INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani agencję turystyczną, w której zajmuje się sprzedażą agencyjną wycieczek zagranicznych, sprzedaży biletów autokarowych, lotniczych imprezowych oraz ubezpieczeń turystycznych m. in. wycieczek zagranicznych, tj. na podstawie umów podpisanych z organizatorami turystycznymi sprzedaje je za cenę ściśle określoną przez organizatora,w której zawarta jest Pani prowizja. Na prowizję, która objęta jest stawką 23%, wystawia Pani organizatorowi fakturę. Nie organizuje Pani wycieczek, a tylko je sprzedaje w postaci pakietu, w którym zawarte są np. przelot, transfer, hotel, ubezpieczenie - za łączną cenę np. 1.000 zł. Prowizja stanowi wówczas np. 100 zł. Przy podpisywaniu umowy klient uiszcza płatność w wysokości 1.000 zł, a kwotę tą rejestruje Pani w kasie fiskalnej, jako sprzedaż VAT marża (zero techniczne) i wydaje paragon wraz z KP. Do ewidencji sprzedaży nie wpisuje Pani całego obrotu (w tym przypadku 1.000 zł), a jedynie prowizję, gdyż kwota 1.000 zł „przechodzi” tylko przez biuro i przekazywana jest do organizatora na poczet wyjazdu. Organizator nie wystawia Pani żadnych faktur. Zdarza się, że jakiś organizator wystawia notę księgową, w której napisane jest ile kosztuje impreza, ile jest do przekazania po potrąceniu prowizji. Tego dokumentu jednak nigdzie Pani nie wykazuje, a „dopina” do konkretnych umów, których on dotyczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy opisany sposób rejestracji na kasie fiskalnej jest prawidłowy, czy w związku z faktem, iż jest to obrót na rzecz osoby trzeciej - nie będący Pani przychodem - ma Pani obowiązek rejestrować ten obrót na kasie fiskalnej...
• Czy też znajdzie zastosowanie przepis odnoszący się do możliwości rejestracji w kasie fiskalnej obrotu na rzecz osób trzecich...
• Jeśli nie ma obowiązku rejestracji „na kasie” - jakiego typu dowód sprzedaży (a więc zakupu dla klienta) należy wystawić...
• Czy winna Pani gdziekolwiek ewidencjonować całkowitą kwotę jaką klient płaci za wycieczkę...
• Czy fakt, iż w ewidencji księgowej uwzględnia Pani tylko swoją prowizję jest prawidłowy (pomijając koszty całkowite wartości tych imprez)...

Zdaniem Pani, kwotę, którą płaci klient powinna „nabić” na kasę, wydać KP oraz paragon jako dowód dla klienta, do ewidencji oraz do KPiR wpisać tylko przychód - fakturę na prowizję, czyli swój „zarobek” z tej sprzedaży.

Jeśli dany organizator imprezy wystawi notę księgową - jako rozliczenie imprezy jest to dla Pani jedynie informacja, na podstawie której wystawia fakturę prowizyjną...

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z dyspozycją art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem Kodeks wprowadza dwa rodzaje agencji: agencję pośredniczą (jeżeli przedmiotem usług jest pośredniczenie przy zawieraniu umów) oraz agencję przedstawicielską (jeżeli przedmiotem usług jest dokonywanie przez agenta czynności prawnych w imieniu dającego zlecenie), przy czym generalnie umowa agencyjna jest umową o świadczenie usług.

Z art. 106 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej sporządzeniu deklaracji podatkowej, która będzie poprawna materialnie i formalnie.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z ust. 3a pkt 1 ww. artykułu, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Według ust. 3b ww. artykułu, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Kryteria i warunki stosowania przez podatników kas rejestrujących zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

W oparciu o treść § 7 ust. 7 tego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ze złożonego wniosku wynika, że zajmuje się Pani sprzedażą agencyjną m. in. wycieczek zagranicznych za cenę określoną przez organizatora, w której zawarta jest Pani prowizja. Na prowizję wystawia Pani organizatorowi fakturę VAT. Przy podpisywaniu umowy klient uiszcza płatność np. w wysokości 1.000 zł (Pani prowizja stanowi wówczas 100 zł), a kwotę tą rejestruje w kasie fiskalnej oraz wydaje paragon i KP. Do ewidencji sprzedaży nie wpisuje Pani całego obrotu - w tym przypadku 1.000 zł - a jedynie kwotę prowizji.

Zdarza się, że jakiś organizator wystawia notę księgową, w której napisane jest ile kosztuje impreza, ile jest do przekazania po potrąceniu prowizji. Tego dokumentu jednak nigdzie Pani nie wykazuje, a dopina do konkretnych umów których to dotyczy.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość dotyczącą sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży agencyjnej usług turystycznych, prawidłowe jest stanowisko, iż za pomocą kasy fiskalnej – do czego zobowiązuje m. in. § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników i art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy – zobowiązana jest Pani ewidencjonować całą wartość sprzedaży prowadzonej w imieniu i na rzecz organizatora (przykładowe 1.000 zł) oraz wydać paragon fiskalny. Natomiast w ewidencji sprzedaży winna Pani uwzględnić kwotę, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy (obrót „własny”), tj. jedynie kwotę prowizji (przykładowe 100 zł).

Jednocześnie informuje się, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie regulują kwestii sposobu postępowania w sytuacji otrzymania noty księgowej, jak również konieczności wystawiania dokumentu „KP”.

Ponadto wskazuje się, że kwestie sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług ubezpieczeń turystycznych oraz sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych w przypadku pobrania od nabywcy usługi niższej wpłaty rozstrzygnięto w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-361b/12MD oraz ITPP2/443-361c/12MD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.