodawcy ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji indywidualnej, doprecyzowanie stanu faktycznego, uzupełnienie informacji poprzez złożenie oświadczenia, że elementy stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, uiszczenie opłaty w wysokości odpowiadającej liczbie zdarzeń przyszłych oraz przedłożenie dowodu wpłaty.

Pismem z dnia 25.05.2012 r. (data nadania 26.05.2012 r., data wpływu 01.06.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

Ze względu na wątpliwości, co do informacji dotyczących stanu faktycznego, wskazane w uzupełnieniu, pismem z dnia 15.06.2012 r. (data nadania 15.06.2012 r., data doręczenia 18.06.2012 r.) Nr IPPB4/415-208/12-4/SP, tut. Organ ponownie wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia i jednoznacznego doprecyzowania stanu faktycznego.

Pismem z dnia 19.06.2012 r. (data nadania 19.06.2012 r., data doręczenia 22.06.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe wątpliwości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Dzieci i żona są również obywatelami polskimi. Od 2008 r. do 21.02.2011 r. Wnioskodawca przebywał w Libii wykonując pracę na rzecz P. L. BV na podstawie umowy o pracę. W związku z wybuchem zamieszek w Libii, decyzją P. L. BV Wnioskodawca został ewakuowany z Trypolisu do Eindhoven w Holandii. Z dniem 17.03.2011 r. zakończył pracę w P. L. BV w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę przez pracodawcę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Do dnia 07.05.2011 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce. Od dnia 07.05.2011 r. rozpoczął pracę w oddziale P. w Kairze na podstawie umowy o pracę na czas określony. Podatek z tytułu wynagrodzenia płaci pracodawca w Egipcie.

Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymywał w 2011 r. z tytułu pracy w Egipcie stanowiło główne źródło utrzymania.

Do dnia 21.02.2011 r. żona i dziecko przebywali wraz z Wnioskodawcą w Libii. Natomiast od sierpnia 2011 r. Wnioskodawca z żoną i dzieckiem mieszkają w Kairze. Pełnoletnie dzieci Wnioskodawcy z pierwszego małżeństwa przebywają w Polsce, córka studiuje, a syn pracuje. Fizyczny pobyt Wnioskodawcy w Polsce w 2011 wyniósł 91 dni.

Wnioskodawca posiada w Polsce nieruchomości do własnej dyspozycji. Podczas krótkich pobytów w Polsce zatrzymuje się w swoim mieszkaniu w Polsce.

Miejscem zamieszkania do celów podatkowych w 2011 r. był Egipt.

Powiązania osobiste i gospodarcze w 2011 r. z Polską, Libią, Holandią i Egiptem:

Wnioskodawca wraz z rodziną został ewakuowany z Libii po blisko czteroletnim tam pobycie. Ewakuowani byli jako obywatele UE przez samolot specjalny holenderskich sił powietrznych do Eindhoven. Następnego dnia wylecieli samolotem rejsowym do Warszawy z Amsterdamu. Po powrocie do Warszawy firma P. zaproponowała Wnioskodawcy pracę w jej oddziale w Egipcie. Pracę tam Wnioskodawca rozpoczął 07.05.2011 r. Rodzina (żona i syn) dołączyła do Wnioskodawcy w dniu 05.08.2011 r. i odtąd przebywają tam razem. Syn chodzi tam do szkoły (C American C). Wnioskodawca wraz z rodziną zamierzają kontynuować pobyt w Egipcie przynajmniej do ukończenia szkoły przez syna, tj. do 2015 r.

Od dnia 01.01.2011 r. do dnia 21.02.2011 r. ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajdował się w Libii, tam przebywał z rodziną, syn chodził tam do szkoły (American School of Tripoli).

W 2011 r. Wnioskodawca przebywał wraz z rodziną (żoną i dzieckiem) w Holandii 1 dzień w tranzycie do Polski po ewakuacji z Libii. W Polsce w 2011 r. przebywał od dnia 23.02.2011 r. do dnia 07.05.2011 r. wyłączając dwie podróże na granicę tunezyjsko-libijską (01-06.04.2011 r. i 24-28.04.2011 r.) w celu odbioru części rzeczy osobistych pozostawionych w Libii; oraz na urlopie od dnia 22.12.2011 r. do dnia 05.01.2012 r. Na terytorium Egiptu Wnioskodawca przebywa od dnia 07.05.2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższych faktów, Wnioskodawca posiada w roku 2011, oraz przy założeniu podobieństwa stanu faktycznego – w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2011 roku oraz w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega w 2011 roku oraz w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. la ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle powyższego przepisu w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski, konieczne jest przeanalizowanie jego sytuacji odnośnie dwóch kryteriów:

Kryterium długości pobytu na terytorium Polski.

Zarówno w roku 2011 jak i w latach kolejnych, do dnia powrotu do Polski Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni rocznie. W związku z tym nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w oparciu o kryterium ilości dni pobytu na terytorium Polski.

Kryterium położenia ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski.

Wnioskodawca uważa, że Jego centrum interesów osobistych powinno być oceniane przez pryzmat miejsca pobytu oraz sytuacji rodzinnej. Jak zaznaczył w opisie stanu faktycznego –mieszka w Egipcie. W związku z faktem, iż wszelkie Jego zajęcia zostały przeniesione do Egiptu, ten kraj powinien być uważany za miejsce Jego pobytu. Jednocześnie najbliższa rodzina, nieletnie dziecko i żona, przebywają wraz z Wnioskodawcą na terytorium Egiptu. Dziecko uczęszcza do tutejszej szkoły (Cairo American College). Natomiast pełnoletnie dzieci z poprzedniego małżeństwa przebywają w Polsce.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, centrum Jego interesów osobistych znajduje się w Egipcie.

Także centrum interesów gospodarczych, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje się w Egipcie, gdyż wynagrodzenie wypłacane za pracę wykonywaną na terytorium Egiptu stanowi Jego główne źródło przychodu.

Przez większą część roku Wnioskodawca przebywa w Egipcie, gdzie zlokalizowany jest obecnie ośrodek interesów życiowych, gdzie posiada ognisko domowe, świadczy pracę (która stanowi główne źródło przychodów) oraz zarządza swoim majątkiem.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca powinien być uważany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku 2011 oraz latach następnych (do dnia powrotu do Polski) i w rezultacie ciąży na Nim ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tzn. podlega polskiemu opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, Jego żona oraz dzieci są obywatelami polskimi. W okresie od dnia 01.01.2011 r. do dnia 21.02.2011 r. ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajdował się w Libii, tam pracował, przebywał z rodziną, a syn chodził tam do szkoły. Pobyt w Libii trwał od 2008 roku.

Polska dotychczas nie zawarła z Libią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem w przedmiotowej spawie ustalenie czy Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, należy dokonać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Wnioskodawca wskazał, iż od 2008 r. do 21.02.2011 r. przebywał w Libii, tam pracował, mieszkał z rodziną, syn chodził do szkoły. Ośrodek interesów życiowych znajdował się w Libii.

Zatem należy uznać, iż w przypadku Wnioskodawcy w okresie 01.01.2011 r. do 21.02.2011 r. nie będzie spełniony pierwszy warunek wynikający z treści art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to znaczy Wnioskodawca w tym okresie nie posiadał na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Jednak przeniesienie ośrodka interesów życiowych poza granicę Polski, nie uprawnia do uznania, iż w tym okresie Wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, gdyż Wnioskodawca winien również spełnić drugi warunek wynikający z art. 3 ust 1a ustawy, tj. Jego pobyt na terytorium Polski nie powinien być dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca wskazał, iż Jego fizyczny pobyt w Polsce w 2011 roku wyniósł 91 dni.

Mając powyższe pod uwagę, należy uznać, iż Wnioskodawca nie spełnił również drugiego warunku wynikającego z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, tj. Jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przekroczył 183 dni w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż w okresie od dnia 01.01.2011 r. do dnia 21.02.2011 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Libii. Zatem w tym okresie Wnioskodawca podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium RP.

Jak wynika w dalszej części stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w związku z wybuchem zamieszek w Libii Wnioskodawca wraz z rodziną został ewakuowany do Holandii. Następnego dnia wylecieli samolotem rejsowym z Amsterdamu do Warszawy. Pobyt w Holandii trwał 1 dzień. W Polsce w 2011 r. przebywał od dnia 23.02.2011 r. do dnia 07.05.2011 r. wyłączając dwie podróże na granicę tunezyjsko-libijską (01-06.04.2011 r. i 24-28.04.2011 r.) w celu odbioru części rzeczy osobistych pozostawionych w Libii; oraz na urlopie od dnia 22.12.2011 r. do dnia 05.01.2012 r. Na terytorium Egiptu Wnioskodawca przebywa od dnia 07.05.2011 r., od tego dnia rozpoczął tam pracę na czas określony. Natomiast rodzina (żona i syn) dołączyła do Wnioskodawcy w dniu 05.08.2011 r. i odtąd przebywają w Egipcie razem. Syn chodzi tam do szkoły. Wnioskodawca wraz z rodziną zamierzają kontynuować pobyt w Egipcie przynajmniej do ukończenia szkoły przez syna, tj. do 2015 r.

Jak wynika z treści art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24.06.1996 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 690), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce zarządu, siedzibę prawną lub inne kryterium o podobnym charakterze.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 w. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się w sposób następujący:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub jeżeli nie posiada obywatelstwa żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż od dnia przeniesienia ośrodka interesów życiowych z Libii do Polski do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Egiptu, tzn. do dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dziecka), Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam fakt przebywania Wnioskodawcy od 07.05.2011 r. w Egipcie i wykonywania tam pracy, nie przesądza o tym, iż w całym roku podatkowym posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Sam wyjazd z Polski nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca przestaje być rezydentem podatkowym Polski. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem do Egiptu tzw. ośrodka interesów życiowych. Znaczy to tyle, że nie można przyjąć, że posiada on miejsce zamieszkania w Egipcie skoro w Polsce pozostawił najbliższą rodzinę (żonę i syna).

Natomiast od dnia 05.08.2011 r., tj. od dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dziecka) i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Egiptu, Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Egiptu i podlegającą w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od tego dnia Wnioskodawca przebywa w Egipcie wraz z rodziną.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w 2011 r. od dnia przeniesienia ośrodka interesów życiowych z Libii do Polski do dnia wyjazdu rodziny (żony i dziecka) z Polski do Egiptu, Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Natomiast od dnia 01.01.2011 r. do dnia 21.02.2011 r. oraz od dnia 05.08.2011 r. do 31.12.2011 r., a także w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca nie posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.