INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• pytania nr 2 - jest prawidłowe,

• pytania nr 1 i 3 - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad weryfikowania numeru VAT-UE oraz danych adresowych kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Towary będące przedmiotem WDT są transportowane przez firmę – przewoźnika lub spedytora wynajętego przez Wnioskodawcę z Polski do kraju przeznaczenia, do odbiorcy zarejestrowanego dla potrzeb VAT w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
2. podatnik przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju zgodnie z art. 42 ust. 1 i 3 ustawy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na dzień wystawienia faktury dokumentującej WDT dla kontrahenta zarejestrowanego dla potrzeb VAT w kraju UE innym niż Polska, Spółka zobowiązana jest posiadać w swojej dokumentacji potwierdzenie, że numer VAT kontrahenta Unijnego jest aktywny jak również jego dane adresowe są zgodne z danymi podanymi na fakturze dokumentującej WDT do każdej dostawy...
2. Czy na potwierdzeniu uzyskanym z systemu VIES dostępnym na stronie internetowej wystarczająca jest informacja o aktywności numeru NIP danego kontrahenta...
3. Czy w przypadku gdy brak jest danych adresowych kontrahenta, Spółka zobowiązana jest do uzyskania danych z Biura Informacji Podatkowych w Koninie w sprawie potwierdzenia zidentyfikowania podmiotów z krajów członkowskich Wspólnoty Europejskiej innych niż terytorium Polski...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca wystawia około 200 faktur sprzedaży miesięcznie dla stałej grupy odbiorców i w związku z tym posiada na bieżąco informacje od kontrahentów o aktywnym numerze VAT. Dostawy do stałych odbiorców dokonywane są w odstępach 2 do 3 dni więc Spółka uważa, iż nie ma konieczności uzyskiwania potwierdzeń do każdej dostawy. Wystarczające jest potwierdzenie do pierwszej i ostatniej dostawy każdego kontrahenta w danym miesiącu.

Ad. 2

Potwierdzenie aktywności numeru VAT dla każdego kontrahenta jest wystarczające.

Ad. 3

Niezbędnym jest uzyskanie danych z Biura Informacji Podatkowych w Koninie w sprawie potwierdzenia zidentyfikowania podmiotów z krajów członkowskich Wspólnoty Europejskiej innych niż terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• pytania nr 2 - uznaje się za prawidłowe,

• pytania nr 1 i 3 - uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Pierwszy z warunków uprawniających podatnika do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określonych w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Bazę numerów zawiera system VIES. System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu było Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L Nr 264, str. 1 ze zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2011 r.), każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi.

Z dniem 1 stycznia 2012 r. powyższy przepis został zastąpiony art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 268, str. 1).

W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym . Jednocześnie należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź.

Ponadto Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Towary będące przedmiotem WDT są transportowane przez firmę – przewoźnika lub spedytora wynajętego przez Wnioskodawcę z Polski do kraju przeznaczenia, do odbiorcy zarejestrowanego dla potrzeb VAT w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku i zasad weryfikowania numeru VAT-UE oraz danych adresowych kontrahenta.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje kwestii obowiązku posiadania przez podatnika potwierdzenia z systemu VIES faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Natomiast zgodnie z ww. przepisami, numer ten powinien być aktualny w momencie dokonywania dostawy.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie jest zobligowany w świetle obowiązujących przepisów, posiadać potwierdzenia w postaci wydruku z systemu VIES, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Jednak nie zwalnia to Wnioskodawcy z obowiązku sprawdzenia tej informacji na dzień dokonywania dostawy, a w przypadku, gdy przed dostarczeniem towaru nabywcy otrzymano należność za ten towar i wystawiono fakturę VAT – na dzień wystawienia faktury.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Przy czym należy zaznaczyć, że identyfikacja podatnika dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych następuje według jednego kryterium, tj. kryterium aktywnego i ważnego numeru.

W świetle powyższego informacja z systemu VIES potwierdzająca aktywność numeru VAT-UE unijnego kontrahenta może być wystarczającym dowodem uznania go za podatnika zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, w przypadku niewystąpienia okoliczności wskazujących na odmienny stan faktyczny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Skoro zatem, jak wyżej wskazano, identyfikacja podatnika dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych następuje według jednego kryterium, tj. kryterium aktywnego i ważnego numeru, to kwestia ewentualnego braku danych adresowych kontrahenta nie rodzi obowiązku uzyskania tych danych z Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.