Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1051/12-4/BH
z 3 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8.10.2012 r. (data wpływu 15.10.2012 r.) uzupełnionym w dniu 14.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2.11.2012 r. doręczone Stronie w dniu 7.11.2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu. Wniosek został uzupełniony w dniu 14.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - urząd jest państwową jednostką budżetową. Z dniem 1 stycznia 2012 roku, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1241 z późn zm) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stał się państwowym funduszem celowym w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1240 z późn. zm.) i utracił osobowość prawną.

Zadania z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych, po tym terminie realizuje minister właściwy do spraw pracy oraz marszałkowie województw przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy. Aktywa trwałe i inne składniki majątkowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w tym budynek biurowy w G. przejął Dysponent Funduszu.

Zgodnie z § 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie przekazania mienia Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 256, poz. 1535), z dniem 1 stycznia 2012 r. mieniem FGŚP administrują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra.

Stosownie do art. 99 ust. 14 i 16 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, koszty obsługi FGŚP w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw pracy są pokrywane z budżetu państwa. Środki FGŚP stanowiące równowartość kosztów, o których mowa w ust. 14 są odprowadzane na rachunek budżetu państwa.

Na podstawie art. 99 ust 4 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, z dniem 1 stycznia 2012 r. stronami umów zawartych przez FGŚP reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura FGŚP stał się minister właściwy do spraw pracy.

W związku z tym w 2012 r. Wnioskodawca - jako strona umowy - zawarło lub aneksowało umowy najmu powierzchni budynku należącego do końca 2011 r. do FGŚP -jako funduszu celowego posiadającego osobowość prawną.

Zgodnie z zawartymi umowami najmu Wnioskodawca wystawił faktury VAT z tytułu najmu wyodrębniając wartość netto i 23% podatek VAT.

Faktury VAT wystawiane są przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przy użyciu jego NIP-u, ponieważ Urząd Statystyczny, w piśmie z dnia 20 stycznia 2012 r. poinformował Ministerstwo, że brak jest podstaw prawnych do zarejestrowania w rejestrze REGON Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych po zmianach wprowadzonych przepisami ustaw obowiazującymi od dnia 1 stycznia 2012 r.

Zapłata w całości za ww. faktury wpływa na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i stanowi przychód Funduszu (art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy - Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.).

Jednocześnie Wnioskodawca wystawił faktury VAT z innych tytułów, np. najmu pomieszczeń w budynku w W. - zapłata wpływa na rachunek dochodów jednostki budżetowej.

Do Urzędu Skarbowego Wnioskodawca sporządza jedną wspólną deklarację VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy umowa najmu została zwarta pomiędzy Wnioskodawcą – urzędem obsługującym ministra będącego dysponentem państwowego funduszu celowego bez osobowości prawnej, a jednostką budżetową obowiązuje zwolnienie od podatku zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy umowy najmu zawarte zostały pomiędzy państwowym funduszem celowym nieposiadającym osobowości prawnej reprezentowanym w tych umowach przez Wnioskodawcę, a jednostką budżetową. W związku z tym usługi nie są zwolnione od podatku VAT w myśl przepisów § 13 ust 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z póz. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z ust. 6 tego artykułu nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z wniosku wynika, że Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej „Fundusz”) zawierał umowy najmu pomieszczeń w budynku.

Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241), z dniem 1 stycznia 2012 r. stronami umów zawartych przez Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stał się minister właściwy do spraw pracy.

Jak Wnioskodawca wskazuje, w 2012 r. - jako strona umowy - zawarło lub aneksowało umowy najmu powierzchni budynku należącego do końca 2011 r. do Funduszu. Wśród najemców znajduje się jednostka budżetowa. Z tytułu świadczonej usługi najmu na rzecz jednostki budżetowej, Wnioskodawca wystawił faktury VAT ze stawką podatku w wysokości 23%. Zapłata za ww. faktury wpływa na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT, z tytułu usługi świadczonej na rzecz jednostki budżetowej.

Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jako państwowy fundusz celowy posiadający osobowość prawną, został powołany ustawą z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. W związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z dniem 31 grudnia 2011 r. Fundusz utracił osobowość prawną. A zatem od tego czasu Fundusz jest państwowym funduszem celowym nieposiadajacym osobowości prawnej. Natomiast Minister jest jego Dysponentem.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku również w przepisach wykonawczych do ustawy.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
   
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
   
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,
   
   – z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.
   
   
   

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. państwowe fundusze celowe;
5. samorządowe zakłady budżetowe(...).
   
   

Zwrócić należy uwagę, że ww. art. 9 cyt. ustawy wymienia organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej oraz państwowe fundusze celowe odrębnie od innych jednostek wchodzących w skład sektora finansów publicznych, w tym jednostek budżetowych.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl zaś art. 12 ust. 1 ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują: ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw.

Ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia korzystają usługi świadczone jedynie pomiędzy zdefiniowanymi wyżej jednostkami budżetowymi, których status prawny regulują przepisy z zakresu finansów publicznych.

Odnosząc stan faktyczny opisany we wniosku do cyt. przepisów wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia. Oznacza to, że usługa najmu nie korzysta ze zwolnienia od podatku. Pomimo tego, że usługa najmu świadczona jest na rzecz jednostki budżetowej to świadczący tę usługę będący Państwowym Funduszem Celowym nieposiadającym osobowości prawnej, reprezentowanym w umowach najmu przez Wnioskodawcę, nie jest taką jednostką. Zatem usługa najmu w takim przypadku winna być opodatkowana stawką podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym usługa najmu nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.