INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 02.07.2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2012r. (data wpływu 14.09.2012r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 31 sierpnia 2012r. znak sprawy IPPP2/443-616/12-2/AO (skutecznie doręczone w dniu 06.09.2012r.) oraz pismem z dnia 13 września 2012r. (data wpływu 17.09.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanego odszkodowania. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 września 2012r. (data wpływu 14.09.2012r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 31 sierpnia 2012r. znak sprawy IPPP2/443-616/12-2/AO (data doręczenia 06.09.2012r.) oraz pismem z dnia 13 września 2012r. (data wpływu 17.09.2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 26 kwietnia 2012 roku została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu pomiędzy Panem G. C. , a E. sp. z o.o. na kwotę 2,5 mln PLN. W kwestii wyjaśnienia okoliczności rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu Wnioskodawca pismem z dnia 13 września 2012r. wskazał, iż powyższa kwota 2,5 mln PLN stanowiła wartość przybliżoną, a dokładna wartość wynikająca z przedmiotowej przedwstępnej umowy sprzedaży wynosiła 2 526 321,14 PLN.

Wnioskodawca 28 maja 2012 roku otrzymał ofertę na kupno przedmiotowego prawa do lokalu za kwotę 3,3 mln PLN. W związku z powyższym, przyszłe korzyści związane z transakcją sprzedaży prawa do lokalu zakupionego od spółki E. miały wynieść 0,8 mln PLN. W kwestii wyjaśnienia pismem z dnia 13 września 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż ww. wartość przyszłych korzyści została określona w przybliżonej wartości 0,8 mln PLN, podczas gdy ich dokładna wartość wynosi 773 678,86 PLN. Natomiast dnia 20 czerwca 2012 roku Spółka otrzymała ofertę kupna przedmiotowego prawa do lokalu od innego podmiotu za kwotę 3,3 mln PLN. W związku z otrzymaniem korzystniejszej oferty kupna przez Spółkę na kwotę ok. 3,3 mln PLN, zdecydowała się ona odstąpić od przedwstępnej umowy sprzedaży prawa do lokalu zawartej na kwotę 2,5 mln PLN z Wnioskodawcą.

Dnia 20 czerwca 2012 roku Wnioskodawca zawarł ze Spółką porozumienie w sprawie rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży. Zgodnie z uzgodnieniami obu stron transakcji w drodze porozumienia doszło do rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży. W związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez Spółkę tj. odstąpieniem od przedwstępnej umowy sprzedaży, ustalono, iż Pan G. C. otrzyma z tego tytułu odszkodowanie. W związku z powyższym, na mocy porozumienia Wnioskodawca otrzymał od Spółki odszkodowanie zaspokajające w całości stratę Wnioskodawcy związaną brakiem możliwości kupna prawa do lokalu i utratą przyszłych korzyści związanych ze sprzedażą przedmiotowego prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (podatek VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie ma charakter rekompensaty za poniesiony straty i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pod pojęciem usługi w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za usługę w rozumieniu ustawy o VAT muszą być spełnione następujące warunki: (1) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest beneficjentem określonego świadczenia oraz (2) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, iż ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Powyższa teza jest zgodna ze stanowiskiem organów podatkowych, w tym między innymi ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2011 roku o sygn. IBPP2/443-445/11/ICz.

Otrzymanie przez Wnioskodawcę odszkodowanie za utracone, w związku z rozwiązaniem przedwstępnej umowy sprzedaży, przyszłe korzyści nie może być uznane za usługę. Nie można bowiem uznać, iż zapłata przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę. Przez pojęcie odszkodowania należy bowiem rozumieć rekompensatę za wyrządzoną szkodę. W takim przypadku nie mamy zatem do czynienia transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie. Otrzymanie odszkodowania nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony Wnioskodawcy na rzecz Spółki. Powyższe odszkodowanie stanowi dla Wnioskodawcy zadośćuczynienie za utracone korzyści majątkowe, które mógłby uzyskać poprzez zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu od Spółki.

Zapłata za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty w świetle regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest odszkodowaniem. Na mocy Art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Odszkodowanie wypłacane jest jako zadośćuczynienie za szkodę, która została wyrządzona danemu podmiotowi, lub za utracone przez niego korzyści. Czynność tego rodzaju nie może by uznana za usługę w świetle ustawy o VAT. Powyższe oznacza iż, kwota otrzymana w ramach odszkodowania przez Wnioskodawcę z tytułu rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży stanowi zadośćuczynienie za przyszłe, utracone zyski z tytułu dysponowania prawem do lokalu.

Powyższe stanowisko potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 czerwca 2009 roku sygn. ILPP2/443-487/09-2/MR w którym wskazano iż: „Wypłata odszkodowania nie może być uznana za świadczenie usług w zamian za wynagrodzenie, w rozumieniu powołanego art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie występuje w tym przypadku określone świadczenie, a tym samym konkretny beneficjent tego świadczenia. Odszkodowanie nie stanowi odpłatności za skonkretyzowane świadczenie. W przypadku odszkodowania brak jest związku pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy jedynie do czynienia z wynagrodzeniem, które zwykle stanowi formę zadośćuczynienia, zatem nie dochodzi do zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta. Wobec powyższego, odszkodowanie za wyrządzoną szkodę nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w art. 8 ust. 1 ustawy, zatem nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Nie występuje w tych przypadkach dostawa towarów (przedmiotem tej czynności jest pieniądz, a pieniądz nie jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT), nie następuje także świadczenie usługi (brak wzajemności świadczeń oraz beneficjenta usługi)”.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości m.in. w orzeczeniu z dnia 27 grudnia 2000 roku o sygn. C-213/99 wyraźnie oddzielił opłaty sankcyjne od wynagrodzeń za wykonane czynności opodatkowane. W przedmiotowym orzeczeniu wskazano, iż opłaty sankcyjne stanowią zatem karę, nie wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług czy import towarów. Kara tego rodzaju nie może ze względu na swój charakter podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy podkreślić, iż zarówno otrzymanie, jak i wypłata odszkodowania zasadniczo nie wpływają na prawa i obowiązki w zakresie podatku VAT. Powyższe jest konsekwencją faktu iż, odszkodowanie w swej naturze stanowi pieniężne zadośćuczynienie za wyrządzone szkody. Odszkodowanie nie stanowi zatem wynagrodzenia za świadczoną usługę bowiem stanowi wyłącznie rekompensatę za utracone korzyści. Oznacza to iż, otrzymanie odszkodowania przez Wnioskodawcę, jako czynność nie stanowiąca przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT, nie podlega przepisom ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W związku z powyższym, pod pojęciem świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy rozumieć każde zachowanie się na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Przy czym, w rozumieniu ustawy, na mocy art. 8 ust. 1 pkt 2 przez świadczenie usług należy rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odszkodowaniem przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odnosząc się do pojęcia odszkodowania, należy zauważyć, iż jest to termin niezdefiniowany w ustawie o VAT. Regulacje dotyczące odszkodowania zostały zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

I tak z postanowień art. 361 § 1 K.c. wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zgodnie z § 2 tego artykułu w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź nie opodatkowaniu VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie będzie miała bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony Wynajmującego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Wobec powyższego, tylko wówczas gdy płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 26 kwietnia 2012 roku zawarł przedwstępną umowę sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na kwotę 2,5 mln PLN. Dnia 20 czerwca 2012 roku Spółka otrzymała ofertę kupna przedmiotowego prawa do lokalu od innego podmiotu za kwotę 3,3 mln PLN. W związku z otrzymaniem korzystniejszej oferty kupna zdecydowała się ona odstąpić od przedwstępnej umowy sprzedaży prawa do lokalu zawartej na kwotę 2,5 mln PLN z Wnioskodawcą.

Dnia 20 czerwca 2012 roku Wnioskodawca zawarł ze Spółką porozumienie w sprawie rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży. Na mocy porozumienia ustalono iż, Wnioskodawca otrzyma z tego tytułu odszkodowanie zaspokajające w całości stratę Wnioskodawcy związaną brakiem możliwości kupna prawa do lokalu i utratą przyszłych korzyści związanych ze sprzedażą przedmiotowego prawa.

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za odszkodowanie, niezbędne jest rozstrzygnięcie czy te czynności skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca na podstawie zawartego w dniu 20 czerwca 2012r. porozumienia w sprawie rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży otrzymuje określoną kwotę pieniężną w zamian za zgodę na rozwiązanie przedmiotowej umowy. Co istotne, w przedmiotowej sprawie rozwiązanie umowy poprzez zawarcie przez strony porozumienia prowadzi do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tj. zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków. Otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie jest ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez Spółkę. Zawierając porozumienie w sprawie rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie zawartej dnia 26 kwietnia 2012r. przedwstępnej umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Przedmiotowe wynagrodzenie otrzymane od Spółki nie jest więc zadośćuczynieniem lecz stanowi formę wynagrodzenia za działania Wnioskodawcy (wyrażenie zgody za odstąpienie od umowy). W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Zatem zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy sprzedaży) za którą wypłacone zostało odszkodowanie należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona została przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym otrzymane odszkodowanie podlega opodatkowaniu jako konkretne świadczenie usługi w postaci zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności, które wprost wymienione zostało w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przywołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że przedmiotowa czynność Wnioskodawcy w postaci zgody na rozwiązanie zawartej umowy (co stanowiło korzyść dla Spółki) wynikająca z zawartego porozumienia stanowi odpłatne świadczenie usługi na rzecz Spółki w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymana kwota odszkodowania ustalona na mocy porozumienia w sprawie rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych indywidualnych interpretacji z dnia 29 czerwca 2011 roku o sygn. IBPP2/443-445/11/ICz i z dnia 26 czerwca 2009 roku sygn. ILPP2/443-487/09-2/MR zauważyć należy, iż interpretacje te dotyczą odmiennego od przedstawionego stanu faktycznego. Pierwsza ze wskazanych, potwierdzająca analizę rozumienia art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z którą zgadza się tut. Organ dotyczyła dokumentowania poniesionych kosztów w związku z usunięciem usterek i wad ujawnionych w okresie gwarancji i rękojmi wynikających z nienależytego wykonania umowy. Natomiast druga interpretacja wskazana na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca stwierdzającego, iż kwota otrzymana w ramach odszkodowania przez Wnioskodawcę z tytułu rozwiązania przedwstępnej umowy sprzedaży stanowi zadośćuczynienie za przyszłe, utracone zyski z tytułu dysponowania prawem do lokalu rozstrzygała kwestię dokumentowania kosztów poniesionych w związku z niewywiązaniem się podwykonawcy z umowy odnośnie usunięcia wad przedmiotu umowy o wykonanie robót budowlanych w okresie gwarancyjnym.

Zatem żadna ze wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji nie stanowi o opodatkowaniu wynagrodzenia otrzymanego na podstawie zawartego porozumienia w postaci wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy. Tym samym wskazane interpretacje nie mogą mieć wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.