INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy M, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub zwrotu podatku VAT w związku z realizacją zadania „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub zwrotu podatku VAT w związku z realizacją zadania „…”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina M otrzymała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 osi 4 Rozwój infrastruktury ochrony środowiska i energetycznej Działania 4.2 na zadanie „…”. Zadanie zostało już zrealizowane.

W dniu 16 października 2009 r. została podpisana umowa pomiędzy Gminą M z siedzibą … reprezentowaną przez Wójta Gminy M przy kontrasygnacie Skarbnika Gminy a Województwem, reprezentowanym przez Zarząd Województwa w imieniu którego działają Marszałek Województwa oraz członek Zarządu Województwa na realizację projektu polegającego na „…”. Projekt był realizowany na terenie Gminy M. Gmina M ubiega się o uznanie podatku od towarów i usług (VAT) jako kosztu kwalifikowalnego. Realizując projekt Gmina M poniosła koszty zawierające podatek od towarów i usług. Gmina M nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest zarejestrowana w rejestrze płatników podatku od towarów i usług, nie składa deklaracji VAT-7. Gmina M nie prowadzi działalności gospodarczej. Okres realizacji projektu to lata 2009-2011 r., w tym czasie zmienił się Wójt Gminy M, obecnie funkcję tę sprawuje ….

Ludność zamieszkująca miejscowości …, borykała się z podstawowym i niezwykle uciążliwym problemem, jakim jest brak dostępu do bieżącej wody o odpowiedniej jakości. Fakt ten nie sprzyjał rozwojowi społeczno - gospodarczemu gminy. Brak sieci wodociągowej zmuszało mieszkańców do korzystania z indywidualnych studni, których parametry techniczne nie zabezpieczają wody przed zanieczyszczeniami (zbyt mała warstwa filtracji wód opadowych, brak stref ochronnych).

Niniejsza inwestycja przyczyniła się do rozwoju społeczno-gospodarczego oraz poprawę środowiska naturalnego poprzez poprawę stanu infrastruktury technicznej, wyeliminowanie wszelkich ograniczeń wynikających z braku dobrej jakości wody oraz wyrównanie szans rozwojowych terenów wiejskich i miejskich. Tego typu działania powodują rozwój społeczności lokalnej, zachęcają inwestorów do finansowania różnego typu inwestycji na terenie gminy.

W wyniku realizacji projektu:

• wybudowano 42.082 mb sieci wodociągowej na terenie Gminy M w miejscowościach, które do tej pory były pozbawione dostępu do infrastruktury wodociągowej oraz połączenie budowanego wodociągu z istniejącą siecią wodociągową;

• wybudowano kontenerowe pompownie wody w …;

• wybudowano zbiorniki wody współpracujące z pompowniami w miejscowości … oraz

• wybudowano przyłącza wodociągowe o długości 8.535 mb

• 1.250 mieszkańców uzyskało możliwość podłączenia się do sieci wodociągowej
  
  

Projekt jest zgodny z:

• celem osi 4 Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa –z Narodowymi Strategicznymi Ramami Odniesienia;

• z Strategią Rozwoju Kraju 2007-2015

• ze Strategią Rozwoju Województwa do roku 2020;

• z celami Strategii Rozwoju Gminy M
  
  

W wyniku realizacji projektu Gmina M zapłaciła faktury zawierające podatek VAT. Koszty kwalifikowalne wynoszą 6.061.772,85 zł w tym podatek VAT 1.108.972,67 zł.

Faktury zostały przedstawione do refundacji z uznaniem podatku VAT jako kosztu kwalifikowalnego. Gmina M nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest zarejestrowana w rejestrze płatników podatku od towarów i usług, nie składa deklaracji VAT-7. Gmina M nie prowadzi działalności gospodarczej.

Obsługą nowowybudowanej sieci wodociągowej zajmuje się Urząd Gminy w M posiadający NIP. Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją sieci wodociągowej Urząd Gminy pokrywa z opłat zbieranych od gospodarstw domowych, podmiotów gospodarczych i innych placówek podłączonych do sieci wodociągowej. Urząd Gminy zajmuje się sprzedażą wody, wystawia faktury z naliczonym podatkiem VAT 8%. Realizacja zadania w pełni była uzasadniona. Inwestycja realizowana była przez Gminę M, natomiast obsługę sieci wodociągowej i sprzedażą wody zajmuje się Urząd Gminy w M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Gmina M będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego do wyżej wymienionego projektu zgodnie z art. 86 ustawy o VAT...
2. Czy Gmina M będzie miała prawo do zwrotu różnicy podatku zgodnie z art. 87 podatku o VAT w sytuacji, kiedy Gmina M nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT-7 a obsługą wybudowanej sieci wodociągowej i sprzedażą wody zajmuje się Urząd Gminy w M...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o VAT w związku z realizacją wyżej opisanego projektu, gdyż Gmina M jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, Gmina M nie wykonuje czynności opodatkowanych podatkiem VAT a ponadto sprzedaż wody prowadzi Urząd Gminy w M. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ustawy o VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86, art. 87 ustawy o podatku VAT), tzn. odliczenia tego czynu dokonuje za rejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności podatkowych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia i podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami podatkowymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W tym przypadku warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu związane z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem prowadzi Urząd Gminy w M oraz Gmina M jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją. Tym samym Gminie nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi, art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 powołanego wyżej artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W oparciu o art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina może też prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyłącznie w przypadkach i formie określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 1 - 2 cyt. ustawy).

Zaznaczyć należy, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, iż tylko pomiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

Z regulacji art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym wynika, że organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta). Przepis ustępu 1 pkt 3 powołanego artykułu stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 tej ustawy, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Organizację i zasady funkcjonowania urzędu gminy (urzędu miejskiego) określa regulamin organizacyjny, nadany przez wójta w drodze zarządzenia - art. 33 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że urząd gminy jest jednostką pomocniczą, służącą do wykonywania zadań gminy oraz do jej obsługi techniczno-organizacyjnej. Urząd, działając w imieniu gminy, realizuje jej zadania własne. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma włącznie gmina. Ustawa o samorządzie gminnym nie przyznaje urzędowi gminy statusu jednostki organizacyjnej gminy, ale wyłącznie status aparatu pomocniczego organu gminy (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). Tym samym urząd realizując zadania gminy może działać wyłącznie z zachowaniem swego statusu, jako jednostki pomocniczej organu wykonawczego.

Stąd też traktowanie urzędu, jako odrębnego od gminy podatnika podatku od towarów i usług, nie znajduje żadnego uzasadnienia, bowiem brak jest aktów prawnych, które stanowiłyby o jego samodzielności, a nawet takich, które dokładnie określałyby jego pozycję względem osób trzecich. Każde działanie podejmowane przez urząd w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – działaniem samej gminy.

Zatem na podstawie przepisów regulujących ustrój gminy oraz przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jako jednostka samorządu terytorialnego, ze względu na przyznaną jej ustawowo osobowość prawną. Natomiast urząd gminy, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako aparat pomocniczy, działający w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż przerzucają oni jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

W świetle powołanych wyżej przepisów, realizowane w ramach umów cywilnoprawnych czynności wykonywane przez Urząd Gminy w imieniu Gminy nie podlegają wyłączeniu ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak to już wskazano powyżej, z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom wyłącznie w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do transakcji opodatkowanych, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem ze względu na związek poniesionych wydatków z czynnościami wykonywanymi na podstawie umów cywilnoprawnych tj. czynnościami opodatkowanymi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Jednakże zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o podatku VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Gmina M otrzymała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 na zadanie „…”. Zadanie zostało już zrealizowane.

Realizując projekt Gmina M poniosła koszty zawierające podatek od towarów i usług. Gmina M nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest zarejestrowana w rejestrze płatników podatku od towarów i usług, nie składa deklaracji VAT-7. Gmina M nie prowadzi działalności gospodarczej. Obsługą nowowybudowanej sieci wodociągowej zajmuje się Urząd Gminy w M. Urząd Gminy zajmuje się sprzedażą wody, wystawia faktury z naliczonym podatkiem VAT 8%. Inwestycja realizowana była przez Gminę M, natomiast obsługę sieci wodociągowej i sprzedażą wody zajmuje się Urząd Gminy w M.

Brak rejestracji w zakresie podatku VAT w świetle art. 88 ust. 4 ustawy, uniemożliwia skorzystanie przez Gminę z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT. Jednocześnie ze względu na to, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy w związku z czym Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi (odrębnie zarejestrowanymi) podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą związane podmioty. Urząd Gminy nie jest uprawniony do wystawiania, otrzymywania faktur VAT oraz składania deklaracji w imieniu własnym (tj. używając własnej nazwy oraz własnego NIP) w ramach realizacji zadań Gminy. Wszelkie bowiem dokumenty wymagające oznaczenia (numeru) NIP sporządzane przez Urząd dotyczące czynności przypisanych prawnie gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności czyli numerem NIP gminy.

Należy podkreślić, że prawidłowa jest wyłącznie taka sytuacja, w której status czynnego podatnika VAT posiada Gmina, bowiem jedynie Gmina jest podatnikiem podatku VAT w stosunku do całej działalności Gminy i Urzędu Gminy jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną. Jedynie Gmina, wykonująca zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, ma prawo do wystawiania, otrzymywania faktur VAT oraz składania deklaracji VAT-7.

Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi (odrębnie zarejestrowanymi) podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą związane podmioty. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług Gmina i Urząd powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej) – tj. NIP nadany Gminie oraz składać jedno rozliczenie deklaracyjne w podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego na Gminie ciąży obowiązek związany z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług, której w jej imieniu dokonuje Urząd Gminy.

Jednakże art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, wskazuje na to, że decydującym o prawie podatnika do skorzystania z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, jest powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu oraz związek zakupu z działalnością opodatkowaną, przy spełnieniu warunków formalnych związanych z realizacją tego prawa.

W rozpatrywanej sprawie, w sytuacji gdy Gmina nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, to w świetle art. 88 ust. 4 ustawy, nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizowaną inwestycją pn. „…”. Tym samym nie ma prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę fakt, że urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy i jak wskazano powyżej nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy, to zakupy poczynione w związku ze zrealizowaną inwestycją w sytuacji, gdy gmina nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, podlegają odliczeniu przez urząd gminy, który posiada status czynnego podatnika VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji „interpretacji” przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania z bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.