INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2012r. (data wpływu 23.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka, komandytowo - akcyjna nabyła w drodze umowy sprzedaży następujące nieruchomości :

• grunty rolne - działki gruntu o powierzchni ok. 3000 m kw, niezabudowane, oznaczone w ewidencji gruntów jako grunty orne, pastwiska trwałe i nieużytki, nieobjęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na które nie były wydawane warunki zabudowy,
• działkę gruntu o powierzchni ok. 4 ha; działka ta leży na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie ustalono dla niej warunków zabudowy, w ewidencji gruntów oznaczona jest jako grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych oraz nieużytki. W/w nieruchomość Spółka zamierza podzielić na niniejsze działki rolne o powierzchni ok. 0,3 ha każda. Poza kosztem podziału (praca geodetów) Spółka nie poniesie żadnych innych wydatków, które mogłyby się wiązać ze zmianą przeznaczenia tych gruntów.
  
  

Spółka ma zamiar dokonać sprzedaży zakupionych gruntów, przy czym areał przy poszczególnych transakcjach może się wahać od 0,3 do 0,6 ha. Nabywcami mają być osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Spółka nie posiada wiedzy ani wpływu co do zmiany przeznaczenia gruntów przez przyszłych nabywców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa opisanych gruntów korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

W ocenie Spółki sprzedaż niezabudowanych działek gruntu o areale od 0,3ha do 0,6 ha, które w dacie dokonania sprzedaży nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani warunkami zabudowy, a w rejestrze gruntów widnieją jako grunty rolne i nieużytki, podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęcia terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, należy zatem sięgnąć w tym zakresie do przepisów innych ustaw. Jednym z przepisów, który nawiązuje do podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie, jest art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r.. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. A zatem dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług, wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Przy wykładni art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy też odnieść się także do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 717 z późn. zm.). Przepis art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy (art. 4 ust. 2 ustawy).

W ocenie Spółki w sytuacji, gdy na danym terenie nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający przeznaczenie terenu, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące i rozstrzygające są zapisy ewidencji gruntów i budynków. Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wyroku 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r., I FPS 8/10, opubl. ONSAiWSA 2011/3/51.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.