INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń dokonywanych przez spółkę na rzecz pracownika japońskiej firmy delegowanego do pracy w Polsce - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń dokonywanych przez spółkę na rzecz pracownika japońskiej firmy delegowanego do pracy w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy spółką zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem japońskim, z głównym miejscem prowadzenia działalności w Japonii – a Wnioskodawcą, spółka japońska oddelegowała do pracy u Wnioskodawcy pracownika.

Zgodnie z zapisem art. 3 - 6 umowy łączącej strony, w okresie oddelegowania pracownik zatrudniony jest w spółce japońskiej. Spółka japońska dokonuje pracownikowi bezpośrednich płatności wynagrodzenia oraz innych kosztów zgodnie z zasadami obowiązującymi w spółce japońskiej. Wnioskodawca ponosi na rzecz spółki japońskiej uzgodnione koszty oddelegowania i nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek świadczeń na rzecz oddelegowanego przez spółkę japońską pracownika.

W opisanym stanie faktycznym nie istnieje zatem żaden formalny i bezpośredni stosunek cywilnoprawny (w tym stosunek pracy) pomiędzy Wnioskodawcą a japońskim pracownikiem oddelegowanym przez spółkę japońską do pracy u Wnioskodawcy.

Przy użyciu systemu płatności AMEX pracownik oddelegowany przez spółkę japońską ponosi wydatki na rzecz Wnioskodawcy podczas reprezentowania Wnioskodawcy w związku z zajmowanym stanowiskiem. Wnioskodawca uregulował wydatki dokonane przez oddelegowanego przez spółkę japońską pracownika zgodnie z przedłożonymi fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy oraz zaakceptowanymi przez dyrektora zakładu. Przedmiotowe wydatki obejmowały zakupione przez oddelegowanego pracownika usługi hotelowe, usługi gastronomiczne, przejazdy taksówką oraz przeloty.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że:

Pracownik oddelegowany przez spółkę japońską przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spółka japońska nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest zakładem ani stałą placówką spółki japońskiej w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, opłacone bezpośrednio przez Wnioskodawcę usługi noclegowe, gastronomiczne, przejazdy taksówką oraz bilety lotnicze, poniesione celem reprezentowania Wnioskodawcy, stanowią dla oddelegowanego przez spółkę japońską pracownika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z którym Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz naczelnikowi właściwego miejscowo urzędu skarbowego, zgodnie z zapisem art. 42a ww. ustawy, informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów PIT-8C...

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownikowi oddelegowanemu przez spółkę japońską zwrócone zostały tylko wydatki poniesione zgodnie z fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy w stosunku 1:1 podczas reprezentowaniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca płacąc za wydatki, które nabył pracownik oddelegowany przez spółkę japońską do pracy w Polsce poniesione na rzecz reprezentowania Wnioskodawcy, nie powoduje po stronie oddelegowanego pracownika przysporzenia majątkowego, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy i nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł na druku PIT-8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego zgodnie z umową zawartą pomiędzy spółką zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem japońskim, z głównym miejscem prowadzenia działalności w Japonii – a Wnioskodawcą, spółka japońska oddelegowała do pracy u Wnioskodawcy pracownika Zgodnie z zapisem art. 3 - 6 umowy łączącej strony, w okresie oddelegowania pracownik zatrudniony jest w spółce japońskiej. Spółka japońska dokonuje pracownikowi bezpośrednich płatności wynagrodzenia oraz innych kosztów zgodnie z zasadami obowiązującymi w spółce japońskiej. Wnioskodawca ponosi na rzecz spółki japońskiej uzgodnione koszty oddelegowania i nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek świadczeń na rzecz oddelegowanego przez spółkę japońską pracownika.

W opisanym stanie faktycznym nie istnieje zatem żaden formalny i bezpośredni stosunek cywilnoprawny (w tym stosunek pracy) pomiędzy Wnioskodawcą a japońskim pracownikiem oddelegowanym przez spółkę japońską do pracy u Wnioskodawcy.

Przy użyciu systemu płatności AMEX pracownik oddelegowany przez spółkę japońską ponosi wydatki na rzecz Wnioskodawcy podczas reprezentowania Wnioskodawcy w związku z zajmowanym stanowiskiem. Wnioskodawca uregulował wydatki dokonane przez oddelegowanego przez spółkę japońską pracownika zgodnie z przedłożonymi fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy oraz zaakceptowanymi przez dyrektora zakładu. Przedmiotowe wydatki obejmowały zakupione przez oddelegowanego pracownika usługi hotelowe, usługi gastronomiczne, przejazdy taksówką oraz przeloty.

Pracownik oddelegowany przez spółkę japońską przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spółka japońska nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest zakładem ani stałą placówką spółki japońskiej w Polsce.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego konieczne jest zatem ustalenie, czy wartość dodatkowych świadczeń dokonywanych na rzecz oddelegowanego pracownika spółki japońskiej, którymi został obciążony Wnioskodawca stanowi dla ww. pracownika nieodpłatne świadczenie.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 i 2 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2 określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zatem przychodem jest wartość nieodpłatnych świadczeń, które nie powodują powstania u beneficjenta danej usługi, czy otrzymującego daną rzecz, obowiązku dokonania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz ponoszącego wydatki z tego tytułu (bez ekwiwalentu świadczenia wzajemnego).

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. Akt FPS 9/02).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszelkie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy stosuje, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracownika oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle przytoczonych przepisów, przysługujące osobie niebędącej pracownikiem z tytułu odbytej podróży należności takie jak koszty przejazdów, dojazdów, noclegów, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie § 3 ww. rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. noclegów,
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Natomiast zgodnie z przepisem § 2 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów i dojazdów,
   2. noclegów,
   3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca uregulował wydatki dokonane przez pracownika oddelegowanego, w tym usługi hotelowe, gastronomiczne, przejazdy taksówką oraz przeloty. Zatem pracownik oddelegowany przez spółkę japońską, odbywający podróż w celu reprezentowania Wnioskodawcy, nie musiał w efekcie z własnych środków pokrywać ww. kosztów, gdyż koszty te zostały mu zwrócone.

Tak więc, poniesione przez Wnioskodawcę ww. wydatki wiązać się będą – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - z powstaniem u oddelegowanego pracownika przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy przychód ten będzie wolny od podatku dochodowego (do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu), jeżeli przedmiotowe koszty nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę.

W przypadku, gdy wysokość ww. świadczeń przekroczy limity określone w ww. rozporządzeniach, wówczas nadwyżka ponad te limity stanowić będzie przychód pracownika z innych źródeł, tj. przychód określony w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas nadwyżkę tę Wnioskodawca obowiązany jest wykazać – jako przychody z innych źródeł – w informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Podkreślić jednakże należy, iż z powyższego przepisu wynika, iż w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłacone przez Wnioskodawcę świadczenia, nie stanowią po stronie oddelegowanego pracownika przychodu z innych źródeł należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.