Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/11/64/WCX/13/PK-115
z 30 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2012 r. nr IPPP2/443-1039/12-2/MM, wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług zarządzania, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek z dnia 9 października 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług zarządzania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, dalej zwana „X.” zamierza rozpocząć rozliczanie transakcji w systemie rozliczeń organizowanym na podstawie regulaminu rozliczeń transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym (OTC). Z formalnego punktu widzenia usługi te będą świadczone przez X. niemniej jednak na podstawie zawartej umowy między X. a K. S.A. (dalej: Wnioskodawca) to ten drugi podmiot będzie faktyczne te czynności wykonywać. X. S.A. jest spółką, której Wnioskodawca, na podstawie art. 48 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (dalej zwana „ustawą o obrocie”), powierzył wykonywanie części swoich zadań. Zgodnie z art. 48 ust. 7 ustawy o obrocie zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6 oraz w ust. 2, mogą być wykonywane także przez spółkę akcyjną będącą podmiotem zależnym od Krajowego Depozytu, której Krajowy Depozyt przekazał w drodze pisemnej umowy wykonywanie czynności z zakresu tych zadań.

Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy o obrocie Krajowy Depozyt może również:

1. rejestrować inne instrumenty finansowe niż określone w ust. 1;
2. dokonywać rozliczenia i rozrachunku transakcji innych niż zawierane w obrocie zorganizowanym;
3. prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji, o których mowa w pkt 2.
   
   

Zważywszy na powierzenie zadań X. nabyła ona prawo do dokonywania rozliczenia i rozrachunku transakcji innych niż zawierane w obrocie zorganizowanym oraz prowadzenia systemu zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji, o których mowa w pkt 2 powyżej. W takim przypadku rada nadzorcza spółki, której K. S.A. powierzył wykonywanie czynności, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1 - 6 w zw. z ust. 3, uchwaliła regulamin rozliczeń transakcji w obrocie niezorganizowanym. Uchwałą z dnia 29 sierpnia 2012 r. Rada Nadzorcza X. przyjęła Regulamin rozliczeń transakcji (obrót niezorganizowany), dalej zwany „Regulaminem”.

Regulamin określa zasady funkcjonowania systemu rozliczeń OTC, zorganizowanego przez X. dla wskazanych w tym regulaminie transakcji, które są zawierane poza obrotem zorganizowanym. W ramach systemu rozliczeń OTC:

• są dokonywane rozliczenia przyjętych do tego systemu transakcji, które są zawierane lub potwierdzane na platformie elektronicznej prowadzonej przez podmiot, z którym X. zawarł umowę, oraz innych transakcji w rozumieniu regulaminu,
• jest prowadzony system zabezpieczania płynności rozliczania transakcji.
  
  

Zgodnie z Regulaminem system rozliczeń OTC to system rozliczeń zorganizowany przez X. dla transakcji w rozumieniu Regulaminu. Przez transakcje rozumie się stosunek prawny wynikający odpowiednio:

• z transakcji pochodnej (transakcji, której przedmiotem są instrumenty pochodne w rozumieniu ustawy o obrocie) albo transakcji repo w rozumieniu Regulaminu, zawartej na prowadzonej poza obrotem zorganizowanym platformie elektronicznej lub potwierdzonej na tej platformie w sposób oznaczający jej zawarcie,
• transakcji zawartej w ramach prowadzonego przez X. systemu zabezpieczania płynności rozliczania transakcji.
  
  

Natomiast system zabezpieczania płynności rozliczania transakcji to system, o którym mowa w art. 48 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Zgodnie z § 24 Regulaminu uczestnik rozliczający, który uzyskał określony typ uczestnictwa, jest zobowiązany przed rozpoczęciem działalności w systemie rozliczeń OTC w ramach tego typu uczestnictwa, których status ten dotyczy, do:

• dokonania wpłaty do funduszu zabezpieczającego OTC,
• wniesienia depozytu wstępnego.
  
  

Depozyt wstępny jest jednym z rodzajów depozytu zabezpieczającego, przez który Regulamin rozumie środki stanowiące zabezpieczenie ustanowione w ramach systemu zabezpieczania płynności rozliczania transakcji, będące odpowiednio, właściwym depozytem zabezpieczającym, depozytem wstępnym, albo depozytem dodatkowym. Fundusz zabezpieczający OTC to fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym, o którym mowa w art. 68 ust. 7 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W ramach systemu zabezpieczania płynności dokonywanych rozliczeń transakcji X.:

• gromadzi i zarządza środkami stanowiącymi depozyty zabezpieczające,
• gromadzi i zarządza środkami tworzącymi fundusz zabezpieczający OTC.
  
  

Zgodnie z Tabelą Opłat - Załącznik nr 1 do Regulaminu rozliczeń transakcji (obrót niezorganizowany) X. będzie pobierała od uczestników opłaty za zarządzanie i administrowanie środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu OTC, a także środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających. Opłaty będą naliczane i pobierane kwartalnie od uczestników wnoszących wpłaty do funduszu OTC, bądź wnoszących depozyty zabezpieczające. Podstawą naliczania opłaty od wniesionych środków jest średnia arytmetyczna wartości aktywów danego rodzaju wniesionych przez uczestnika, według stanu na poszczególne dni kwartału kalendarzowego. Z tytułu faktycznego wykonywania czynności, o których mowa w stanie faktycznym na rzecz X. Wnioskodawca będzie pobierał od tego podmiotu opłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować usługę zarządzania przez Wnioskodawcę (odpłatnie) środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu OTC, a także środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających?

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne usługi świadczone na rzecz X. polegające na faktycznym zarządzaniu środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu OTC, a także środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zgodnie z tym przepisem zwolnione z opodatkowania są usługi zarządzania:

• funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
• portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
• ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
• otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
• pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
• obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi a także innymi środkami i funduszami które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Zgodnie z art. 43 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. usługami zarządzania są:

• zarządzanie aktywami,
• dystrybucja tytułów uczestnictwa,
• tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi,
• prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów,
• przechowywanie aktywów.
  
  

W świetle obowiązujących przepisów prawa należy uznać, że usługi Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanych wyżej usług zarządzania funduszami OTC stanowią zwolnione od podatku usługi zarządzania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Z regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wynika, że w celu zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f konieczne jest, aby przedmiotem usługi było zarządzanie:

• funduszami rozliczeniowymi utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi,
• innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.
  
  

Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz.U.10.112.743 j.t.) definiuje pojęcia użyte w powyższej regulacji:

• partner centralny – podmiot, który działa w systemie jako wyłączny kontrahent dla instytucji w odniesieniu do ich zleceń rozrachunku;
• agent rozrachunkowy – podmiot prowadzący w ramach systemu rachunki rozliczeniowe dla instytucji lub partnera centralnego, poprzez które dokonuje rozrachunku i udziela - w zależności od posiadanych uprawnień - kredytu dla celów rozrachunkowych instytucji lub partnerowi centralnemu;
• izba rozliczeniowa – podmiot, do którego obowiązków należy obliczanie należności lub zobowiązań netto instytucji, partnera centralnego lub agenta rozrachunkowego.

Wnioskodawca będzie zarządzać aktywami funduszy związanymi z zabezpieczeniem prawidłowych rozliczeń OTC. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest, aby:

• Wnioskodawca zarządzał aktywami,
• by fundusze te były tworzone przez określony podmiot (mający status wymagany tym przepisem – X. uzyskała taki status na podstawie Regulaminu rozliczeń transakcji w obrocie niezorganizowanym) oraz ustawy o obrocie (X. pełni funkcję centralnego kontrpartnera z uwagi na zastosowanie nowacji rozliczeniowej; jest to sposób rozliczenia transakcji polegający na nowacji rozliczeniowej tych transakcji, o którym mowa w art. 45h ust. 2 ustawy o obrocie albo polegający na wstąpieniu przez X. S.A. w prawa i obowiązki wynikające z tych transakcji na podstawie właściwych przepisów prawa obcego, na zasadach określonych w Regulaminie),
• fundusze były gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji.
  
  

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest utworzenie funduszy na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 111, poz. 937, ze zm.) co do zasady utraciła moc w dniu 24 października 2005 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. Zdaniem Spółki wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. powinna uwzględniać zmiany w tym zakresie. Nie można poprzestać na językowej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r., bowiem prowadzi ona do rezultatów sprzecznych z celem regulacji oraz prawem wspólnotowym.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. sygn. II FSK 142/10: „W związku z powyższym godzi się podkreślić, że w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. Jednym z najmocniejszych argumentów o poprawności interpretacji jest okoliczność, że wykładnia językowa, systemowa i funkcjonalna dają zgodny wynik (por. postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt I KZP 6/07, OSNKW 2007/5/37, Biuletyn SN 2007, nr 5, poz. 18; postanowienie NSA z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1885/07; wyroki NSA: z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. akt II FSK 976/08, z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1319/08, z dnia 2 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1553/08, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ oraz wypowiedzi doktryny: M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa 2010, s. 291 i n., L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 74-83). Żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa (por. L. Morawski, op. cit., s. 152 i n.)”.

Ustawa Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi utraciła moc z dniem 31 grudnia 2005 r. W jej miejsce weszła w życie ustawa o obrocie, której jednym z podstawowych założeń była rezygnacja z przymusu rynku regulowanego. Przy okazji dosyć istotnej zmiany przepisów regulujących funkcjonowanie rynku finansowego pominięto przepisy podatkowe, co nie uzasadnia jednak ścisłego interpretowania tej regulacji. W przypadku, gdy wolą ustawodawcy w zakresie obrotu instrumentami finansowymi było odejście od przymusu rynku regulowanego w powiązaniu z uporządkowaniem zasad funkcjonowania rynków pozagiełdowych, odpowiednią treść należy także nadać normom prawa podatkowego. Należy podkreślić, że fundusz zabezpieczający oraz depozyty wniesione do systemu OTC jest tworzony na podstawie ustawy o obrocie i na zasadach analogicznych do funduszy zabezpieczających transakcje na rynku regulowanym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, system zabezpieczania płynności rozliczania transakcji to system, o którym mowa w art. 48 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Na mocy tego przepisu spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w:

1. ust. 1 pkt 1-6 – może również rejestrować inne instrumenty finansowe niż określone w ust. 1 pkt 1 oraz dokonywać rozrachunku transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym;
2. ust. 2 – może również rozliczać transakcje zawierane poza obrotem zorganizowanym oraz prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń takich transakcji.
   
   

Jak wynika z art. 68 ust. 1 ustawy o obrocie Krajowy Depozyt może, na podstawie umowy z podmiotem organizującym alternatywny system obrotu, prowadzić fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych w tym obrocie. Do środków takiego funduszu stosuje się odpowiednio przepisy art. 45e. Zgodnie z art. 68 ust. 2 fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzony jest z wpłat uczestników. Wysokość wpłat określa Krajowy Depozyt w zależności od poziomu zobowiązań, które mogą powstać w wyniku rozliczania przez niego transakcji zawieranych przez danego uczestnika w alternatywnym systemie obrotu.

W myśl art. 68 ust. 3 tej ustawy masa majątkowa funduszu, o którym mowa w ust. 1, stanowi współwłasność łączną uczestników. Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określenia obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem środków funduszu rozliczeniowego spowodowanym przez działania tego uczestnika. Zgodnie z art. 68 ust. 4 ustawy o obrocie Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu, o którym mowa w ust. 1. Zgodnie z ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 (tj. Spółki).

Jak stanowi art. 68 ust. 7 ustawy o obrocie Krajowy Depozyt lub spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2, może również prowadzić fundusze zabezpieczające prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym. Do środków takich funduszy stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3 oraz art. 45e.

Z powyższego wynika, że zasady zarządzania systemem zabezpieczeń na rynku regulowanym i poza tym rynkiem są analogiczne i ustawa o obrocie nie czyni między nimi istotnego rozróżnienia.

W opinii Wnioskodawcy jest to typowy przypadek, w którym zastosowanie winna znajdować wykładnia dynamiczna art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r., pozwalająca na interpretację treści normy prawnej nie tylko w oparciu o jej językowe brzmienie, ale również o zmianę otoczenia prawnego, w jakim funkcjonować ma norma prawa podatkowego. Jak podnosi się w orzecznictwie wskazać należy, iż orzecznictwo sądowe i Trybunału Konstytucyjnego potwierdza, że w praktyce przepisy prawa nie zawsze są formułowane poprawnie językowo. W związku z tym wątpliwości, które wystąpiły przy interpretacji przepisu w tej sprawie, nie są odosobnione. Z tego względu rolą sądów jest ustalenie znaczenia normy prawnej stosownie do woli ustawodawcy w świetle przepisów Konstytucji, w zgodzie z regulacjami prawa międzynarodowego i adekwatnie do istniejących w dacie jej dokonywania warunków (wykładnia dynamiczna). Doktryna i orzecznictwo wypracowały stanowiska na wypadek niedających się usunąć wątpliwości co do językowego znaczenia normy prawnej” (tak NSA w wyroku z dnia 11 maja 2012 r. sygn. I OSK 2091/11; podobnie WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. II SA/Wa 883/12: „ponieważ niejednokrotnie w praktyce przepisy nie zawsze są formułowane poprawnie językowo, co potwierdza orzecznictwo sądowe i Trybunału Konstytucyjnego, to tym bardziej rolą sądów jest ustalenie znaczenia normy prawnej stosownie do woli ustawodawcy w świetle przepisów Konstytucji, w zgodzie z regulacjami prawa międzynarodowego i adekwatnie do istniejących w dacie jej dokonywania warunków (wykładnia dynamiczna), a w konsekwencji dokonanie takiej interpretacji, która uwzględniałaby zarówno tekst prawa, jak i sens jego wydania”). Wykładnia taka powinna dotyczyć zwłaszcza przypadków, gdy wykładany przepis powstał w określonym otoczeniu normatywnym innych gałęzi prawa, które to otoczenie uległo zmianie (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2011 r. sygn. VII SA/Wa 733/11).

W opinii Wnioskodawcy art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. powinien być interpretowany w ten sposób, że zwalnia on od podatku usługi zarządzania również środkami wniesionymi do funduszy i depozytów zabezpieczających prawidłowe rozliczenie transakcji poza rynkiem regulowanym.

Powyższe potwierdza również analiza artykułu 135 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zwalniają w szczególności następujące transakcje:

• transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
• udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
• pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
• transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
• transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2;
• zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Zgodnie zaś z art. 135 ust. 2 Dyrektywy 112 zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. l (dzierżawa i najem nieruchomości) nie obejmuje:

• świadczenia usług zakwaterowania określonych w prawie krajowym państw członkowskich, w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnym charakterze, włącznie z zapewnianiem miejsc na obozach wakacyjnych lub na terenach przystosowanych do biwakowania;
• wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów;
• wynajmu trwale zainstalowanego wyposażenia i urządzeń;
• wynajmu sejfów.
  
  

Państwa członkowskie mogą przewidzieć dodatkowe wyłączenia dotyczące zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. l), tj. zwolnienia dla dzierżawy i wynajmu nieruchomości. Powyższe oznacza, że swoboda państwa członkowskiego w kształtowaniu zakresu zwolnienia od podatku jest ograniczona. Poza tym art. 137 tej Dyrektywy wskazuje, że państwa członkowskie mogą przyznać podatnikom prawo wyboru opodatkowania transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g); Państwa członkowskie określają szczegółowe zasady korzystania z tego prawa wyboru i mogą ograniczyć zakres tego prawa wyboru.

Analizując przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w szczególności art. 43 ust. 1 należy dojść do przekonania, że Polska implementując prawo wspólnotowe zwolniła od podatku usługi zarządzania funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji. Nie przyznano równocześnie prawa opodatkowania takich transakcji. Powyższe przepisy Dyrektywy 112 nie uprawniają jednak do ograniczenia zwolnienia wyłącznie do rynku regulowanego. Przyjmując takie zawężenie zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r., należałoby dojść do wniosku, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. jest sprzeczna z prawem WE. Sprzeczności takiej można natomiast uniknąć, poprzez dokonanie wskazanej wyżej dynamicznej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w związku z relewantnymi przepisami ustawy o obrocie.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2011 r. znak IPPP1/443-1217/11-4/PR Minister Finansów uznał za zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 12 lit. f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. usługi zarządzenia środkami pieniężnymi wniesionymi do funduszów zabezpieczających alternatywny system obrotu, utworzonymi zgodnie z art. 68 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy o obrocie alternatywnym systemem obrotu jest organizowany przez firmę inwestycyjną lub podmiot prowadzący rynek regulowany, poza rynkiem regulowanym, wielostronny system kojarzący oferty kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w taki sposób, że do zawarcia transakcji dochodzi w ramach tego systemu, zgodnie z określonymi zasadami; nie stanowi alternatywnego systemu obrotu rynek organizowany przez Narodowy Bank Polski, jak również organy publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, w tym lokując środki pochodzące z tego długu. Minister Finansów w interpretacji tej potwierdził, że przedmiotowe zwolnienie od podatku ma zastosowanie również do zarządzania środkami funduszy tworzonych na podstawie ustawy o obrocie w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku nieregulowanym.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca jako podmiot faktycznie wykonujący, na podstawie umowy zawartej z X., czynności wskazane w stanie faktycznym powinien zastosować zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 12 lit. f. ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w całości.

W dniu 11 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając, na podstawie przepisu § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr IPPP2/443-1039/12-2/MM, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 5a, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f, art. 43 ust. 8 pkt 1 oraz art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie powołał następujące przepisy:

• art. 3 pkt 2 i 9, art. 14 ust. 1, art. 48 ust. 1, 2, 3, 7 i 10, art. 65 ust. 1-4, art. 68 ust. 1-4 i 7 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, z późn. zm.);
• art. 1 pkt 6, 7 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743).
  
  

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż aby zastosowywać właściwą stawkę podatku VAT dla opisanych przez Wnioskodawcę usług zarządzania należy przeanalizować zwolnienie od podatku VAT, jakie wynika z treści przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy o VAT. Przepis ten wskazuje kryteria, jakie muszą być spełnione łącznie, żeby można było zastosować zwolnienie od podatku. Kryteria są następujące:

• dane usługi muszą być uznane za usługi zarządzania, gdzie na potrzeby omawianej regulacji ustawodawca sformułował legalną definicję, co należy rozumieć pod pojęciem usług zarządzania. W myśl art. 43 ust. 8 ustawy o VAT usługami zarządzania są m.in. usługi zarządzania aktywami;
• przedmiotem zarządzania muszą być nie każde, lecz tylko konkretnie wymienione przez ustawodawcę podatkowego aktywa, takie jak: obowiązkowy system rekompensat, fundusze rozliczeniowe utworzone na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także w dalszej części normy prawnej jest mowa o innych środkach i funduszach;
• środki i fundusze, które są gromadzone lub tworzone mają na celu zabezpieczenie prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi;
• środki i fundusze winny być gromadzone lub tworzone przez konkretne podmioty, tj. partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozrachunkową, przy czym w celu odczytania co należy rozumieć pod tymi pojęciami ustawodawca podatkowy odsyła do ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.
  
  

Konfrontując przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe z powołanymi regulacjami prawnymi zarówno z zakresu prawa podatkowego jak i finansowego Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż w sprawie tej mamy do czynienia z usługami zarządzania, w rozumieniu art. 43 ust. 8 ustawy o VAT, których przedmiotem są aktywa, tj. środki pieniężne zgromadzonymi w celach zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji. W ocenie organu podatkowego problem tkwi w tym, że usługi te świadczone są poza obrotem zorganizowanym (OTC). Z tego też względu - zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - usługi te nie będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy o VAT, bowiem w przepisie tym ustawodawca wprost wskazał, że zwolnione są od podatku usługi zarządzania aktywami w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji na rynku regulowanym, a więc w obrocie zorganizowanym, co wyklucza zwolnienie od podatku VAT usług świadczonych na rynku niepublicznym. Zatem warunek stanowiący, iż środki i fundusze, które są gromadzone lub tworzone, a mające na celu zabezpieczenie prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym nie jest, zdaniem organu podatkowego, spełniony.

Z uwagi na konstrukcję przepisu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy o VAT stanowiącego, iż wszystkie warunki przewidziane w tym przepisie muszą być spełnione łącznie analizowanie pozostałych warunków m.in. kryterium podmiotowego, o którym mowa wyżej pod kątem zastosowania zwolnienia dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania, w ocenie organu podatkowego, wydaje się być bezprzedmiotowe.

Podsumowując, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, że usługi zarządzania środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu rozliczeniowego oraz na poczet depozytów zabezpieczających poza obrotem zorganizowanym (OTC) nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ustawy o VAT.

W konsekwencji usługi te będą opodatkowane, stosowanie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym organ podatkowy uznał za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2012 r. nr IPPP2/443-1039/12-2/MM, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi zarządzania obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Zgodnie z art. 43 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez zarządzanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12 rozumie się zarządzanie aktywami.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, z późn. zm.), rynkiem regulowanym, w rozumieniu ustawy, jest działający w sposób stały system obrotu instrumentami finansowymi dopuszczonymi do tego obrotu, zapewniający inwestorom powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia instrumentów finansowych, oraz jednakowe warunki nabywania i zbywania tych instrumentów, zorganizowany i podlegający nadzorowi właściwego organu na zasadach określonych w przepisach ustawy, jak również uznany przez państwo członkowskie za spełniający te warunki, i wskazany Komisji Europejskiej jako rynek regulowany.

Z kolei art. 3 pkt 2 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi stanowi, że przez alternatywny system obrotu rozumie się organizowany przez firmę inwestycyjną lub podmiot prowadzący rynek regulowany, poza rynkiem regulowanym, wielostronny system kojarzący oferty kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w taki sposób, że do zawarcia transakcji dochodzi w ramach tego systemu, zgodnie z określonymi zasadami; nie stanowi alternatywnego systemu obrotu rynek organizowany przez Narodowy Bank Polski, jak również organy publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, w tym lokując środki pochodzące z tego długu.

Natomiast przepis art. 3 pkt 9 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi stanowi, że obrotem zorganizowanym jest obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.

W myśl art. 48 ust. 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi do zadań Krajowego Depozytu należy:

1. prowadzenie depozytu papierów wartościowych;
2. wykonywanie czynności w zakresie prowadzenia systemu rejestracji instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, które zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu;
3. nadzorowanie zgodności wielkości emisji z liczbą papierów wartościowych, zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych, znajdujących się w obrocie;
4. obsługa realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów wartościowych zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych;
5. wykonywanie czynności związanych z wycofywaniem papierów wartościowych z depozytu papierów wartościowych;
6. dokonywanie rozrachunku w instrumentach finansowych i środkach pieniężnych w związku z transakcjami zawieranymi na rynku regulowanym oraz transakcjami zawieranymi w alternatywnym systemie obrotu w zakresie instrumentów finansowych zarejestrowanych w Krajowym Depozycie;
7. zapewnienie prawidłowego funkcjonowania obowiązkowego systemu rekompensat, o którym mowa w art. 133 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 48 ust. 2 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, do zadań Krajowego Depozytu może należeć również:

1. rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym;
2. rozliczanie transakcji zawieranych w alternatywnym systemie obrotu w zakresie zdematerializowanych papierów wartościowych;
3. prowadzenie systemu zabezpieczania płynności rozliczeń, w tym systemu gwarantowania rozliczeń transakcji zawartych na rynku regulowanym.

Jak stanowi art. 48 ust. 3 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi Krajowy Depozyt może również:

1. rejestrować inne instrumenty finansowe niż określone w ust. 1;
2. dokonywać rozliczenia i rozrachunku transakcji innych niż zawierane w obrocie zorganizowanym;
3. prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji, o których mowa w pkt 2.
   
   

Stosownie do art. 48 ust. 7 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6 oraz w ust. 2, mogą być wykonywane także przez spółkę akcyjną będącą podmiotem zależnym od Krajowego Depozytu, której Krajowy Depozyt przekazał w drodze pisemnej umowy wykonywanie czynności z zakresu tych zadań. Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje Komisję o zawarciu takiej umowy, wskazując podmiot, któremu jest przekazywane wykonywanie czynności oraz zakres tych czynności, jak również niezwłocznie informuje Komisję o zmianie lub rozwiązaniu takiej umowy.

Zgodnie z art. 48 ust. 10 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w:

1. ust. 1 pkt 1-6 – może również rejestrować inne instrumenty finansowe niż określone w ust. 1 pkt 1 oraz dokonywać rozrachunku transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym;
2. ust. 2 – może również rozliczać transakcje zawierane poza obrotem zorganizowanym oraz prowadzić system zabezpieczania płynności rozliczeń takich transakcji.
   
   

W myśl art. 65 ust. 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi w przypadku rozliczania przez Krajowy Depozyt transakcji zawieranych na rynku regulowanym, uczestnicy są zobowiązani do wnoszenia do Krajowego Depozytu wpłat, z których tworzy się fundusz zabezpieczający prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z tych transakcji, zwany dalej „funduszem rozliczeniowym”. Fundusz rozliczeniowy zapewnia rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym, w zakresie określonym w regulaminie funduszu rozliczeniowego (art. 65 ust. 2 tej ustawy). Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu rozliczeniowego (art. 65 ust. 3 tej ustawy). Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz uczestników tej spółki (art. 65 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi Krajowy Depozyt może, na podstawie umowy z podmiotem organizującym alternatywny system obrotu, prowadzić fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych w tym obrocie. Do środków takiego funduszu stosuje się odpowiednio przepisy art. 45e. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzony jest z wpłat uczestników. Wysokość wpłat określa Krajowy Depozyt w zależności od poziomu zobowiązań, które mogą powstać w wyniku rozliczania przez niego transakcji zawieranych przez danego uczestnika w alternatywnym systemie obrotu (art. 68 ust. 2 tej ustawy). Masa majątkowa funduszu, o którym mowa w ust. 1, stanowi współwłasność łączną uczestników. Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określenia obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem środków funduszu rozliczeniowego spowodowanym przez działania tego uczestnika (art. 68 ust. 3 tej ustawy). Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu, o którym mowa w ust. 1 (art. 68 ust. 4 tej ustawy). Krajowy Depozyt lub spółka, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2, może również prowadzić fundusze zabezpieczające prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym. Do środków takich funduszy stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3 oraz art. 45e (art. 68 ust. 7 tej ustawy).

Regulacje ustawy o podatku od towarów i usług odwołują się także do pojęć, których definicje zawarte są w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743, z późn. zm.). I tak, pod poniższymi pojęciami należy rozumieć:

• partner centralny – podmiot, który działa w systemie jako wyłączny kontrahent dla instytucji w odniesieniu do ich zleceń rozrachunku (art. 1 pkt 6 ww. ustawy),
• agent rozrachunkowy – podmiot prowadzący w ramach systemu rachunki rozliczeniowe dla instytucji lub partnera centralnego, poprzez które dokonuje rozrachunku i udziela - w zależności od posiadanych uprawnień - kredytu dla celów rozrachunkowych instytucji lub partnerowi centralnemu (art. 1 pkt 7 ww. ustawy),
• izba rozliczeniowa – podmiot, do którego obowiązków należy obliczanie należności lub zobowiązań netto instytucji, partnera centralnego lub agenta rozrachunkowego (art. 1 pkt 8 ww. ustawy).
  
  

Minister Finansów wskazuje również, iż z dniem 16 sierpnia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 1) - rozporządzenie EMIR. Przepisy tego rozporządzenia wprowadzają obowiązek rozliczania określonych transakcji dotyczących instrumentów pochodnych, które są zawierane poza rynkiem regulowanym, przez autoryzowanego partnera centralnego (CCP). EMIR zobowiązuje również autoryzowane CCP do pobierania depozytów zabezpieczających prowadzone przez nie rozliczenia oraz do tworzenia funduszu zabezpieczającego te rozliczenia. Przepisy rozporządzenia unijnego stają się bezpośrednio skuteczne w państwach członkowskich.

W świetle powyższego, w opinii Ministra Finansów, uznać należy, że przepisy ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz przepisy rozporządzenia EMIR zrównały w pewien sposób zasady prowadzenia rozliczeń i zabezpieczania transakcji zawieranych w obrocie zorganizowanym (w tym na rynku regulowanym), jak też transakcji zawieranych poza tym obrotem. Fundusze rozliczeniowe i zabezpieczające transakcje na rynku OTC działają bowiem analogicznie do odpowiednich funduszy związanych z rynkiem zorganizowanym.

W kontekście powyższego, jak również uwzględniając cel uregulowania art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ww. ustawy o podatku od towarów i usług, którym było zwolnienie od podatku od towarów i usług zarządzania pewnymi obowiązkowymi systemami rozliczeniowymi i zabezpieczającymi transakcje na rynku kapitałowym, utworzonymi na podstawie odpowiednich przepisów i zakładającymi obligatoryjnie w nich uczestnictwo określonych podmiotów biorących udział w obrocie instrumentami finansowymi, uznać należy, w opinii Ministra Finansów, że fundusze zabezpieczające i środki stanowiące depozyty zabezpieczające dokonywane na rynku innym niż zorganizowany transakcje, których przedmiotem są instrumenty finansowe - wpisują się w cel tego zwolnienia. Tworzone są one bowiem na podstawie przepisów ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi i mają charakter obligatoryjny. Nie byłoby uzasadnione, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, traktowanie w odmienny sposób funduszy zabezpieczających związanych z rynkiem OTC, które działają analogicznie do takich funduszy związanych z rynkiem zorganizowanym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pomiędzy Wnioskodawcą a X. S.A., dalej zwana „spółką zależną”, ma być zawarta umowa, na podstawie której spółka zależna zamierza rozpocząć rozliczanie transakcji w systemie rozliczeń organizowanym na podstawie regulaminu rozliczeń transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym (OTC). Z formalnego punktu widzenia usługi te będą świadczone przez spółkę zależną, niemniej jednak to Wnioskodawca będzie faktyczne te czynności wykonywać.

Zważywszy na powierzenie zadań spółka zależna nabyła prawo do dokonywania rozliczenia i rozrachunku transakcji innych niż zawierane w obrocie zorganizowanym oraz prowadzenia systemu zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji. W takim przypadku rada nadzorcza spółki zależnej, której Wnioskodawca powierzył wykonywanie czynności uchwaliła regulamin rozliczeń transakcji w obrocie niezorganizowanym. Zgodnie z tym regulaminem uczestnik rozliczający, który uzyskał określony typ uczestnictwa, jest zobowiązany przed rozpoczęciem działalności w systemie rozliczeń OTC w ramach tego typu uczestnictwa, których status ten dotyczy, do dokonania wpłaty do funduszu zabezpieczającego OTC oraz wniesienia depozytu wstępnego. Depozyt wstępny jest jednym z rodzajów depozytu zabezpieczającego, przez który regulamin rozumie środki stanowiące zabezpieczenie ustanowione w ramach systemu zabezpieczania płynności rozliczania transakcji, będące odpowiednio, właściwym depozytem zabezpieczającym, depozytem wstępnym, albo depozytem dodatkowym. Fundusz zabezpieczający OTC to fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczanie transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym.

W ramach systemu zabezpieczania płynności dokonywanych rozliczeń transakcji spółka zależna gromadzi i zarządza środkami stanowiącymi depozyty zabezpieczające oraz gromadzi i zarządza środkami tworzącymi fundusz zabezpieczający OTC. Zgodnie z regulaminem spółka zależna będzie pobierała od uczestników opłaty za zarządzanie i administrowanie środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu OTC, a także środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających. Opłaty będą naliczane i pobierane kwartalnie od uczestników wnoszących wpłaty do funduszu OTC, bądź wnoszących depozyty zabezpieczające. Podstawą naliczania opłaty od wniesionych środków jest średnia arytmetyczna wartości aktywów danego rodzaju wniesionych przez uczestnika, według stanu na poszczególne dni kwartału kalendarzowego. Z tytułu faktycznego wykonywania tych czynności, na rzecz spółki zależnej Wnioskodawca będzie pobierał od tego podmiotu opłaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla usług zarządzania środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu OTC oraz usług zarządzania środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających.

Odnosząc zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do regulacji prawnych, zarówno z zakresu prawa podatkowego, jak i finansowego należy uznać, że usługi zarządzania środkami wniesionymi z tytułu wpłat do funduszu oraz środkami wniesionymi na poczet depozytów zabezpieczających poza obrotem zorganizowanym (OTC) będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. f ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 11 grudnia 2012 r. nr IPPP2/443-1039/12-2/MM, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.