Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-16/13/RS
z 25 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest dystrybutorem m. in. środków ochrony roślin wyprodukowanych przez koncerny chemiczne. Jako firma handlowa dokonuje nabycia środków ochrony roślin od koncernów chemicznych i sprzedaje je końcowym odbiorcom - głównie rolnikom. Koncerny chemiczne organizują różne programy wspomagające sprzedaż i dystrybucję swoich towarów. Następstwem jednego z takich programów są kupony - czeki rozliczeniowe, które są przekazywane przez koncern odbiorcom finalnym towarów - rolnikom, którzy są klientami Spółki. Klient (rolnik) nabywając od Spółki określoną ilość towarów wypracowuje sobie premię u producenta tego towaru (koncernu chemicznego). Następnie koncern po rozliczeniu programu sprzedaży i ustaleniu premii dla konkretnego odbiorcy (klienta Spółki) wystawia na niego czek - kupon towarowy - rozliczeniowy do realizacji u swojego dystrybutora. W praktyce wygląda to tak, że klient zgłasza się do Spółki z takim kuponem lub czekiem i nabywa od niej towar za kwotę brutto określoną na kuponie lub czeku - nie płacąc za ten towar albo też dokonując zapłaty za wcześniej nabyte towary, a kwotę zapłaty pomniejsza o wartość określoną na czeku lub kuponie. W każdym przypadku rozliczenie klienta zostaje dokonane przez Spółkę na podstawie przedstawionego kuponu - czeku. Następnie, po wysłaniu takiego kuponu do dostawcy (koncernu chemicznego), koncern zwraca rozliczoną kwotę poprzez wystawienie faktury korygującej do faktury za wcześniejsze nabycia.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy w świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego właściwe jest rozliczenie klienta z tytułu nabyć od Spółki, na podstawie przedstawionego przez klienta kuponu rozliczeniowego lub czeku towarowego, wystawiając fakturę korygującą na wartość brutto wynikającą z kwoty określonej na czeku lub kuponie?

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z tych operacji nie spełnia przesłanek do wystawienia faktury korygującej zmniejszającej należność przysługującą od klienta (rolnika). Spółka wskazała, że jest zobligowana do dokonania rozliczenia - swoistego uznania wartości wynikającej z przedstawionego czeku lub kuponu. Dlatego też dokument ten stanowi formę zapłaty za nabyty towar. Jest to rodzaj rozliczenia bezgotówkowego klienta - podobnie jak kompensata. Klient przedstawiając taki dokument do rozliczenia ma możliwość albo zrealizować go w postaci „wybrania" za określoną kwotę towaru lub rozliczenia określonej kwoty swojego zadłużenia. Spółka wskazała, iż nie jest emitentem tych dokumentów - natomiast jako dystrybutor ma obowiązek wydać towar lub rozliczyć klienta określoną na dokumencie kwotą. Według Spółki, zmniejszenie należności powstaje poprzez uznanie przedstawionego kuponu lub czeku i rozliczenie na tej podstawie zadłużenia w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub świadczeniodawcę usług musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi ono mieć postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie może przybrać również postać rzeczową (np. zapłatą za usługę może być inny towar lub usługa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zidentyfikowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę a świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z dyspozycją art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle art. 2 pkt 22 tej ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Kwestie dotyczące faktur uregulowane są szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Stosownie do ust. 5 ww. paragrafu, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

W myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest dystrybutorem m. in. środków ochrony roślin wyprodukowanych przez koncerny chemiczne. Jako firma handlowa dokonuje nabycia środków ochrony roślin od ww. koncernów i sprzedaje je rolnikom. Koncerny chemiczne organizują różne programy wspomagające sprzedaż i dystrybucję swoich towarów. Następstwem jednego z takich programów są kupony - czeki rozliczeniowe, które są przekazywane przez koncern ww. rolnikom, którzy są klientami Spółki. Rolnik nabywając od określoną ilość towarów wypracowuje sobie premię u producenta tego towaru (koncernu chemicznego), który po rozliczeniu programu sprzedaży i ustaleniu premii dla konkretnego klienta Spółki wystawia na niego czek/kupon do realizacji u dystrybutora. W praktyce wygląda to tak, że klient zgłasza się do Spółki z takim kuponem lub czekiem i nabywa od niej towar za kwotę brutto określoną na kuponie lub czeku - nie płacąc za towar albo dokonując zapłaty za wcześniej nabyte towary, a kwotę zapłaty pomniejsza o wartość określoną na czeku lub kuponie. Po wysłaniu kuponu do koncernu chemicznego, koncern zwraca rozliczoną kwotę poprzez wystawienie faktury korygującej do faktury za wcześniejsze nabycia.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż przedmiotowe kupony lub czeki stanowią dokumenty uprawniające do otrzymania towaru o wartości w nich określonych. Zatem zastępują one środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. Jak wynika z wyżej powołanego art. 29 ust. 4 ustawy, kwotą należną od klienta jest cała wartość towaru sprzedawanego przez Spółkę bez względu na sposób jej uregulowania. W związku z tym Spółka nie może wystawić faktury korygującej na wartość kuponu lub czeku, gdyż w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca żadna z okoliczności, o których mowa w powołanych przepisach rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., w tym nie dochodzi do obniżenia ceny towarów sprzedanych na rzecz rolników, a jedynie do przyjęcia za sprzedany towar zapłaty w formie kuponów lub czeków, które następnie są zwracane ich wystawcom – koncernom chemicznym, od których Spółka nabywa towary.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości wystawienia faktur korygujących przez koncerny chemiczne na rzecz Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.