INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie uznania usług polegających na wynajmie jachtów za usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego,
  
• prawidłowe – w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania ww. usług,
  
• prawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego,
  
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi wynajmu jachtu,
  
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług polegających na wynajmie jachtów,
  
• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług polegających na wynajmie jachtów za usługę krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego, ich miejsca świadczenia i opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego, stawki podatku obowiązującej dla tych usług, ewidencjonowania ich za pomocą kasy rejestrującej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi czarteru jachtu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z projektowaniem stron i serwisów internetowych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla potrzeb obrotu w Unii Europejskiej. Sporadycznie wykonuje Pan te czynności na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i nie przekroczył obrotu powodującego stosowanie kasy fiskalnej.

W najbliższej przyszłości rozpocznie Pan świadczenie usług pośrednictwa w czarterowaniu jachtów bez załogi i usług pośrednictwa w czarterowaniu jachtów z załogą armatorów - właścicieli jachtów (firm lub osób fizycznych mających siedzibę w RP, UE, poza UE), na rzecz firm lub osób fizycznych mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie RP, UE lub poza UE.

Jachty będą wynajmowane na okres nieprzekraczający 90 dni. Nie posiada Pan poza terytorium RP stałego miejsca (stałych miejsc) prowadzenia działalności gospodarczej, ale z miejsc poza granicami RP będzie stawiał do dyspozycji klientów jachty do wynajmu.

Obecnie nie ma Pan wiedzy, jak będą sklasyfikowane według PKWiU przez przyszłych dostawców środki transportu morskiego, które będzie Pan od nich czarterował, celem oddania w dalszy czarter (pośrednictwo). Wydaje się Panu, iż będą to środki transportu morskiego określone symbolem PKWiU ex 30.11.21.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy świadczenie tych usług bez względu na właściciela jachtu jest usługą krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego z załogą lub usługą krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego bez załogi i opodatkowane jest w podatkiem wg zasad ogólnych...
• Czy miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji ostatecznego odbiorcy...
• Czy usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego podlegają zasadzie szczególnego obowiązku podatkowego...
• Czy usługi te opodatkowane są podatkiem od towarów i usług wg różnych stawek, w zależności od miejsca świadczenia tych usług, tj. w kraju, poza krajem na terenie UE i poza krajem i poza UE (zwolnione, 0%, 23%, nie podlegają)...
• Czy świadczenie tych usług na rzecz osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w kraju i mających miejsce zamieszkania w UE lub miejsce zamieszkania poza krajem i poza UE podlega ewidencji w kasie fiskalnej...
• Czy w pośrednictwie wynajmu jachtów jako usłudze krótkoterminowego wynajmu środków transportu podatek naliczony podlega rozliczeniu z podatkiem należnym na zasadach ogólnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług pośrednictwa najmu (czarteru) jachtu z załogą i bez załogi jest usługą krótkoterminowego wynajmu środków transportu i opodatkowane jest na zasadach ogólnych, wg art. 29 i art. 28j ustawy o podatku od towarów i usług.

Miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie przekazywane do dyspozycji ostatecznego odbiorcy.

Usługi krótkoterminowego wynajmu podlegają zasadzie szczególnego obowiązku podatkowego. Stawka podatku dla odbiorców, którym przekazuje się jacht na terenie RP wynosi 23% a na terenie UE i poza terytorium UE nie podlega VAT.

Świadczenie tych usług osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania w kraju i w UE podlega obowiązkowi ewidencjonowania w kasie fiskalnej a mającym miejsce zamieszkania poza UE, nie podlega tej ewidencji.

Istnieje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie tych usług celem ich dalszego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie uznania usług polegających na wynajmie jachtów za usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu morskiego,
• prawidłowe - w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania ww. usług,
• prawidłowe - w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego,
• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi czarteru jachtu,
• nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług polegających na wynajmie jachtów
• nieprawidłowe - w zakresie ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Od ogólnej reguły ustanowionej ww. przepisem ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków.

I tak z przepisu ust. 4 powołanego artykułu wynika, iż jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
   
   
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie natomiast do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Na mocy art. 28j ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Ustawodawca w przepisie art. 28j ust. 2 ustawy zdefiniował pojęcie krótkoterminowego wynajmu środków transportu, przez które rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających – przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

I tak, stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 12 cyt. ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, oraz najmu, dzierżawy, leasingu lub czarteru wyposażenia tych środków.

W treści ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu ustawodawca wymienił następujące środki transportu morskiego:

1. pełnomorskie liniowce pasażerskie, pełnomorskie statki wycieczkowe i tym podobne jednostki pływające do przewozu osób; pełnomorskie promy wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
2. pełnomorskie tankowce do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
3. pełnomorskie chłodniowce, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
4. pozostałe statki pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
5. pełnomorskie statki rybackie, pełnomorskie statki przetwórnie oraz pełnomorskie pozostałe jednostki pływające do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU ex 30.11.32.0),
7. statki szkolne i badawcze rybołówstwa morskiego oraz statki ratownicze morskie (PKWiU ex 30.11.33.0).

W myśl ust. 2 tegoż artykułu, opodatkowaniu stawką 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W oparciu o art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania z prawa do obniżenia podatku od towarów i usług od spełnienia łącznie wskazanych w tym przepisie warunków, a mianowicie:

1. kwota podatku naliczonego, która ma obniżać kwotę podatku należnego, musi być związana z importowanymi lub nabywanymi towarami i usługami, które dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju,
2. podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Na podstawie wskazanej wyżej delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930) – zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 34 załącznika wskazano – jako szczególną podstawę zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:2)

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 203)

Z przypisu nr 2) do załącznika wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Z przypisu nr 3) do załącznika wynika, iż zwolnienie to dotyczy również podatników rozpoczynających w 2011 r. lub 2012 r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2011 r. lub 2012 r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 34 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2011 r. lub 2012 r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług - 10.

Z kolei w poz. 37 załącznika wskazano – jako szczególną podstawę zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła 2).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6 rozporządzenia).

W świetle § 3 ust. 7 rozporządzenia, zwalnia się również z obowiązku ewidencjonowania do dnia przekroczenia w 2011 r. lub 2012 r. kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy - podatników rozpoczynających sprzedaż w danym roku podatkowym.

Zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego”, „czarter” to „wynajem statku lub samolotu na określony kurs lub czas, umowa dotycząca takiego wynajmu”, „statek lub samolot wynajęty na takich zasadach, rejs wynajętym statkiem lub samolotem”.

Z treści wniosku wynika, iż rozpocznie Pan świadczenie usług pośrednictwa w czarterowaniu jachtów bez załogi i usług pośrednictwa w czarterowaniu jachtów z załogą armatorów - właścicieli jachtów (firm lub osób fizycznych mających siedzibę w RP, UE lub poza UE), na rzecz firm lub osób fizycznych mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie RP, UE lub poza UE. Jachty będą wynajmowane na okres nieprzekraczający 90 dni. Nie posiada Pan poza terytorium RP stałego miejsca (stałych miejsc) prowadzenia działalności gospodarczej, jachty do wynajmu będzie stawiał do dyspozycji klientów z miejsc poza granicami RP. Obecnie nie ma Pan wiedzy, jak będą sklasyfikowane według PKWiU przez przyszłych dostawców środki transportu morskiego, które będzie od nich czarterował, celem oddania w dalszy czarter (pośrednictwo). Wydaje się Panu, iż będą to środki transportu morskiego określone symbolem PKWiU ex 30.11.21.0.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż planowana przez Pana czynność czarteru jachtów zarówno bez załogi, jak i z załogą, bez względu na to, kto będzie ich właścicielem, w sytuacji, gdy okres wynajmu nie przekroczy 90 dni, spełniać będzie definicję krótkoterminowego wynajmu środków transportu. Zatem, stosownie do art. 28j ustawy, miejscem świadczenia tych usług na rzecz podatników oraz podmiotów nie będących podatnikami będzie miejsce, w którym te środki transportu będą faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy, tj. w przedmiotowej sprawie odpowiednio terytorium kraju, Unii Europejskiej lub terytorium państwa trzeciego, niezależnie od tego, kto będzie nabywcą usług.

W przypadku, gdy miejscem świadczenia będzie terytorium kraju, obowiązek podatkowy, w przypadku świadczenia tych usług powstanie na szczególnych zasadach określonych w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Stawka podatku jaka będzie obowiązywała dla ww. usług, w przypadku, gdy miejscem ich świadczenia będzie terytorium kraju (jachty będą oddawane do dyspozycji na terytorium kraju) uzależniona będzie od klasyfikacji według PKWiU przedmiotowych jednostek pływających. W sytuacji, gdy będą to statki wymienione w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy, ich czarter będzie opodatkowany 0% stawką podatku, w przeciwnym razie zastosowanie znajdzie stawka 23%.

Mając na uwadze powyższe, jakkolwiek możliwe jest, iż ww. usługi – jak wskazał Pan we wniosku - opodatkowane będą według 23% stawki podatku, oceniając Pana stanowisko w tym zakresie całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku ewidencjonowania sprzedaży ww. usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy zastosowaniu kasy fiskalnej wskazać należy, iż w przypadku, gdy miejscem ich świadczenia będzie terytorium UE lub kraju trzeciego (jachty będą oddawane do dyspozycji na terytorium UE lub kraju trzeciego), nie będzie Pan obowiązany ewidencjonować tej sprzedaży, bowiem nie będzie Pan świadczył odpłatnie usług na terytorium kraju, a zatem nie będzie dokonywał sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy.

Za błędne zatem należało uznać stanowisko, iż świadczenie tych usług osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium UE podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przypadku, gdy miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium kraju (jachty będą oddawane do dyspozycji na terytorium kraju) stwierdzić należy, iż ich sprzedaż, tj. czarterowanie jachtów bez załogi i z załogą, nie jest - w świetle § 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 1-32 załącznika do rozporządzenia – wyłączona z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie żadnego z tzw. zwolnień przedmiotowych. Powyższe stwierdzenie nie wyklucza możliwości zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej planowanej przez Pana sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych w sytuacji nieprzekroczenia progu wartościowego wymienionego w rozporządzeniu, a w przypadku gdy spełni Pan wszystkie warunki określone w poz. 34 albo 37 załącznika, także po przekroczeniu tych progów.

W zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia usług czarteru celem ich dalszego świadczenia stwierdzić należy, iż w sytuacji otrzymania faktury VAT wystawionej przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT posiadającego siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, gdy miejscem świadczenia usług dla tego podatnika będzie terytorium kraju, będzie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tej faktury, o ile nie zajdą wyłączenia wymienione w art. 88 ustawy.

Niniejszej interpretacji udzielono przy założeniu, iż wynajmując jacht od jego armatora, jest Pan w posiadaniu jednostki pływającej przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Końcowo wskazać należy, iż pozostałe kwestie poruszane we wniosku rozstrzygnięte zostały w interpretacjach nr ITPP2/443-845b/112/AK i ITPP2/443-845c/112/AK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.