Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-534/12-2/WS
z 29 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia zwróconych świadczeń w odniesieniu do pytań nr 2 i 3 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia zwróconych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu kwietniu 2010 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję organu rentowego, ustalającą świadczenia nienależne za okres od 1 maja 2008 r. do 30 kwietnia 2011 r. w kwocie brutto 156 462,74 zł oraz odsetki ustawowe w kwocie 29 811,70 zł – łącznie do zapłaty 186 274,44 zł. Zapłaty Zainteresowany dokonał w terminach:

• 16 listopada 2011 r. – 78 232,00
• 30 stycznia 2012 r. – 50 000,00
• 1 lutego 2012 r. – 35 000,00
• 6 lutego 2012 r. – 23 042,44

na konto płatnika, czyli organu rentowego.

Wnioskodawca wskazał, iż w związku z wypłatą przedmiotowego świadczenia pieniężnego, do dyspozycji otrzymywał On kwotę netto, czyli pomniejszoną o podatek dochodowy, który płatnik odprowadzał do budżetu państwa. Pomimo tego, do zwrotu ustalono kwotę brutto (wraz z już zapłaconym podatkiem) oraz odsetki od kwoty podatku, której Wnioskodawca nigdy nie posiadał do dyspozycji, a która przez cały okres postępowania znajduje się w budżecie. Przenosząc to na grunt rozpatrywanej sprawy, Zainteresowany uważa, że niewątpliwie równocześnie z terminami, w których dokonał zapłaty świadczeń powstała nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2008, 2009, 2010, 2011. Zmierzając do odzyskania podatku za te lata 2008, 2009, 2010 Wnioskodawca złożył korekty zeznań, w których odpowiednio wykazał nadpłaty: 12 459,00; 15 024,00; 16 257,00 oraz bieżące rozliczenia za rok 2011 w PIT-37.

Do tej pory nie został Wnioskodawcy zwrócony nadpłacony podatek.

Zainteresowany wyjaśnił również, że kwota roczna nienależnych świadczeń – dodana do wynagrodzenia ze stosunku pracy powodowała konieczność naliczenia i odprowadzenia części podatku w 40% - według skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy sposób naliczania odsetek od świadczeń brutto, a przede wszystkim odsetek od podatku, w sytuacji gdy podatek nigdy nie był w posiadaniu Wnioskodawcy (i zapłacił go niejako drugi raz) znajduje uzasadnienie w istniejących przepisach prawnych i czy Wnioskodawca powinien być z tego tytułu obciążony?
2. W jakim trybie powinien być dokonany zwrot nadpłat – czy w trybie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 75 Ordynacji podatkowej, czy tylko w trybie art. 75 Ordynacji podatkowej?
3. W którym roku (latach) kalendarzowych powinien nastąpić zwrot nadpłaconego podatku?
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i 3. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 1 w dniu 29 sierpnia 2012 r., wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-534/12-3/WS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wykazywane w informacjach płatnika wypłacone Wnioskodawcy świadczenia nienależne, zwiększały Jego dochód do opodatkowania, co przy zastosowaniu obowiązującej skali podatkowej powodowało, że część Jego dochodu była opodatkowana 40% podatkiem. Natomiast przy zmniejszaniu dochodu do opodatkowania, na skutek zastosowania przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - skala podatkowa w stosunku do dochodów Zainteresowanego maleje. W ten sposób Wnioskodawca mógłby odliczyć od dochodu jedynie 18% zapłaconego podatku w poprzednich latach. Wedle tego przepisu 28% podatku (w częściach przypadających na poszczególne progi) byłaby nie do odzyskania. Jednak możliwość odzyskania kwoty podatku faktycznie zapłaconej wraz z odsetkami dają przepisy art. 72 i dalsze Ordynacji podatkowej. W świetle treści art. 72 niewątpliwie zapłacony podatek od świadczeń nienależnych (które zostały zwrócone płatnikowi) stanowi nadpłatę. Pozwala to na zastosowanie dalszych, kolejnych uregulowań prawnych nakładających na podatnika obowiązek w postaci złożenia korekt za lata poprzednie (2008, 2009, 2010) wraz z wnioskami uzasadniającymi stwierdzenie nadpłat. Korekty takie wraz z wnioskami Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym w dniu 28 lutego 2012 r. Wnioskodawca uważa, że Jego stanowisko zdaje się potwierdzać zapis w art. 26 ust. 7h updof „… kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczając kwotę dochodu o którym mowa w ust. 1 może być odliczona od dochodu…”. Słowo „może” zatem wskazuje na to, iż ten przepis nie jest jedynym, który ma zastosowanie przy rozpatrywaniu świadczeń nienależnych. Daje to swego rodzaju - zdaniem Zainteresowanego - alternatywność zwrotu podatku w zależności od potrzeb.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, zwrot nadpłat z korekt zeznań za lata 2008, 2009, 2010 (za rok 2011 nadpłata została zwrócona), powinien nastąpić w roku, w którym dokonano zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, bowiem w momencie zapłaty nastąpiło jakby „zbilansowanie” kwot: zaległych i wpłaconych. Zaległości (w postaci świadczeń nienależnych) zostały zwrócone ze środków własnych Wnioskodawcy, więc logicznym jest, aby w tym samym roku zostały zwrócone nadpłacone podatki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymał decyzję organu rentowego, ustalającą świadczenia nienależne za okres od 1 maja 2008 r. do 30 kwietnia 2011 r. w kwocie brutto 156 462, 74 zł oraz odsetki ustawowe w kwocie 29 811,70 zł – łącznie do zapłaty 186 274,44 zł.

Wnioskodawca wskazał, iż w związku z wypłatą przedmiotowego świadczenia pieniężnego, do dyspozycji otrzymywał On kwotę netto, czyli pomniejszoną o podatek dochodowy, który płatnik odprowadzał do budżetu państwa. Pomimo tego, do zwrotu ustalono kwotę brutto (wraz z już zapłaconym podatkiem) oraz odsetki od kwoty podatku, której Wnioskodawca nigdy nie posiadał do dyspozycji, a która przez cały okres postępowania znajduje się w budżecie. Zmierzając do odzyskania podatku za te lata 2008, 2009, 2010 Wnioskodawca złożył korekty zeznań, w których odpowiednio wykazał nadpłaty: 12 459,00; 15 024,00; 16 257,00 oraz bieżące rozliczenia za rok 2011 w PIT-37.

Do tej pory nie został Wnioskodawcy zwrócony nadpłacony podatek.

Zainteresowany wyjaśnił również, że kwota roczna nienależnych świadczeń – dodana do wynagrodzenia ze stosunku pracy powodowała konieczność naliczenia i odprowadzenia części podatku w 40% - według skali podatkowej.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwocie brutto czy też w kwocie netto, jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy.

W przedmiotowej sprawie uprawnienie do rozliczenia świadczenia przysługuje samemu podatnikowi (na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

Jak wynika z art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Stosownie zaś do art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że użyty w ww. przepisie zwrot „może” nie oznacza – jak twierdzi Wnioskodawca we własnym stanowisku – że podatnik może wybrać sposób rozliczenia dokonanego zwrotu nienależnych świadczeń. Powyższy zwrot wskazuje jedynie na możliwość odliczenia kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń od dochodu, uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych, w sytuacji gdy przekraczają one kwotę uzyskanego w tym roku podatkowym dochodu.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokona zwrotu płatnikowi nienależnie pobranych świadczeń z własnych środków - wówczas podatnikowi będzie przysługiwało, wynikające z art. 26 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

Należy podkreślić, że art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy - gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

A zatem wartość nienależnie wypłaconego świadczenia, które podatnik rozlicza w zeznaniu podatkowym, należy uwzględnić w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy.

Przedstawiony powyżej sposób rozliczenia zwrotu nienależnie pobranych świadczeń jest jedynym w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę. Nieprawidłowe jest dokonywanie tego rozliczenia w oparciu o korektę składanych wcześniej zeznań podatkowych.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749).

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

W przedmiotowej sprawie składając zeznania za poszczególne lata Wnioskodawca prawidłowo wykazał otrzymywane w danym roku świadczenia jako przychód, mimo iż później okazało się że były one nienależne. Zatem zwrot nienależnie pobranych świadczeń następuje w oparciu o wskazane wyżej przepisy art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie poprzez korektę zeznań podatkowych.

W analizowanej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku podatek pobrany został zasadnie – skoro bowiem wypłacono Wnioskodawcy świadczenie, stanowiące dla niego przychód, to płatnik zobowiązany był pobrać od powyższego świadczenia zaliczkę na podatek.

W przypadku Wnioskodawcy nadpłata podatku powstanie dopiero w momencie złożenia zeznania podatkowego, za rok podatkowy w którym Zainteresowany dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. W takiej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje bowiem prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. W konsekwencji spowoduje to, iż w zeznaniu rocznym - złożonym za rok podatkowy w którym Zainteresowany dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia - wykazana zostanie nadpłata, która zgodnie z art. 77 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa zwrócona zostanie w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku rozliczenie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń i odzyskanie kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy może nastąpić wyłącznie w oparciu o art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wykazana zatem w zeznaniu podatkowym, złożonym za rok podatkowy w którym Zainteresowany dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia nadpłata podatku, zgodnie z art. 77 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, zwrócona zostanie w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.