Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1623/12/JD
z 14 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2012 r. (wpływ do tut. Biura 18 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2012 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także „Wnioskodawca”) została wyodrębniona ze spółki B. Wnioskodawca na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy od 1 kwietnia 2012 r. przejął większość pracowników. W związku z tym spółka B na koniec maja 2012 r. przekazała na rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej „ZFŚS”) Spółki część środków przysługujących przejętym pracownikom z utworzonego na 2012 r. ZFŚS. Spółka otrzymane środki nie zaksięgowała jako przychód lecz uznała konto Funduszu (851). W spółce B przekazane środki wyłączono z kosztów podatkowych i uznano za koszt niepodatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka postąpiła słusznie nie uznając za przychód środków, które wpłynęły na rachunek ZFŚŚ i dotyczyły przejętych pracowników?

Jeżeli środki te powinny być przychodem, to czy jednorazowo, czy też proporcjonalnie?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki te nie powinny stanowić przychodu, gdyż środki Funduszu Socjalnego nie służą celom komercyjnym Spółki tylko pracownikom. Spółka powstała w marcu, w związku z tym nie tworzyła funduszu na 2012 r., nie zaliczyła w koszty otrzymanej kwoty, tak jak się postępuje w przypadku tworzenia Funduszu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), do przychodów nie zalicza się przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz.

Stosownie do art. 7 ust. 3a ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.), w razie przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy na pracodawcę, który nie jest zobowiązany do tworzenia Funduszu, pracodawca przejmujący przejmuje środki pieniężne, należności i zobowiązania Funduszu pracodawcy przekazującego. Nadwyżka przejętych środków pieniężnych wraz z odsetkami oraz przejętych należności wraz z odsetkami nad przejętymi zobowiązaniami wraz z odsetkami nie stanowi przychodu pracodawcy przejmującego, jest gromadzona na odrębnym rachunku bankowym lub wydzielonym subkoncie i podlega wydatkowaniu na zasadach określonych ustawą dla dokonywania wydatków z Funduszu. Art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Natomiast, jak stanowi art. 7 ust. 3b ww. ustawy, w razie przejścia części zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy na pracodawcę zobowiązanego do tworzenia Funduszu, Fundusz pracodawcy przejmującego zwiększa się, w części przypadającej na liczbę przejmowanych pracowników, o równowartość środków pieniężnych Funduszu pracodawcy przekazującego, skorygowanych odpowiednio o należności i zobowiązania Funduszu - według stanu na ostatni dzień miesiąca, w którym następuje przejście.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółka, na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy, od 1 kwietnia 2012 r. przejęła większość pracowników spółki B. W związku z tym spółka B na koniec maja 2012 r. przekazała na rachunek ZFŚS Spółki część środków przysługujących przejętym pracownikom z utworzonego na 2012 r. ZFŚS.

Odnosząc tak przedstawiony stan faktyczny do wyżej powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę od spółki B środki ZFŚS, przypadające na przejętych pracowników, nie będą dla Spółki stanowiły przychodu w rozumieniu art. 12 updop, gdyż na mocy powołanego na wstępie art. 12 ust. 4 pkt 5 updop, środków zwiększających fundusz (w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) nie zalicza się do przychodów. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Dla takiej oceny stanowiska bez wpływu pozostaje okoliczność obowiązku prowadzenia ZFŚS lub jego braku. Jeżeli bowiem Spółka była zobowiązana do prowadzenia ZFŚS przez odrębne przepisy, co nie zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, podstawą dla nieuznania otrzymanej od spółki B wpłaty będzie powołany wcześniej art. 12 ust. 4 pkt 5 updop w zw. z art. 7 ust. 3b ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast w sytuacji, gdy obowiązek taki nie został na Wnioskodawcę nałożony, podstawę prawną dla niezaliczenia powyższej wpłaty do przychodów będzie stanowił art. 12 ust. 4 pkt 5 updop w zw. z art. 7 ust. 3a o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na względzie, że otrzymane przez Spółkę środki nie stanowią przychodu podatkowego, odpowiedź na pytanie wymienione we wniosku jako 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.