Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-330/13/JD
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, od jakiego dnia Wnioskodawca powinien stosować zasady opodatkowania osiąganych przychodów z prowadzonej działalności oraz rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku trwałego, wynikające z wejścia w życie ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych z 2009 r. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, od jakiego dnia Wnioskodawca powinien stosować zasady opodatkowania osiąganych przychodów z prowadzonej działalności oraz rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku trwałego, wynikające z wejścia w życie ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych z 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (dalej "Wnioskodawca") prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855, dalej: "Ustawa SKOK"). Zgodnie z art. 2 tej ustawy, SKOK jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK, stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848, z późn. zm., zwanej dalej "Prawo Spółdzielcze"). Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im kredytów i pożyczek, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.). W odróżnieniu od przepisów obowiązującej dawnej ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.), Ustawa SKOK nie charakteryzuje działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jako działalności niezarobkowej. Stosownie do przepisu art. 75 ust. 1 pkt 9a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), wprowadzonego przez art. 84 Ustawy SKOK uzyskanie zezwolenia w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wymaga wykonywania działalności gospodarczej w zakresie określonym w przepisach Ustawy SKOK.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa składniki majątku wykorzystywane przy wykonywaniu działalności statutowej np. grunty, budynki, lokale, prawo użytkowania wieczystego gruntu, urządzenia i sprzęt biurowy: meble biurowe, urządzenia klimatyzacyjne, TV przemysłowa, urządzenia sygnalizacyjne i alarmowe, komputery, serwery, urządzenia wielofunkcyjne, drobny sprzęt biurowy, urządzenia telekomunikacyjne, samochody (osobowe oraz inne niż osobowe), a także szereg innych składników niezbędnych do prowadzenia działalności, w tym licencje na oprogramowanie komputerowe oraz inne prawa majątkowe określone w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”). Wskazane składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność Wnioskodawcy, lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytkowania, mają różne okresy ekonomicznej użyteczności, co do zasady jednak okres wykorzystywania tych składników przez Wnioskodawcę przekracza rok. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe i zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), dla celów bilansowych wykazuje zużycie składników majątkowych korygując ich wartość początkową poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne metodą liniową. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje według systematycznego, planowego rozłożenia ich wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji, w równych ratach co miesiąc do momentu zrównania się sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową. Odpisów dokonuje od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek trwały wprowadzono do ewidencji. Do momentu wejścia w życie nowej Ustawy SKOK, Wnioskodawca zgodnie z interpretacją indywidualną nr IBPBI/2/423-201/12/CzP wydaną dnia 29 lutego 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, dla celów ustalania podatku dochodowego od osób prawnych, uznawał wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych wykorzystywanych w działalności statutowej w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości ujmując w kosztach dla celów bilansowych zużycie składników majątkowych poprzez odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej danego składnika majątku, w tym samym momencie i wysokości wydatki te były ujmowane w kosztach uzyskania przychodu dla celów podatkowych. Wnioskodawca przy wykorzystywaniu wskazanych wyżej składników, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych (w przyszłości i prawnych) będących członkami Wnioskodawcy, odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzieleniu pożyczek i kredytów swoim członkom, oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Od jakiego dnia Wnioskodawca stosować powinien zasady opodatkowania osiąganych przychodów z prowadzonej działalności oraz rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku trwałego, wynikające z wejścia w życie przepisów ustawy spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych z 2009 r.? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie obowiązujące przepisy Ustawy SKOK z 2009 r. weszły w życie z dniem 27 października 2009 r. (powinno być: 27 października 2012 r.), skutkiem czego, mimo iż nie mają one charakteru ustawy podatkowej, zmianie uległa prawno-podatkowa sytuacja Wnioskodawcy w zakresie podatkowej kwalifikacji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Na tle obowiązujących wcześniej przepisów ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych z 1995 r., utrwalona była bowiem linia orzecznicza, że z uwagi na prawne zdefiniowanie w art. 3 ust. 2 tej ustawy działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jako działalności „niezarobkowej”, nie mogła być ona uznawana za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów podatkowych, w tym w szczególności Ustawy CIT (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK1760/09, 1761/09 oraz z dnia 5 lipca 2012 r. sygn. akt II FSK 2579/10).

W konsekwencji, na skutek wejścia w życie Ustawy SKOK z 2009 r., Wnioskodawca stał się podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej oraz poszczególnych przepisów Ustawy CIT, wobec czego w trakcie trwania roku podatkowego zmianie uległy zasady rozpoznawania przez Wnioskodawcę przychodów (jako przychodów należnych związanych z działalnością gospodarczą na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy CIT) oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z nabywaniem składników majątku (kwalifikowanych obecnie jako podlegające amortyzacji środki trwałe i wartości niematerialne i prawne).

Mając na uwadze jednolitą i ugruntowaną linię orzecznictwa Trybunatu Konstytucyjnego, odnośnie niedopuszczalności dokonywania zmian w przepisach podatku dochodowego w trakcie roku podatkowego, tj. w okresie, w którym już obowiązują reguły odnoszące się do całego tego okresu (wyrok TK z dnia 15 marca 1995 r. sygn. sprawy K 1/95), zdaniem Wnioskodawcy za niedopuszczalny na gruncie konstytucyjnym uznać należałoby wniosek, że zmiana zasad opodatkowania dochodów Wnioskodawcy, w szczególności poprzez odmienne ukształtowanie zasad podatkowego rozpoznania przychodów i kosztów uzyskania przychodów na skutek odmiennej podatkowej kwalifikacji charakteru prowadzonej działalności, może nastąpić w trakcie roku podatkowego.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że w podatku dochodowym od osób prawnych skutki wejścia w życie przepisów Ustawy SKOK z 2009 r. zaczną obowiązywać Wnioskodawcę dopiero od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku podatkowym, który trwał w dniu wejścia w życie Ustawy SKOK z 2009 r. (w dniu 27 października 2012 r.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W dniu 26 lipca 2012 r. ogłoszona została ustawa z dnia 05 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855, dalej: „ustawa o SKOK”). Ustawa ta zmieniła dotychczasowe zasady funkcjonowania i nadzorowania SKOK-ów. Do istotnych zmian, mających wpływ na sytuację prawno-podatkową spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, należy zaliczyć m.in. brak w nowej ustawie uregulowań odpowiadających zapisom art. 3 ust. 2 dotychczas obowiązującej ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2, ze zm.), który stanowił o prowadzeniu przez te podmioty działalności niezarobkowej. Wskutek tej zmiany, obecnie obowiązująca ustawa nie charakteryzuje już działalności prowadzonej przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe, jako działalności niezarobkowej. Wynika z tego, iż działalność prowadzona przez te podmioty stała się działalnością gospodarczą (zarobkową).

Zgodnie z art. 93 ustawa weszła w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. 27 października 2012 r. Również od dnia 27 października 2012 r. wprowadzone nią rozwiązania mają wpływ na zasady opodatkowania Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadmienić bowiem należy, iż przepisy ww. ustawy nie zawierają przepisów przejściowych, z których wynikałoby, iż dla celów podatkowych należy rozpatrywać „inny moment wejścia w życie” tych przepisów, a w szczególności, iż znajdą one zastosowanie w odniesieniu do przychodów/kosztów wygenerowanych/poniesionych począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu wejścia w życie przepisów ustawy o SKOK.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1-3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.