INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 18 maja 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania majątku likwidacyjnego Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania majątku likwidacyjnego Spółki.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem uzbrojonej nieruchomości gruntowej. Jedynym wspólnikiem Spółki jest obecnie osoba fizyczna, ale w związku z planowaną konwersją zobowiązań pożyczkowych Spółki wobec tego wspólnika oraz innej spółki z o.o., na udziały w kapitale zakładowym Spółki, planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego, w wyniku którego nowe udziały zostaną objęte przez dotychczasowego wspólnika oraz wspomnianą spółkę z o.o.

Po dokonaniu konwersji zobowiązań pożyczkowych na kapitał, Spółka ma zostać zlikwidowana, w wyniku czego posiadana przez nią uzbrojona nieruchomość gruntowa ma zostać wydana w naturze wspólnikom spółki (zamiast zwrotu wkładów w gotówce). Taki sposób uregulowania przez Spółkę Jej zobowiązań wobec wspólników z tytułu likwidacji majątku jest uzasadniony trudnością w korzystnym zbyciu nieruchomości osobom trzecim. Na pytanie: „Czy przy nabyciu nieruchomości, o której mowa we wniosku, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części...”, Spółka odpowiedziała: „(…) cena nabycia nieruchomości, o której mowa we wniosku nie zawierała podatku od towarów i usług (czynność nie była opodatkowana tym podatkiem), z tego względu przy nabyciu tych nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydanie nieruchomości w naturze (w tym w postaci udziału we współwłasności tej nieruchomości), w ramach likwidacji Spółki, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, jakiekolwiek przekazanie składników majątkowych, w ramach postępowania likwidacyjnego na rzecz wspólnika likwidowanej Spółki, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółka stwierdziła, iż ww. przekazanie nie stanowi żadnej z przewidzianych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czynności opodatkowanej.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ww. ustawy podniosła, iż wydanie majątku w ramach likwidacji Spółki nie wypełnia znamion dostawy towarów. Wskazała, że czynność dostawy towarów wiąże się z koniecznością dokonania przeniesienia własności bezpośrednio przez dostawcę - podatnika, tak aby nabywca rozporządzał w rezultacie towarem jak właściciel. Zdaniem Spółki, powołującej treść art. 286 Kodeksu spółek handlowych, regulacja ta pośrednio wskazuje, iż przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątkiem przez likwidowany podmiot. Spółka nie ma bowiem możliwości dokonania wyboru, żeby zamiast przekazać majątek wspólnikom, dokonać np. jego zbycia, gdyż decyzję o sposobie podziału Jej majątku podejmują wspólnicy, a nie Spółka. Z brzmienia art. 286 § 3 Kodeksu spółek handlowych wywiodła, że to nie Spółka, ale wspólnicy mają możliwość zadysponowania Jej majątkiem.

W ocenie Spółki, przekazanie składników majątkowych, w ramach postępowania likwidacyjnego, nie będzie również traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu nadanym przez ustawę o podatku od towarów i usług. Według definicji słownikowej, pojęcie „świadczyć” oznacza „wykonywać coś na czyjąś rzecz”. Zdaniem Spółki, nie można stwierdzić, aby poprzez przekazanie majątku w ramach likwidacji świadczyła cokolwiek wspólnikom. Świadczenie bowiem zawiera w sobie element woli usługodawcy, natomiast w rozpatrywanym przypadku przekazywanie majątku polikwidacyjnego jest wyłącznie zdarzeniem będącym konsekwencją wykonania woli wspólników, a nie Spółki. Każde świadczenie wymaga aktywności - i woli do podjęcia takiej aktywności - ze strony podatnika (wyrażenia jego woli), natomiast w przypadku podziału majątku polikwidacyjnego, podmiot likwidowany jest niejako przedmiotem, a nie podmiotem danej czynności.

Spółka stwierdziła, że brak jest również w rozpatrywanej sprawie ekwiwalentności, która jest cechą charakterystyczną dla każdego świadczenia. Podział majątku likwidacyjnego nie wywołuje bowiem obowiązku świadczenia zwrotnego ze strony wspólników, ani nie jest podstawą żądania przez podmiot likwidowany wykonania takiegoż świadczenia. Wskazała, iż w konsekwencji powyższego, czynności podziału majątku nie można zakwalifikować jako czynności opodatkowanej.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka stwierdziła, iż dla uznania danej aktywności gospodarczej za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, niezbędny jest zarobkowy jej charakter oraz istnienie okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania aktywności w sposób ciągły. Za oczywiste uznała, iż wydanie majątku likwidacyjnego wspólnikom nie jest czynnością o zarobkowym charakterze, nie rodzi bowiem po stronie wspólników wobec Spółki żadnych zobowiązań pieniężnych. W ocenie Spółki, czynność ta nie nosi także koniecznego znamiona ciągłości, czy częstotliwości. Operacja taka ma bowiem charakter incydentalny i prowadzi do utraty przez Spółkę jej bytu prawnego, wobec czego z pewnością nie będzie powtarzana. Podniosła, iż fakt pozostawania czynnym podatkiem VAT nie rozciąga obowiązku podatkowego na wszelkie czynności podatnika.

Spółka powołała fragment wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2007 roku (sygn. akt III Sa/Wa 1202/07), w którym wskazano, iż status bycia podatnikiem nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu.

Stwierdziła, iż biorąc pod uwagę powyższe, w Jej ocenie, wydanie majątku wspólnikom w ramach likwidacji, nie będzie rodziło obowiązków podatkowych w podatku od towarów i usług, ponieważ nie będzie to działalność gospodarcza kwalifikowana wg przepisów w zakresie podatku od towarów usług, jako podlegająca opodatkowaniu. Na potwierdzenie wskazała, że pogląd ten podzielił również Naczelnik Urzędu Skarbowego w w interpretacji z dnia 30 sierpnia 2006 r., (sygn. 1473/WV/443/663/121/2006/RD).

Przytoczyła również fragment interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 4 marca 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej sygn. IPPP2/443-20/11-2/KOM, z której wywiodła, iż podział majątku likwidacyjnego pomiędzy wspólników, jest realizacją praw wynikających z posiadania udziałów (analogicznie jak dywidenda) w likwidowanym podmiocie i w związku z tym nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Spółka wskazała, iż sama ustawa o podatku od towarów i usług dostarcza kolejnego argumentu za tezą, że podział majątku polikwidacyjnego spółek kapitałowych nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Podniosła, iż art. 14 ustawy, odnoszący się do opodatkowania towarów pozostałych po rozwiązaniu spółki osobowej lub likwidacji działalności gospodarczej, jest uregulowaniem szczególnym wobec art. 5 ustawy i to w nim należy szukać podstaw opodatkowania procesu likwidacji spółek. Podniosła, że skoro ustawodawca wyraźnie uznał za czynność podlegającą opodatkowaniu wyłącznie podział majątku likwidowanych spółek osobowych oraz majątku indywidualnych przedsiębiorców, a milczy na temat opodatkowania czynności podziału majątku likwidowanych spółek kapitałowych, to ta ostatnia czynność nie podlega opodatkowaniu.

Podsumowując Spółka stwierdziła, iż przekazanie nieruchomości (udziału w nieruchomości), w ramach postępowania likwidacyjnego na rzecz wspólników, pozostaje poza zakresem opodatkowania. Na potwierdzenie powyższego powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2008 r. (III SA/Wa 729/08) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r. (I FSK 59/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem konsekwencją przekazania uzbrojonej nieruchomości gruntowej Spółki (udziału w tej nieruchomości) wspólnikom Spółki w związku z jej likwidacją będzie nabycie przez tych wspólników prawa do rozporządzania ww. towarem jak właściciel.

Brak odpłatności w przypadku powyższej dostawy towarów nie wyklucza jednak opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.

W powołanym wyżej przepisie zostały sformułowane dwa warunki, których łączne spełnienie powoduje opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Po pierwsze, towary te muszą zostać przekazane na cele osobiste m.in. wspólników lub udziałowców podatnika. Jeżeli bowiem następuje wykorzystanie towaru stanowiącego część majątku podatnika do celów prywatnych wspólników (udziałowców), to wówczas podatnik ten występuje jako finalny konsument tego towaru, a tym samym musi dojść do opodatkowania tej konsumpcji. Przy czym opodatkowanie tej czynności wystąpi w sytuacji spełnienia drugiego warunku wymienionego w art. 7 ust. 2 ww. ustawy, tj. istnienia po stronie podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (wytworzenia) przekazywanego towaru.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

W orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał na cel wprowadzenia powyższego uregulowania. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong Trybunał wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Podobnie w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum Trybunał wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Wobec powyższego – w ocenie tutejszego organu - interpretując przepis art. 7 ust. 2 ww. ustawy, należy uwzględnić wykładnię celowościową, dokonaną przez TSUE w ww. wyrokach.

Ponadto, z faktu nieobjęcia spółek kapitałowych zakresem przepisu art. 14 ww. ustawy nie należy wywodzić konkluzji, iż przy likwidacji spółki kapitałowej nie występuje kwestia objęcia określonych czynności opodatkowaniem. Zobowiązanie podatników będących spółkami cywilnymi i handlowymi niemającymi osobowości prawnej oraz osób fizycznych do opodatkowania towarów przy rozwiązaniu tych spółek i zaprzestaniu działalności przez osoby fizyczne ma charakter szczególny w stosunku do art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż w art. 14 tej ustawy zawarta została szczególna procedura dokonywania rozliczenia podatku od towarów i usług, której zastosowanie nie występuje w przypadku likwidacji spółek kapitałowych (spis z natury towarów na dzień rozwiązania lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie tut. organu brak jest również jakichkolwiek przesłanek prawnych do tego, aby przekazanie nieruchomości wspólnikom z uwagi na fakt prowadzenia likwidacji spółki traktować inaczej niż zwykłe przekazanie majątku wspólnikom (nie w trakcie likwidacji).

Z brzmienia art. 12 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) wynika, iż z chwilą wpisu do rejestru spółka uzyskuje osobowość prawną. Natomiast jednym ze sposobów zakończenia bytu prawnego osoby prawnej jest jej rozwiązanie w trybie likwidacji.

Jak stanowi art. 272 Kodeksu, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Uregulowanie to wyraźnie określa moment rozwiązania spółki. Likwidacja w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oznacza, że spółka ta nie może utracić bytu prawnego bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego, a ostatnim etapem likwidacji jest jej wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego i z tą chwilą spółka traci osobowość prawną oraz kończy byt jako podmiot prawa.

Skoro zgodnie z powołanym wyżej art. 272 Kodeksu, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru, to - w ocenie tut. organu - do momentu wykreślenia spółki z o.o. z rejestru, spółka jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem przekazanie wszelkich składników majątkowych na rzecz wspólników likwidowanej spółki (udziałowców), w sytuacji, gdy podatek od towarów i usług podlegał w całości lub w części odliczeniu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dopiero po wykreśleniu spółki z Krajowego Rejestru Sądowego przeprowadzane jest wyrejestrowanie jej jako podatnika VAT czynnego.

Na podstawie art. 275 § 1 Kodeksu spółek handlowych, do spółki w okresie likwidacji - co do zasady - stosuje się przepisy dotyczące organów spółki oraz praw i obowiązków wspólników. Funkcje zarządu spółki w okresie jej likwidacji pełnią likwidatorzy.

W myśl art. 282 § 1 tego Kodeksu, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Stosownie do brzmienia § 2 tego artykułu, w stosunku wewnętrznym likwidatorzy są obowiązani stosować się do uchwał wspólników. Likwidatorzy, ustanowieni przez sąd, są obowiązani stosować się do jednomyślnych uchwał, powziętych przez wspólników oraz przez osoby, które spowodowały ich ustanowienie zgodnie z art. 276 § 4.

W granicach ww. kompetencji, likwidatorzy mają prawo prowadzenia spraw oraz reprezentowania spółki.

Zgodnie z art. 286 § 1 Kodeksu, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Jak stanowi § 2 tego artykułu, majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Według § 3 powołanego wyżej artykułu, umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy Kodeksu spółek handlowych należy wskazać, iż w okresie likwidacji spółki rozporządzanie jej majątkiem następuje bezpośrednio na mocy decyzji (uchwał) likwidatorów, jako osób reprezentujących tę spółkę. Wspólnicy spółki mają jedynie pośredni wpływ na rozporządzanie jej majątkiem, np. poprzez wybór likwidatorów oraz uchwały zobowiązujące likwidatorów do określonych działań. Uchwały te nie regulują jednak stosunków prawnych między spółką a osobami trzecimi, a jedynie między wspólnikami a likwidatorami. W związku z powyższym, podmiotem dokonującym przekazania majątku spółki w okresie jej likwidacji jest sama spółka, w imieniu której stosowne decyzje są podejmowane przez jej likwidatorów, pełniących funkcje organu zarządzającego

Konsekwentnie nie można uznać, iż przeniesienie własności majątku likwidowanej spółki następuje z mocy prawa na podstawie art. 286 Kodeksu, w związku z czym nie stanowi rozdysponowania majątkiem przez likwidowany podmiot.

Dyspozycją normy prawnej wyrażonej w tym przepisie jest wskazanie proporcji, według których majątek spółki powinien być przyporządkowany wspólnikom, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, tj. proporcjonalnie do posiadanych udziałów, o ile umowa spółki nie stanowi inaczej. Przepis ten zobowiązuje likwidatorów do podjęcia określonych działań, lecz samo jego istnienie nie powoduje przeniesienia własności majątku likwidowanej spółki na jej wspólników z mocy prawa, np. w momencie spełniania przez likwidatorów warunku zaspokojenia lub zabezpieczenia wierzycieli spółki.

Powyższą konkluzję potwierdza również brzmienie art. 191 § 3 Kodeksu, zgodnie z którym, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów. Z brzmienia tego przepisu nie wynika bowiem, że wypłata dywidendy w spółce z o.o. następuje z mocy prawa.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie nie można zastosować analogii pomiędzy podziałem majątku likwidacyjnego w naturze oraz dywidendą w spółce. Wypłata dywidendy, w świetle prawa spółek, przybiera bowiem formę świadczenia pieniężnego, natomiast tzw. dywidenda rzeczowa stanowi jedynie świadczenie w miejsce wykonania zobowiązania pierwotnego (datio in solutum).

Należy również zaznaczyć, iż wskazany przez Spółkę brak ekwiwalentności świadczenia nie jest istotny w przypadkach, gdy przedmiotem interpretacji jest art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przekazanie majątku udziałowcom w ramach likwidacji spółki, co do zasady, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże w tej konkretnej sprawie, biorąc pod uwagę fakt, że – jak wynika z treści uzupełnienia wniosku – przy nabyciu przedmiotowej zabudowanej nieruchomości, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, przekazanie udziałów w tej nieruchomości wspólnikom nie będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji stanowisko Spółki wskazującej, iż jakiekolwiek przekazanie składników majątkowych w ramach postępowania likwidacyjnego na rzecz wspólnika likwidowanej spółki pozostaje poza zakresem opodatkowania, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż na powyższe rozstrzygnięcie nie mogą mieć wpływu powołane przez Spółkę wyroki sądów administracyjnych, gdyż dotyczyły one innych stanów faktycznych. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r. sygn. akt I FSK 59/08 dotyczył przekazania majątku (pływalni) likwidowanej spółki osobie prawnej (Miastu stołecznemu Warszawa) na cele publiczne, a nie na „cele osobiste”, zaś wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 729/08 (uchylony wyrokiem NSA z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2138/08) odnosił się do zapytania podatnika, czy czynności podziału spółki kapitałowej przez wydzielenie i przeniesienie na nowo zawiązaną spółkę części majątku spółki dzielonej stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.