INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data doręczenia 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2000 roku Wnioskodawca wraz z małżonką, z którą pozostaje we wspólnocie majątkowej, nabył na podstawie aktu notarialnego nieruchomość gruntową o powierzchni 1,7121 ha.

W chwili transakcji Wnioskodawca ani jego małżonka nie byli podatnikami podatku od towarów usług. Obecnie również nie są czynnymi podatnikami VAT.

Zainteresowany wraz z małżonką jako udziałowcy (po 50% udziałów) Spółki cywilnej, przekształconej w 2001 roku na podstawie art. 26 § 4 Kodeksu Spółek Handlowych w Spółkę Jawną, prowadzi działalność w zakresie produkcji mebli. Spółka ta jest czynnym podatnikiem VAT.

W latach 2000-2001 Spółka Jawna poniosła wydatki inwestycyjne, których końcowym efektem było wybudowanie na części gruntu nabytego w 2000 roku przez udziałowców Spółki (niebędącego własnością spółki) hali produkcyjnej. Z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych Spółka odliczała podatek naliczony.

Własność gruntów, na których stanęła hala produkcyjna, nigdy nie została przeniesiona do Spółki Jawnej.

Wybudowana hala stanowiła w Spółce środek trwały, od którego dokonywane były odpisy amortyzacyjne, które stanowiły koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W 2012 roku Wnioskodawca zamierza wraz z małżonką dokonać sprzedaży ww. zabudowanej nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż:

1. Nakłady na budowę hali nie zostały i nie zostaną rozliczone między Wnioskodawcą a Spółką Jawną,
2. Wymieniona nieruchomość zostanie wyłącznie sprzedana i nie będzie udostępniana odpłatnie innym osobom. Jednocześnie Zainteresowany oświadczył, że nie prowadzi i nie prowadził samodzielnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej, jak również nie był i nie zamierza być podatnikiem podatku VAT z jakiegokolwiek tytułu.
3. Spółka Jawna użytkowała grunt Wnioskodawcy nieodpłatnie ze względu na fakt, że te same osoby były w tych samych proporcjach właścicielami gruntu i udziałów w Spółce Jawnej. Jako małżonkowie pozostający we wspólności majątkowej Zainteresowany wraz z małżonką byli jednocześnie właścicielami po 50% udziałów w gruncie jak i udziałów w Spółce Jawnej.
4. W roku 2000 nabycie nieruchomości gruntowej o pow. 1,7121 ha było związane z chęcią zmiany miejsca pobytu i prowadzenia działalności gospodarczej poza X. Nieruchomość stanowiły grunty rolne, których odrolnienie nastąpiło w kolejnych latach.
   W okresie późniejszym na tym gruncie została wybudowana hala produkcyjna i dom mieszkalny. Nakłady na budowę hali ponosiła firma Spółka Cywilna, której jedynymi udziałowcami w jednakowych udziałach byli (małżonkowie).

Przekształcenie Spółki Cywilnej w Spółkę Jawną nastąpiło po wybudowaniu hali na mocy ustawy.
5. Dnia 1 kwietnia 2011 r. Zainteresowany dokonał wraz z małżonką sprzedaży działki 869 o pow. 985 m ² zlokalizowanej w C osobie prywatnej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu tej transakcji Wnioskodawca będzie opodatkowany podatkiem VAT, czy też sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, do całej sprzedaży stosuje się stawkę właściwą dla budynku.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwolniona od podatku VAT jest sprzedaż nieruchomości, która następuje po 2 latach od pierwszego zasiedlenia.

Natomiast pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie stanowiły przynajmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 191 Kodeksu cywilnego, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Tak więc nakłady poniesione na budowę budynku na cudzym gruncie, a więc i sam budynek stanowią część składową gruntu, a tym samym własność właściciela tego gruntu.

W ocenie Zainteresowanego, jego przypadku doszło praktycznie do wybudowania przez Spółkę Jawną hali produkcyjnej na cudzym gruncie. Dlatego skoro hala jest częścią składową gruntu a grunt został przekazany do użytkowania Spółce – faktycznie przekazany został do użytkowania również budynek.

Reasumując Wnioskodawca uważa, iż do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie kiedy Spółka Jawna rozpoczęła użytkowanie wybudowanego przez siebie budynku – tzn. do pierwszego zasiedlenia doszło w 2001 roku i tym samym planowana sprzedaż nastąpi po 2 latach od pierwszego zasiedlenia co skutkuje zwolnieniem tej sprzedaży od podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż gdyby przyjąć, że w 2001 roku nie doszło jednak do pierwszego zasiedlenia, to uważa on, iż wtedy również sprzedaż ta byłaby zwolniona z podatku VAT.

Art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku VAT stanowi bowiem, że jeżeli sprzedaż nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 to może ona korzystać ze zwolnienia, jeżeli są spełnione dodatkowe warunki wymienione w tym przepisie.

Z uwagi na fakt, iż dokonującym dostawy nie jest Spółka, która ponosiła wszystkie nakłady inwestycyjne, lecz Wnioskodawca wraz z małżonką, którzy nie ponosili żadnych wydatków związanych z budową hali – spełnia on wszystkie warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy i tym samym również w tym przypadku transakcja ta będzie zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż w 2000 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, nabył na podstawie aktu notarialnego nieruchomość gruntową o powierzchni 1,7121 ha. Zainteresowany wskazał, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości było związane z chęcią zmiany miejsca pobytu i prowadzenia działalności gospodarczej poza Poznaniem.

Wnioskodawca wraz z małżonką jako udziałowcy (po 50% udziałów) Spółki cywilnej, przekształconej w 2001 roku w Spółkę Jawną, prowadzili działalność w zakresie produkcji mebli. W latach 2000-2001 Spółka Jawna poniosła wydatki inwestycyjne, których końcowym efektem było wybudowanie na części gruntu nabytego w 2000 roku przez udziałowców Spółki (niebędącego własnością Spółki) hali produkcyjnej. Z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych spółka odliczała podatek naliczony.

Spółka Jawna użytkowała grunt Wnioskodawcy nieodpłatnie ze względu na fakt, że te same osoby były w tych samych proporcjach (po 50%) właścicielami gruntu i udziałów w Spółce Jawnej. Własność gruntów, na których stanęła hala produkcyjna, nigdy nie została przeniesiona do Spółki Jawnej. Wybudowana hala stanowiła w Spółce środek trwały, od którego dokonywane były odpisy amortyzacyjne, które stanowiły koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Nakłady na budowę hali nie zostały i nie zostaną rozliczone między Wnioskodawcą a Spółką Jawną.

W 2012 roku Wnioskodawca zamierza wraz z małżonką dokonać sprzedaży ww. zabudowanej nieruchomości.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że Wnioskodawcy przy nabyciu w 2000 r. nieruchomości gruntowej o powierzchni 1,7121 ha nie przyświecał cel związany z wykorzystaniem go na potrzeby osobiste (własne), lecz (jak wskazał Zainteresowany) „nabycie przedmiotowej nieruchomości było związane z chęcią zmiany miejsca pobytu i prowadzenia działalności gospodarczej poza P”.

Zatem, nieruchomość ta nie jest majątkiem osobistym, który z samej nazwy służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych).

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej – art. 15 ust. 2 ustawy – należy stwierdzić, iż planowana transakcja sprzedaży ma związek z działalnością gospodarczą, bowiem osoba wykorzystująca grunt do działalności gospodarczej, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Zawartego w przytoczonym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie wolno utożsamiać z prawem własności. Europejski Trybunał Sprawiedliwości przy definiowaniu wyrażenia „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną”, funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wyraził pogląd, że „wyrażenie «dostawa towarów» w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

W myśl art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (zasada superficies solo cedit).

Rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (zob. art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego). Z punktu widzenia prawa cywilnego, użyczający jako właściciel użyczonych gruntów jest również właścicielem wzniesionych na nich budynków, a przedmiotem sprzedaży będą całe nieruchomości (grunty z budynkami). Sposób rozliczenia się przez strony umowy nieodpłatnego użyczenia w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkującego na rzecz użytkowaną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku umowy użyczenia, ustawie lub zasadom współżycia społecznego (zob. art. 353 ¹ Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż Wnioskodawca – osoba fizyczna oraz Spółka Jawna, w której Zainteresowany jest udziałowcem, stanowią dwa odrębne, samoistne i niezależne podmioty gospodarcze w świetle przepisów ustawy o podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż sprzedaż nieruchomości wraz z wzniesioną przez Spółkę Jawną halą produkcyjną, nie spełnia definicji dostawy towarów – w stosunku do wzniesionej hali produkcyjnej – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca nie przenosi prawa do rozporządzania budynkiem (halą produkcyjną) jak właściciel. Prawo to – do czasu rozliczenia nakładów – jest po stronie podmiotu (Spółki Jawnej), który za zgodą użyczającego – właściciela gruntu (Wnioskodawcy) wybudował obiekt trwale z gruntem związany. Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 Kodeksu cywilnego prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie czynność sprzedaży (dostawy) przez Wnioskodawcę będzie obejmować jedynie grunt.

Zatem podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość gruntu z wyłączeniem wartości nakładów poniesionych przez użytkującego (Spółkę) ze środków własnych w postaci hali produkcyjnej.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazano, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, iż na przedmiotowym gruncie posadowione zostały budynki (hala produkcyjna).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz opis sprawy stwierdza się, że planowana przez Zainteresowanego sprzedaż jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wskazać ponadto należy, iż ww. transakcja zbycia gruntu budowlanego nie będzie korzystać również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowej nieruchomości, gdzie podstawa opodatkowania obejmuje jedynie wartość gruntu należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, 23% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.