Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-640/12/MK
z 2 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 02 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych.

Zasięg terytorialny Nadleśnictwa wynosi 730,5 km². Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa obejmuje 21.329,24 ha (w tym powierzchnia leśna 20.311,13 ha). Jest to obszar administracyjnie wydzielony i podzielony na 16 leśnictw (obszary administracyjnie wydzielone).

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) „w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu”.

W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

1. Miejscem wykonywania pracy dla pracowników jest siedziba zakładu pracy, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych, zastępców nadleśniczego, inżynierów nadzoru, straży leśnej jest teren nadleśnictwa.
3. Miejscem wykonywania pracy dla leśniczych, podleśniczych, gajowych i robotników pracujących w leśnictwach jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę.
4. Miejscem wykonywania pracy dla Inspekcji Lasów Państwowych i pracowników zakładów wymienionych w części III załącznika nr 1 do Układu jest miejsce wskazane w umowie o pracę.
   
   

Pracownicy wymienieni w ust. 2 zaliczani są do służby leśnej, o której mowa w ustawie o lasach z dnia 28 grudnia 1991 r. i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom wymienionym w § 4 PUZP tj. nadleśniczemu i zastępcy nadleśniczego, na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo), z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca wyżej wymienionych pracowników polega między innymi na przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej oraz przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia.

W związku z powyższym ustalono miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Do zakresu podstawowej działalności Nadleśnictwa, nie zalicza się usług wynajmowania samochodów. Wynajmowanie samochodów jest usługą wykonywaną przez Nadleśnictwo sporadycznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po stronie pracownika, tj. nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego powstaje przychód w związku z dojazdem samochodem, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonym na terenie Nadleśnictwa (miejsca wykonywania pracy) do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa i z powrotem?

Zakładając, że po stronie nadleśniczego oraz zastępcy nadleśniczego, powstaje przychód, to czy Nadleśnictwo powinno ustalić wartość pieniężną świadczenia z tytułu dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) położonego na terenie Nadleśnictwa do miejsca pracy, którym jest również teren Nadleśnictwa na zasadach wskazanych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też wartość pieniężną świadczenia z tego tytułu należałoby ustalić z zastosowaniem:

• cen stosowanych przez Nadleśnictwo wobec innych odbiorców za odpłatne korzystanie z tego samego rodzaju samochodu, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w wypadku, gdy Nadleśnictwo świadczy tego rodzaju usługi, w tym również w sytuacji, gdy usługi te wykonywane są przez Nadleśnictwo sporadycznie i bez względu na to, czy odbiorcą tych usług (odpłatnych) są pracownicy Nadleśnictwa;
• cen rynkowych stosowanych na obszarze właściwym według miejsca garażowania samochodów, według tego samego rodzaju samochodu i czasu uzyskania tego świadczenia, co wynika z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną świadczeń w pozostałych przypadkach ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju lub gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia - w przypadku, gdy Nadleśnictwo nie świadczy podobnych usług innym podmiotom i jest możliwe ustalenie cen rynkowych (jednakże w przypadku Wnioskodawcy w odległości kilku kilometrów brak jest podmiotów świadczących usługi wynajmu samochodów);
• cen ustalonych w oparciu o kalkulację własną - w wypadku braku cen rynkowych, stosowanych w miejscu garażowania samochodu, jak również w wypadku braku cen rynkowych stosowanych w miejscu siedziby pracodawcy?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy oraz ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r. przez nadleśniczego oraz zastępcę nadleśniczego wymaga między innymi przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu. W związku z powyższymi obowiązkami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac związanych z odnowieniem i zalesianiem lasu, pozyskaniem i wywozem drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w majątku Nadleśnictwa, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i dzień tygodnia. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaniem pracy i uzyskiwaniem przychodu, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów, których właścicielem jest pracodawca (Nadleśnictwo), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodów w miejscu zamieszkania tych pracowników. Przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym, zdaniem Nadleśnictwa, po stronie tych pracowników nie występują żadne przysporzenia majątkowe, które powodowałyby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Nadleśnictwa przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu oraz zastępcy nadleśniczego w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) „w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu”. W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym miejscem wykonywania pracy dla nadleśniczych i zastępców nadleśniczego jest teren nadleśnictwa.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom wymienionym w § 4 PUZP tj. nadleśniczemu i zastępcy nadleśniczego.

Praca wyżej wymienionych pracowników polega między innymi na przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej oraz przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia.

W związku z powyższym ustalono miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Do zakresu podstawowej działalności Nadleśnictwa, nie zalicza się usług wynajmowania samochodów. Wynajmowanie samochodów jest usługą wykonywaną przez Nadleśnictwo sporadycznie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego i zastępcy nadleśniczego z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tj. nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) ww. pracowników – o ile w istocie nie służą osobistym celom tychże pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Tym samym bezprzedmiotowa stała się ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do sposobu ustalania wartości tychże świadczeń, skoro świadczenia te nie generują przychodu, co oznacza, że nie ma potrzeby ustalania ich wartości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.