Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-285/12/HK
z 28 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 21 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 02 i 05 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 29 października 2012 r. znak: IBPB II/1/436-285/12/HK, IBPB II/1/436-358/12/HK, IBPP2/443-870/12/IK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 02 listopada 2012 r. dokonano wpłaty brakującej opłaty od wniosku. Natomiast w dniu 05 listopada 2012 r. wpłynęło pisemne uzupełnienie wniosku o pozostałe braki formalne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

W dniu 02 listopada 2009 r. została zawarta umowa pożyczki pomiędzy przedsiębiorstwem H. (pożyczkodawcą), które prowadzone jest przez Pana L. S. a spółką H. Sp. z o.o. Sp. k. (Wnioskodawcą - pożyczkobiorcą). Na dzień zawarcia umowy pożyczki komandytariuszem był Pan L. S. a komplementariuszem spółka H. Sp. z o.o. Pożyczka została udzielona w formie przelewu środków pieniężnych z konta przedsiębiorstwa H. i ujęta w księgach tej firmy jako należność długoterminowa.

W treści uzupełnienia wniosku z dnia 02 listopada 2012 r. (wpływ do tut. Biura – 05 listopada 2012 r.) Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 31 sierpnia 2012 r. została dokonana zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy pożyczki z dnia 02 listopada 2009 r. w wysokości 30.000,00 zł (tj. 0,5%) wraz z odsetkami do dnia 03 stycznia 2012 r. uzupełnionymi następnie wskutek postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego (tj. do dnia 31 sierpnia 2012 r.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy czynność udzielenia pożyczki przez jednoosobową firmę H. spółce H. Sp. z o.o. Sp. k. podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako zmiana umowy spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż pożyczka nie została udzielona przez wspólnika tj. komandytariusza - Pana L. S. ani przez komplementariusza – H. Sp. z o.o. lecz przez jednoosobowy podmiot gospodarczy jakim jest firma H. Nie jest to zatem zmiana umowy spółki.

Wnioskodawca wskazał, iż pożyczkodawca udzielił pożyczki jako przedsiębiorca za środków „firmowych” w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co oznacza, że taka umowa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynność ta jest zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są skutki podatkowe umowy pożyczki powstałe na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie, tj. uznania osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za podatnika podatku VAT i opodatkowania ww. podatkiem czynności udzielania pożyczek oraz skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej powstałych na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Ponadto wskazać należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy pożyczki, tj. w dniu 02 listopada 2009 r.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i lit. k) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz umowy spółki.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany umów, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce osobowej - wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

W myśl art. 1a ust. 1 powyższej ustawy poprzez spółkę osobową należy rozumieć spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Przy czym, stosownie do art. 4 pkt 9 ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej - na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki - na spółce.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki w przypadku pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika - kwota lub wartość pożyczki.

Jak z powyższego wynika umowa pożyczki, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednakże w przypadku, gdy pożyczka udzielona jest spółce osobowej przez jej wspólnika, pożyczka ta na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – zgodnie z treścią powołanego art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy – traktowana jest jako zmiana umowy spółki i tym samym opodatkowania jest według reguł dotyczących tej czynności, tj. czynności umowy spółki (zmiany umowy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 02 listopada 2009 r. została zawarta umowa pożyczki pomiędzy przedsiębiorstwem H. (pożyczkodawcą), które prowadzone jest przez Pana L. S. a spółką H. Sp. z o.o. Sp. k. (Wnioskodawcą - pożyczkobiorcą). Na dzień zawarcia umowy pożyczki komandytariuszem był Pan L. S. a komplementariuszem spółka H. Sp. z o.o. Pożyczka została udzielona w formie przelewu środków pieniężnych z konta przedsiębiorstwa H. i ujęta w księgach tej firmy jako należność długoterminowa.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, iż zawarta umowa pożyczki podlega w efekcie opodatkowaniu jako zmiana umowy spółki.

Przywołany powyżej art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie bowiem stanowi, iż udzielenie spółce osobowej (a taką jest spółka komandytowa) pożyczki przez jej wspólnika należy traktować jako zmianę umowy spółki. Wskazany przepis nie różnicuje w żaden sposób statusu wspólnika i źródeł pochodzenia środków pieniężnych, którymi sfinansowana jest umowa pożyczki.

Nie ma więc znaczenia, czy wspólnik udziela pożyczki z tzw. majątku prywatnego czy też w ramach prowadzonej przez siebie w formie jednoosobowej (jako osoba fizyczna) działalności gospodarczej. Pożyczka ta w każdym bowiem przypadku udzielona jest przez wspólnika. Środki finansowe prowadzonego przedsiębiorstwa są składnikami majątku osoby fizycznej. Tym samym nawet w sytuacji, gdy osoba fizyczna udziela spółce osobowej, której jest wspólnikiem, pożyczki ze środków swego przedsiębiorstwa, tj. jako przedsiębiorca, to i tak na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowę takiej pożyczki należy traktować jako zmianę umowy spółki, gdyż pożyczki de facto udzielił wspólnik. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie można bowiem – na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych – rozdzielić czynności przez nią dokonywane na czynności przedsiębiorcy i czynności „prywatne”. Środki finansowe, którymi dysponuje stanowią w całości jej majątek.

Zatem zawierając umowę pożyczki – tak jak w przedstawionym stanie faktycznym – nawet w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, w efekcie osoba fizyczna umowę pożyczki ze spółką osobową zawiera jako wspólnik, a nie jako podmiot gospodarczy.

Skoro zatem opisana we wniosku umowa pożyczki powinna być traktowana – zgodnie z powołanymi przepisami – jako zmiana umowy spółki, to bez znaczenia dla jej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pozostaje to, że – jak wskazał Wnioskodawca – na gruncie podatku od towarów i usług stanowi ona czynność zwolnioną z opodatkowania.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

I tak, stosownie do treści art. 2 ust. 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy spółki i jej zmiany,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Jak wyżej wskazano, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazana umowa pożyczki traktowana jest jako zmiana umowy spółki. Tym samym wskazany przepis art. 2 pkt 4 cyt. ustawy nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż czynność zawarcia umowy spółki czy też zmiana umowy spółki w ogóle nie podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2012 r. znak: IBPP2/443-870/12/IK wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, na gruncie podatku od towarów i usług omawiana czynność cywilnoprawna jest traktowana jako umowa pożyczki. W świetle powołanych powyżej ustaw są to zatem dwie różne czynności.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Powyższe oznacza, że tut. Organ rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.