INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 3 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących cesji umowy leasingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących cesji umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 listopada 2011 r. Spółka zawarła umowę przejęcia praw i obowiązków z umowy leasingu - nr (...)/Cesja (pierwotna umowa nr (...) z dnia 29 marca 2010 r. zawarta przez (...). („A.” S.A)). Przedmiotem umowy jest samochód osobowy Mercedes-Benz .Pojazd został przekazany Spółce w dniu 8 listopada 2011 r.

Wartość netto określona w umowie pierwotnej (z dnia 29 marca 2010 r.) wynosi 280 327,86 zł (wartość brutto 341 999,99 zł). Wartość rynkowa pojazdu w dniu 8 listopada 2011 r. ,według opinii z dnia 20 grudnia 2011 r. rzeczoznawcy samochodowego (mgr inż. (...) - nr (...)) wynosi 214 700 zł brutto. Wynikająca z umowy cesji suma opłat wynosi 187.181,94 zł netto (raty od nr 20 za listopad 2011 r. do raty nr 60 za marzec 2015 r. oraz kwota wykupu 2.803,28 zł netto), co oznacza kwotę brutto (z VAT-em 23%) 230.233,72 zł. Spółce przysługuje odliczenie podatku VAT w wysokości 6 000 zł. Suma opłat jest wyższa od wartości rynkowej przedmiotu umowy (suma rat brutto 226.785,69 zł minus VAT w wysokości 6.000zł plus kwota wykupu brutto 3.448,03 zł minus VAT do odliczenia 386,85 zł, ogółem 223.846,87 zł). Pierwsza rata (za listopad 2011 r.) została zafakturowana przez leasingodawcę w dniu 10 listopada 2011 r. (termin zapłaty 15 listopada 2011 r.). Kwota brutto wyniosła 20 192,49 zł, netto 16 416,66 zł. Wysokość pozostałych rat (nr od 2 do 41) ustalono w umowie cesji na 5 164,83 zł brutto i 4 199,05 zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można uznać, że wartość początkową przedmiotu umowy leasingu w przypadku jej cesji stanowi wartość rynkowa tego przedmiotu w dniu zawarcia umowy cesji i w konsekwencji, czy w przedmiotowym przypadku przedstawiona umowa przejęcia praw i obowiązków nr (...)/Cesja z dnia 8 listopada 2011 r. spełnia warunek określony w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu tej mowy i tym samym opłaty z niej wynikające mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy umowa przejęcia praw i obowiązków nr (...)/Cesja z dnia 8 listopada 2011 r. stanowi umowę leasingu, o której mowa w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż:

• umowa jest zawarta na okres przekraczający 40% normatywnego okresu amortyzacji,
• suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o podatek VAT podlegający odliczeniu (w przypadku samochodu osobowego 6 000 zł) jest wyższa od wartości rynkowej pojazdu (odpowiednio po odliczeniu kwoty 6 000 zł -j.w.).

Zdaniem Spółki należy w interpretacji przepisu art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć, że wartość początkowa środka trwałego to – w przypadku umowy cesji leasingu - jego aktualna wartość rynkowa a nie "historyczna" wartość nowego środka trwałego, z dnia zawarcia pierwotnej umowy dotyczącej nowego składnika majątku (w przedmiotowym przypadku samochodu osobowego). Wartość rynkowa jest dla Wnioskodawcy ceną nabycia, a nadwyżka sumy opłat sumą opłat nad ceną stanowi koszty obsługi finansowej leasingu (analogicznie do odsetek od kredytu).

Spółka uważa, że niezgodne z intencją ustawodawcy byłoby twierdzenie, że suma ustalonych opłat powinna być porównywana z "historyczną" wartością początkową przedmiotu leasingu. Skoro bowiem nie jest możliwe przeniesienie uprawnień podatkowych związanych z umowa cesji leasingu, a umowa ta powinna być traktowana jak nowozawarta umowa leasingu, to nie byłoby logiczne i zasadne odniesienie sumy opłat do wartości początkowej przedmiotu leasingu (w przypadku Spółki nowego samochodu) określonej w umowie podpisanej przez poprzedniego leasingobiorcę, która to umowa jest dla Wnioskodawcy nieobowiązująca pod względem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.- Kodeks Cywilny ( Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) dopuszcza w ramach przepisów o zobowiązaniach zarówno przejście wierzytelności (art. 509 i nast. k.c.) jak i długu (art. 519 i nast.) na inne osoby w czasie trwania stosunku zobowiązaniowego - umowy. Istota umowy nie ulega wówczas żadnej zmianie, zmieniają się natomiast osoby uczestniczące w umowie po stronie czynnej (zmiana wierzyciela) lub po stronie biernej (zmiana dłużnika).

Na gruncie przepisów podatkowych wstąpienie podmiotu trzeciego w prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego dopuszczalne jest wtedy, gdy istnieje podstawa prawna takiej sukcesji. Kwestie sukcesji prawnej na gruncie podatkowym uregulowane są przepisami rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, które określają przypadki sukcesji oraz katalog następców prawnych, którzy wstępują we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki.

Sukcesja praw i obowiązków podatkowych musi opierać się na samodzielnej podstawie. Jeśli nie znajdziemy jej w prawie podatkowym nie możemy jej wywodzić z innej dziedziny prawa. Konsekwencją tego jest to, że gdy przepisy innych gałęzi prawa przewidują następstwo prawne, nie jest to jednoznaczne z istnieniem sukcesji podatkowej. O ile cesja wierzytelności czy przejęcie długu na gruncie prawa cywilnego nie powoduje zmiany treści stosunku zobowiązaniowego, zmienia się jedynie podmiot umowy, nie oznacza to, że cesja wierzytelności czy przejęcie długu będzie miało analogiczne skutki na gruncie prawa podatkowego. Strony umów cywilnoprawnych, w tym umowy leasingu, mogą dowolnie określać swoje wzajemne prawa i obowiązki, nie mogą jednak umową cywilnoprawną przenosić uprawnień (przywilejów) podatkowych.

W następstwie cesji czy przejęcia długu nowy podmiot przejmuje wyłącznie prawa i obowiązki cywilnoprawne dotychczasowego korzystającego czy finansującego.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) w rozdziale 4a regulując szczególne zasady opodatkowania stron umowy leasingu nie odnoszą się do skutków podatkowych cesji umowy leasingu. Nie oznacza to, że z faktu, iż w świetle przepisów kodeksu cywilnego dopuszczalna jest cesja umowy leasingu w trakcie jej obowiązywania z korzystającego na osobę trzecią można wysnuć wniosek, że również na gruncie przepisów podatkowych osoba trzecia automatycznie wstępuje w podatkowe uprawnienia dotychczasowego korzystającego.

Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 ww. ustawy przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W przypadku, gdy umowa ta spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 wskazanej ustawy, czyli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

• opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Jeżeli jednak zgodnie z art. 17b ust. 2 wskazanej ustawy, finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178) - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że w dniu 8 listopada 2011 r. Spółka zawarła umowę przejęcia praw i obowiązków z umowy leasingu - nr (...)/Cesja (pierwotna umowa nr (...) z dnia 29 marca 2010 r.). Przedmiotem umowy jest samochód osobowy, który został przekazany Spółce w dniu 8 listopada 2011 r. Wartość netto określona w umowie pierwotnej (z dnia 29 marca 2010 r.) wynosi 280 327,86 zł. Wartość rynkowa pojazdu z dnia zawarcia umowy cesji według opinii rzeczoznawcy samochodowego wynosi 214 700 zł brutto i jak wskazuje Spółka suma opłat jest wyższa od wartości rynkowej przedmiotu umowy.

Skoro kwestie sukcesji prawnej na gruncie podatkowym uregulowane przepisami Ordynacji podatkowej nie przewidują następstwa w przypadku cywilistycznej kontynuacji umowy leasingu przez nowego korzystającego, jak również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują wprost podatkowych skutków zmiany stron umowy leasingu, skutki podatkowe zmiany podmiotu umowy leasingu należy wywodzić z ogólnych przepisów prawa podatkowego. W pełni uzasadnionym staje się wiec konieczność zbadania, czy na dzień cesji, umowa ta stanowi podatkową umowę leasingu operacyjnego. A zatem warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być na dzień cesji spełnione. Zawarcie nowej umowy leasingu z nowym korzystającym, czy nawet dodanie aneksu do umowy dotychczasowej powoduje, że na dzień dokonania cesji rozpatrywana jest kwestia, czy czas trwania umowy z nowym korzystającym wynosi co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji oraz, czy suma ustalonych opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Zauważyć należy w tym miejscu, iż zgodnie z art. 17a pkt 4 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez normatywny okres amortyzacji środków trwałych rozumie się okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych.

Art. 17a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że ilekroć w rozdziale 4a tej ustawy jest mowa o spłacie wartości początkowej - rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Podkreślić należy, iż to finansujący w leasingu operacyjnym mając na uwadze art. 16a – 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawniony jest do ustalania wartości początkowej przedmiotu leasingu zgodnie z art. 16g ustawy oraz do stosowania między innymi zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h ustawy podatkowej.

Wskazać należy bowiem, iż zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ponadto wskazać trzeba, iż z przepisu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż aby wymienione w nim składniki majątku (między innymi środki transportu) podlegały amortyzacji podatkowej, powinny spełniać następujące warunki:

• stanowić muszą własność lub współwłasność podatnika (środki trwałe),
• przewidywany okres ich używania powinien być dłuższy niż rok,
• powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując, ww. zasady dotyczące sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, mają również zastosowanie w przypadku prowadzenia przez podatnika działalności leasingowej, w której to podatnik środki trwałe stanowiące jego własność lub współwłasność wykorzystuje jako przedmiot umów leasingu operacyjnego/finansowego.

Biorąc zatem pod uwagę zasady opodatkowania stron umowy leasingu znajdujące się w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w szczególności art. 17a pkt 7), jak również ogólne regulacje dotyczące zasad amortyzacji podatkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie można podzielić stanowiska Spółki, iż wartość początkowa, o której mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych w przypadku umowy cesji leasingu to jego aktualna wartość rynkowa, a nie "historyczna" wartość nowego środka trwałego. Wartość początkowa leasingowanego majątku, o której mowa w tym przepisie to wartość przyjęta przez finansującego na potrzeby amortyzacji podatkowej. Jest to cena nabycia lub koszt wytworzenia tego składnika, a suma opłat leasingowych musi być co najmniej równa, tzn. może być od niej większa, ale nie może być mniejsza.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, do którego odsyła art. 17a pkt 7 ustawy w zakresie określania wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, za wartość początkową uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Reasumując, z literalnego brzmienia przepisów wynika, że w przypadku cesji umowy leasingu stosować należy historyczną wartość początkową przedmiotu umowy leasingu przyjętą przez finansującego na potrzeby amortyzacji podatkowej.

W konsekwencji stwierdzić należy, że przedstawiona w niniejszym wniosku umowa przejęcia praw i obowiązków nr (...)/Cesja z dnia 8 listopada 2011 r. nie będzie spełniać warunków określonych w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem jak wynika z przedstawionych okoliczności suma ustalonych opłat w umowie cesji leasingu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, nie odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu przyjętej przez finansującego na potrzeby amortyzacji.

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych wynika, iż roczna stawka amortyzacji dla samochodu osobowego wynosi 20%, a zatem normatywny okres amortyzacji takiego pojazdu, tj. okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych wynosi 5 lat (60 miesięcy).

Skoro więc z przedstawionych okoliczności wynika, iż umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a finansującym została zawarta na okres od miesiąca listopada 2011 r. do miesiąca marca 2015 r. (raty od nr 20 za listopad 2011 r. do raty nr 60 za marzec 2015 r.), nie ulega wątpliwości, iż stanowi 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu osobowego. A zatem warunek wynikający z art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy został spełniony.

Z przedstawionych okoliczności wynika jednak, iż wartość początkowa przedmiotu leasingu ustalona w umowie pierwotnej z dnia 29 marca 2010 r. to 280 327,86 zł, natomiast suma opłat leasingowych wynikająca z cesji to 187.181,94 zł netto. Zatem suma określonych w tej umowie (po cesji) opłat nie odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu, a w konsekwencji warunek, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie został przez Spółkę spełniony.

Reasumując, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż na dzień cesji ponownie należy ustalić wartość początkową przedmiotu leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i że powinna ona stanowić aktualną wartość rynkową, a nie "historyczną" wartość środka trwałego, z dnia zawarcia pierwotnej umowy.

W konsekwencji Spółka nie będzie miała prawa do zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów zapłaconych rat leasingowych w oparciu o treść art. 17b tej ustawy. W takim przypadku dla celów podatkowych w odniesieniu do przejętego na podstawie ww. cesji środka trwałego – samochodu osobowego, będą miały zastosowanie ogólne zasady wynikające z art. 12 - 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 17l ww. ustawy, a przedmiotową umowę potraktować należy jak umowę najmu lub dzierżawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 3 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy.

W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z pierwszą regulacją, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem kosztami uzyskania przychodów są – po wyłączeniu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy – wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W myśl art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

Tym samym, skoro „przeniesiona” w drodze cesji umowa leasingu, której przedmiot stanowi samochód osobowy, nie spełnia warunków do uznania jej za podatkową umowę leasingu, to Spółka zobowiązana będzie do stosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej i w konsekwencji, do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Reasumując, stanowisko Spółki uznać należy za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.