INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu do Organu 24 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni była razem z matką i rodzeństwem współwłaścicielem nieruchomości o powierzchni 0,7682 ha. W dniu 23 września 2011 r. wnioskodawczyni razem z pozostałymi współwłaścicielami zbyła wskazaną nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży.

Własność ww. nieruchomości wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami nabyła w drodze spadku.

W dniu 07 lipca 2000 r. zmarł ojciec, po którym dziedziczyli wnioskodawczyni, jej matka i dwoje rodzeństwa po 1/4 udziału w spadku. W dniu 23 lipca 2010 r. zmarła matka, po której dziedziczyli wnioskodawczyni i jej siostra po 2/6 udziału w spadku oraz trzech spadkobierców po zmarłym bracie po 1/6 udziału w spadku.

Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie trzech aktów poświadczenia dziedziczenia (po zmarłym ojcu, matce i bracie wnioskodawczyni) z dnia 06 maja 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku, w którym wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem opisanej nieruchomości, czyli od końca 2000 r....
2. Czy zbycie nieruchomości w 2011 r. będzie stanowiło źródło przychodu dla wnioskodawczyni zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni:

Ad. 1

Pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku, w którym wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem opisanej nieruchomości, czyli od końca 2000 r.

Ad. 2

Zbycie nieruchomości w 2011 r. nie będzie stanowiło w całości źródła przychodu dla wnioskodawczyni zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii wnioskodawczyni, stała się ona współwłaścicielem ww. nieruchomości w wyniku nabycia w drodze spadku po zmarłym ojcu w dniu 07 lipca 2000 r.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego ze współwłasnością mamy do czynienia, gdy własność tej samej rzeczy niepodzielnie przysługuje kilku osobom. W myśl natomiast art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Natomiast zgodnie z art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego. Jej istota polega na tym, iż poszczególnym współwłaścicielom przysługuje określony ułamkowo udział we współwłasności nieruchomości, którym można swobodnie rozporządzać. Istotne jest, iż współwłaściciele mają swoje udziały w prawie własności do tej samej rzeczy. W związku z tym nieruchomość pozostająca we współwłasności jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie wyłącznie do jej oznaczonej wielkością udziału części. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, w jakim da się pogodzić z współposiadaniem (współkorzystaniem) z tej rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Niepodzielność wspólnego prawa polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionych części fizycznych.

Zdaniem wnioskodawczyni, termin zamieszczony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym odpłatne zbycie nieruchomości stanowi źródło przychodu, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, liczony jest od końca roku, w którym stała się współwłaścicielem opisanej nieruchomości, czyli od końca 2000 r.

Dla ustalenia powyższego, 5-letniego okresu nie ma znaczenia fakt, że w dniu 23 lipca 2010 r. na skutek śmierci matki zmienił się jej udział we współwłasności, bowiem spowodowało to jedynie zmianę wielkości udziału w jej prawie do nieruchomości. To powoduje, że sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym - czynność ta nie stanowi źródła przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 1956/03, w którym Sąd wskazał, że: „(…) zarówno wykładnia językowa, jak i systemowa i funkcjonalna wskazuje na to, iż aby przychód ze sprzedaży stanowił źródło przychodu, istnieć musi tożsamość wskazanego w ustawie przedmiotu nabycia i przedmiotu sprzedaży oraz między nabyciem lub wybudowaniem, a sprzedażą upłynąć musi mniej niż 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.”

W opisanym przypadku tożsamość przedmiotu nabycia i przedmiotu sprzedaży istnieje między 2000 r. a 2011 r., gdyż w obu przypadkach jest mowa o prawie własności do opisanej nieruchomości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Przy czym, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 września 2011 r. wnioskodawczyni razem z pozostałymi współwłaścicielami zbyła nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży. Własność ww. nieruchomości wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami nabyła w drodze spadku po ojcu zmarłym w dniu 07 lipca 2000 r. oraz matce zmarłej w dniu 23 lipca 2010 r.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawczynię i pozostałych spadkobierców jest data śmierci każdego ze spadkodawców.

Na mocy art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

W myśl art. 195 Kodeku cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nabycie w spadku udziałów w przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w dwóch datach, a mianowicie:

• w dniu 07 lipca 2000 r. po ojcu udział wynoszący 1/4 spadku,
• w dniu 23 lipca 2010 r. po matce udział wynoszący 2/6 spadku.
  
  

Z uwagi na fakt, iż nabycie udziałów w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w 2000 r. oraz w 2010 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki wnioskodawczyni nabyła.

Za oczywiście błędne należy zatem uznać stanowisko wnioskodawczyni, że dla obliczenia terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma znaczenia fakt, iż na skutek śmierci matki zmienił się udział wnioskodawczyni we współwłasności nieruchomości. Okoliczność ta ma istotne znaczenie, gdyż na skutek dziedziczenia wnioskodawczyni nabyła wraz z pozostałymi spadkobiercami udział w nieruchomości należący uprzednio do matki. Tym samym nastąpił przyrost w majątku wnioskodawczyni o udział nabyty w spadku po matce. Skoro zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie i doktrynie przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika, to bez wątpienia nabycie przez wnioskodawczynię udziałów w sprzedanej nieruchomości miało miejsce zarówno w dacie śmierci ojca jak i w dacie śmierci matki. Zwiększenie udziału w nieruchomości wbrew twierdzeniu wnioskodawczyni także jest bowiem nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tego udziału, o który zwiększył się jej stan posiadania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonane w 2011 r. odpłatne zbycie udziału w nieruchomości odpowiadające udziałowi nabytemu w spadku po ojcu w 2000 r. nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2011 r. udziału w nieruchomości odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po matce w 2010 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, w myśl art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Co istotne przy tym, zarówno koszty odpłatnego zbycia jak i nakłady poniesione przez wnioskodawczynię dotyczyć będą całego sprzedanego przez nią udziału w nieruchomości. Skoro zaś sprzedaż udziału nabytego w spadku po ojcu nie stanowi źródła przychodu to ta część poniesionych przez wnioskodawczynię kosztów przypadająca na ten udział nie może podlegać odliczeniu przy opodatkowaniu przychodu przypadającego na udział odziedziczony po matce.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż nabycie w spadku po zmarłych rodzicach udziałów w sprzedanej w dniu 23 września 2011 r. nieruchomości, wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni, miało miejsce w dwóch datach, a mianowicie w dniu 07 lipca 2000 r. oraz w dniu 23 lipca 2010 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki wnioskodawczyni nabyła.

Z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będzie w ogóle podlegało dokonane odpłatne zbycie udziału w nieruchomości odpowiadające udziałowi nabytemu w spadku po ojcu w 2000 r.

Opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. podlegał będzie natomiast przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości odpowiadającego udziałowi nabytemu w spadku po matce w 2010 r.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez wnioskodawczynię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 1956/03 stwierdzić należy, iż wyrok ten dotyczy całkowicie odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony w niniejszym wniosku. Tożsamość przedmiotu sprzedaży i przedmiotu nabycia zdaniem Sądu nie miała miejsca, gdyż podatnik zbył prawo własności nieruchomości podczas gdy przedmiotem nabycia był jedynie udział we własności nieruchomości. W niniejszej sprawie bezspornie zachodzi natomiast tożsamość przedmiotu sprzedaży i przedmiotu nabycia, gdyż wnioskodawczyni sprzedała swój udział w nieruchomości, gdyż nie była jej właścicielką a jedynie współwłaścicielką, przedmiotem nabycia w 2010 r. był zaś także udział w nieruchomości. Paradoksalnie zatem wnioskodawczyni wyrwała z kontekstu fragment wyroku i w rezultacie powołała się na orzeczenie, które jest zaprzeczeniem jej stanowiska, gdyż z orzeczenia tego wynikało, że w przypadku tożsamości przedmiotu sprzedaży i przedmiotu nabycia powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niezależnie od powyższego zauważyć jednak należy, że zaprezentowane przez WSA w Łodzi stanowisko jest odosobnione i nie znalazło uznania ani w doktrynie, ani w późniejszym orzecznictwie sądów administracyjnych. Poglądów w nim wyrażonych nie podziela również Organ wydający niniejszą interpretację. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądowym prezentowana jest wykładnia wyrażona przez Organ w niniejszej interpretacji. Tytułem przykładu wskazać można chociażby na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1061/08 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 04 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1054/09.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.