Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-103/13/MD
z 7 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem sprzedaży była:

1. nieruchomość objętą księgą wieczystą numer …, stanowiącą działkę ewidencyjną o numerze 23 obszaru 2,0998 ha, zabudowaną murowanym budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym, podpiwniczonym, krytym blachodachówką, pięcioizbowym, o powierzchni użytkowej 130 m2; murowanym budynkiem mieszkalnym, parterowym, podpiwniczonym, krytym papą, dwuizbowym, o powierzchni użytkowej 50 m2 oraz murowanym budynkiem gospodarczym, krytym papą, o powierzchni 30 m2. Najnowszy budynek mieszkalny powstał w 1984 r. Natomiast pozostałe budynku mieszkalne zostały wybudowane w latach 60-tych. Działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne, las, budynki;
2. nieruchomość objętą księgą wieczystą numer …, stanowiącą działkę ewidencyjną o numerze 22 obszaru 0,5718 ha. Działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako las;
3. nieruchomość objętą księgą wieczystą numer …, stanowiącą działki ewidencyjne o numerach: 21 obszaru 1,3149 ha, 38 obszaru 1,2367 ha. Działka nr 21 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako las, działka nr 38 jako grunty orne;
4. nieruchomość objętą księgą wieczystą numer …, stanowiącą działkę ewidencyjną o numerze 25 obszaru 2,5500 ha. Działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne.

Umowa sprzedaży przywołuje w swojej treści zaświadczenie wydane w dniu 19 grudnia 2012 r. z upoważnienia Prezydenta Miasta odnośnie ww. działek, z którego wynika, że miejscowy plan ogólny utracił moc. Istniejące Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta (Uchwała Rady Miejskiej z dnia 17 czerwca 1998 r., zmiany uchwały: z dnia 25 kwietnia 2007 r., z dnia 30 marca 201l r. oraz z dnia 27 czerwca 2012 r.) przewiduje dla ww. działek określone funkcje. I tak dla działek nr:

1. 21, 22, 23, 38 - obszar z wiodącą funkcją kierunkową produkcyjną, magazynową i składową związaną z wytwarzaniem, przetwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną;
2. 25 obszar z wiodącą funkcją kierunkową produkcyjną, magazynową i składową związaną z wytwarzaniem, przetwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz wiodąca funkcją cmentarzy.

Na dzień transakcji nie została wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy. Dostawa budynków znajdujących się na działce nr 23 nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, przez które - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W stosunku do tych obiektów nie przysługiwało także dokonującemu ich dostawy (tj. Spółce) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na działce nr 23.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowo zastosowano zwolnienie od podatku od towarów i usług do transakcji sprzedaży (dostawy) w dniu 28 grudnia 2012 r. nieruchomości, na które składają się grunty niezabudowane (grunty orne, lasy) i nieruchomość zabudowana (grunty orne, lasy, budynki)?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Dokonując wykładni tego przepisu na potrzeby ustalenia, czy ww. grunty korzystają z przedmiotowego zwolnienia, istotne jest rozstrzygnięcie jakimi przesłankami należy się kierować przy ocenie ustawowego warunku „przeznaczenia pod zabudowę”. Z jakich dowodów (dokumentów) ma to wynikać?

Jak zaznaczyła Spółka, sprawa ta była już przedmiotem wielu interpretacji wydawanych przez Ministra Finansów, jak i wyroków wydawanych przez sądy administracyjne. Przeważa pogląd, iż cyt.: „w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy”. Cytat pochodzi z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2010 r. sygn. akt I FPS 8/10. Sąd uzasadnił swoje stanowisko przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086). Rozstrzygnięcie to stanowiło także kanwę uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt. I SA/Wr 1641/11. W wyroku tym przywołano szersze uzasadnienie NSA, który w powołanym wcześniej wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego – „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Powołał się na orzeczenie w sprawie C - 468/93 Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondememingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347).

W związku z tym, że w ustawie o podatku od towarów i usług nie sprecyzowano pojęć „terenu budowlanego” lub „przeznaczonego pod zabudowę”, należy - zdaniem Spółki - sięgnąć do dyrektywy interpretacyjnej związanej z wykładnią systemową zewnętrzną. Przepisem, który nawiązuje do podstawy opodatkowania jest art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). Przepis ten stanowi, że podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług, wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Brzmienie art. 21 Prawa geodezyjnego i kartograficznego nie daje podstaw do podziału tych danych na te, które są wiążące dla organów podatkowych, i na te, które takiego waloru nie mają. Ewidencja gruntów, zgodnie z powołanym artykułem, jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samej nieruchomości, tj. o gruncie, i w przyszłości - o budynku. Podatkowa ewidencja nieruchomości nie jest podstawą do podejmowania decyzji podatkowych. Ma ona charakter wtórny w stosunku do ewidencji gruntów i budynków. W przypadku niezgodności danych pomiędzy tymi ewidencjami miarodajne są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków (L. Etel, Dane z ewidencji gruntów i budynków jako podstawa opodatkowania gruntów i budynków, „Finanse Komunalne” 2008 r., nr 6, s. 24).

Spółka wskazała, że również orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego związane z wymiarem podatku od nieruchomości wskazuje na wiążący charakter ewidencji gruntów - wyrok z dnia 15 kwietnia 2008 r. sygn. akt II FSK 372/07 (LEX nr 490966).

Przepis art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego nie wymaga dalszej wykładni, stanowiąc wprost o tym, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią m. in. podstawę wymiaru podatku. Przez podstawę wymiaru podatku należy rozumieć zarówno określenie przedmiotu opodatkowania, zaliczenie do właściwej stawki podatkowej, jak i objęcie określonych gruntów zwolnieniem od opodatkowania. Z wykładni art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego jednoznacznie wynika, że przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nieprzeznaczonych pod zabudowę, decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów. Przy ustaleniu, czy przy dostawie towarów - terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę istotne znaczenie może mieć plan zagospodarowania przestrzennego, jako źródło prawa miejscowego. Przepis art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Spółka ponownie wskazała, że ze stanu faktycznego potwierdzonego zaświadczeniem wydanym w dniu 19 grudnia 2012 r. z upoważnienia Prezydenta Miasta odnośnie ww. działek wynika, że miejscowy plan ogólny utracił moc. Istnieje jedynie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta uchwalone przez Radę Miasta. Zatem - Jej zdaniem - dla ustalenia czy dostawa towaru jakimi są przedmiotowe nieruchomości (działki) korzysta czy też nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT, rozstrzygające jest jak ww. działki są zakwalifikowane w ewidencji gruntów. Z treści umowy sprzedaży wynika, że zgodnie z ewidencją gruntów:

1. działka o numerze ewidencyjnym 23 to - grunty orne, las, budynki,
2. działka o numerze ewidencyjnym 22 to - las,
3. działka o numerze ewidencyjnym 21 to - las,
4. działka o numerze ewidencyjnym 38 to - grunty orne,
5. działka o numerze ewidencyjnym 25 to - grunty orne.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są wyłącznie grunty niezabudowane inne niż budowlane, sklasyfikowane jako grunty orne lub lasy, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, dostawa taka będzie korzystać ze zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Tam zaś, gdzie przedmiotem dostawy są działki zabudowane budynkami, przy ustaleniu właściwej stawki podatkowej (w tym zwolnienia) w podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozważać stawkę opodatkowania budynku. W niniejszym stanie faktycznym dotyczy to wyłącznie działki nr 23.

Zgodnie z art. 43 ust. l ustawy o VAT zwalnia się od podatku:

10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

d. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Ze stanu faktycznego wynika, że dostawa budynków znajdujących się na działce nr 23 nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia. Przez które - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednoczenie w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy (tj. Spółce) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem - w ocenie Spółki - dostawa budynków znajdujących się na działce nr 23 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy powołanych wyżej przepisów. Z umowy nabycia i umowy sprzedaży działki nr 23 wynika, że budynki nie znajdują się na wyodrębnionej geodezyjnie działce. Zgodnie zatem z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że dostawa całej działki nr 23 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z regulacji art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, że rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Zgodnie z art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 (...).

W świetle ust. 5 ww. artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 kwietnia 2013 r.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 powołanego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 tej ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 28 grudnia 2012 r. w ramach jednej umowy sprzedaży Spółka dokonała dostawy:

• zabudowanej działki nr 23. Działka zabudowana jest trzema budynkami (2 mieszkalne, 1 gospodarczy). W stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na działce nr 23. Dostawa tych budynków nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia. Działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne, las, budynki,
• niezabudowanych działek nr: 21 (w ewidencji gruntów oznaczona jest jako las), 22 (w ewidencji gruntów oznaczona jest jako las), 25 (w ewidencji gruntów oznaczona jest jako grunty orne), 38 (w ewidencji gruntów oznaczona jest jako grunty orne).

Z zaświadczenia wydanego z upoważnienia Prezydenta Miasta w dniu 19 grudnia 2012 r. odnośnie ww. działek wynika, że miejscowy plan ogólny utracił moc. Istnieje jedynie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta uchwalone przez Radę Miasta. Według niego:

1. działki numer 21, 22, 23, 38 to obszar z wiodącą funkcją kierunkową produkcyjną, magazynową i składową związaną z wytwarzaniem, przetwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną,
2. działka nr 25 to obszar z wiodącą funkcją kierunkową produkcyjną, magazynową i składową związaną z wytwarzaniem, przetwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, oraz wiodąca funkcją cmentarzy.

Na dzień transakcji nie została wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy ww. nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że:

• prawidłowy jest pogląd Spółki, iż dostawa budynków znajdujących się na działce nr 23 korzystała ze zwolnienia od podatku. Skoro jednak Spółka wskazała, iż dostawa ta „nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia”, to nie można wykluczyć sytuacji, że miała ona miejsce w ciągu dwóch lat od tego zasiedlenia. Wobec tego należy wziąć pod uwagę dwie podstawy zwolnienia, tj.:

1. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jeżeli dostawa miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia ww. budynków,
2. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jeżeli dostawa miała miejsce przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia ww. budynków, skoro Spółce w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka również zasadnie uznała, przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy, że zwolnienie od podatku dotyczy także dostawy gruntu, z którym związane są ww. obiekty.

• prawidłowy jest pogląd Spółki, że dostawa niezabudowanych działek nr 21, 22, 25, 38 korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, skoro - wobec braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz niewydania wobec tych działek decyzji o warunkach zabudowy - z ewidencji gruntów nie wynika aby w momencie ich dostawy miały charakter terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.