2013.01.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-187b/12/AT
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 10 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z czynnością sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, dokumentowanych fakturami rozliczeniowymi, prognozowymi, szacunkowymi, korygującymi, rozliczenia podatku wynikającego z faktur korygujących oraz ujęcia ilości energii elektrycznej, wynikającej z ww. faktur w ilościowej ewidencji energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z czynnością sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, dokumentowanych fakturami rozliczeniowymi, prognozowymi, szacunkowymi, korygującymi, rozliczenia podatku wynikającego z faktur korygujących oraz ujęcia ilości energii elektrycznej, wynikającej z ww. faktur w ilościowej ewidencji energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywców nieposiadających żadnej z koncesji wydanej na podstawie Prawa energetycznego, tj. podmiotów, które są nabywcami końcowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z planowanym wprowadzeniem nowego systemu finansowo–księgowego, Spółka zamierza wprowadzić zmianę w zakresie rozliczeń z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, wprowadzając różne modele stosunków umownych dla różnych grup odbiorców.

Wariant 1 – rozliczenie jednomiesięczne (1M):

Fakturowanie na podstawie zużyć rzeczywistych, tj. faktura wystawiana po zakończonym miesiącu, którego dotyczy - po uzyskaniu informacji o zużyciach;
Fakturowanie odbywa się w cyklach miesiąca kalendarzowego;
Fakturowanie odbywa się za pełny okres rozliczeniowy lub jego wielokrotność; W przypadku gdy nie zostałaby wystawiona faktura przez kolejne dwa miesiące, to po dwóch miesiącach system wystawi fakturę za dwa zaległe miesiące;
W przypadku braku danych o zużyciu rzeczywistym, faktura zostanie wystawiona na podstawie szacunku;
W przypadku otrzymania danych o zużyciach od OSD, bądź otrzymania zmienionych danych, zostanie wystawiona faktura korygująca;
Płatność za fakturę „ z dołu”.

Wariant 2 – rozliczenie dwumiesięczne (2M):

Fakturowanie na podstawie zużyć rzeczywistych, tj. faktura wystawiana po zakończonym okresie dwumiesięcznym;
Fakturowanie odbywa się w cyklach dwumiesięcznych kalendarzowych;
Fakturowanie odbywa się za pełny okres rozliczeniowy lub jego wielokrotność; W przypadku gdy nie zostanie wystawiona faktura przez dwa kolejne dwumiesięczne okresy rozliczeniowe, to system wystawi fakturę za dwa zaległe okresy rozliczeniowe;
W przypadku braku danych o zużyciu rzeczywistym, faktura zostanie wystawiona na podstawie szacunku;
W przypadku otrzymania danych o zużyciach od OSD, bądź otrzymania zmienionych danych, zostanie wystawiona faktura korygująca;
Płatność za fakturę „ z dołu”.

Wariant 3 – rozliczenie z możliwością różnych terminów fakturowania:3

Za bieżący miesiąc klient otrzymuje fakturę prognozową lub szacunkową na podstawie prognozowanego zużycia. Każda z faktur dotyczy pełnego miesiąca kalendarzowego;
Fakturowanie następuje w dowolnym dniu za wskazany okres;
W przypadku, gdy za okresy wcześniejsze niż bieżący w systemie są dostępne zużycia rzeczywiste, generowana jest faktura rozliczeniowa za okres od poprzednio rozliczonego okresu do okresu, za który mamy komplet zużyć;
W przypadku braku zużyć rzeczywistych po dłuższym czasie, np. po kilku miesiącach, na jednej fakturze rozliczeniowej typu „R” rozliczonych zostanie tych kilka wcześniejszych okresów z FV szacunkowych;
Płatność za fakturę może być „z góry” lub „z dołu”.

Wariant 4 – rozliczenie sześciomiesięczne:

Okresem rozliczeniowym jest półrocze;
Fakturowanie prognozowe odbywa się w oparciu o szacunki dwumiesięczne, tj. na początku okresu rozliczeniowego wystawiamy 3 faktury dwumiesięczne;
Na podstawie zużyć rzeczywistych klient otrzymuje fakturę rozliczeniową (R). Do rozliczenia brane są pod uwagę tylko te podokresy (faktury szacunkowe), dla których posiadamy zużycia rzeczywiste za cały podokres odpowiadający najstarszej fakturze szacunkowej;
W przypadku otrzymania zużyć rzeczywistych za jeden podokres z całego okresu półrocznego może nastąpić rozliczenie, poczynając jednak od najwcześniejszego podokresu;
Nie występuje faktura rozliczeniowa „in minus” - w przypadku przeszacowania zużyć wystawiane są tzw. anulaty (A), czyli faktury korygujące do zera odnoszące się do ostatniej faktury prognozowej, a jednocześnie faktura rozliczeniowa za zużycie rzeczywiste, „anulowana zostaje taka ilość faktur szacunkowych, aby rozliczenie dało wartość dodatnią”;
Płatności za faktury „z góry”.

Mając powyższe na uwadze, modele prowadzania rozliczeń polegają na tym, iż klienci rozliczani są w miesięcznych, dwumiesięcznych oraz sześciomiesięcznych okresach rozliczeniowych. Na koniec okresu rozliczeniowego Spółka otrzymuje dane o ilości energii dostarczonej do swoich odbiorców od podmiotów pełniących rolę Operatorów Systemu Dystrybucyjnego (dalej: OSD). W ich władaniu znajdują się bowiem układy pomiarowo-rozliczeniowe i to one odpowiadają za czynności związane z odczytem, rejestracją, przetwarzaniem, transmisją i udostępnianiem danych pomiarowych, jak również instalacją układów pomiarowo-rozliczeniowych, ich obsługą i eksploatacją.

Poza najprostszym sposobem rozliczeń, tj. kiedy wystawiana jest jedna faktura po zakończeniu okresu rozliczeniowego (jedno lub dwumiesięcznego). Spółka planuje wdrożyć system, gdzie w trakcie okresu rozliczeniowego klienci są obowiązani wnosić okresowe płatności co jeden lub co dwa miesiące, które regulowane są na podstawie wystawionych faktur prognozowych. Dokumenty prognozowe, będące fakturami VAT, są wystawiane na podstawie zakładanej ilości zużycia energii elektrycznej przez odbiorcę (najczęściej na podstawie danych historycznych z poprzednich okresów rozliczeniowych). Po otrzymaniu danych licznikowych na koniec okresu rozliczeniowego Spółka wystawia faktury na których wskazana jest całkowita ilość energii elektrycznej dostarczonej klientowi w danym okresie rozliczeniowym, kwota należna z tytułu dostarczonej energii elektrycznej oraz kwota wystawionych klientowi faktur VAT dotyczących prognoz w danym okresie rozliczeniowym.

Co do zasady, w zależności od wielkości zużycia rzeczywistego w danym okresie rozliczeniowym, Spółka będzie wystawiać dwa rodzaje dokumentów:

faktury rozliczeniowe in plus - jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była niższa w stosunku do rzeczywistego zużycia. Na fakturze rozliczeniowej wskazana jest kwota (oraz związana z nią ilość dostarczonej energii elektrycznej, a także kwota podatku akcyzowego), którą klient jest obowiązany do zapłaty na rzecz Spółki wraz z określeniem terminu płatności;
faktury rozliczeniowa in minus - jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była wyższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, na fakturze rozliczeniowej wskazana jest kwota, która albo podlega zwrotowi na rzecz klienta albo zostaje zaliczona na poczet przyszłych płatności.

Jednocześnie, w przypadku dłuższych okresów rozliczeniowych (sześciomiesięcznych), kiedy ilość energii na wystawionych fakturach prognozowych była wyższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, wdrażany system finansowo-księgowy zakłada jednoczesne wystawianie dwóch różnych dokumentów, tj.:

z jednej strony tzw. anulat, czyli faktur korygujących do zera, odnoszących się do ostatniej faktury prognozowej (lub też kilku ostatnich faktur - w przypadku, gdy różnica między prognozą a odczytem jest wyższa niż wartość ostatniej faktury),
z drugiej zaś faktury rozliczeniowej na różnicę energii faktycznie dostarczonej (odczytanej), a uwzględnionej w nieskorygowanych fakturach prognozowych.

Takie rozwiązanie ma na celu uniemożliwienie systemowi wystawiania faktury rozliczeniowej w kwocie ujemnej, a jedynie jako dokument zawierający wartości dodatnie. Należy jednak zaznaczyć, że anulata nie stanowi dokumentu samoistnego i samodzielnego, lecz tworzona jest automatycznie przez system bilingowy w przypadku wystawienia faktury rozliczeniowej oraz w tym samym momencie co faktura rozliczeniowa. A zatem, chcąc prawidłowo określić zużycie energii za dany okres rozliczeniowy, należy każdorazowo rozpatrywać ją wspólnie z wystawioną frakturą rozliczeniową.

Tytułem przykładu Wnioskodawca podaje:

Za okres lipiec-grudzień 2012 r. wystawiono 3 faktury prognozowe, oparte o dwumiesięczne szacunki. I tak:

za lipiec-sierpień 2012 r. - 100 PLN;
za wrzesień-październik 2012 r. - 100 PLN;
za listopad-grudzień 2012 r. - 100 PLN.

Odczyt wskazuje na zużycie energii za 260 PLN. W rezultacie Spółka wystawia anulatę do ostatniej faktury prognozowej, tj. „in minus” 100 PLN, i równocześnie wystawia fakturę rozliczeniową, w której wskazuje „in plus” 60 PLN. Oba dokumenty są przesyłane do odbiorcy i stanowią funkcjonalną całość obrazującą rzeczywiste zużycie.

W uzupełnieniu wskazanych powyżej form dokumentowania planowanych rozliczeń w zawartych umowach Wnioskodawca zastrzega sobie również możliwość wystawienia faktur w oparciu o dane szacunkowe. Dotyczy to sytuacji kiedy zakończył się dany okres rozliczeniowy, a Spółka nie otrzymała w umówionym terminie wyników z odczytu liczników przeprowadzonych przez OSD. W takim przypadku zaistnieje możliwość wystawienia faktury szacunkowej, która niezwłocznie po dokonaniu odczytu będzie odpowiednio skorygowana do wartości rzeczywistego zużycia.

Nawiązując do roli OSD w całym procesie rozliczania istotnym jest zaznaczenie, że pomimo dokładania należytej staranności przez OSD, nie można wyeliminować przypadków wymagających od Spółki wystawienia korekt faktur VAT. Podstawową przyczyną zmian pierwotnie przesłanych do Spółki danych o rzeczywistym zużyciu jest przede wszystkim występowanie błędów układu pomiarowo-rozliczeniowego przekraczające błąd maksymalny dla danej klasy układu (układ zawyża lub zaniża odczyt), awarie i wyłączenia sieci dystrybucyjnej, a także uzgodnione z OSD korekty rozliczeń spowodowane następczą weryfikacją ilości dostarczonej energii. Koniecznym jest przy tym zaznaczenie, że Spółka jako podmiot bazujący na informacji od OSD nie ma wpływu na zaistnienie tych zdarzeń i jej rozliczenia mają zawsze charakter wtórny, dostosowujący wykazane już kwoty do wartości rzeczywistych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku ustalenia w umowie dotyczącej rozliczeń z tytułu sprzedaży terminu płatności, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, a zobowiązanie podatkowe powstanie zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, w odniesieniu do dokumentów (faktur) rozliczeniowych wystawianych przez Spółkę?
Czy w przypadku wystawianych przez Spółkę faktur prognozowych oraz szacunkowych dla nabywców końcowych, dotyczących przyszłych dostaw energii elektrycznej, zawierających jedynie prognozowaną lub oszacowaną ilości dostawy energii elektrycznej, obowiązek podatkowy oraz zobowiązanie podatkowe powstaną w terminach wynikających z faktury prognozowej?
Czy w przypadku wystawienia przez Spółkę faktur korygujących zwiększających lub zmniejszających wartość oraz ilość sprzedanej energii elektrycznej, rozliczenie podatku akcyzowego, wynikającego z faktur korygujących, nastąpi w terminie płatności z faktury korygującej (w przypadku korekty in plus) lub w momencie wystawienia dokumentu (w przypadku korekty in minus)?
Czy wystawianie przez Spółkę tzw. anulat, tj. faktur korygujących na całą wartość faktury korygowanej, wystawianych technicznie z uwagi na przyjętą konfigurację systemu bilingowego, powinny być rozliczane w dniu wystawienia anulaty i faktury rozliczeniowej?
Czy w przypadku faktur prognozowych i szacunkowych Spółka jest zobowiązana do ujęcia ilości energii elektrycznej zawartej w tych dokumentach w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku akcyzowym?
Czy w przypadku wystąpienia sytuacji, w której Spółka wystawi fakturę rozliczeniową obejmującą więcej niż jeden okres rozliczeniowy, będzie postępować prawidłowo ujmując sprzedaż energii, w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku akcyzowym, pod datą wynikającą z faktury?

Stanowisko w zakresie pytania 1:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wystawiane faktury rozliczeniowe zawierające informacje o ilości dostarczonej energii elektrycznej, powodują powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz powinny być rozliczane zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, a więc w momencie, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że obowiązek zapłaty podatku akcyzowego powinien przypadać w okresie upływu terminu płatności faktury rozliczeniowej in plus lub w okresie wystawienia faktury rozliczeniowej in minus (samodzielnej lub rozliczanej wraz z anulatą).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca prezentuje poniższe argumenty.

Stosownie do przepisów art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

W ust. 2 powyższego przepisu, ustawodawca wskazał, że wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy jest niewątpliwie związany z:

wydaniem energii elektrycznej,
wystawieniem dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Ustawodawca nie sprecyzował pojęcia wydania energii elektrycznej. Określenie właściwego momentu wydania może powodować trudności, ze względu na niematerialny charakter dostawy. W ocenie Wnioskodawcy, z wydaniem będziemy mieli do czynienia w przypadku udostępnienia tej energii odbiorcy w określonej ilości. Należy również zauważyć, że w przypadku sprzedaży energii elektrycznej art. 11 ust. 2 precyzuje, że wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Oznacza to, że obowiązek zapłaty akcyzy powstaje z chwilą wystawienia faktury rozliczeniowej. Zdaniem Wnioskodawcy, brak faktury oraz brak umownego określenia terminu płatności powoduje, że obowiązek podatkowy nie powstaje.

Jednocześnie, w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, ustawodawca wskazał, że w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Oznacza to, że zapłata podatku akcyzowego uwarunkowana jest przede wszystkim zapisami umowy łączącej strony transakcji. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, co do zasady, czynnikiem decydującym o powstaniu obowiązku podatkowego jest termin płatności wynikający z umowy pomiędzy stronami.

Zgodnie ze wskazanym stanem faktycznym, Spółka ma zamiar rozliczać dostawy energii elektrycznej za pomocą trzech rodzajów dokumentów, tj. faktur prognozowych, faktur szacunkowych oraz faktur rozliczeniowych. W przypadku faktury rozliczeniowej podawana będzie ilość energii elektrycznej faktycznie zużytej za dany okres. Faktury prognozowe wskazują jedynie prognozowaną sprzedaż energii elektrycznej w danym okresie i są wystawiane przed jego zakończeniem. Faktury szacunkowe są wystawiane po zakończeniu okresu rozliczeniowego, nie dokumentują jednak faktycznej ilości dostarczonej energii elektrycznej, a jedynie ilość oszacowaną na potrzeby wstępnego rozliczenia z kontrahentem. Faktury te nie dokumentują zatem dostawy energii elektrycznej, a jedynie prognozę przyszłego lub zaistniałego zużycia, która to prognoza będzie podlegać późniejszej weryfikacji.

Jednocześnie w umowach zawieranych z nabywcami energii elektrycznej wskazane będą terminy płatności właściwe dla każdego typu faktury wystawianej przez Spółkę.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jest przekonany, że jedynie w przypadku wystawienia faktur rozliczeniowych zobowiązanie podatkowe powstanie, zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2, tj. w momencie, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Reasumując, Wnioskodawca twierdzi, że zobowiązanie do zapłaty podatku akcyzowego powstanie w okresie upływu terminu płatności wskazanych na fakturze rozliczeniowej in plus, lub w przypadku gdy faktura rozliczeniowa albo faktura rozliczeniowa rozliczana wraz z anulatą nie wykazuje kwoty do wpłaty, w okresie wystawienia faktury rozliczeniowej.

Stanowisko w zakresie pytania 2:

Wnioskodawca uważa, że wystawione faktury prognozowe oraz szacunkowe dla nabywców końcowych nie powodują powstania obowiązku podatkowego w momencie wystawienia faktury prognozowej lub faktury szacunkowej oraz nie powodują powstania zobowiązania podatkowego w okresie upływu terminu płatności wskazanego na fakturze prognozowej lub szacunkowej. Obowiązek podatkowy powstanie w momencie wystawienia faktury rozliczeniowej, dokumentującej dostawę energii elektrycznej do nabywcy końcowego. Zobowiązanie podatkowe powstanie natomiast w terminie wskazanym w umowie, jako termin płatności faktury rozliczeniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawienie faktur prognozowych lub faktur szacunkowych, zawierających jedynie dane o hipotetycznej ilości sprzedaży energii elektrycznej, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, a w konsekwencji termin płatności, wynikający z takich dokumentów, nie może być podstawą do zaistnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W przekonaniu Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości fakt, że określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży energii elektrycznej jest oparte na konkretnych czynnościach faktycznych, a w szczególności wydaniu energii nabywcy końcowemu. Co więcej, ustawodawca dokonał także rozdziału momentu powstania obowiązku podatkowego (art. 11 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym), od momentu powstania zobowiązania podatkowego ujętego w art. 24 ust. 2 ww. ustawy. Powyższe nie zmienia jednak faktu, iż niezbędne do powstania zobowiązania podatkowego jest wcześniejsze zaistnienie obowiązku podatkowego. Brak obowiązku podatkowego, a więc niesprecyzowanej powinności zapłaty podatku przez dany podmiot, uniemożliwia powstanie konkretnego zobowiązania podatkowego.

Według Wnioskodawcy, konieczne jest określenie w pierwszej kolejności momentu powstania obowiązku podatkowego. Jak przytoczono w argumentacji dotyczącej pytania piątego (tu: pytania nr 1), obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju. Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje więc dopiero w momencie fizycznego wydania odbiorcy określonej, a więc opomiarowanej energii elektrycznej. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy, wydanie energii elektrycznej jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Nie można zatem uznać, że obowiązek podatkowy powstanie wcześniej niż w momencie wystawienia faktury rozliczeniowej dokumentującej faktyczną dostawę energii elektrycznej, a nie jedynie prawdopodobieństwo dostawy takiej energii.

W ocenie Wnioskodawcy, bezsprzeczne jest zatem, iż obowiązek podatkowy nie powstaje z chwilą wystawienia faktur przed zakończeniem okresu rozliczeniowego albowiem mają one jedynie charakter prognozy lub szacunku. W związku z powyższym, w momencie wystawienia faktury prognozowej lub szacunkowej nie jest znana ilość energii elektrycznej wydanej danemu podmiotowi i dopiero z momentem odczytu liczników uzyskiwana jest miarodajna informacja o ilości energii rzeczywiście zużytej przez danego nabywcę końcowego, która odpowiada ilości energii wydanej temu podmiotowi przez Wnioskodawcę. Przed dokonaniem ostatecznego rozliczenia, Wnioskodawca zakłada jedynie prawdopodobieństwo dostawy wskazanej ilości energii lub dostawy w ogóle. Również w przypadku wystawiania faktur szacunkowych brak jest możliwości powstania obowiązku podatkowego. Ilość energii elektrycznej wskazanej na fakturze szacunkowej nie odpowiada bowiem ilości faktycznie dostarczonej. Co więcej, Spółka wystawiając fakturę szacunkową nie ma informacji, czy kontrahent zużył jakąkolwiek ilość energii elektrycznej. W związku z powyższym, wystawienie faktury szacunkowej wskazującej prognozowaną ilość energii po zakończeniu okresu rozliczeniowego również nie może powodować powstania obowiązku podatkowego. Wnioskodawca jeszcze raz bowiem podkreśla, że obowiązek podatkowy odnosi się do konkretnych czynności faktycznych, typu wydanie czy nabycie energii elektrycznej w określonej ilości przez nabywcę końcowego, natomiast zobowiązanie do zapłaty akcyzy zasadniczo odnosi się do terminu płatności za energię elektryczną dostarczoną nabywcy końcowemu w pierwszym rzędzie wynikającego z umowy. W przypadku braku takich czynności nie można mówić o powstaniu obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca wywodzi, że jakiekolwiek wpłaty (na podstawie faktur prognozowych lub szacunkowych) na zakup energii elektrycznej nie rodzą obowiązku podatkowego nawet, jeżeli upłynął termin płatności zapłaty wynikający z umowy czy faktury. Brak możliwości opodatkowania ilości energii elektrycznej wskazanej w fakturze prognozowej wynika, bowiem z faktu, iż w tym przypadku zobowiązanie podatkowe nie może wyprzedzić momentu powstania obowiązku podatkowego (tj. wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu).

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym nie powstaje w wyniku wystawienia faktur prognozowych lub szacunkowych, a następuje po wystawieniu faktury rozliczeniowej, która dokumentuje ilość wydanej fizycznie i opomiarowanej energii elektrycznej. Wobec powyższego, upływ terminu płatności wskazanego na fakturze prognozowej lub fakturze szacunkowej nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego i obowiązku wpłaty akcyzy za okres, w którym ten termin upłynął. Zobowiązanie podatkowe powstanie zgodnie z zasadami wskazanymi w pytaniu nr 5 (tu: pytanie nr 1).

Stanowisko w zakresie pytania 3:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zmiana podatku akcyzowego, będąca efektem korekty faktury pierwotnej, która powodowała powstanie obowiązku i zobowiązania podatkowego, powinna zostać rozliczona w terminie płatności z faktury korygującej (w przypadku korekty in plus) lub w momencie wystawienia faktury korygującej (w przypadku korekty in minus).

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przepisów ustawy oraz aktów wykonawczych regulujących kwestie związane z rozliczaniem podatku na podstawie faktur korygujących.

Wobec powyższego, w uznaniu Wnioskodawcy, zasadnicze znaczenie mają regulacje określone w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. W myśl wskazanych powyżej przepisów, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz „obliczać akcyzę” na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Powołując się na przepis art. 2 pkt 18 ustawy o podatku akcyzowym wskazujący, że ilekroć w ustawie o podatku akcyzowym jest mowa o fakturze, będzie to oznaczać fakturę lub fakturę korygującą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wywodzi, iż analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia MF z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów ich usług nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że faktura korygująca jest fakturą w rozumieniu powołanych przepisów. Tym samym, skutki podatkowe na gruncie akcyzy, wynikające z wystawiania faktur, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej, w równym stopniu należy odnosić do faktur korygujących, jako dokumentów, które są fakturami w świetle przepisów o VAT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, korektę powodującą zwiększenie (in plus) należnego podatku akcyzowego należy ująć w rozliczeniu za miesiąc, w którym upłynął termin płatności faktury korygującej, natomiast korektę powodującą zmniejszenie należnej akcyzy (in minus) w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą.

Jak podnosi Wnioskodawca, w okolicznościach przedmiotowego stanu faktycznego, w przypadku wykazania w fakturze korygującej wystawionej do faktury rozliczeniowej lub faktury szacunkowej mniejszej ilości dostarczonej energii, korekta powinna zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym została wystawiona, zgodnie z dyspozycją art. 24 ust. 1 pkt 2 in fine ustawy akcyzowej.

Według Wnioskodawcy, należy zauważyć, że za takim rozwiązaniem przemawia również sposób rozliczania dostawy energii elektrycznej opisany przez Spółkę w stanie faktycznym. Dostawa energii elektrycznej odbywa się poprzez system elektroenergetyczny, będący własnością określonych operatorów. Do poszczególnych operatorów należy ustalenie faktycznej (a nie umownej) ilości energii elektrycznej dostarczonej przez Spółkę do poszczególnych nabywców. Spółka do momentu uzyskania informacji od właściwego operatora systemu dystrybucyjnego, nie posiada informacji o faktycznej ilości dostarczonej energii do odbiorcy. Co więcej, również w przypadku popełnienia błędu przez operatora, Spółka nie będzie świadoma zawinienia.

W związku z powyższym, Wnioskodawca sądzi, że każda zmiana ilości energii elektrycznej dostarczonej do nabywców przekazana przez operatora systemu dystrybucyjnego, nie może być uznana za uzależnioną od woli i wiedzy Spółki, jak również nie może być wiązana z jakimkolwiek zawinieniem po stronie Spółki. W efekcie, wraz ze zmianami danych podanych uprzednio przez operatora systemu dystrybucyjnego, możliwe jest wskazanie rzeczywistej ilości energii sprzedanej oraz ustalenie na tej podstawie faktycznej kwoty akcyzy należnej do zapłaty. Okoliczność, czy ilość ta będzie niższa, czy wyższa niż wykazana w fakturze pierwotnej, jest bez znaczenia dla oceny, że zmiana w tym zakresie powinna zostać rozliczona w deklaracji za miesiąc wystawienia korekty (z ewentualnym uwzględnieniem wynikającego z korekty terminu płatności, jeżeli taki został w korekcie wskazany), nie zaś za miesiąc, w którym złożono deklarację obejmującą dane z faktury wystawionej pierwotnie. Przyjęcie, iż Spółka jest zobligowana do rozpoznania zmiany w podatku akcyzowym w deklaracji pierwotnej, jest nieuzasadnione i obciąża Spółkę bezpodstawnie licznymi obowiązkami administracyjnymi związanymi z korygowaniem deklaracji, jak również konsekwencjami podatkowymi takich korekt (np. poprzez przyjęcie, iż Spółka wykazała w deklaracji, w której ujęła fakturę pierwotną, błędną ilość energii). Spółka podkreśla, że każdorazowo wystawia fakturę w oparciu o dane uzyskane od właściwego operatora systemu dystrybucyjnego, co implikuje, iż nie można mówić o błędnej ilości wykazanej energii elektrycznej.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wywodzi, że obniżona ilość energii elektrycznej oraz wynikająca stąd nowa (niższa) kwota należna z tytułu sprzedaży energii, jako mająca bezpośredni wpływ na podstawę opodatkowania dla celów akcyzy, oraz dalej, na wysokość podatku do zapłaty, powinna zostać wykazana przez Spółkę w deklaracji bieżącej, bez potrzeby korygowania deklaracji dotyczących okresów wcześniejszych, w których wystawione zostały faktury korygowane.

Stanowisko w zakresie pytania 4:

Wnioskodawca uważa, że faktury korygujące w postaci anulat. należy rozliczać uwzględniając wartość faktury rozliczeniowej, w momencie wystawienia faktury rozliczeniowej związanej z daną anulatą lub danymi anulatami.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca dokonuje sprzedaży energii elektrycznej w okresach rozliczeniowych uzgodnionych z odbiorcą energii. Każdorazowo po zamknięciu okresu rozliczeniowego wystawiana jest faktura rozliczeniowa, wskazująca faktyczną ilość energii elektrycznej dostarczonej do odbiorcy. Jednakże, z uwagi na fakt, iż odczyty faktycznego zużycia energii elektrycznej przez odbiorców są dokonywane przez właściwych operatorów systemów dystrybucyjnych energii elektrycznej, ostateczne rozliczenie może nastąpić dopiero w momencie uzyskania informacji przez Spółkę od operatora systemu dystrybucyjnego.

W przypadku, gdy umowa z odbiorcą energii elektrycznej nakazuje wystawić fakturę w określonym terminie, lecz przed otrzymaniem informacji od operatora systemu dystrybucyjnego (tj. przed odczytem zużycia energii elektrycznej przez odbiorcę), wystawiane są faktury szacunkowe. Faktury szacunkowe zawierają szacowaną ilość energii elektrycznej zużytej przez odbiorcę w danym okresie rozliczeniowym lub miesiącu danego okresu rozliczeniowego (np. 1 miesiącu 6 miesięcznego okresu rozliczeniowego). W momencie otrzymania od operatora systemu dystrybucyjnego danych, dotyczących ilości zużytej energii elektrycznej, wdrażany przez Wnioskodawcę system bilingowy będzie wystawiać fakturę rozliczeniową za dany okres uwzględniającą wcześniejsze dokumenty (tj. faktury prognozowe lub faktury szacunkowe za dany okres). Jeżeli suma ilości energii elektrycznej, wynikająca z faktur prognozowych lub szacunkowych, będzie niższa niż wynikająca z odczytu (w efekcie z faktury rozliczeniowej), faktura rozliczeniowa wystawiana jest jedynie na kwotę różnicy i rozliczana zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2, tj. z terminem płatności wynikającym z tej faktury. Gdy ilość energii wynikająca z wystawionych dokumentów (faktur prognozowych lub faktur szacunkowych) jest wyższa niż ilość energii wynikającej z odczytu na koniec okresu, system bilingowy wdrażany przez Spółkę przewiduje:

wystawienie faktury korygującej całość ostatniej faktury szacunkowej lub prognozowej (lub też kilku ostatnich faktur - w przypadku, gdy różnica między szacunkiem a odczytem jest wyższa niż wartość ostatniej faktury) - tzw. anulata faktury;
wystawienie faktury rozliczeniowej na różnicę energii faktycznie dostarczonej (odczytanej), a uwzględnionej w nieskorygowanych fakturach szacunkowych lub prognozowych.

Takie rozwiązanie, zdaniem Wnioskodawcy, ma na celu uniemożliwienie systemowi wystawiania faktury rozliczeniowej w kwocie ujemnej, a jedynie jako dokument zawierający wartości dodatnie.

Mając jednak na uwadze wątpliwości wskazane w pytaniu nr 7 (tu: pytaniu nr 3), tj. pytaniu dotyczącym sposobu rozliczenia w podatku akcyzowym korekt faktur pierwotnych, Wnioskodawca chce potwierdzić prawidłowość przyjmowanego sposobu rozliczenia powyższych czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, iż dokonywana anulata jest dokumentem samoistnym i samodzielnym (Wnioskodawca wskazuje, że będzie wystawiać odrębny dokument - fakturę korygującą do faktury pierwotnej). Dokument ten, pomimo, iż wystawiany również w formie materialnej (a nie jedynie ujmowany w systemie bilingowym) stanowi sposób ostatecznego rozliczenia dostawy energii elektrycznej. Podkreślić należy, że dokument ten nie może zostać wystawiony samodzielnie, lecz tworzony jest automatycznie przez system bilingowy w przypadku wystawienia faktury rozliczeniowej oraz w tym samym momencie co faktura rozliczeniowa (zgodnie z zasadami wskazanymi wyżej). Oznacza to, że niezasadne jest traktowanie takiego dokumentu jako korekty in minus. W ocenie Spółki wystawienie dokumentu anulaty jest jedynie czynnością techniczną niezbędną do rozliczenia dostawy energii elektrycznej oraz uniknięcia wystawienia dokumentu rozliczeniowego w kwocie ujemnej. Mając na uwadze powyższe, zasadnym jest łączne ujmowanie faktury rozliczeniowej oraz anulaty na potrzeby podatku akcyzowego. Z uwagi na fakt, iż łączna wartość anulaty oraz faktury rozliczeniowej będzie zawsze wartością ujemną, zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie obu dokumentów powinno nastąpić w okresie, w którym wystawione zostały oba dokumenty. W innym przypadku, konieczne byłoby rozdzielne ujęcie faktury korygującej (anulaty) oraz faktury rozliczeniowej, co nie znajdywałoby racjonalnego ani ekonomicznego uzasadnienia. Zwrócić bowiem należy uwagę, że jedynie rozpatrywanie powyższych dokumentów łącznie wskazuje na właściwą ilość dostarczonej energii elektrycznej. Osobne rozliczenie powyższych dokumentów prowadziłoby natomiast do rozliczenia podatku akcyzowego za dany okres rozliczeniowy w dwóch odrębnych miesiącach i deklaracjach podatkowych. W przypadku bowiem jednej anulaty w odrębnej deklaracji ujęto by anulatę, w innej deklaracji natomiast ujęto by fakturę rozliczeniową. W przypadku, gdy system bilingowy wystawiłby większą liczbę anulat, rozbieżność wskazana powyżej byłaby jeszcze większa i obejmowałaby większą liczbę deklaracji podatkowych.

Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, że stanowisko w sprawie znajduje swoje uzasadnienie w brzmieniu przepisów art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Jak ponownie zauważa Wnioskodawca, w myśl wskazanych powyżej przepisów, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Wnioskodawca przytacza również treść art. 2 pkt 18 ustawy o podatku akcyzowym, podkreślając, że ilekroć w ustawie o podatku akcyzowym jest mowa o fakturze, będzie to oznaczać fakturę lub fakturę korygującą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jest przekonany, że wystawioną fakturę rozliczeniową wraz z anulatą należy uznać w momencie wystawienia dokumentów, zgodnie z brzmieniem przepisów art. 24 ust. 1 pkt 2 in fine. Faktura rozliczeniowa wraz z anulatą przyjmuje bowiem wartość ujemną, przez co nie jest możliwe wskazanie terminu płatności, a tym samym rozliczenie podatku powinno nastąpić w okresie wystawienia faktury rozliczeniowej i anulaty.

Stanowisko w zakresie pytania 5:

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest obowiązku wykazywania ilości energii elektrycznej wskazanych w fakturach prognozowych i szacunkowych w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku akcyzowym.

Wskazując na przepis art. 91 ust. 1, ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym oraz § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 24 lutego 2009 r. w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 243 ze zm.), Wnioskodawca podkreśla, że zasadniczo rozlicza dostawy energii elektrycznej na podstawie trzech rodzajów dokumentów, tj. faktur rozliczeniowych, szacunkowych i prognozowych. Jedynie faktury rozliczeniowe wskazują prawidłową ilość energii elektrycznej dostarczonej do kontrahenta oraz, zdaniem Wnioskodawcy, powodują powstanie obowiązku podatkowego. Dwa pozostałe rodzaje nie wykazują faktycznie sprzedanej energii elektrycznej, a wskazują jedynie ilość prognozowaną przed lub po zakończeniu danego okresu. Nie są to jednak dane realne, a jedynie oparte na historycznych odczytach liczników. Co więcej, w przekonaniu Wnioskodawcy, ani faktura prognozowa, ani szacunkowa nie powodują powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, według Wnioskodawcy, ustawodawca posłużył się w dyspozycji omawianego przepisu pojęciem sprzedaży, która zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Nie można zatem uznać, że ujęcie faktur prognozowych lub faktur szacunkowych w ilościowej ewidencji energii elektrycznej jest prawidłowe. Wnioskodawca zaznacza, że faktury prognozowe wystawiane są przed dostawą energii elektrycznej. Dodatkowo faktury prognozowe i szacunkowe nie dokumentują ilości faktycznie sprzedanej, a jedynie ilość zakładaną na podstawie danych historycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, podejście inne niż wskazane powyżej byłoby niezwykle uciążliwe dla każdego podatnika podatku akcyzowego dokonującego sprzedaży energii elektrycznej. Nie jest bowiem zasadne, aby w ewidencji znajdowały się dane, które są jedynie wielkościami oszacowanymi przez Wnioskodawcę. Dane te bowiem jako wstępne, musiałby być korygowane wraz z każdą zmianą spowodowaną rozliczeniem dostawy. Zasadne jest natomiast ujmowanie jedynie ostatecznych danych otrzymanych od OSD dopiero po rozliczeniu danego okresu. Dane te stanowią bowiem informację o faktycznej sprzedaży energii elektrycznej.

Wobec powyższego. Wnioskodawca jest przekonany, że nie jest wymagane ewidencjonowanie w ilościowej ewidencji energii elektrycznej wartości wynikających z faktur prognozowych i szacunkowych, a jedynie z faktury rozliczeniowej.

Stanowisko w zakresie pytania 6:

Wnioskodawca uważa, że przesłanką decydującą o ujęciu w ilościowej ewidencji energii elektrycznej w danym okresie jest data sprzedaży wynikająca z faktury. W przypadku zaistnienia sytuacji, w której faktura rozliczeniowa obejmować będzie więcej niż jeden okres rozliczeniowy, ilość energii elektrycznej sprzedanej i wykazanej na tej fakturze powinna zostać wykazana w dacie sprzedaży wskazanej na tej fakturze.

Wnioskodawca ponownie zaznacza, iż jedynie sprzedaż energii elektrycznej wskazanej w fakturze rozliczeniowej powinna zostać wykazana w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższe, w przekonaniu Wnioskodawcy, wynika z przepisów przytoczonych w uzasadnieniu do pytania nr 9 (tu: opytanie nr 5), zawartego w niniejszym wniosku, a w szczególności, art. 91 ust. 1 oraz 3 ustawy o podatku akcyzowym oraz przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji.

Ustawodawca wyraźnie wykazał w § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji w związku z art. 91 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, że łączna ilość energii elektrycznej, sprzedana nabywcom końcowym na terytorium kraju, wynikająca z faktur, ujmowana jest zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uznaje, iż bez znaczenia jest okres za jaki została wystawiona faktura rozliczeniowa. Dla potrzeb ewidencjonowania sprzedaży energii elektrycznej znaczenie ma jedynie okres sprzedaży wskazany przez Spółkę na danym dokumencie (zasadniczo jest to ostatni dzień, za który został dokonany pomiar energii elektrycznej).

Oznacza to, że Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że w przypadku wystąpienia sytuacji wystawienia jednego dokumentu dotyczącego sprzedaży energii na przestrzeni kilku okresów (miesięcy), sprzedaż taka powinna być ujęta w ilościowej ewidencji energii elektrycznej pod datą wykazana na fakturze (zasadniczo fakturze rozliczeniowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2010 r., w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Jak stanowi art. 2 pkt 19 omawianej ustawy, nabywca końcowy oznacza podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.2)), z wyłączeniem:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 48, poz. 284, Nr 81, poz. 530 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 94, poz. 551 i Nr 106, poz. 622) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot (…) będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, o czym stanowi art. 11 ust. 2 ustawy.

Natomiast w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy wskazano, że w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

W oparciu o przepis art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 3 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej, zakupionej na terytorium kraju energii elektrycznej;
energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6 i 7 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9.

Jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe (art. 91 ust. 4 ustawy).

Szczegółowe zasady prowadzenia wskazanej ewidencji, określone zostały w wydanym, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 91 ust. 7 ustawy, rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 243 ze zm.).

I tak, na podstawie § 2 ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia, w ewidencji łączna ilość energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ust. 3 pkt 2 ustawy, wynikająca z faktur, ujmowana jest zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze.

W złożonym wniosku poinformowano, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywców nieposiadających żadnej z koncesji wydanej na podstawie Prawa energetycznego, tj. podmiotów, które są nabywcami końcowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W związku z planowanym wprowadzeniem nowego systemu finansowo–księgowego, Spółka zamierza wprowadzić zmianę w zakresie rozliczeń z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, wprowadzając różne modele stosunków umownych dla różnych grup odbiorców. Zakłada się następujące warianty: rozliczenie jednomiesięczne, dwumiesięczne, z możliwością różnych terminów fakturowania i sześciomiesięczne. Modele prowadzania rozliczeń, polegają na tym, iż na koniec okresu rozliczeniowego Spółka otrzymuje dane o ilości energii dostarczonej do swoich odbiorców od podmiotów pełniących rolę Operatorów Systemu Dystrybucyjnego. W ich władaniu znajdują się bowiem układy pomiarowo-rozliczeniowe i to one odpowiadają za czynności związane z odczytem, rejestracją, przetwarzaniem, transmisją i udostępnianiem danych pomiarowych, jak również instalacją układów pomiarowo-rozliczeniowych, ich obsługą i eksploatacją. Poza najprostszym sposobem rozliczeń, tj. kiedy wystawiana jest jedna faktura po zakończeniu okresu rozliczeniowego (jedno lub dwumiesięcznego), Spółka planuje wdrożyć system, gdzie w trakcie okresu rozliczeniowego klienci są obowiązani wnosić okresowe płatności co jeden lub co dwa miesiące, które regulowane są na podstawie wystawionych faktur prognozowych. Dokumenty prognozowe, będące fakturami VAT, są wystawiane na podstawie zakładanej ilości zużycia energii elektrycznej przez odbiorcę (najczęściej na podstawie danych historycznych z poprzednich okresów rozliczeniowych). Po otrzymaniu danych licznikowych na koniec okresu rozliczeniowego Spółka wystawia faktury na których wskazana jest całkowita ilość energii elektrycznej dostarczonej klientowi w danym okresie rozliczeniowym, kwota należna z tytułu dostarczonej energii elektrycznej oraz kwota wystawionych klientowi faktur VAT, dotyczących prognoz w danym okresie rozliczeniowym. Co do zasady, w zależności od wielkości zużycia rzeczywistego w danym okresie rozliczeniowym, Spółka będzie wystawiać dwa rodzaje dokumentów: faktury rozliczeniowe in plus - jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była niższa w stosunku do rzeczywistego zużycia oraz faktury rozliczeniowe in minus - jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była wyższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, na fakturze rozliczeniowej wskazana jest kwota, która albo podlega zwrotowi na rzecz klienta albo zostaje zaliczona na poczet przyszłych płatności. Jednocześnie, w przypadku dłuższych okresów rozliczeniowych (sześciomiesięcznych), kiedy ilość energii na wystawionych fakturach prognozowych była wyższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, wdrażany system finansowo-księgowy zakłada jednoczesne wystawianie dwóch różnych dokumentów, tj.: tzw. anulat (faktur korygujących do zera) - w przypadku, gdy różnica między prognozą a odczytem jest wyższa niż wartość ostatniej faktury oraz faktury rozliczeniowej na różnicę energii faktycznie dostarczonej (odczytanej), a uwzględnionej w nieskorygowanych fakturach prognozowych. W uzupełnieniu wskazanych powyżej form dokumentowania planowanych rozliczeń w zawartych umowach Wnioskodawca zastrzega sobie również możliwość wystawienia faktur w oparciu o dane szacunkowe. Dotyczy to sytuacji kiedy zakończył się dany okres rozliczeniowy, a Spółka nie otrzymała w umówionym terminie wyników z odczytu liczników przeprowadzonych przez OSD. W takim przypadku zaistnieje możliwość wystawienia faktury szacunkowej, która niezwłocznie po dokonaniu odczytu będzie odpowiednio skorygowana do wartości rzeczywistego zużycia.

W świetle powyższego, wymaga podkreślenia, że w okresach, których dotyczyły wystawiane faktury prognozowe (szacunkowe) energia elektryczna była dostarczana i konsumowana. Tym samym należy przyjąć, że następowało jej wydanie. Okoliczność, że policzalna energia mogła odpowiadać innej wysokości wynikającej z ostatecznego odczytu mierników niż wartości prognozowane (szacunkowe) nie stanowi, w ocenie tut. organu, podstawy do przyjęcia, że nie nastąpiło wydanie energii.

Wskazać należy – w kontekście argumentacji Wnioskodawcy – na uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151, poz. 1013), wprowadzającej nowelizację ustawy o podatku akcyzowym w związku z koniecznością implementacji do dnia 1 stycznia 2010 r. postanowień Dyrektywy 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dotychczasową tzw. Dyrektywę horyzontalną 92/12/EWG (druk sejmowy nr 2966). Jako podstawę do zmian w uzasadnieniu projektu podano, że zmiana przepisu art. 11 ustawy o podatku akcyzowym spowodowana jest koniecznością nowego uregulowania sposobu dokonywania płatności podatku akcyzowego. W związku z faktem, że spółki dystrybucyjne nie są w stanie w najbliższym czasie dostosować swoich systemów bilingowych do wpłat miesięcznych, które wynikały z art. 25, konieczne było wypracowanie rozwiązania, które umożliwi powstanie obowiązku podatkowego i płatności akcyzy w momencie wydania energii i wystawienia blankietów do faktur prognozowych, które są wystawiane w przypadku klientów, z którymi zawarte zostały umowy zawierające zapisy o dłuższych okresach rozliczeniowych. Natomiast zmiana art. 24 ust. 1 tej ustawy jest – zgodnie z uzasadnieniem do zmian w ustawie – konsekwencją zmian wprowadzonych w art. 11.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w przedmiotowej sprawie powstanie zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym – z dniem wydania energii nabywcy końcowemu. Obowiązek ten powstanie zatem – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – zarówno w przypadku wydań energii elektrycznej dokumentowanych za pomocą faktur szacunkowych, prognozowych, jak również rozliczeniowych, co jest związane z wystawieniem tych faktur (art. 11 ust. 2 ustawy). Analogicznie należy przyjąć w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących zwiększających wartość oraz ilość sprzedanej energii elektrycznej.

W niniejszej sprawie zobowiązanie podatkowe powstanie więc na zasadach wskazanych w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy. W tym przypadku Wnioskodawca jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument.

Jak stanowi art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Na mocy art. 5 tej ustawy, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż w kontekście dokonanej analizy powołanych przepisów prawa tut. organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, iż w przypadku wystawienia faktur prognozowych lub szacunkowych brak możliwości opodatkowania ilości energii elektrycznej wskazanej na fakturze prognozowej wynika z faktu, iż w tym przypadku zobowiązanie podatkowe nie może wyprzedzić momentu powstania obowiązku podatkowego, tj. wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Wykładnia wskazanych powyżej norm prawa w aspekcie ustawy o podatku akcyzowym prowadzi bowiem do konkluzji, iż obowiązek podatkowy powstaje – jak wskazano powyżej – na zasadach wskazanych w art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym (moment wydania energii elektrycznej związany z wystawieniem stosownych faktur), a zobowiązanie podatkowe w rozumieniu art. 24 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w stosowny sposób. Tym samym zobowiązanie podatkowe jest następstwem powstania obowiązku podatkowego.

W tym miejscu należy podkreślić, iż na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy o podatku akcyzowym, przez fakturę rozumie się fakturę w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. W tym przypadku wszystkie opisane we wniosku faktury (w szczególności prognozowe, szacunkowe) są takimi fakturami.

Jednocześnie zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż w sytuacji obniżenia ilości energii elektrycznej, jako mającej bezpośredni wpływ na podstawę opodatkowania dla celów akcyzy, a tym samym na wysokość podatku do zapłaty, powinna ona zostać wykazana w deklaracji bieżącej.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozliczania tzw. anulat, tj. faktur korygujących na całą wartość faktury korygowanej, wystawianych technicznie z uwagi na przyjętą konfigurację systemu bilingowego, stwierdzić należy co następuje.

Okoliczności sprawy wskazują, iż Wnioskodawca postępuje według przedstawionego założenia: jeżeli suma ilości energii elektrycznej, wynikająca z faktur prognozowych lub szacunkowych będzie niższa niż wynikająca z odczytu (w efekcie z faktury rozliczeniowej), faktura rozliczeniowa wystawiana jest jedynie na kwotę różnicy i rozliczana zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2, tj. z terminem płatności wynikającym z tej faktury. Gdy ilość energii, wynikająca z wystawionych dokumentów (faktur prognozowych lub faktur szacunkowych) jest wyższa niż ilość energii wynikająca z odczytu na koniec okresu, system bilingowy wdrażany przez Spółkę przewiduje:

wystawienie faktury korygującej całość ostatniej faktury szacunkowej lub prognozowej (lub też kilku ostatnich faktur - w przypadku, gdy różnica między szacunkiem a odczytem jest wyższa niż wartość ostatniej faktury) - tzw. anulata faktury;
wystawienie faktury rozliczeniowej na różnicę energii faktycznie dostarczonej (odczytanej) a uwzględnionej w nieskorygowanych fakturach szacunkowych lub prognozowych.

Mając powyższe na względzie, konfrontując z prezentowanym w sprawie stanowiskiem w przedmiocie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz rozliczania wystawianych przez Wnioskodawcę faktur rozliczeniowych, prognozowych, szacunkowych, zauważa się, iż proponowany sposób rozliczeń (w sytuacji, gdy suma ilości energii elektrycznej, wynikająca z faktur prognozowych lub szacunkowych będzie niższa niż wynikająca z odczytu – z faktury rozliczeniowej) w istocie powodowałby rozliczenie (po uprzednim powstaniu obowiązku podatkowego w trybie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym) wyłącznie w części dotyczącej różnicy pomiędzy fakturami prognozowanymi, szacunkowymi, a fakturą rozliczeniową. Faktycznie pominięta dla celów podatkowych w podatku akcyzowym zostaje pozostała, wydana już uprzednio, ilość energii elektrycznej, która została rozliczona.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż określana przez Wnioskodawcę „anulata”, jako – jak wskazano – faktura korygująca, w istocie stanowi fakturę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 2 pkt 18 ustawy o podatku akcyzowym. Stąd, ustosunkowując się do kwestii poruszonej w pytaniu nr 4, należy uznać, że w sytuacji, gdy ilość energii, wynikająca z wystawionych dokumentów (faktur prognozowych lub faktur szacunkowych) jest wyższa niż ilość energii, wynikająca z odczytu na koniec okresu, faktura korygująca („anulata”) na całą wartość faktury korygowanej winna być rozliczona na bieżąco w momencie wystawienia tej „anulaty”. Dokument taki – wbrew opinii Wnioskodawcy – należy traktować jako korektę in minus. Okoliczności tej nie zmienia fakt, iż z uwagi na przyjęty przez Wnioskodawcę system finansowo-księgowy w ramach systemu bilingowego przewiduje wystawienie faktury rozliczeniowej (po wystawieniu „anulaty”) na różnicę energii faktycznie dostarczonej (odczytanej), a uwzględnionej w nieskorygowanych fakturach szacunkowych lub prognozowych. Wystawienia „anulaty” w tych okolicznościach nie sposób utożsamiać z czynnością – jak podkreślono we wniosku – jedynie techniczną. Zauważyć jednak należy, że „anulata” w przedmiotowej sprawie – przy tak obranym systemie finansowo-księgowym – koryguje odpowiednią ilość wydanej już i rozliczonej energii (wyszczególnionej w korygowanych fakturach prognozowych lub szacunkowych). Zatem faktura rozliczeniowa wystawiona w następstwie „anulaty”, przy uwzględnieniu treści art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie ma wpływu na wcześniejsze rozliczenie podatku akcyzowego.

W konsekwencji powyższego, odpowiadając na pytania nr 5 i 6, należy stwierdzić, że zarówno w odniesieniu do opisanych we wniosku faktur, w szczególności zaś względem faktur prognozowych, szacunkowych, jak i rozliczeniowych obejmujących więcej niż jeden okres rozliczeniowy, Wnioskodawca jest zobowiązany do stosownego ujęcia w ewidencji energii elektrycznej odpowiedniej ilości tej energii. Wobec tego, biorąc pod uwagę treść powołanego wcześniej art. 91 ust. 1, ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym w zw. z § 2 ust. 2 pkt 1 cytowanego rozporządzenia wykonawczego, w ewidencjach należy ująć ilość energii elektrycznej zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze. Tym samym każdorazowo generowana przez system bilingowy Wnioskodawcy każda faktura, niezależnie od nazwy (prognozowa, szacunkowa, rozliczeniowa, anulata, itp.), winna zawierać wskazanie jakiej sprzedaży dotyczy, co stanowi podstawę do odpowiedniego ujęcia takich faktur w ewidencji zgodnie z datą sprzedaży.

Z powyższych względów dokonując całościowej oceny prezentowanego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku akcyzowego uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zastrzega się, iż to na Wnioskodawcy ciążą obowiązki właściwego dostosowania stosowanego programu finansowo-księgowego do wymogów wynikających z przepisów ustawy o podatku akcyzowym oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. Podkreśla się, iż wykładni ww. norm prawa podatkowego nie można dopasowywać do przyjętych przez Wnioskodawcę procedur finansowo-ksiegowych.

Ponadto, podkreśla się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o zasadności wystawiania „anulatów” w sposób wskazany we wniosku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, dlatego też odpowiedzi udzielono bez rozstrzygania o prawidłowości takiego postępowania, albowiem wykracza to poza zakres niniejszego wniosku.

Końcowo, informuje się, iż w zakresie pytań, dotyczących podatku od towarów i usług w dniu 8 stycznia 2013 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie znak ITPP3/443-187a/12/AT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin