INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 marca 2012 r. znak ILPB1/415-169/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 marca 2012 r., a w dniu 2 kwietnia 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 28 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wykonawcy zawarli umowę konsorcjum celem wspólnego ubiegania się o zamówienie publiczne, zgodnie z ustawą „Prawo zamówień publicznych”. Odpowiedzialność za realizację zadania jest solidarna (wspólne ryzyko) - ciąży na Liderze jak i na Partnerze. Konsorcjum nie posiada osobowości prawnej, a co za tym nie jest podatnikiem podatku dochodowego ani podatku VAT. Podatnikami podatku dochodowego oraz VAT pozostają Lider oraz Partner, rozliczając się wedle właściwych dla swojej formy prawnej ustawy PDOF i VAT.

Lider został upoważniony w umowie konsorcjum do podpisania umowy z inwestorem, a także do wystawiania faktur na rzecz inwestora z tytułu całości wykonanych przez konsorcjum zadań oraz do dokonania rozliczeń z Partnerem.

Umowa z Inwestorem jest wieloletnia, a rozliczanie zleceń następuje raz w miesiącu. Przedmiotem umowy jest wykonanie zadania polegającego na bieżącym utrzymaniu dróg krajowych na terenie Rejonu Część IV - prace utrzymaniowe. Według ww. umowy inwestor każdorazowo wystawia zlecenie na realizacje zadań na Lidera. Natomiast zgodnie z umową konsorcjum par. 2 ust. 1:

„1. Strony zgodnie postanawiają, iż roboty wynikające i związane z przedmiotem umowy realizują w oparciu o określony poniżej zakres prac:

1. LIDER
• utrzymanie czystości i porządku,
• pielęgnacja i utrzymanie zieleni,
• patrolowanie i interwencje,
2. PARTNER
• remont odwodnienia i poboczy,
• usługi sprzętowo- transportowe.

Strony dopuszczają możliwość wykonania robót zamiennie po wcześniejszym uzgodnieniu.”

Każdorazowe zlecenie, zgodnie z par. 2 ust. 1 umowy konsorcjum, w całości wykonuje Lider lub Partner, ponosząc samodzielnie koszty na wykonanie zlecenia. Podział szczegółowy wykonanych zleceń przez Lidera lub Partnera będzie wynikał z wykonanych i odebranych zleceń na podstawie protokołów odbioru robót dokonanych przez inwestora.

Partner wystawi Liderowi fakturę VAT na podstawie zakresu wykonanych zleceń i odebranych przez inwestora. Lider wystawi inwestorowi fakturę VAT 100% za całość zrealizowanych zleceń, sumując zlecenia odebrane przez inwestora a wykonane przez Lidera oraz Partnera.

Faktura 100% wystawiona przez Lidera inwestorowi stanowi wynagrodzenie własne jak i wynagrodzenie Partnera. Przychodem Lidera będzie wynagrodzenie własne. W takim przypadku faktura VAT wystawiona Liderowi przez Partnera nie będzie kosztem dla Lidera. będzie stanowiła podstawę do rozliczenia się z Partnerem oraz do rozliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca pełni w zawartej umowie konsorcjum funkcję Lidera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku fakturowania na zamawiającego przez Lidera 100% wynagrodzenia, przychodem Lidera jest cała kwota wskazana na fakturze wystawionej w imieniu konsorcjum przez Lidera, czy też przychodem Lidera jest wyłącznie ta część wynagrodzenia, która jest należna Liderowi na mocy umowy konsorcjum i protokołów odbioru, podpisanych przez zamawiającego, potwierdzających ilość wykonanych prac przez poszczególnych członków konsorcjum...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem Lidera jest wyłącznie ta część wynagrodzenia, która jest należna Liderowi na mocy umowy konsorcjum i protokołu odbioru, pomimo wystawienia przez niego faktury VAT na zamawiającego obejmującej 100% wynagrodzenia.

A faktura VAT wystawiona przez Partnera stanowi podstawę do rozliczenia się z Partnerem oraz do rozliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa konsorcjum należy do tzw. umów nienazwanych, która nie została uregulowana w przepisach prawnych. Może przybierać różne formy organizacyjne np. formę spółki cywilnej, ale nie jest to forma konieczna konsorcjum. Nie jest odrębnym podmiotem, nie ma własnej osobowości prawnej i nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej ani do rejestru przedsiębiorców. Umowa Konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. W ramach wspólnego przedsięwzięcia jego uczestnicy, którzy dążą do uzyskania wspólnego celu, mogą wspólnie przystąpić do przetargu, złożyć wspólna ofertę, ponieważ zwykle osobno nie posiadają potrzebnych uprawnień, właściwego doświadczenia i wiedzy, potencjału technicznego i ekonomicznego.

Umowa konsorcjum jak już wskazano powyżej należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki. I o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego mogą traktować zawartą umowę, jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, którzy zgodnie z zasadą, określoną w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączą z przychodami ze swojej własnej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku

Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Wskazać należy, iż przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni, zatem do wzajemnych rozliczeń stosować podział kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych firm realizujących projekt.

Dokonując analizy stanowiska Wnioskodawcy, należy uznać, iż Lider wystawiając fakturę „w imieniu konsorcjum” działa w imieniu własnym i w imieniu konsorcjantów. W momencie wystawiania faktury będzie posiadać informację, jaka kwota wynagrodzenia objętego fakturą przypada na każdego z członków konsorcjum.

W konsekwencji przychodem Lidera (Wnioskodawcy) będzie tylko ta część wynagrodzenia, która jest kwotą mu należną. Z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należy podatek od towarów i usług.

Reasumując, w przypadku fakturowania na zamawiającego przez Lidera 100% wynagrodzenia, przychodem Lidera jest wyłącznie ta część wynagrodzenia, która jest należna Liderowi na mocy umowy konsorcjum i protokołów odbioru, podpisanych przez zamawiającego, potwierdzających ilość wykonanych prac przez poszczególnych członków konsorcjum.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.