INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2012r. (data wpływu 30 maja 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Sp. z o.o. jest m.in.: sprzedaż pojazdów samochodowych (PKD z 2004r. - 50.10.; PKD z 2008r. - 45.1) oraz wynajem samochodów osobowych (PKD z 2004r. - 71.1 0.Z; PKD z 2008r. - 77.11 .Z). W miesiącu maju 2012r. Spółka zakupiła 7 szt. nowych samochodów osobowych z zamiarem ich sprzedaży kontrahentowi z Francji w miesiącu lipcu 2012r. W okresie od 1 do 30 czerwca 2012r. Spółka zamierza wynająć te samochody kontrahentowi z Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka może dokonać 100% odliczenia VAT naliczonego przy zakupie samochodów osobowych...

Zdaniem Spółki może ona dokonać 100% odliczenia VAT naliczonego przy zakupie samochodów osobowych, ponieważ przedmiotem jej działalności jest sprzedaż samochodów.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. 7 Ustawy z 16.12.2010 o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010r. nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) przepisy Ustawy dotyczące ograniczeń w odliczaniu VAT naliczonego przy zakupie samochodów osobowych nie dotyczą podatników, których przedmiotem działalności jest odsprzedaż tych samochodów lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spółka spełnia wymogi ww. artykułu ponieważ przedmiotem jej działalności jest sprzedaż samochodów, a zakup tych pojazdów został dokonany z zamiarem ich odsprzedaży w miesiącu lipcu. Wynajem samochodów w miesiącu czerwcu ma na celu wyłącznie uzyskanie dodatkowego przychodu, przy czym kontrahent z Francji, będący przyszłym nabywcą pojazdów, akceptuje zakup samochodów już używanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011r. uchylone zostały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług regulujące m.in. kwestię wysokości odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010r.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak stanowi art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest m.in.: sprzedaż pojazdów samochodowych (PKD z 2004r. - 50.10.; PKD z 2008r. - 45.1) oraz wynajem samochodów osobowych (PKD z 2004r. - 71.1 0.Z; PKD z 2008r. - 77.11 .Z).

W miesiącu maju 2012r. Spółka zakupiła 7 szt. nowych samochodów osobowych z zamiarem ich sprzedaży kontrahentowi z Francji w miesiącu lipcu 2012r. W okresie od 1 do 30 czerwca 2012r. Spółka zamierza wynająć te samochody kontrahentowi z Polski.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do odliczenia całości podatku naliczonego związanego z nabyciem tych pojazdów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub są oddawane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Użyte w przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odsprzedaż tych samochodów” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym pojazdem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odsprzedażą konkretnych pojazdów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odsprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego pojazdu do odsprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne samochody osobowe - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odsprzedażą przez podmiot. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami. Istotne jest to, iż przepis stanowi o nabywanym przez podatnika pojeździe, ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie.

Natomiast art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) dotyczy wyłącznie takiej sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. W przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazał, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Zatem samochody przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na oddanie ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Zatem przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej, nie może mieć zastosowania do sytuacji, gdy nabywane ww. samochody, są wykorzystywane również do celów innych niż odsprzedaż. Co prawda Wnioskodawca odsprzeda nabyte samochody, ale pierwotnie zostaną one wykorzystane w jego działalności gospodarczej, gdyż zostaną przeznaczone na wynajem. Nabyte pojazdy zostaną więc wykorzystane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem stwierdzić należy, iż nabycie tych samochodów nie miało na celu wyłącznie ich odsprzedaży, ale także wykorzystanie na inne cele.

Zatem z uwagi na brzmienie ww. art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) z tytułu nabycia 7 samochodów osobowych podatnikowi nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku. Odsprzedaż tych samochodów nie jest bowiem ich jedynym przeznaczeniem, gdyż pojazdy te przeznaczone będą również na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ich ewentualna późniejsza sprzedaż nie ma wpływu na zmianę wysokości odliczenia podatku przy ich nabyciu, niezależnie od tego kiedy zostaną sprzedane. Samochód – choćby zakupiony z zamiarem dalszej odsprzedaży – w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika. Zauważyć należy jednocześnie, iż Wnioskodawca wynajmując przedmiotowe samochody na okres miesiąca, a więc na okres krótszy niż sześć miesięcy, nie może również na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) dokonać odliczenia całości podatku naliczonego związanego z zakupem tych samochodów.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji, Spółce w odniesieniu do samochodów nabytych w maju 2012r., które miały zostać oddane na okres 1-30 czerwca 2012r. w najem, a następnie sprzedane w lipcu 2012r. nie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie przedmiotowych samochodów. Spółce, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł – wynikającej z faktury zakupu tych pojazdów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.