INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 27 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez spółkę komandytową przypadającego na Wnioskodawcę zysku– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez spółkę komandytową przypadającego na Wnioskodawcę zysku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w przyszłości planuje wraz z innymi osobami fizycznymi oraz spółką kapitałową (sp. z o.o.) prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Zakłada się, że komplementariuszem spółki zostanie spółka kapitałowa, zaś osoby fizyczne, w tym Wnioskodawca, będą komandytariuszami tej spółki. Zakłada się, iż jeden ze wspólników (osoba fizyczna) wniesie tytułem wkładu niepieniężnego prowadzone przedsiębiorstwo w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. W skład przedsiębiorstwa będą wchodzić m.in. środki trwałe oraz wartości niematerialne, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od których wnoszący ten wkład dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Po otrzymaniu przedmiotu wkładu niepieniężnego spółka komandytowa będzie kontynuować podatkową amortyzację, wedle zasad określonych w art. 22g ust. 14a w zw. z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwanej „uPIT”) oraz art. 22h ust. 3a w zw. z art. 22h ust. 3 tej ustawy. Nie wyklucza jednak, ustalenia innych tj. niższych stawek amortyzacyjnych wobec poszczególnych środków trwałych, bądź wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb bilansowych (gdzie odpisy dokonywane będą przez okres ekonomicznej użyteczności). W konsekwencji przyjęcia niższej stawki amortyzacyjnej dla potrzeb bilansowych w spółce komandytowej może wystąpić sytuacja, w której zysk bilansowy spółki będzie wyższy niż jej zysk podatkowy, a w szczególności może wystąpić sytuacja, w której w ujęciu bilansowym spółka osiągnie zysk, a w ujęciu podatkowym u poszczególnych wspólników spółki komandytowej wystąpi strata podatkowa, bądź niższy dochód podatkowy. Ponadto zakłada się, iż zysk bilansowy spółki komandytowej, będzie zgodnie z wolą wspólników podlegał podziałowi pomiędzy wspólników w proporcjach wynikających z treści umowy spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata na rzecz Wnioskodawcy udziału w rocznym zysku bilansowym spółki komandytowej, będzie stanowić dla Niego przychód podatkowy, w szczególności w sytuacji, gdy wypłata rocznego zysku w części przypadającej na Wnioskodawcę nastąpi w oparciu o zysk bilansowy spółki komandytowej, podczas gdy będąc wspólnikiem tej spółki Wnioskodawca poniesie stratę podatkową (lub osiągnie dochód znacznie niższy niż udział w zysku bilansowym) z działalności spółki komandytowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata przypadającej na Niego części rocznego zysku bilansowego spółki komandytowej, której to spółki Wnioskodawca jest wspólnikiem, jest neutralna dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności, wypłacony Wnioskodawcy zysk nie stanowi przychodu podatkowego Wnioskodawcy nawet wówczas, gdy spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, osiągnie w danym roku obrotowym zysk bilansowy, natomiast z tytułu udziału w spółce komandytowej poniesie On stratę podatkową (jako wynik różnicy udziału przypadającego wspólnikowi w przychodach podatkowych oraz w kosztach stanowiących koszty uzyskania przychodów).

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego – podmiotami takimi są natomiast poszczególni wspólnicy spółki komandytowej (komplementariusze oraz komandytariusze). W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy też prawnymi – udział w dochodzie lub stracie spółki komandytowej podlega u takich osób lub podmiotów opodatkowaniu odpowiednio podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do osób fizycznych, powinny być rozpatrywane w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm. zwanej dalej „uPIT”), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Z kolei, w świetle art. 8 ust. 1 uPIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 uPIT, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Ponadto, stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 uPIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze w szczególności wyżej przywołane przepisy, w ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, iż przychody oraz koszty spółki komandytowej są w istocie przychodami i kosztami wspólników spółki komandytowej, proporcjonalnie do prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku spółki komandytowej. Tym samym, przychód (dochód) spółki komandytowej podlega opodatkowaniu u każdego ze wspólników proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku spółki. Ustalenie wartości przychodów oraz kosztów z tym przychodem związanych odbywa się, dla potrzeb podatkowych osób fizycznych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalony w oparciu o przepisy ww. ustawy dochód, jako różnica pomiędzy wartością przychodów oraz kosztów podatkowych, przypadający na poszczególnych wspólników, podlega bieżącemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym – w przypadku osób fizycznych zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów art. 44 uPIT. Wyliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych w zeznaniu rocznym, w szczególności w oparciu o część przypadających na wspólnika spółki komandytowej przychodów i kosztów, stanowi ostateczne rozliczenie przychodu (dochodu) osiągniętego przez wspólnika ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza prowadzona w formie spółki komandytowej.

Ustalenie wartości przychodów oraz kosztów spółki komandytowej odbywa się również według reguł przewidzianych przepisami ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.; dalej „ustawa o rachunkowości"). Tym niemniej ustalenie tych wartość według reguł wynikających z ustawy o rachunkowości pozostaje bez wpływu na rozliczenia podatkowe. Ustawy podatkowe, w tym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierają bowiem odrębne od ustawy o rachunkowości reguły ustalania wartości przychodów oraz kosztów. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, istnienie różnic w sposobie ustalania wartości przychodów oraz kosztów na gruncie prawa podatkowego oraz rachunkowego musi prowadzić niejednokrotnie do sytuacji, iż wynik ustalony w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości różni się znacząco od wyniku podatkowego ustalonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei w świetle ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037, ze zm.; dalej „KSH”), wspólnik spółki komandytowej może żądać podziału jej wyniku finansowego i wypłaty części lub całości zysku wykazanego w sprawozdaniu finansowym spółki z końcem każdego roku obrotowego. Zatem podziałowi pomiędzy wspólników spółki komandytowej podlega zysk określony w sprawozdaniu finansowym, a zatem jest to zysk ustalony w oparciu o reguły wynikające z ustawy o rachunkowości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje jednak, tak jak czyni to w odniesieniu do udziału w zyskach osób prawnych (w szczególności w art. 17 ust. 1 pkt 4 uPIT), odrębnego, powtórnego opodatkowania zysku rocznego wypłacanego przez spółki osobowe jej wspólnikom, na podstawie danych wynikających ze sprawozdań finansowych. Zysk bilansowy wypłacony wspólnikom spółek osobowych podlegał już bowiem opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jako dochód z działalności gospodarczej, a jego późniejsza faktyczna wypłata na rzecz poszczególnych wspólników nie stanowi już odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nawet w przypadku, gdy w danym roku obrotowym spółka komandytowa osiągnie zysk bilansowy (ustalony według reguł wynikających z ustawy o rachunkowości), a w ujęciu podatkowym przypadający na Wnioskodawcę udział w „dochodzie" spółki komandytowej będzie oznaczać poniesienie straty podatkowej, to wypłacany, przypadający na Wnioskodawcę udział w rocznym zysku bilansowym spółki komandytowej nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego. Zatem, wypłata udziału w rocznym zysku bilansowym spółki komandytowej, dokonana w myśl przepisu art. 52 § 1 KSH, stanowić będzie czynność neutralną podatkowo dla wspólników tej spółki, jako że zysk wypracowany w spółce stanowi w istocie opodatkowane już środki jej wspólników. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje opodatkowania wypłat z zysku spółki komandytowej, o których mowa w art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 listopada 2011r. znak: ILPB1/415-1009/11-2/AP oraz
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 09 czerwca 2009r. znak: ITPB1/415-291/09/HD.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.