INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011r. (data złożenia 20 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2012r. (data wpływu 23 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowych prac budowlanych dotyczących obiektu budownictwa mieszkaniowego jako całości,
• nieprawidłowe w zakresie zastosowania 23% stawki podatku dla prac budowlanych – wykończeniowych związanych z lokalami niemieszkalnymi w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny wykonywanych w ramach kompleksowych prac budowlanych dotyczących budynku jako całości.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2011r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług kompleksowych plac budowlanych dotyczących obiektu budownictwa mieszkaniowego jako całości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2012r. (data wpływu 23 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP2/443-1159/11/UH z dnia 11 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych. W roku 2010 rozpoczął budowę budynku filii Kurii Archidecezjii. Budowę tą fakturuje za częściowe wykonywanie poszczególnych etapów. W roku 2011, po zmianie przepisów dotyczących obniżonej stawki VAT dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – ma wątpliwość dotyczącą prawidłowego stosowania stawki VAT. Ze względu na brak oświadczenia inwestora w temacie powierzchni całkowitej i mieszkalnej, a także w temacie ilości lokali i ich przeznaczenia – od początku roku stosował stawkę 23%. Aktualnie otrzymał od Inwestora oświadczenie projektanta, w którym stwierdza on, że w ogólnej powierzchni budynku powierzchnia biurowa zajmuje 29% m², pozostała powierzchnia należy do części mieszkalnej i zajmuje 71% m².

Część mieszkalna budynku zawiera 10 mieszkań o powierzchniach użytkowych od 35 m² do 117 m².

Zgodnie z objaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych o sklasyfikowaniu obiektu decyduje przeznaczenie przeważającej powierzchni budynku.

„Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.”

Ponieważ w przedmiotowym budynku przeważa powierzchnia mieszkalna – można zakwalifikować budynek ten, jako obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 41 ust 12a.

Zgodnie z brzmieniem art. 41, w szczególności ust. 12 ustawy VAT, budowa obiektów budownictwa mieszkaniowego w ramach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym korzysta z obniżonej stawki VAT w wysokości 8%. Jednakże w art. 41 ust 12a włącza się z zakresu stosowania stawki obniżonej lokale użytkowe. Zapis ten powoduje, że Wnioskodawca ma problem z interpretacją zasad stosowania prawidłowej stawki w odniesieniu do budowanego budynku.

Jeżeli bowiem w budynku znajduje się część niemieszkalna, która wynosi 29% całkowitej powierzchni budynku, to powstaje problem, czy do 29% całej budowy ma mieć zastosowanie stawka 23%, czy na cały budynek – jako budynek mieszkalny – Wnioskodawca ma stosować stawkę 8%, a stawka 23% ma mieć zastosowanie wyłącznie do prac wykończeniowych w tej części niemieszkalnej – typu okładziny podłogowe, ścienne (tynki), instalacje w ramach lokali niemieszkalnych (elektryczna, grzewcza, wodna, wentylacyjna itp.). Wątpliwości tych nie rozstrzyga zbyt ogólny przepis ustawy.

Można potraktować budynek zgodnie z klasyfikacją, jako mieszkalny, a taki ma stawkę 8%. Tylko czy biorąc pod uwagę wyłączenie części niemieszkalnej – stawka na budynek dotyczy stanu surowego zamkniętego, czyli fundamentów, ścian, stropów, okien, dachu, tynków zewnętrznych... Czy jeszcze szerzej łącznie z instalacjami elektrycznymi, wodnymi, grzewczymi, wentylacyjnymi oraz drzwiami wewnętrznymi i tynkami wewnętrznymi... Czego w takim razie dokładnie dotyczy wyłączenie... Czy wyłączone są prace ściśle decydujące o komforcie użytkowania lokali niemieszkalnych, np. okładziny podłogowe i ścienne, lampy, kontakty, umywalki, krany, trwałe zabudowy, klimatyzatory...

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Budynek jest sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem PKOB 112 „Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe”. W tym zakresie Wnioskodawca posiada pisemne oświadczenie projektanta. Obiekt ma zatwierdzony projekt budowlany, z którego wynika jakiego rodzaju będzie to w przyszłości budynek. Umowa na budowę budynku filii Kurii Archidiecezji (w którym mieszczą się biura i mieszkania) zawarta jest na realizację kompleksowych prac budowlanych dotyczących ww. budynku jako całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji prace związane z budową obiektu budownictwa mieszkaniowego, posiadającego 10 lokali mieszkalnych, z których żadne nie przekracza 150 m² – będą opodatkowane w całości stawką 8%...
2. Czy fakt, że w 29% powierzchni budynku znajduje się część niemieszkalna zobowiązuje do zastosowania na wszelkie prace budowlane proporcji według, której 29% wszystkich robót budowlanych ma być opodatkowana stawką 23%, natomiast 71% stawką 8%...
3. Czy wyłączenie w art. 41 ust. 12a z definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym lokali użytkowych oznacza, że stawką 23% Wnioskodawca powinien opodatkować wyłącznie prace budowlane związane z lokalem, a nie budynkiem – czyli położenie okładzin podłogowych, ściennych, sufitowych, zakończeń instalacji: elektrycznej typu gniazdka, kontakty, lampy; grzewczej typu kaloryfer, wodnej typu umywalka, muszla WC; wentylacyjnej typu klimatyzatory – opodatkowując wszelkie prace budowlane związane z budową budynku mieszkalnego w stawce 8%, w szczególności w całym budynku, ale i w lokalach niemieszkalnych: wylewki, ściany i stropy wraz z tynkami, drzwi wewnętrzne, okna, instalacje podtynkowe lub natynkowe typu kable elektryczne, rury doprowadzające ciepło, wodę...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji prace związane z budową obiektu budownictwa mieszkaniowego, posiadającego 10 lokali mieszkalnych, z których żadne nie przekracza 150 m² – będą opodatkowane w całości stawką 8%.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli na 29% powierzchni budynku znajduje się część niemieszkalna, nie zobowiązuje to do zastosowania na wszelkie prace budowlane proporcji według, której 29 % wszystkich robót budowlanych ma być opodatkowana stawką 23%, natomiast 71% stawką 8%, ponieważ stawka 8% dotyczy całego budynku będącego sklasyfikowanym jako mieszkalny. Wyłączenie dotyczy prac wykończeniowych w lokalach niemieszkalnych w takim budynku.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyłączenie w art. 41 ust.12a z definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym lokali użytkowych oznacza, że stawką 23% powinien opodatkować wyłącznie prace budowlane związane z lokalem, a nie budynkiem – czyli położenie okładzin podłogowych, ściennych, sufitowych, zakończeń instalacji: elektrycznej typu gniazdka, kontakty, lampy; grzewczej typu kaloryfer, wodnej typu umywalka, muszla WC; wentylacyjnej typu klimatyzatory – opodatkowując wszelkie prace budowlane związane z budową budynku mieszkalnego w stawce 8% w szczególności w całym budynku, ale i w lokalach niemieszkalnych: wylewki, ściany, stropy wraz z tynkami, drzwi wewnętrzne, okna, instalacje podtynkowe lub natynkowe typu kable elektryczne, rury doprowadzające ciepło, wodę.

Wszystko co decyduje o użyteczności i komforcie użytkowania danego lokalu niemieszkalnego winno mieć stawkę 23%. Tak więc malowanie ścian, czy położenie tapet, położenie parkietu czy płytek, podłączenie lamp, gniazdek, kontaktów, grzejniki, klimatyzatory – jako decydujące o komforcie, wyglądzie i funkcjonalności lokalu – powinny mieć stawkę 23%.

Jednakże tworzenie podstawowej struktury budynku czyli fundamentu, ścian z tynkami, oknami, drzwiami, stropów z tynkami i wylewkami razem z rozprowadzeniem kabli elektrycznych, rur i przewodów wodnych, cieplnych i wentylacyjnych, dachu – jako tworzące budynek mieszkalny powinno mieć stawkę 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowych prac budowlanych dotyczących obiektu budownictwa mieszkaniowego jako całości,
• nieprawidłowe w zakresie zastosowania 23% stawki podatku dla prac budowlanych – wykończeniowych związanych z lokalami niemieszkalnymi w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny wykonywanych w ramach kompleksowych prac budowlanych dotyczących budynku jako całości.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012r. – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższych uregulowań wynika, że budowę budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011r. przepisami, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT (w myśl art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy).

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

O możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynkach mieszkalnych (PKOB 11) jako całości – to należna stawka będzie 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej – 23% stawka podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że umowa na budowę budynku filii Kurii Archidiecezji (w którym mieszczą się biura i mieszkania) zawarta jest na realizację kompleksowych prac budowlanych dotyczących ww. budynku jako całości. Budynek jest sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem PKOB 112 „Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe”. W ogólnej powierzchni budynku powierzchnia biurowa zajmuje 29% m², pozostała powierzchnia należy do części mieszkalnej i zajmuje 71% m². Część mieszkalna budynku zawiera 10 mieszkań o powierzchniach użytkowych od 35 m² do 117 m².

Odnosząc powyższe do opisu sprawy stwierdzić należy, iż o ile faktycznie przedmiotem umowy są roboty budowlane w zakresie budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11 i umowa zawarta jest na realizację kompleksowych prac specjalistycznych dotyczących budynku jako całości, to obniżona stawka podatku w wysokości 8% ma zastosowanie do całości tych robót, związanych również z lokalami niemieszkalnymi znajdującymi się wyłącznie w bryle budynku. Przy realizacji całego zadania inwestycyjnego w odniesieniu do budowy obiektu budownictwa mieszkaniowego bez znaczenia pozostaje struktura procentowo-powierzchniowa znajdujących się w nim lokali mieszkalnych i niemieszkalnych, istotnym jest bowiem sklasyfikowanie budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do odpowiedniego grupowania.

Wobec powyższego, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem umowy będzie kompleksowa usługa związana z wybudowaniem budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w dziale 11 PKOB, dotycząca budynku jako całości to Wnioskodawca, będzie mógł do wszystkich usług budowlanych zastosować preferencyjną 8% stawkę podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, iż stawka 8% na usługę budowy budynku jako całości nie dotyczy odrębnie stanu surowego zamkniętego, usług instalacyjnych czy robót wykończeniowych lecz wszystkich robót budowlanych wykonywanych w ramach usługi budowy budynku jako całości.

Fakt, że w 29% powierzchni budynku znajduje się część niemieszkalna nie zobowiązuje do zastosowania na wszelkie prace budowlane proporcji według, której 29% wszystkich robót budowlanych ma być opodatkowana stawką 23%, natomiast 71% stawką 8%.

Reasumując, Wnioskodawca wykonując roboty budowlane, których przedmiotem jest realizacja całego budynku mieszkalnego sklasyfikowanego według PKOB do grupowania 112, a zakres robót obejmuje roboty budowlane, instalacyjne i wykończeniowe tj. wylewki, ściany i stropy wraz z tynkami, drzwi wewnętrzne, okna, instalacje podtynkowe lub natynkowe typu kable elektryczne, rury doprowadzające ciepło, wodę jak również malowanie ścian, czy położenie tapet, położenie parkietu czy płytek, podłączenie lamp, gniazdek, kontaktów, grzejników, klimatyzatorów, świadczy kompleksową usługę budowlaną polegającą na budowie budynku jako całości, na który składają się zarówno lokale mieszkalne, jak również lokale niemieszkalne, będące integralną częścią budynku, zatem przedmiotowe roboty budowlane będą opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Należy jednak zauważyć, że gdyby w umowie zostało wskazane, iż przedmiotowe usługi dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. lokali mieszkalnych i odrębnie lokali niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych tylko w lokalach mieszkalnych części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych wyłącznie w części niemieszkalnej – 23% stawka podatku. Ponadto, w takiej sytuacji w odniesieniu do lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², preferencyjna stawka VAT w wysokości 8% miałaby zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Tut. Organ podkreśla, że przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania statystycznego, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowych prac budowlanych dotyczących obiektu budownictwa mieszkaniowego jako całości,
• nieprawidłowe w zakresie zastosowania 23% stawki podatku dla prac budowlanych – wykończeniowych związanych z lokalami niemieszkalnymi w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny wykonywanych w ramach kompleksowych prac budowlanych dotyczących budynku jako całości.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.