Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-569/12/BP
z 11 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2012r. (data wpływu 13 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wilgotnych liści tytoniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wilgotnych liści tytoniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza udostępnić w punktach hurtowej sprzedaży liści tytoniu swoim klientom maszynę/maszyny do cięcia papieru, za pomocą których, klienci po samodzielnym otworzeniu/rozerwaniu/rozcięciu przezroczystego i bez jakichkolwiek oznaczeń firmowych i tym podobnych, opakowania foliowego z wilgotnymi i nieprzetworzonymi liśćmi tytoniu, będą mieli darmową możliwość zniszczenia sobie zakupionych u wnioskodawcy liści tytoniu. Liście kupowane u Wnioskodawcy to wilgotne liście tytoniu zamknięte w worku plastikowym przy użyciu technologii MAP, nie nadające się do palenia, całe, o orientacyjnym stopniu zawilgocenia conajmniej 25%. Poziom wilgotności mierzony będzie na kilku etapach: podczas zakupu liści tytoniu w balach u rolnika lub u innego podmiotu, który będzie miał przedmiotowe liście na sprzedaż, jak i u Wnioskodawcy bezpośrednio przed zapakowaniem w technologii MAP, czyli w opakowanie wypełnione gazami obojętnymi, wilgotnościomierzem Tanel WWT-1, którego orientacyjny zakres mierzenia wynosi około 0,1%. Liście będą wilgotne, nigdy nie będą suche, nieodżyłowane, niepoddane obróbce mechanicznej. Liście te będą całe, nie pocięte. Będą natomiast zapakowane w opakowanie foliowe wypełnione atmosferą ochronną, czyli mieszanką gazów dwutlenku węgla i azotu.

Technologia MAP (modified atmosphere packaging) ma na celu utrzymanie poziomu wilgotności tych liści, by na czas pobytu liści tytoniu w worku foliowym, z uwagi na ich wysoką wilgotność, powstrzymać procesy szkodliwe, takie jak pleśnienie, by uchronić je od zniszczenia, a także by było możliwe pocięcie w maszynie do cięcia. Będą to liście nieprzetworzone i nienadające się do palenia. Liście tytoniu rozdrabniać będą klienci Wnioskodawcy na udostępnionych nieodpłatnie maszynach do cięcia papieru, po zakupieniu liści od Wnioskodawcy i otrzymania paragonu/faktury VAT. Powodem udostępnienia klientom Wnioskodawcy ścinarek jest fakt, iż nie każdy klient posiada w domu możliwość pocięcia nieprzetworzonych liści tytoniu.

Wnioskodawca nie jest producentem tytoniu, nigdy nie będzie dokonywał żadnych czynności mających na celu przekształcenie wilgotnych i nieprzetworzonych liści tytoniu w wyrób tytoniowy, bądź w wyrób przemysłowy przeznaczony do sprzedaży detalicznej.

Wnioskodawca kupuje i sprzedaje wilgotne i nieprzetworzone liście tytoniu od rolników lub innych podmiotów, które będą miały wilgotne liście na sprzedaż. Tytoń ten jest tytoniem wilgotnym, nieprzetworzonym, nie nadaje się do palenia. Maszyna niszcząca tnie/niszczy liście na paski o długości liścia i szerokości paska conajmniej 1.1mm. Na ladzie obok wagi i kasy fiskalnej oraz na obudowie maszyny do cięcia umieszczone zostaną napisy "Uwaga, Szanowni Państwo, zakupione w firmie „X” liście tytoniu nie nadają się do palenia. Prosimy o przemyślane zakupy".

Sprzedawca pyta klienta o cel zakupu i odmawia sprzedaży, gdy klient powie, że chce je kupić do palenia, pomimo, iż towar ten nie nadaje się do palenia.

Na ladzie, obok wagi i kasy fiskalnej, umieszczone są przepisy na sposoby używania towaru np. do oprysku roślin wywarem z pociętego tytoniu, jako ściółka dla zwierząt, ptactwa, itp.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2013r. Wnioskodawca przedstawił:

• kopię zapytania wysłanego drogą elektroniczną z dnia 22 stycznia 2013 do Rady Języka polskiego przy Prezydium PAN oraz odpowiedź na powyższe zapytanie w postaci kopii Opinii językowej o sygnaturze ... z dnia 29 stycznia 2013r.
• kopię Polskiej Normy w języku polskim i angielskim o numerze PN-ISO 10185:2006, która definiuje jednoznacznie w rozdziale 1.5.2.2 „tytoń wysokowilgotny”, czyli tytoń, który zawiera ponad 20% substancji lotnych.
  
  

Z odpowiedzi na zapytanie na ww. zapytanie Przewodniczący Rady Języka Polskiego prof.dr hab. Andrzej Markowski wyraził opinię, że zdanie „Za susz tytoniowy uznaje się suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym” zawiera informację, iż chodzi o tytoń, który może być, prawdopodobnie będzie wyrobem tytoniowym. Świadczy o tym użycie w tym sformułowaniu słówka jeszcze, które wskazuje, że wprawdzie coś na razoe nie istnieje, nie zachodzi otp.., niemniej spodziewamy się , że nastąpi, zajdzie, por. np. On jeszcze nie jest dorosły (= ale będzie), Piotr jeszcze nie przyszedł (= ale spodziewamy się, że przyjdzie), Jeszcze nie skończyłem pisać (=ale spodziewam się , ze skończę).

W opinii prof.dr hab. Andrzeja Markowskiego nie można stwierdzić kategorycznie, jak sugeruje Wnioskodawca w jednym z możliwych swoich interpretacji, że chodzi o tytoń, który „bez wątpienia ma się stać w przyszłości wyrobem tytoniowym”. Takiego stanowczego stwierdzenia nie wnosi użyte w analizowanym zdaniu słówko jeszcze.

Zdaniem profesora z całą pewnością nie można też interpretować omawianego sformułowania tak, jak sugeruje to Wnioskodawca w swojej drugiej interpretacji, czyli że mowa tu o tytoniu, który „na chwilę obecną nie jest i ze względu na swoje przeznaczenie nigdy nie będzie wyrobem tytoniowym”. Takiej interpretacji przeszkadza właśnie użycie określenia „niebędący jeszcze”

Natomiast z pkt 1.5.2.2. przedstawionej Polskiej Normy dotyczącym składu chemicznego tytoniu, jego dymu oraz wyrobów tytoniowych, tytoń wysokowilgotny to próbka tytoniu zawierająca ponad 20% substancji lotnych, oznaczonych przez podsuszanie w temperaturze od 100oC do 105oC

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od sprzedaży wymienionych wyżej całych, wilgotnych, niebedących nigdy wyrobem tytoniowym, nieprzetworzonych i niesfermentowanych liści tytoniu, o orientacyjnym stopniu wilgotności 25% i więcej, nie będącymi suchym tytoniem, nie nadających się do palenia, nie pociętych, należy odprowadzić podatek akcyzowy?
2. Czy Wnioskodawca, w świetle ustawy o podatku akcyzowym oraz Dyrektywy Rady UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych, dokonujący sprzedaży całych liści tytoniu, nieprzetworzonych i niesfermentowanych, o orientacyjnym stopniu wilgotności 25% i więcej, nie będącymi suchym tytoniem, nie nadających się do palenia, nie pociętych, może być uznany za producenta, który przekształca tytoń w wyroby przemysłowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej?
3. Czy wyżej wymieniane całe liście przeznaczone do sprzedaży, wilgotne, niebedące nigdy wyrobem tytoniowym, nieprzetworzone i niesfermentowane, niepocięte, o orientacyjnym stopniu wilgotności 25% i więcej, nie będące suchym tytoniem, nie nadające się do palenia, mogą być uznane za suchy tytoń, bądź za tytoń do palenia w świetle ustawy o podatku akcyzowym oraz Dyrektywy Rady UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Od sprzedaży wyżej wymienianych wilgotnych, całych liści tytoniu, nieprzetworzonych i niesfermentowanych, o stopniu wilgotności 25% i więcej, nie nadających się do palenia, nie pociętych, nie będących suchym tytoniem, nie ma obowiązku uiszczania podatku akcyzowego.

Liście będą krojone przez klientów, po dokonaniu ich skrojenia nadal pozostają liśćmi niesfermentowanymi. Na skutek sprzedaży nie zmienia się ich poziom wilgotności, natomiast na skutek zabezpieczania wyżej wymienianych liści przy użyciu technologi MAP nie zmienia się stopień przetworzenia oraz postać fizyczna wyżej wymienianych liści. Sprzedaż takich liści nie powoduje ich przetworzenia, przekształcenia w wyrób przemysłowy przeznaczony do sprzedaży detalicznej. Liście nadal pozostają nieprzetworzone i niesfermentowane, nie nadają się do palenia, nie będą przeznaczone do palenia i nie będą suchym tytoniem nie będącym jeszcze wyrobem tytoniowym. Ustawa o podatku akcyzowym definiuje, że za tytoń do palenia uznaje się tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub podczas produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej i nadające się do palenia, również uznawane są za tytoń do palenia, oraz susz tytoniowy będący suchym tytoniem niebędącym jeszcze wyrobem tytoniowym. Podobnie Dyrektywa Rady UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych za tytoń do palenia uznaje tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków i nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Za tytoń do palenia Dyrektywa uznaje także odpady tytoniowe oddane do sprzedaży detalicznej, nadające się do palenia, a nie klasyfikowane jako papierosy, cygara i cygaretki, będące pozostałościami liści tytoniu i produkty uboczne uzyskane podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych. W świetle tych przepisów liście tytoniu, jakie zamierza sprzedawać Wnioskodawca nie spełniają tych warunków, zatem sprzedaż takich liści nie podlega obowiązkowi uiszczania podatku akcyzowego.

Ad. 2

Wnioskodawca w świetle ustawy o podatku akcyzowym oraz Dyrektywy Rady UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych, dokonujący sprzedaży całych liści tytoniu, nieprzetworzonych, niesfermentowanych, nieprzekształconych, o orientacyjnym stopniu wilgotności 25% i więcej, nie nadających się do palenia, nie pociętych, nie będących suchym tytoniem niebędącym jeszcze wyrobem tytoniowym, nie może być uznany za producenta, który przekształca tytoń w wyroby przemysłowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej.

Za producenta zgodnie z Dyrektywą Rady UE uznaje się osobę fizyczną lub prawną, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii, która przekształca tytoń w wyroby przemysłowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej. W pkt 7 Dyrektywy w preambule uznaje się także, że producent powinien zostać zdefiniowany jako osoba fizyczna lub prawna, która faktycznie przygotowuje wyroby tytoniowe i ustala maksymalną detaliczną cenę sprzedaży dla każdego z państw członkowskich, w którym dane wyroby mają być dopuszczone do konsumpcji, wiec za wyrób tytoniowy należy uznać powstały w wyniku procesu produkcji producenta produkt, który jest przeznaczony na sprzedaż i posiada cenę detaliczna. Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera natomiast definicji producenta, zatem w tym zakresie należy posługiwać się wyłącznie definicją producenta zawartą w Dyrektywie Rady UE. W ustawie o podatku akcyzowym zawarto definicję produkcji, w rozumieniu ustawy produkcja wyrobów tytoniowych to ich wytwarzanie, przetwarzanie nieprzetworzonych liści tytoniu w wyroby tytoniowe ujęte w ustawie o podatku akcyzowym oraz pakowanie wyrobów tytoniowych, o których jest mowa w ustawie o podatku akcyzowym jak i pakowanie suchego tytoniu, niebędącego jeszcze wyrobem tytoniowym. Wnioskodawca nie spełnia żadnego warunku, niezbędnego do uznania Wnioskodawcę za producenta wyrobów tytoniowych. Wnioskodawca tytoniu nie wytwarza, nie przetwarza ani nie pakuje wyrobów tytoniowych, bądź też nie pakuje suchego tytoniu niebedącego jeszcze wyrobem tytoniowym. Klient Wnioskodawcy pakuje pocięte liście tytoniu, które sam zniszczył poprzez własnoręczne i samodzielne pocięcie przez niego samego wyżej wymienianych nieprzetworzonych liści tytoniu, liście tytoniu nie są przez Wnioskodawcę w jakikolwiek sposób przetwarzane.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej wymieniane wilgotne, całe liście tytoniu przeznaczone do sprzedaży, nieprzetworzone, nieprzekształcone, nie będące suchym tytoniem, nie nadające się do palenia, nie mogą być uznane za tytoń do palenia w świetle ustawy o podatku akcyzowym oraz Dyrektywy Rady UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych. Takie liście nie spełniają wymogów zawartych w tych przepisach. Nadal pozostają liśćmi surowymi, niesfermentowanymi, nieprzetworzonymi, które bezwzględnie nie nadają się do palenia i nigdy nie będą wyrobem tytoniowym. Liście tytoniu całe i nieprzetworzone, sprzedawane przez Wnioskodawcę nie spełniają definicji wyrobów tytoniowych lub definicji suszu tytoniowego, które zostały zawarte w ustawie o podatku akcyzowym, a to jest konieczne dla ustalenia, czy mamy do czynienia z wyrobem akcyzowym lub suchym tytoniem oraz czy zaistnieje pakowanie wyrobów tytoniowych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, iż ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456) dokonano zmiany, miedzy innymi, przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w zakresie opodatkowania akcyzą suszu tytoniowego.

Od 1 stycznia 2013r. zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe to – wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Na podstawie poz. 42 oraz 45 załącznika nr 1 do ustawy za wyroby akcyzowe uznano, bez względu na kod CN, papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki oraz susz tytoniowy.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy
2. tytoń do palenia
3. cygara i cygaretki
   
   

W ust. 2-8 art. 98 ustawy ustawodawca dla potrzeb cyt. ustawy zdefiniował powyższe pojęcia, w myśl których odpowiednio:

Za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
   
   

Do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.
   
   

Za cygara lub cygaretki , biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

-jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.
   
   

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż całe liście tytoniu, suche, nieodżyłowane, nieprzetworzone i niesfermentowane, nie nadające się do palenia, nie pocięte nie spełniają definicji wyrobów tytoniowych. Oznacza to, że nie można ich uznać za wyroby tytoniowe, o których mowa w art. 98 ustawy, a tym samym do nich nie ma zastosowania również art. 99 ustawy odnoszący się tylko do wyrobów tytoniowych.

Z powyższego wynika zarazem, iż definicja produkcji zawarta w art. 99 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do suszu tytoniowego.

Definicja suszu tytoniowego została zawarta w art. 99a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym za susz tytoniowy uznaje się suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym.

Powyższe oznacza zatem, że susz tytoniowy nie jest wyrobem tytoniowym w rozumieniu ustawy ale jednocześnie jako wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy jest wyrobem akcyzowym podlegającym przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 9b ust.1-5 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych;
6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.
   
   

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8.

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu.

W sytuacji, o której mowa w ust. 4, sprzedawca suszu tytoniowego może zażądać od nabywcy przedstawienia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego albo potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy, a w razie odmowy ich przedstawienia przez nabywcę może odmówić sprzedaży suszu tytoniowego po cenie nieuwzględniającej akcyzę.

Zgodnie zaś za art. 99a ust. 3 ustawy stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 218,40 zł za każdy kilogram.

W myśl natomiast art. 24a ustawy w przypadku suszu tytoniowego podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.

Powyższe oznacza, że każda sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Przedmiotem opodatkowania jest także nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży, a także nabycie wewnątrzwspólnotowe i import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy oraz zużycie suszy tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy i zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych.

Powyższe zatem wyraźnie wskazuje, iż produkcja suszu tytoniowego nie jest objęta zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Oznacza to zarazem, że nie będzie powstawał obowiązek podatkowy w stosunku do podmiotu posiadającego susz tytoniowy, który sam go wyprodukował (np. w przypadku plantatora).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23b pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie zatem do art. 9b ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 24a ustawy podmiot, który dokonuje sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, winien złożyć deklarację podatkową i uiścić należny podatek akcyzowy.

Należy jednak mieć na uwadze, iż powyższa sytuacja wystąpi, gdy Wnioskodawca posiadać będzie status pośredniczącego podmiotu tytoniowego. W przeciwnym bowiem przypadku przedmiotem opodatkowania jest, od 1 stycznia 2013r., już sprzedaż suszu tytoniowego Wnioskodawcy dokonana przez podmiot sprzedający.

Podstawowym przedmiotem sprawy objętej wnioskiem jest ustalenie, co należy rozumieć pod pojęciem „suchy tytoń”, o którym mowa w art. 99a ust. 1 ustawy, a także czy na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, nabywane i sprzedawane przez wnioskodawcę liście tytoniu, nieprzetworzone i niesfermentowane, o stopniu wilgotności 25% i więcej można uznać za susz tytoniowy

W tym miejscu należy zauważyć, że w przepisach prawa podatkowego jak również w innych aktach prawnych nie zawarto definicji pojęcia „suchy tytoń”. Zdaniem tut. organu przy definiowaniu tego pojęcia nie znajduje zastosowania wykładnia literalna. Aczkolwiek bowiem nie budzi wątpliwości definicja słowa „tytoń”, to już określenia wyjaśniające pojęcie „suchy” nie mogą wprost znaleźć zastosowania. Według Słownika języka polskiego Wydawnictwo PWN – 2012r. – „suchy” oznacza bowiem „ pozbawiony wilgoci, wody płynu”. Przepisy o podatku akcyzowym nie wprowadzają natomiast żadnych norm (w tym nie odwołują się również do Polskiej Normy dotyczącej tytoniu i wyrobów tytoniowych) w zakresie stopnia wilgotności, od którego uzależnione byłoby uznanie tytoniu za suchy bądź nie suchy. W tej sytuacji zastosowanie winna znaleźć wykładnia funkcjonalna. Posłużenie się wykładnią funkcjonalną jest nieodzowne, gdy ustalenie znaczenia przepisu ze względu na jego kontekst językowy prowadzi do skutków niezamierzonych oraz niezgodnych z celami instytucji, która określa interpretowany przepis (zob.J. Wróbel: Sądowe stosowanie prawa, Warszawa 1988r. s. 143-144.)

Powyższe wskazania w pełni uzasadniają celowość odstąpienia od ścisłe wykładni językowej co do sposobu ustalenia znaczenia przepisu art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, na rzecz wykładni funkcjonalnej (celowościowej). Określenia „susz tytoniowy” i „suchy tytoń” przyjęto zatem na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy ale jeszcze nie stał się wyrobem tytoniowym. Celem ustawodawcy było aby za susz tytoniowy uznać każdą cześć tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności. Oznacza to zatem, że za susz tytoniowy przyjmuje się każdą część tytoniu nie połączona z rośliną, niezależnie od ostatecznego jego przeznaczenia. Powyższe zarazem stoi w zgodzie z przedstawioną przez Wnioskodawcę opinią prof. dr hab. Andrzeja Markowskiego, zgodnie z którą za susz tytoniowy może zostać uznany zarówno tytoń niebędący wyrobem tytoniowym, ale będący w przyszłości wyrobem tytoniowym, jak i tytoń, który nie będzie nigdy wyrobem tytoniowym.

Powyższe oznacza, iż na gruncie przepisów krajowych sprzedaż liści tytoniowych nieprzetworzonych i niesfermentowanych, o stopniu wilgotności 25% i więcej podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym jako susz tytoniowy, co wiąże się zarazem z obowiązkiem odprowadzenia podatku akcyzowego od czynności sprzedaży wyrobu będącego suszem tytoniowym.

Odnośnie zaś przepisów unijnych podkreślić należy, iż przepisy te nie regulują kwestii opodatkowania akcyzą suszu tytoniowego. Susz tytoniowy, w takim znaczeniu, jakie nadano mu w przepisach, nie jest wyrobem tytoniowym ani w rozumieniu przepisów krajowych , ani w rozumieniu przepisów unijnych.

Zauważyć należy, iż w art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. z 2009r. UE L nr 9 , str. 12 ze zm.) – zwanej dalej dyrektywą horyzontalną, ustanowiono na poziomie Wspólnotowym ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej „ wyrobami akcyzowymi” :

1. produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą 2003/96/WE;
2. alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG;
3. wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.
   
   

Jednocześnie w odniesieniu do wyrobów tytoniowych objętych dyrektywami wymienionymi w art. 1 ust. 1 pkt c dyrektywy horyzontalnej zauważyć należy, iż dyrektywy te zostały ujednolicone w jednym akcie tj. Dyrektywie Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych (zwanej dalej dyrektywie tytoniowej) obowiązującej od 1 stycznia 2011r. Ponadto zgodnie z art. 21 ww. dyrektywy odesłania do uchylonych dyrektyw odczytuje się jako odesłanie do niniejszej dyrektywy (…).

Zgodnie z art. 2-6 dyrektywy tytoniowej dla celów tej dyrektywy wyroby tytoniowe oznaczają:

1. papierosy
2. cygara i cygaretki
3. tytoń do palenia

(i) tytoń drobno krojony do skręcania papierosów

(ii) inny tytoń do palenia.

Wyroby składające się w całości lub w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria określone w art. 3 lub art. 5 ust. 1, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia.

Niezależnie od akapitu pierwszego nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych wyrobów, które nie zawierają tytoniu i które wykorzystywane są wyłącznie w celach medycznych.

Niezależnie od istniejących przepisów unijnych definicje, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 3, 4 i 5, pozostają bez uszczerbku dla wyboru systemu lub poziomu opodatkowania, który jest stosowany wobec różnych grup wyrobów, o których mowa w tych artykułach.

Do celów niniejszej dyrektywy papierosy oznaczają:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarem ani cygaretką w rozumieniu art. 4 ust. 1;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w "tutkach" z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
   
   

Tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 1, do celów podatku akcyzowego uznaje się za dwa papierosy w przypadku gdy - wyłączając filtr lub ustnik - jest on dłuższy niż 8 cm, ale nie dłuższy niż 11 cm, za trzy papierosy w przypadku gdy - wyłączając filtr lub ustnik - jest on dłuższy niż 11 cm, ale nie dłuższy niż 14 cm i tak dalej.

Do celów niniejszej dyrektywy za cygara lub cygaretki uznaje się następujące wyroby, jeśli mogą one być oraz, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, są przeznaczone wyłącznie do palenia w tej postaci:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu;
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym wyrób w całości, w stosownych przypadkach łącznie z filtrem, ale nie ustnik - w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga jednej sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 g i nie więcej niż 10 g, a obwód równy co najmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 mm.
   
   

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Niemcy i Węgry mogą nadal stosować następujący akapit do dnia 31 grudnia 2014 r.

Za cygara lub cygaretki przeznaczone do palenia uznaje się następujące wyroby, jeśli mogą one być palone w tej postaci:

1. tytoń zrolowany w całości zrobiony z naturalnego tytoniu;
2. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu;
3. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara pokrywającym wyrób w całości, w stosownych przypadkach łącznie z filtrem, ale nie ustnik - w przypadku cygar z ustnikiem, oraz spoiwo, oba z odtworzonego tytoniu, gdzie waga jednej sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 1,2 g, i gdzie owinięcie jest ułożone w kształcie spirali z kątem ostrym wynoszącym przynajmniej 30° względem pionowej osi cygara;
4. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym wyrób w całości, w stosownych przypadkach łącznie z filtrem, ale nie ustnik - w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga jednej sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 g, a obwód równy co najmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 mm.
   
   

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria określone w ust. 1, są traktowane jako cygara i cygaretki.

Do celów niniejszej dyrektywy tytoń do palenia oznacza:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe, oddane do sprzedaży detalicznej, które nie są objęte art. 3 i art. 4 ust. 1, a nadają się do palenia. Do celów niniejszego artykułu za "odpady tytoniowe" uznaje się pozostałości liści tytoniu i produkty uboczne uzyskane podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych.
   
   

Tytoń do palenia, w którym więcej niż 25 % w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia mniejszą niż 1,5 mm, jest uznawany za tytoń drobno krojony przeznaczony do skręcania papierosów.

Państwa członkowskie mogą również uznać tytoń do palenia, którego więcej niż 25 % w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia 1,5 mm lub więcej i który został sprzedany lub miał być sprzedany do celów skręcania papierosów jako tytoń drobno krojony przeznaczony do skręcania papierosów.

Za producenta uznaje się osobę fizyczną lub prawną mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii, która przekształca tytoń w wyroby przemysłowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej.

Ponadto zgodnie z pkt 7 preambuły do ww. dyrektywy producent powinien

zostać zdefiniowany jako osoba fizyczna lub prawna, która faktycznie przygotowuje wyroby tytoniowe i ustala maksymalna detaliczną cenę sprzedaży dla każdego z państw członkowskich, w którym dane wyroby mają być dopuszczone do konsumpcji.

Mając powyższe na uwadze zauważa się, iż powyższa dyrektywa tytoniowa nie obejmuje swym zakresem suszu tytoniowego zdefiniowanego w art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym susz tytoniowy, na gruncie przepisów wspólnotowych nie jest wyrobem akcyzowych podlegającym ujednoliconemu na poziomie wspólnotowym podatkowi akcyzowemu. Przepisy zawarte w powołanej wyżej dyrektywie tytoniowej dotyczące opodatkowania wyrobów tytoniowych nie mają zastosowania do suszu tytoniowego, co zarazem również oznacza, że definicja producenta zawarta w art. 6 jak i pkt 7 preambuły do dyrektywy tytoniowej nie ma zastosowania do opodatkowania na gruncie krajowym suszu tytoniowego.

Powyższe nie oznacza jednak, że krajowy ustawodawca nie mógł opodatkować suszu tytoniowego na podstawie regulacji krajowych zawartych w ustawie o podatku akcyzowym. Jak bowiem stanowi art. 1 ust. 3 lit. a ww. dyrektywy horyzontalnej państwa członkowskie mogą nakładać podatki na produkty inne niż wyroby akcyzowe. Nakładanie takich podatków nie może jednak powodować zwiększenia formalności związanych przy przekraczaniu granicy.

Stosownie do powyższego przepisy unijne w stosunku do suszu tytoniowego nie wymagają harmonizacji. Jednocześnie zezwalają opodatkować susz tytoniowy tj. inny wyrób niż wyrób akcyzowy w rozumieniu ww. dyrektywy horyzontalnej, podatkiem konsumpcyjnym, którym jest niewątpliwie podatek akcyzowy w przypadku gdy nałożenie tego podatku na gruncie krajowym nie spowoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy.

Tym samym w ocenie tut. organu Państwa Członkowskie są uprawnione do opodatkowania produktów innych niż wyroby akcyzowe w rozumieniu przedstawionych wyżej dyrektyw, jednakże muszą wykonywać przysługujące im uprawnienia z poszanowaniem prawa wspólnotowego, w szczególności Państwa Członkowskie muszą w tym zakresie przestrzegać postanowień art. 34 i art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – dalej TUE. Na powyższej podstawie są obecnie opodatkowane akcyzą samochody osobowe

Stosownie do powyższego należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 34 TUE (dawniej art. 25 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską – dalej TWE) – cła przywozowe i wywozie lub opłaty o skutku równoważnym są zakazane między państwami członkowskimi. Zakaz ten stosuje się również do ceł o charakterze fiskalnym.

W sprawie objętej wnioskiem podatek akcyzowy w stosunku do suszu tytoniowego nabywanego wewnatrzwspólnotowo nie jest nakładany tylko w związku z przekraczaniem granicy – nakładany jest również na susz tytoniowy sprzedawany w kraju. Jest to zatem podatek wewnętrzny stosowany systematycznie niezależnie od pochodzenia suszu tytoniowego. Nie stanowi on więc cła przywozowego ani opłaty o skutku równoważnym w rozumieniu art. 34 traktatu (dawniej 25 TWE), lecz należy do wewnętrznego systemu opodatkowania towarów.

Jeśli chodzi natomiast o art. 110 TUE (dawniej art. 90 TWE), to jak stwierdził Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 18 stycznia 2007r. w sprawie C-313/05, przepis art. 90 TWE stanowi w systemie traktatu uzupełnienie postanowień odnoszących się do zniesienia ceł oraz opłat o skutku równoznacznym. Celem tego postanowienia jest zapewnienie swobodnego przepływu towarów między państwami członkowskimi w normalnych warunkach konkurencji poprzez wyeliminowanie wszelkich form ochrony mogącej wynikać z nakładania dyskryminujących podatków wewnętrznych na towary pochodzące z innych państw członkowskich. Art. 110 TUE (dawniej art. 90 TWE) służy zagwarantowaniu całkowitej neutralności podatków wewnętrznych w aspekcie konkurencji pomiędzy produktami znajdującymi się już na rynku krajowym, a produktami przywożonymi z zagranicy.

Zgodnie z tym postanowieniem podatek akcyzowy nie powinien obciążać produktów pochodzących z tych państw członkowskich bardziej niż obciąża on podobne produkty krajowe.

Tym samym ponieważ stawka akcyzy dla suszu tytoniowego jest taka sama zarówno w nabyciu wewnątrzwspólnotowym jak i przy sprzedaży na terytorium kraju, nie został naruszony art. 110 TUE (dawniej 90 TWE).

Także dalsza analiza przepisów ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że nie występuje naruszenie art. 110 TUE (dawniej art. 90 TWE) tj. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi.

Przepisy krajowe, które ustanawiają odrębne procedury, jakie należy stosować w przypadku ww. wyrobów, nie wprowadzają żadnych ograniczeń obrotu tymi wyrobami i nie nakładają na podatników, ani na inne państwa członkowskie obowiązków, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Przede wszystkim w obrocie wewnątrzwspólnotowym suszem tytoniowym, nie ma zastosowania procedura zawieszenia poboru akcyzy i administracyjny dokument towarzyszący – nabycie wewnątrzwspólnotowe tych wyrobów odbywa się bowiem na podstawie dokumentów handlowych.

Należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości w wyrokach z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie C-313/05 Brzeziński (Zb.Orz. 2007, s. 1-513, pkt 47 i 48) i z dnia 3 czerwca 2010 r. w sprawie C-2/09 Kalinchev (www.curia.europa.eu, pkt 27), analizując obowiązek złożenia deklaracji w związku z wewnątrznwspólnotowym nabyciem pojazdu - a zatem w związku z przekroczeniem granicy między państwami członkowskimi - nie potraktował tej formalności jako powiązanej z "przekroczeniem" w rozumieniu art. 3 ust. 3 dyrektywy 92/12 (obecnie: art. 1 ust. 3 dyrektywy 2008/118), lecz z obowiązkiem zapłaty podatku akcyzowego. W takim bowiem przypadku, ponieważ celem tej deklaracji jest zapewnienie uregulowania zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego, formalność ta jest związana ze zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego.

Stosownie do powyższego nałożenie przez Rzeczpospolitą Polską podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego suszu tytoniowego nie powoduje również zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi, a w konsekwencji nie utrudnia swobody handlu między państwami członkowskimi.

Przepisy prawa krajowego nie przewidują bowiem przy przekraczaniu granicy przedmiotowych wyrobów ani dodatkowych formalności, takich jak w szczególności obowiązek składania stosownych oświadczeń, dołączania do przemieszczanych wyrobów administracyjnego dokumentu towarzyszącego lub uproszczonego dokumentu dostawy, ani dodatkowych warunków, czy wymogów, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego i utrudniały przekraczanie granicy przedmiotowych towarów. Obrót tymi towarami odbywa się na podstawie dokumentów handlowych, nie nakładając na nabywcę tych towarów dodatkowych obowiązków związanych z przekraczaniem granicy. Ponadto dla uniknięcia zwiększenia formalności przy przekraczaniu granicy, w ustawie o podatku akcyzowym odstąpiono od opodatkowania akcyzą dostawy wewnątrzwspólnotowej i eksportu suszu tytoniowego.

Powyższe zatem oznacza, iż przepisy unijne nie mają odniesienia do zakresu opodatkowania krajowym podatkiem akcyzowym suszu tytoniowego. Tym samym w zakresie dotyczącym zarówno produkcji i producenta suszu tytoniowego jak i samego suszu tytoniowego nie maja zastosowania uregulowania unijne, gdyż susz tytoniowych objęty krajowym podatkiem akcyzowym nie jest przedmiotem harmonizacji (ujednolicenia) na poziomie wspólnotowym.

W tym miejscu należy zauważyć, iż jak już wcześniej wspomniano w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23b pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszy tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W myśl natomiast art. 16 ust. 3a – 4a ustawy podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić pisemnie o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby lub zamieszkania podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Właściwy naczelnik urzędu celnego bez zbędnej zwłoki pisemnie potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy. Potwierdzenie to powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 3a, oraz oznaczenie organu potwierdzającego.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych lub upoważniony przez niego organ publikuje bez zbędnej zwłoki w Biuletynie Informacji Publicznej aktualną listę pośredniczących podmiotów węglowych oraz pośredniczących podmiotów tytoniowych, obejmującą ich następujące dane: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym lub pisemnym powiadomieniu o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy ulegną zmianie, podmiot jest obowiązany zgłosić zmianę właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Pośredniczący podmiot węglowy oraz pośredniczący podmiot tytoniowy są obowiązani poinformować właściwego naczelnika urzędu celnego o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w tym charakterze, w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym zaprzestano prowadzenia działalności.

Ponadto zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy w przypadku sprzedaży przez pośredniczący podmiot tytoniowy suszu tytoniowego nieoznaczonego znakami akcyzy innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje z urzędu decyzję o utracie ważności wydanego wcześniej temu pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu pisemnego potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy oraz o skreśleniu go z listy, o której mowa w art. 16 ust. 3c.

Z powyższego zatem jednoznacznie wynika, iż nadanie podmiotowi statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego następuje na wniosek podatnika. Podatnik dokonujący obrotu suszem tytoniowym nie jest zatem bezwzględnie zobowiązany do uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego. Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie umożliwiają natomiast nadania statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego z urzędu. Posiadanie tego statusu jest bowiem prawem podmiotu (dającym przy spełnieniu odpowiednich warunków przywilej obrotu suszem tytoniowy bez naliczania podatku akcyzowego) a nie obowiązkiem. Nie zmienia to jednak faktu, iż w przypadku sprzedaży przez rolnika lub pośredniczący podmiot tytoniowy suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż skład podatkowy lub pośredniczący tytoniowym, sprzedaż ta jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Reasumując w przypadku gdy nabywcom suszu tytoniowego jest podmiot nie będący składem podatkowym lub pośredniczącym podmiotem tytoniowym sprzedaż suszu tytoniowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a sprzedawca winien złożyć odpowiednią deklarację podatkową i uiścić należy podatek akcyzowy.

Odnosząc zatem powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca nie posiadający statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego winien od dnia 1 stycznia 2013r, nabywać susz tytoniowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym z zapłaconym podatkiem akcyzowym. W przypadku zaś nabycia przez Wnioskodawcę po dniu 31 grudnia 2012r. suszu tytoniowego od którego akcyza nie została zapłacona w należytej wysokości i nie można ustalić podmiotu który dokonał sprzedaży, Wnioskodawca będzie zobowiązany, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 6 ustawy do opodatkowania nabytego suszu tytoniowego.

Powyższe oznacza również, iż czynności dokonywane przez nabywców liści tytoniu opisane przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego tj. rozdrabnianie ich na ścinarce nie mają już znaczenia, gdyż liście te winny być opodatkowane, jak wskazano wyżej na wcześniejszym etapie obrotu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.