Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-510/12-4/AG
z 3 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 czerwca 2012 r. znak ILPB1/415-510/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 czerwca 2012 r., a w dniu 28 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 25 czerwca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wspólnie z żoną (małżeństwo nie posiada ustanowionej rozdzielności majątkowej) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej od x lutego 2008 r. Udziały wynoszą po 50%. Przedmiotem działalności spółki jest: doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej oraz wynajem lokali.

W związku z planowanym zakupem nieruchomości w połowie 2011 roku, Wnioskodawca rozpoczął w imieniu spółki starania o pozyskanie korzystnego kredytu bankowego.

Działając w imieniu i na rzecz spółki, Zainteresowany nabył w dniu x października 2011 r. nieruchomość (1/2 udziału w budynku). W tym samym miesiącu na podstawie aktu notarialnego budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki. Również od miesiąca października 2011 roku w związku z wynajmem przedmiotowego budynku spółka uzyskuje przychody.

Koszt zakupionego udziału w nieruchomości wyniósł 1.000.000,00 plus 20.715,00 (opłaty notarialne).

Zamiarem wspólników było odsprzedanie z zyskiem 1/2 części własnego udziału nieruchomości. W tym celu pozyskano kontrahenta, z którym zawarto wstępną umowę sprzedaży. Źródłem finansowania nabytej nieruchomości miał być kredyt bankowy oraz zysk z odsprzedaży połowy udziału własnego.

Finansowanie ww. nieruchomości miało następujący przebieg:

1. x września 2011 r. z konta prywatnego wspólników wpłacony został zadatek w wysokości 300 tys. PLN.
2. x października 2011 r. z konta prywatnego wspólników na konto firmowe przelano 100 tys. PLN i tego samego dnia przelano 100 tys. PLN na poczet zapłaty za nieruchomość.
3. x grudnia 2011 r. zapłacono pozostałą kwotę za nieruchomość czyli 600 tys. PLN z konta firmowego. Na 600 tys. PLN złożyło się:
   • - 2,5 tys. PLN - środki na koncie firmowym,
   • - 7,5 tys. PLN zasilenie z konta prywatnego wspólników z dnia x grudnia 2011 r.,
   • - 500 tys. PLN przelew od kontrahenta z dnia x grudnia 2011 r., tytułem umowy przedwstępnej na zakup części nieruchomości.
   
   

Pod koniec grudnia 2011 roku Kontrahent wycofał się z transakcji i zażądał zwrotu 500 tys. PLN. W związku z powyższym rozpoczęto starania o przyspieszenie i zwiększenie kredytu bankowego. Okazało się, że procedury w zakresie pozyskania kredytu na spółkę są znacznie droższe i bardziej czasochłonne od procedur dotyczących wspólników jako osób prywatnych. Najtańszą i najszybszą opcją jaką zaproponował bank był kredyt na wspólników (małżonków) jako osoby prywatne.

Dnia x stycznia 2012 r. wspólnicy otrzymali dwa kredyty w kwocie 600,5 tys. PLN oraz 380 tys. PLN, które umożliwiły terminowe wywiązanie się z zobowiązań finansowych spółki i uniknięcie karnych odsetek. Zabezpieczeniem obu kredytów została prywatna nieruchomość małżonków, w której znajduje się siedziba firmy. Część pomieszczeń została wydzielona na biuro spółki jawnej.

Prywatne środki małżonków na finansowanie zadatku i zaliczki na ww. nieruchomość pochodziły ze sprzedaży ich prywatnego majątku. Kwota 497,5 tys. PLN została przesunięta na konto firmowe do czasu uzyskania kredytu bankowego. Po uzyskaniu kredytu kwota 380 tys. PLN została przeznaczona na częściową spłatę kredytu prywatnej nieruchomości, w której spółka ma swoją siedzibę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty uruchomienia oraz odsetki od tak zaciągniętego (600,5 tys. PLN oraz 380 tys. PLN) kredytu bankowego można uznać za koszt uzyskania przychodu spółki jawnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone opłaty manipulacyjne banku oraz odsetki od kredytu, który został zaciągnięty przez wspólników (małżonków) spółki jawnej na zakup nieruchomości, mogą w całości stanowić koszt uzyskania przychodu spółki.

Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki - od dnia zakupu był kompletny i zdatny do użytku, o czym świadczą umowy najmu, które zostały przedłużone z dotychczasowymi najemcami. Poczynając od miesiąca zakupu, spółka uzyskuje co miesiąc przychody z najmu przedmiotowej nieruchomości. Terminowo spłaca raty kredytu wraz z odsetkami.

Zgodnie z ogólną zasadą zdefiniowaną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jeśli zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez spółkę z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to odsetki, o ile nie zwiększają kosztów inwestycji, mogą stanowić koszt podatkowy w momencie zapłaty.

Przesunięcie prywatnych środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości otrzymanej w spadku do czasu uruchomienia kredytu celowego nie wywołuje skutków podatkowych po stronie wspólników spółki osobowej, będącymi małżonkami i nie wpływa na wysokość odsetek zaliczanych do kosztów podatkowych spółki.

W przedstawionej sytuacji przepisy prawa podatkowego nie uzależniają zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek zapłaconych od rodzaju czy nazwy kredytu. Nie jest również istotne to, czy kredyt został zaciągnięty na imię i nazwisko przedsiębiorcy, czy też na spółkę osobową małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólnota majątkowa, skoro pobrane środki zostały przeznaczone na cele związane z przedmiotem działalności będącym źródłem przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z powyższego wynika zatem, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu kosztów uruchomienia oraz odsetek od udzielonego kredytu, zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika, np. na cel konsumpcyjny, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Dotyczy to również kosztów uruchomienia takiego kredytu.

Z powyższego wynika, iż odsetki od kredytu oraz koszty jego uruchomienia mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone i należycie udokumentowane. Odsetki nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. W celu zakupu nieruchomości Zainteresowany poczynił starania o przyznanie kredytu bankowego. Nieruchomość nabyto w październiku 2011 roku, z zamiarem odsprzedaży z zyskiem jej ½ części. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki. Od października 2011 roku w związku z wynajmem przedmiotowego budynku spółka uzyskuje przychody. Pod koniec grudnia 2011 roku Kontrahent wycofał się z transakcji i zażądał zwrotu 500 tys. PLN. W związku z powyższym rozpoczęto starania o przyspieszenie i zwiększenie kredytu bankowego. Okazało się, że procedury w zakresie pozyskania kredytu na spółkę są znacznie droższe i bardziej czasochłonne od procedur dotyczących wspólników jako osób prywatnych. Najtańszą i najszybszą opcją jaką zaproponował bank był kredyt na wspólników (małżonków) jako osoby prywatne.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy) od zaciągniętego kredytu prywatnego w części przeznaczonej na spłatę kredytu na potrzeby firmy, a także wydatki poniesione na uruchomienie takiego kredytu, będą mogły stanowić w tej części koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Wnioskodawca bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Tut. organ zaznacza, iż w niniejszej interpretacji nie odniósł się do zagadnienia dotyczącego skutków podatkowych przesunięcia prywatnych środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości do czasu uruchomienia kredytu celowego, albowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Ponadto tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.