Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1091/12/BJ
z 12 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 12 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu służbowego na preferencyjnych warunkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu służbowego na preferencyjnych warunkach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 11 lipca 2012 r. Spółka podpisała porozumienie dotyczące rozwiązania stosunku pracy z prezesem zarządu/dyrektorem zarządzającym. W myśl tego porozumienia Spółka zobowiązała się (po zakończeniu umowy leasingu) odsprzedać byłemu pracownikowi samochód służbowy (Opel Insignia), który użytkował do celów służbowych w czasie trwania stosunku pracy.

Przyrzeczona umowa sprzedaży samochodu ma być zawarta najpóźniej do dnia 31 grudnia 2012 r.

W porozumieniu ustalona została cena sprzedaży samochodu i jest to równowartość ostatniej raty wykupowej, tj. 11.743,47zł brutto. W związku z faktem, że ustalona cena znacznie odbiega od ceny rynkowej (wycena biegłego rzeczoznawcy samochodowego z dnia 8 listopada 2012 r. wynosi: 60.300,00 zł brutto) różnica 48.556,53 zł zostanie potraktowana jako świadczenie częściowo odpłatne (zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ze stosunku pracy i będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z porozumieniem stosunek pracy ustał 31 października 2012 r. W dniu 31 października zostało wypłacone ostatnie wynagrodzenie ze stosunku pracy, a 8 listopada 2012 r. odprawa, która była ostatnim świadczeniem pieniężnym wypłaconym na rzecz byłego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychód wynikający z różnicy między ceną ustaloną w porozumieniu a ceną rynkową należy potraktować jako przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1?
2. Czy w przypadku niemożności dokonania potrącenia zaliczki podatku dochodowego wynikającego z braku jakichkolwiek wypłat pieniężnych na rzecz byłego pracownika, pracodawca nie pobiera (bo nie ma z czego) i nie wpłaca zaliczki podatku dochodowego do właściwego urzędu skarbowego tylko wykazuje wielkość tego przychodu na deklaracji PIT-11 za rok podatkowy 2012 i podatnik sam dokonuje rozliczenia (zapłaty) w swoim zeznaniu rocznym?
   
   

Ad. 1. Zdaniem Spółki, jest to przychód ze stosunku pracy, ponieważ korzystna dla podatnika sprzedaż samochodu została uregulowana w porozumieniu dotyczącym rozwiązania stosunku pracy. Poza tym do sprzedaży na preferencyjnych warunkach dochodzi tylko dlatego, że jest to były pracownik Spółki a osoba, która wcześniej nie byłaby w stosunku pracy ze Spółką nie mogłaby kupić na takich warunkach samochodu. Dlatego też Spółka uważa, że przychód ten należy potraktować jako przychód ze stosunku pracy.

Ad. 2. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „zakłady pracy” są zobowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskały od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy są zobowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę, przekazać na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż płatnik (Spółka) jest zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był zobowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od byłego pracownika, z którym nie łączy go już żaden stosunek prawny. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretację Ministra Finansów z dnia 8 czerwca 2012 r. znak: DD3/033/140/1MD/10/PK-424

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu służbowego na preferencyjnych warunkach (pytanie ozn. nr 1). W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym obowiązków płatnika w przypadku braku możliwości potrącenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z brakiem wypłat na rzecz byłego pracownika, wydano interpretację znak: IBPB II/1/415-279/13/BJ.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Do przychodów pracownika zaliczyć należy zatem wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, w tym świadczenia nieodpłatne, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z faktem wykonywania przez niego pracy.

Na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem „świadczenia nieodpłatnego” rozumieć należy te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Sposób obliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia, otrzymanego przez pracownika od pracodawcy, określony został w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zatem, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Z wniosku wynika, iż w dniu 11 lipca 2012 r. spółka podpisała porozumienie dotyczące rozwiązania stosunku pracy z prezesem zarządu/dyrektorem zarządzającym. W myśl tego porozumienia Spółka zobowiązała się (po zakończeniu umowy leasingu) odsprzedać byłemu pracownikowi samochód służbowy, który użytkował do celów służbowych w czasie trwania stosunku pracy, za cenę znacznie odbiegającą od ceny rynkowej.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż były pracownik (prezes zarządu/dyrektor zarządzający) w wyniku zakupu samochodu za cenę niższą od ceny rynkowej osiągnie korzyść finansową, gdyż na preferencyjnych warunkach nabędzie samochód, którego wartość jest wyższa niż kwota jaką będzie zobowiązany wyłożyć na zakup samochodu. Dzięki takiemu działaniu u tejże osoby dojdzie do przysporzenia w majątku.

Skoro, jak wskazano we wniosku, do sprzedaży samochodu na preferencyjnych warunkach dojdzie tylko dlatego, że jest to były pracownik Spółki a osoba, która wcześniej nie byłaby w stosunku pracy ze Spółką nie mogłaby kupić samochodu na takich warunkach i korzystna sprzedaż samochodu została uregulowana w porozumieniu dotyczącym rozwiązania stosunku pracy, przychód wynikający z różnicy między ceną ustaloną w porozumieniu a ceną rynkową należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.