INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego używanego do najmu prywatnego:

• w części dotyczącej zakupu paliwa - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zakupu ubezpieczenia samochodu, kosztów napraw samochodu oraz sposobu obliczenia wysokości wydatków podlegających odliczeniu - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego używanego do najmu prywatnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 13 lipca 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-719/12/ŁCz wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości - działki zabudowanej trzema budynkami (domkami wypoczynkowymi). Wnioskodawca domki wynajmuje zwykle na kilka dni. Domki są wyposażone w sprzęt AGD i łóżka, wnioskodawca zapewnia sprzątanie i pościel.

Wymieniona nieruchomość jest położona 75 km od miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Dla wykonania czynności zapewniających możliwość najmu (sprzątanie, zmiana pościeli, zakwaterowanie) wnioskodawca dojeżdża z miejsca zamieszkania do tej nieruchomości prywatnym samochodem.

Również w celu dokonania zakupu materiałów związanych z wynajęciem (np. środki czystości), zakup usług (np. pranie pościeli) wnioskodawca korzysta z prywatnego samochodu.

Przychód z najmu wnioskodawca rozlicza jako źródło przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Domki wypoczynkowe wynajmowane przez wnioskodawcę nie są i nie były związane z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i pomniejszyć dochód ze źródła przychodu najem o wydatki na samochód (głównie paliwo, ubezpieczenie, naprawy) na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i pomniejszyć dochód ze źródła przychodu najem o wydatki na samochód (głównie paliwo, ubezpieczenie, naprawy) na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki powyższe są niezbędne dla uzyskania przychodu z najmu, nie są one wymienione w art. 23.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Żaden z przepisów ustaw podatkowych nie precyzuje szczegółowo jakie koszty są kosztami uzyskania przychodu przy najmie (nie będącym działalnością gospodarczą) i jak te koszty rozliczać. Biorąc pod uwagę powyższe, dla prawidłowego ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodu z najmu w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym należy przyjąć zasady ogólne wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. że kosztem uzyskania przychodu jest każdy poniesiony koszt, który ma związek z uzyskaniem przychodu z tytułu najmu.

Zatem kosztami uzyskania przychodów – z danego źródła przychodu wymienionego w ustawie - są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tym źródłem przychodu.

Z oceny związku z uzyskiwanym przychodem z tytułu wynajmu domków wypoczynkowych winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z wynajmem nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi najem prywatny domków letniskowych. Wnioskodawca zamierza odliczać wydatki poniesione na eksploatowanie prywatnego samochodu osobowego używanego w celu nadzorowania (sprzątanie, zakwaterowywanie, pranie i zmiana pościeli, zakup środków czystości) przez siebie wynajmowanych domków letniskowych odległych o 75 km od miejsca zamieszkania. Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z eksploatacją tego samochodu tj. wydatków poniesionych na zakup paliwa, ubezpieczenie samochodu oraz na jego naprawy.

Wyjaśnić zatem należy, że nie wszystkie wymienione przez wnioskodawcę wydatki związane z użytkowaniem samochodu prywatnego mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów z najmu. Kosztami uzyskania przychodów z najmu nie mogą być poniesione przez wnioskodawcę wydatki na ubezpieczenie samochodu oraz naprawy samochodu.

Zauważyć należy, że w przypadku ubezpieczenia samochodu wydatek ten ponoszony jest bez względu na to, do jakich celów wykorzystywany jest samochód. Jest zatem związany z posiadaniem samochodu i obciąża jego właściciela, nie ma przy tym znaczenia w jaki sposób właściciel samochodu używa i czy w ogóle go używa.

Podobna sytuacja ma miejsce również w sytuacji gdy wnioskodawca poniesie wydatki związane z naprawą samochodu. Zauważyć należy, że wnioskodawca korzysta z samochodu nie tylko w związku z koniecznością dojazdu do wynajmowanych domków letniskowych, ale również użytkuje samochód na co dzień do celów prywatnych. Awaria samochodu związana jest z używaniem tego samochodu w ogóle i zużywaniem się określonych elementów, a nie z uzyskaniem przychodów z najmu. Zużycia jakiejś części w samochodzie nie sposób powiązać i wykazać, że jest to konsekwencja tylko korzystania z samochodu w związku z dojazdami do wynajmowanych domków letniskowych. Wnioskodawca będzie musiał przeprowadzić naprawę samochodu aby był on w ogóle sprawny do używania, bez względu na cel korzystania z samochodu.

Jednakże jako koszt uzyskania przychodu wnioskodawca będzie miał prawo wykazać wydatki poniesione na zakup paliwa, jednak tylko w części, w jakiej wydatki te mają związek ze źródłem przychodu z najmu domków letniskowych. Ponadto należy mieć na uwadze, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z najmu wydatków na paliwo możliwe jest, jeżeli wnioskodawca wykaże i udokumentuje, iż samochód ten będzie faktycznie wykorzystywany i eksploatowany w związku z najmem i przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z najmu. Tym samym jeżeli eksploatowany samochód nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie służyć wyłącznie celom osobistym, koszty paliwa nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów. Ciężar udowodnienia jaka część poniesionych wydatków na zakup paliwa ma związek z najmem domków letniskowych ciąży na wnioskodawcy.

Natomiast dla rozliczenia kosztów związanych z dojazdem do miejsca położenia nieruchomości wnioskodawca nie może przyjąć zasady określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, który zezwala na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego – do wysokości kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra: w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższe uregulowanie, co jednoznacznie zostało zapisane w treści przepisu, odnosi się do samochodów wykorzystywanych w działalności gospodarczej a niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Jako że przedstawiając własne stanowisko wnioskodawca wskazał, iż opisany najem nie jest związany z działalnością gospodarczą, to powyższa norma prawna nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Tym samym wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z najmu faktycznie poniesione wydatki na zużyte paliwo w związku z wyjazdami mającymi związek ze źródłem przychodu jakim jest dla niego najem.

Przebieg pojazdu może być udokumentowany w dowolny sposób. Sposób ten winien być na tyle precyzyjny aby na jego podstawie wnioskodawca mógł udowodnić fakt rzeczywistego wykorzystania samochodu w związku z dokonywanym najmem oraz celowość dokonanego wyjazdu do wynajmowanej nieruchomości. Powyższe przesłanki winne być udowodnione przez samego wnioskodawcę albowiem to on z określenia kosztów uzyskania przychodów wywodził będzie dla siebie korzyści z tytułu zmniejszenia podstawy opodatkowania.

Fakt rzeczywistego poniesienia przez podatnika wydatku musi być udokumentowany dowodem księgowym (fakturą) z którego musi wynikać kto i kiedy poniósł koszt. Wnioskodawca odliczy jednak tylko taką część wydatku, co do której udowodni, że pokryła zużycie paliwa na dojazdy związane z prowadzonym przez niego najmem a wiec osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Musi więc liczyć się z tym, że udowodnić będzie musiał czas, miejsce, odległość, celowość wydatku oraz obliczyć spalanie paliwa.

Stanowisko wnioskodawcy należało uznać jedynie w części za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.