Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-121/13/EK
z 10 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013r. (data wpływu 14 marca 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2013r (data wpływu 9 maja 2013r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia dokumentu dostawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia dokumentu dostawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 maja 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje m.in. zakupu koksu od innych pośredniczących podmiotów węglowych lub bezpośrednio u producenta w krajowych koksowniach. W obydwu przypadkach zakup koksu dokonywany jest na warunkach FCA koksownia przy czym wydanie towaru przewoźnikowi ma miejsce na terenie koksowni. Następnie Wnioskodawca dokonuje dalszej odsprzedaży zakupionego koksu kolejnemu pośrednikowi zwanemu umownie podmiotem X, na tych samych warunkach dostawy, posiadającemu status pośredniczącego podmiotu węglowego, który dokonuje dalszej odsprzedaży koksu kolejnemu pośrednikowi lub też odbiorcy końcowemu. Transakcja zakupu koksu przez Wnioskodawcę od innego pośrednika posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego lub też bezpośrednio z koksowni nie jest związana z przemieszczaniem tego wyrobu. Także odsprzedaż przez Wnioskodawcę podmiotowi X nie wiąże się z przemieszczaniem koksu. Do przemieszczana koksu może dojść dopiero w następstwie odsprzedaży koksu przez pośrednika X odbiorcy końcowemu.

Skoro do przemieszczenia koksu dochodzi dopiero w następstwie sprzedaży przez podmiot X odbiorcy końcowemu, to podmiot X winien wystawić dokument dostawy wyrobów węglowych i ten dokument powinien towarzyszyć wyrobom węglowym w trakcie ich transportu.

Jednakże w praktyce, pośrednik sprzedający dla Wnioskodawcy koks oraz producent koksu, tj. koksownia wystawia dokument dostawy wyrobów węglowych, w którym jako odbiorcę wskazuje Wnioskodawcę, chociaż nie dochodzi do przemieszczenia wyrobów węglowych. Wobec faktu wystawienia przez pośrednika i producenta koksu, tj. koksowni dokumentu dostawy mimo braku przemieszczenia, Wnioskodawca również wystawia dokument dostawy wyrobów węglowych, w którym jako odbiorcę wskazuje podmiot X, chociaż także nie dochodzi do przemieszczenia koksu. Kolejny dokument dostawy wyrobów węglowych wystawia podmiot X, w którym wskazany jest odbiorca końcowy i ten dokument dostawy wykorzystywany jest przy przemieszczaniu (transporcie) koksu.

Podobny temat był przedmiotem Interpretacji Indywidualnej Ministerstwa Finansów wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPP4/443-103/12/PH z dnia 23 maja 2012r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że koksownie (krajowi producenci koksu) są pośredniczącymi podmiotami węglowymi w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wystawianie kolejnego dokumentu dostawy wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdy sprzedaż koksu nie jest związana z jego przemieszczaniem, jest działaniem zbędnym, które nie pociąga za sobą żadnych skutków w zakresie zwolnienia sprzedaży wyrobów węglowych od podatku akcyzowego, jednakże tak wystawiony dokument dostawy przez Wnioskodawcę podlega ujęciu w zestawieniu dokumentów dostawy przekazywanym co miesiąc do właściwego naczelnika urzędu celnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisu art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym wynika, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Jeżeli zatem sprzedaż wyrobów ma miejsce np. w tzw. łańcuchu pośredników, bez przemieszczania wyrobów węglowych, to wówczas nie ma obowiązku wystawienia dokumentu dostawy wyrobów węglowych. Do podobnego wniosku prowadzą również przepisy § 2 ust. 6a - 6e rozporządzenia wykonawczego.

W przedstawionym stanie faktycznym dopiero sprzedaż przez podmiot X wiąże się z przemieszczaniem wyrobu węglowego, a więc ten podmiot ma obowiązek prawny wystawienia dokumentu dostawy wyrobów węglowych. Jeżeli chodzi o wystawianie dokumentów dostawy wyrobów węglowych przez pośrednika sprzedającego koks do Wnioskodawcy lub koksownię oraz przez Wnioskodawcę, to dokumenty te nie są wymagane przez prawo, ale w związku z tym iż zostały wystawione istnieje prawny obowiązek wykazywania ich w zestawieniach miesięcznych, o których mowa w § 2 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma jednak przeciwwskazań prawnych do wystawiania dowodów dostaw wyrobów węglowych, w sytuacjach gdy sprzedaży np. koksu nie towarzyszy przemieszczanie (tzw. sprzedaż w miejscu), a otrzymało się taki dokument dostawy od pośrednika lub producenta koksu, tj. koksowni. Takie działanie Wnioskodawcy znajduje np. uzasadnienie w sytuacjach, gdy kolejny pośrednik np. opisany podmiot X, obawiając się konkurencji, nie chce zdradzić danych odbiorcy końcowego wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 ^oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego, ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. zakupu koksu od innych pośredniczących podmiotów węglowych lub bezpośrednio u producenta w krajowych koksowniach. W obydwu przypadkach zakup koksu dokonywany jest na warunkach FCA koksownia przy czym wydanie towaru przewoźnikowi ma miejsce na terenie koksowni. Następnie Wnioskodawca dokonuje dalszej odsprzedaży zakupionego koksu kolejnemu pośrednikowi zwanemu umownie podmiotem X, na tych samych warunkach dostawy, posiadającemu status pośredniczącego podmiotu węglowego, który dokonuje dalszej odsprzedaży koksu kolejnemu pośrednikowi lub też odbiorcy końcowemu. Transakcja zakupu koksu przez Wnioskodawcę od innego pośrednika posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego lub też bezpośrednio z koksowni nie jest związana z przemieszczaniem tego wyrobu. Także odsprzedaż przez Wnioskodawcę podmiotowi X nie wiąże się z przemieszczaniem koksu. Do przemieszczana koksu może dojść dopiero w następstwie odsprzedaży koksu przez pośrednika X odbiorcy końcowemu.

Pośredniczący podmiot węglowy sprzedający dla Wnioskodawcy koks lub producent koksu, tj. koksownia wystawia dokument dostawy wyrobów węglowych, w którym jako odbiorcę wskazuje Wnioskodawcę, chociaż nie dochodzi do przemieszczenia wyrobów węglowych. Wobec faktu wystawienia przez pośredniczący podmiot węglowy lub producenta koksu, tj. koksowni dokumentu dostawy mimo braku przemieszczenia, Wnioskodawca również wystawia dokument dostawy wyrobów węglowych, w którym jako odbiorcę wskazuje podmiot X, chociaż także nie dochodzi do przemieszczenia koksu. Kolejny dokument dostawy wyrobów węglowych wystawia podmiot X, w którym wskazany jest odbiorca końcowy i ten dokument dostawy wykorzystywany jest przy przemieszczaniu (transporcie) koksu.

Przedmiotem wniosku jest kwestia, czy w ww. opisanej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany wystawić dokument dostawy wyrobu węglowego i czy fakt wystawienia tego dokumentu obliguje Wnioskodawcę do ujęcia go w zestawieniu dokumentów dostawy przekazywanym co miesiąc do właściwego naczelnika urzędu celnego.

Stosownie do powyższego, w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanych przez Wnioskodawcę (pośredniczący podmiot węglowy) na rzecz innego podmiotu pośredniczącego dokonywanej na terenie koksowni posiadającej również status pośredniczącego podmiotu węglowego, która to sprzedaż następuje bez przemieszczenia wyrobów węglowych, dla zachowania warunków zwolnienia nie jest wymagane dołączenie do sprzedawanych wyrobów dokumentu dostawy, a tym samym potwierdzenie na tym dokumencie odbioru wyrobów węglowych.

Powyższe stanowisko potwierdza powołany powyżej przepis art. 31a ust. 3 pkt 3 jak i przepis § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (tj. Dz. U. z 2013r. poz. 196), w brzmieniu obowiązującym od 2 stycznia 2012r., zgodnie z którym dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy – w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 ust. 2 ustawy.

Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku, tj. w przypadku sprzedaży na terenie koksowni wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę będącym pośredniczącym podmiotem węglowym na rzecz innego pośredniczącego podmiotu węglowego, przy jednoczesnym braku przemieszczenia sprzedawanych wyrobów węglowych, dla zachowania warunków zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych nie jest wymagane wystawienie przez Wnioskodawcę dokumentu dostawy.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przy sprzedaży wyrobów węglowych wystawił dokument dostawy mimo, iż nie był obowiązany do wystawienia tego dokumentu dostawy.

Tym samym zgodnie z § 2 ust. 8 ww. rozporządzenia, podmiot, który wystawił dokument dostawy, sporządza miesięczne zestawienie wystawionych dokumentów dostawy. Jeden egzemplarz tego zestawienia przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy zestawienie.

Ponadto, w myśl § 2 ust. 9 tego samego rozporządzenia, zestawienie, o którym mowa w ust. 8, zawiera informację o dacie jego sporządzenia, nazwie albo imieniu i nazwisku oraz adresie siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu sporządzającego zestawienie oraz wykaz wystawionych dokumentów dostawy.

W świetle powyższych przepisów, nawet w przypadku bezzasadnego wystawienia dokumentu dostawy, wystawiający ten dokument powinien ująć go w zestawieniu miesięcznym dokumentów dostawy

W świetle powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wystawianie dokumentów dostawy wyrobów węglowych przez Spółkę nie jest wymagane, ale w związku z tym iż zostały one wystawione, Wnioskodawca powinien dokonać ich wykazywania w zestawieniach miesięcznych, o których mowa w § 2 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego z dnia 30 sierpnia 2010r.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.