Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-29/13/DP
z 11 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu do tutejszego organu 8 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości prowadzenia ewidencji w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości prowadzenia ewidencji w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 25 października 2012 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest obywatelem Białorusi, nie posiada obywatelstwa polskiego ani karty pobytu zezwalającej na osiedlenie się w Polsce. Posiada Kartę Polaka z terminem ważności do 8 listopada 2021 roku oraz paszport z wizą ważną do 10 lutego 2013 r. Wnioskodawca jest zameldowany w Polsce na pobyt czasowy w okresie od 12 listopada 2012 r. do 10 lutego 2013 r. W ciągu roku większość czasu spędza na Białorusi, gdzie mieszka Jego żona i dzieci tam też prowadzi działalność gospodarczą. W firmie zarejestrowanej w Polsce zatrudnia jednego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna, obywatel Białorusi, posiadający Kartę Polaka i wizę ważną do 10 lutego 2013 r. oraz potwierdzenie zameldowania na pobyt czasowy w okresie od 12 listopada 2012 r. do 10 lutego 2013 r. może w związku z zarejestrowaną w Polsce pozarolniczą działalnością gospodarczą prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów?

Wnioskodawca uważa, że będąc obywatelem Białorusi i posiadając Kartę Polaka, adres siedziby na terenie Polski, paszport z wizą ważną do 10 lutego 2013 r., potwierdzenie zameldowania na pobyt czasowy w okresie od 12 listopada 2012 r. do 10 lutego 2013 r., zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej (art. 13 ust. 2), może rozliczać przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy i ma prawo wybrać podatkową księgę przychodów i rozchodów a jedynym kryterium obligującym Wnioskodawcę do prowadzenia ksiąg rachunkowych - jakie zawiera ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest wysokość przychodu ze sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy o rachunkowości, przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

• osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro;
• osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Definicja osoby zagranicznej zawarta została w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) w art. 5 pkt 2 lit. a), z treści której wynika, iż jest to osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego.

Skoro zatem, każda osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, (bez względu na miejsce zamieszkania, czy też ewentualne posiadanie lub jego brak zezwolenia na osiedlenie się), jest w świetle wyżej wskazanego przepisu, osobą zagraniczną, to bez znaczenia dla ustalenia obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych pozostaje wysokość przychodu netto osiągnięta z prowadzonej przez tę osobę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Białorusi, nie posiadajacym obywatelstwa polskiego ani karty pobytu zezwalającej na osiedlenie się w Polsce. Posiada Kartę Polaka z terminem ważności do 8 listopada 2021 roku oraz paszport z wizą ważną do 10 lutego 2013 r. Wnioskodawca jest zameldowany w Polsce na pobyt czasowy w okresie od 12 listopada 2012 r. do 10 lutego 2013 r.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że skoro Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieposiadającą obywatelstwa polskiego, to zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w przywołanej uprzednio ustawie o rachunkowości.

Odstępstwo od wskazanej zasady dotyczy obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, wynikające z zapisów Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 ze zm.).

Zgodnie z art. 18 ww. aktu „W zakresie zastosowania Traktatów i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które one przewidują, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą przyjąć wszelkie przepisy w celu zakazania takiej dyskryminacji.” Również art. 49 Traktatu stanowi, że „Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 54 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli.”

Z wyrażonej w art. 49 Traktatu zasady swobody przedsiębiorczości i zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym wynika, że:

1. prawo wspólnotowe ma pierwszeństwo przed prawem krajowym państwa członkowskiego,
2. państwa mają obowiązek zapewnić skuteczność prawa wspólnotowego,
3. krajom członkowskim nie wolno jest wprowadzać przepisów prawa krajowego, które byłyby sprzeczne z prawem wspólnotowym,
4. w razie sprzeczności przepisów prawa wspólnotowego i krajowego, zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego,
5. późniejsze prawo krajowe nie deroguje wcześniejszego prawa wspólnotowego.

Ponadto w swoich orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że postanowienia Traktatu i bezpośrednio obowiązujące akty prawne wydane przez instytucje wspólnotowe po ich wejściu w życie nie tylko automatycznie wyłączają stosowanie jakichkolwiek sprzecznych z nimi aktów prawa krajowego, ale również wykluczają przyjęcie przez parlament państwa członkowskiego nowych ustaw, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Ponadto Trybunał wskazał, że przepisy prawa wspólnotowego są bezpośrednim źródłem praw i obowiązków, dla tych wszystkich, do których się odnoszą, tj. dla państw członkowskich oraz podmiotów prywatnych będących stronami stosunków prawnych na podstawie prawa wspólnotowego.

Reasumując, należy stwierdzić, że państwa członkowskie są zobligowane do przestrzegania prawa wspólnotowego.

W świetle powyższych przepisów, mając na uwadze zasadę równego traktowania obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej – osoby fizyczne (będące obywatelami tych państw) nieposiadające obywatelstwa polskiego powinny być traktowane tak jak obywatele polscy, w związku z czym zastosowanie do nich znajduje art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w świetle którego, osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

A contrario, w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest obywatelem państwa nie będącego członkiem Unii Europejskiej, wówczas w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy wyżej wskazanego Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, stanowiące o zasadzie równego traktowania obywateli państw członkowskich. Powyższe oznacza, iż zastosowanie znajdzie wyłącznie cytowany uprzednio art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości. W konsekwencji, jako osoba zagraniczna (w rozumieniu art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) Wnioskodawca zobowiązany będzie do prowadzenia ksiąg handlowych bez względu na wielkość uzyskanego przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.