Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-649/12-6/KO
z 30 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu 16 stycznia 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług naliczonego od aparatu RTG wraz z oprzyrządowaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług naliczonego od aparatu RTG wraz z oprzyrządowaniem.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 stycznia 2013 r., Nr IPTPB1/415-649/12-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 7 stycznia 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 9 stycznia 2013 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu 16 stycznia 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 15 stycznia 2013 r.

W związku z brakiem podpisu pod powyższym uzupełnieniem, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, pismem z dnia 18 stycznia 2013 r., Nr IPTPB1/415-649/12-4/KO, wystąpił o uzupełnienie braku wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 18 stycznia 2013 r., Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 23 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług stomatologicznych, wystąpiła z wnioskiem o przyznanie środków unijnych na zakup aparatu RTG wraz z całym oprzyrządowaniem. Wniosek Wnioskodawczyni został zakwalifikowany pozytywnie i w związku z tym zakupiła określoną aparaturę za sumę 37.220 zł brutto.

Wnioskodawczyni składając obecnie wniosek o przelanie środków na Jej konto musi zgodnie z wymogami obok oryginałów faktur dostarczyć indywidualną wykładnię Izby Skarbowej stwierdzającą, że nie jest podatnikiem VAT, i że podatek VAT jest kosztem uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż od 4 lat prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług stomatologicznych. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie jest podatnikiem VAT. Dodała, iż w połowie 2012 r. złożyła wniosek o refundację zakupionego aparatu RTG ze środków unijnych. Wniosek został zakwalifikowany pozytywnie, ale przed przelaniem zrefundowanych środków, wymieniona instytucja domaga się przedłożenia opinii, że naliczony na fakturze zakupu aparatu podatek VAT jest dla Wnioskodawczyni kosztem uzyskania przychodów.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT uwzględniony na fakturze zakupu aparatu RTG wraz z oprzyrządowaniem jest kosztem uzyskania przychodów dla Firmy Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro nie jest podatnikiem VAT, to zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek VAT jest kosztem uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni dodała, iż ze względu na fakt, że jest przedmiotowo zwolniona od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek naliczony na fakturze zakupu aparatu RTG wraz z oprzyrządowaniem jest kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zdefiniowaną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w zamkniętym katalogu kosztów negatywnych, związane z funkcjonowaniem firmy, które bezpośrednio lub pośrednio związane są z przychodem osiąganym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższego przepisu wynika również, że kwalifikacji, czy dany wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, dokonuje podatnik, który ten koszt poniósł.

Jednocześnie w myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z kolei, jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Generalna zasada nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt podatkowy wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług stomatologicznych, wystąpiła z wnioskiem o przyznanie środków unijnych na zakup aparatu RTG wraz z całym oprzyrządowaniem. Wniosek Wnioskodawczyni został zakwalifikowany i w związku z tym zakupiła określoną aparaturę na sumę 37.220 zł brutto. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone regulacje prawne oraz opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż w przypadku gdy Wnioskodawczyni jest zwolniona od podatku od towarów i usług lub nabyła towary (usługi) w celu świadczenia usług zwolnionych oraz nie przysługuje Jej obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, będzie Ona uprawniona – na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do uznania za koszt uzyskania przychodów kwoty naliczonego podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie był on bezpośrednio finansowany z dochodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy).

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Wnioskodawczyni bowiem musi wykazać, że poniosła koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.