INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przE.isów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.08.2012r. (data wpływu 16.08.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przE.isów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

E. S.A. (dalej także określana jako „E. lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski m.in. w zakresie działalności wydawniczej. W ramach tej działalności E. sprzedaje prasę i inne wydawnictwa takie jak książki za pośrednictwem kolporterów na podstawie umów kolportażu. Spółka przygotowuje nakład do kolportażu zgodnie z wymogami kolportera, natomiast kolporter zobowiązany jest do zapewnienia sprzedaży wydawnictwa oraz zabezpieczenia i dozoru nad nakładem od odbioru od Spółki do czasu zwrotu niesprzedanych egzemplarzy.

Spółka zatem powierza nakład kolporterowi w celu sprzedaży. Po zakończeniu sprzedaży danego numeru czasopisma kolporter przesyła Spółce rozliczenie sprzedaży zwane „specyfikacją zwrotów”. Specyfikacja zwrotów zawiera informację o niesprzedanej prasie, którą kolporter ustala na podstawie wydruków komputerowych z poszczególnych jednostek (oddziałów) kolportujących prasę. Na podstawie danych zawartych w specyfikacji zwrotów Spółka ustala faktyczną wartość sprzedaży danego czasopisma i wystawia fakturę VAT zgodnie z treścią art. 19 ust. 13 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Wartość netto faktury ujmowana jest jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytanie:

W którym momencie powstanie przychód z tytułu sprzedaży kolportowanej prasy w wyżej wymienionych przypadkach – czy w momencie przekazania nabywcy tytułów do kolportażu (wydania czasopisma), czy w momencie wystawienia faktury sprzedaży (gdy znana jest faktyczna wielkość sprzedaży danego czasopisma)...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że w wyżej opisanym przypadku przychód należny powstaje w momencie wystawienia faktury na nabywcę (kolportera).Za przyjęciem tego stanowiska przemawia fakt, że przychód jest przysporzeniem o charakterze trwałym. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, o dającej się określić wielkości, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a updop za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień;

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z reguły, wielkość przychodu należnego podlegającego opodatkowaniu możliwa jest do określenia już na etapie wydania towaru. Prawidłowość ta nie znajduje jednak zastosowania w przypadku umów kolportażu albowiem określenie wartości przychodu należnego możliwe będzie dopiero w momencie dokonania między stronami umowy ostatecznego rozliczenia faktycznie sprzedanych egzemplarzy prasy. Określona w ten sposób wielkość przychodu należnego zostanie udokumentowana przez wystawienie faktury VAT w terminie przewidzianym w przepisach VAT i zadeklarowana do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Powyższe wynika ze specyfiki umów kolportażowych, Umowa kolportażu nie została unormowana w przepisach prawa cywilnego i należy do tzw. umów nienazwanych. Przyjmując ogólną zasadę kwalifikowania wszelkich umów nienazwanych przy zastosowaniu przepisów regulujących kwestie podobnych umów nazwanych można uznać, że umowa kolportażu swoim charakterem zbliżona jest do umowy komisu.

Zgodnie z art. 765 kodeksu cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją), w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz we własnym imieniu. W wyniku takiej umowy nie dochodzi do rozporządzenia prawem jakie komitentowi przysługuje w stosunku do rzeczy objętej umową komisu. Czynności komisanta wobec osoby trzeciej są zawsze podjęte na rachunek komitenta. Oznacza to, że komisant po dokonaniu tych czynności we własnym imieniu jest obowiązany przenieść na komitenta prawa lub korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Ryzyko niesprzedania rzeczy ciąży tylko na komitencie, gdyż on pozostaje właścicielem rzeczy aż do momentu nabycia tej rzeczy przez osobę trzecią, Komisant z chwilą wydania mu rzeczy staje się jedynie jej dzierżycielem, czyli osobą, która faktycznie włada rzeczą za kogoś innego. Świadczenie komisanta polega więc na osiągnięciu konkretnego rezultatu; przy czym przez rezultat należy rozumieć nie tylko zawarcie transakcji komisowej, ale również wykonanie jej przez kontrahenta, a następnie wydanie komitentowi uzyskanej dla niego ceny.

Zatem wykonanie świadczenia w umowie kolportażu, która nosi cechy komisu, polega na sprzedaży wydawnictw prasowych za pośrednictwem kolportera. Pod względem podatkowym w umowie takiej ważny jest ostateczny efekt, czyli moment wykonania usługi, tj. moment przeniesienia przez kolportera (komisanta) na wydawcę (komitenta) korzyści majątkowych uzyskanych od osoby trzeciej. Usługę kolportażu prasy na rzecz Spółki należy uznać za wykonaną, nie w momencie wydania egzemplarzy prasy do sprzedaży, ale dopiero w momencie faktycznego rozliczenia zwrotów prasy. Dopiero wówczas znana jest wielkość sprzedaży i Spółka ma możliwość żądania od kolportera wydania dających się określić korzyści majątkowych.

Skutki podatkowe związane z umowami kolportażu należy rozpatrywać w zależności od tego, kiedy (1) usługa kolportażu została wykonana oraz (2) Spółka nabywa prawo do wspomnianych korzyści. W przypadku E., regułą zawartą w umowach kolportażu jest rozliczenie niesprzedanych egzemplarzy wydawnictw (specyfikacja zwrotów przekazywana przez kolportera). Spółka nabywa prawo do korzyści majątkowych uzyskanych od osób trzecich przez kolportera prasy dopiero po wykonaniu usługi pośrednictwa i rozliczeniu zwrotów prasy.

Powoduje to, że faktyczna sprzedaż (i w konsekwencji możliwość rozpoznania przez Spółkę przychodu z tytułu sprzedaży prasy) ma miejsce dopiero w momencie wystawienia faktury VAT dokumentującej wydanie i sprzedaż faktycznej ilości egzemplarzy prasy. Zatem datą powstania przychodu będzie dzień wystawienia powyższej faktury łub dzień otrzymania wyżej określonej należności od kolportera, jeżeli ten termin będzie wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury.

Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lipca 2008 roku (sygn. lP-PB3-423632/08-4/MŚ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przE.isów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.