INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012r. (data wpływu 7 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012r. (data wpływu 11 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych jest:

• prawidłowe w zakresie zużywanego węgla do produkcji koksu,
• prawidłowe w zakresie rozliczenia ubytków koksu powstałych podczas jego przemieszczania i magazynowania,
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy od ilości skradzionego koksu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 czerwca 2012r. (data wpływu 11 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 czerwca 2012r., znak: IBPP4/443-127/12/PH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Kombinat Koksochemiczny (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania koksu o kodzie CN 2704. Produkcja koksu jest oparta o proces wysokotemperaturowego odgazowania węgla w bateriach koksowniczych bez dostępu powietrza. Do produkcji zużywany jest węgiel o kodzie CN 2701.

W związku z nowelizacją przepisów ustawy o podatku akcyzowym z dnia 06 grudnia 2008r. (Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) od 02 stycznia 2012r. Spółka w obrocie wyrobami węglowymi występuje jako:

• podmiot zużywający - kupując węgiel;
• pośredniczący podmiot węglowy - sprzedając koks.
  
  

W myśl ww. przepisów Spółka kupuje węgiel korzystając ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 2 - zużycie wyrobów węglowych w procesie produkcji wyrobów energetycznych. Wypełniając warunki zwolnienia zgodnie z art. 31a ust. 4, prowadzi ewidencję wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Natomiast wyprodukowany koks sprzedaje jako pośredniczący podmiot węglowy w oparciu o art. 31a ust. 3 pkt 1-3, ustawy tj. złożone pisemne powiadomienie w Urzędzie Celnym o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy; posiadanie, pisemnego potwierdzenia powiadomienia wydane przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz dołączanie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Zestawienie wystawionych przez siebie w danym miesiącu dokumentów dostawy, przekazuje do 25 dnia następnego miesiąca Naczelnikowi Urzędu Celnego zgodnie z ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2011r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokumentów dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 292, poz. 1717).

Spółka pragnie uzyskać informacje jakie obowiązki w związku z opodatkowaniem akcyzą wyrobów węglowych ma względem Naczelnika Urzędu Celnego, prowadząc działalność jako pośredniczący podmiot węglowy oraz jako podmiot zużywający, w przypadku stwierdzonego ubytku lub kradzieży wyrobów węglowych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 czerwca 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że całkowita ilość nabywanego przez Spółkę węgla o kodzie CN 2701 jest zużywana wyłącznie do produkcji koksu w procesie wysokotemperaturowego (1000 °C) odgazowania (pirolizy) węgla kamiennego, a ściślej węgla koksowego, charakteryzującego się odpowiednimi właściwościami fizyko-chemicznymi. Piroliza polega na suchej destylacji węgla w zespole komór stanowiących baterię koksowniczą, ogrzewanych przeponowo bez dostępu powietrza (hermetycznie zamkniętych). Zakupiony węgiel koksowy nie jest przeznaczany na jakiekolwiek inne rodzaje (formy) zużycia.

Brak dostępu powietrza w trakcie opisanego powyżej procesu koksowania uniemożliwia spalanie węgla znajdującego się wewnątrz komory koksowniczej. Węgiel w komorze ogrzewany jest przeponowo, poprzez ceramiczne ściany komory, ciepłem uzyskiwanym ze spalania oczyszczonego gazu koksowniczego w kanałach grzewczych, usytuowanych obustronnie wzdłuż komory. Zestaw przemiennie usytuowanych komór koksowniczych i ścian grzewczych, tworzących zwarty zespół pieców stanowi baterię koksowniczą. W procesie wysokotemperaturowego odgazowania węgla w bateriach koksowniczych nie dochodzi do spalania węgla w celach energetycznych.

Węgiel koksowy jest zużywany wyłącznie do produkcji koksu w procesie koksowania. Nie występuje spalanie węgla w celu uzyskania energii cieplnej. Nie stosuje się innych sposobów zużywania nabywanego węgla.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wystąpienia ubytków przy przeładunku, przyjęciu, magazynowaniu węgla Spółka jest zobowiązana do odprowadzenia akcyzy...
2. Czy Spółka jako podmiot korzystający ze zwolnienia zużywający węgiel do produkcji wyrobów energetycznych może wystąpić do Naczelnika Urzędu Celnego z wnioskiem o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków węgla...
3. Czy w przypadku kradzieży magazynowanego węgla Spółka jest zobowiązana informować właściwego sobie Naczelnika Urzędu Celnego o tym zdarzeniu oraz czy jest zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego od skradzionej ilości wyrobu...
4. Czy w przypadku kradzieży koksu, w trakcie magazynowania lub jego przemieszczenia przez Spółkę, należy poinformować o tym zdarzeniu Naczelnika Urzędu Celnego...
5. Czy w przypadku wystąpienia ubytków stwierdzonych w trakcie przemieszczenia lub przy wydaniu, przeładunku, magazynowaniu koksu Spółka jako pośredniczący podmiot węglowy jest zobowiązana do odprowadzenia akcyzy...
6. Czy Spółka jako pośredniczący podmiot węglowy magazynujący oraz przemieszczający koks, może wystąpić do Naczelnika Urzędu Celnego z wnioskiem o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków koksu do wysokości określonych dla poszczególnych czynności w załączniku nr 5 rozporządzenia MF z dn. 14 grudnia 2011r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 286, poz. 1679) jeżeli w okresie karencji tj. od 01-07/2012r. nie wystąpią rzeczywiste ubytki...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. la ustawy o podatku akcyzowym z dnia 06 grudnia 2008r. (Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych CN 2701;
• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych- CN 2702;
• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych – CN 2704.
  
  

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Z kolei ubytkami wyrobów węglowych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym, są wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Co oznacza, że za ubytek może być uznany tylko taki brak wyrobu węglowego, który powstał w trakcie przemieszczania lub magazynowania przez pośredniczący podmiot węglowy. Wszelkie braki w tych wyrobach jeżeli wystąpią u podmiotu zużywającego nie będą mogły za taki ubytek być uznane i co najważniejsze nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą.

Stąd Spółka nie ma potrzeby występować o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków dla węgla. Jednakże zdaniem Spółki należy o każdej kradzieży niezależnie czy dotyczy magazynowanego węgla jak i magazynowanego lub przemieszczanego koksu informować Naczelnika Urzędu Celnego. W przypadku kradzieży koksu przekazanie stosownej informacji będzie podstawą do zwolnienia z płacenia akcyzy. Bo w myśl art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzy jest użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary. Więc sprawca czynu staje się podatnikiem akcyzy a nie Spółka, której wyroby węglowe zostały skradzione.

Normy dopuszczalnych ubytków węgla i koksu ustala właściwy naczelnik urzędu celnego na wniosek zainteresowanych podmiotów albo z urzędu. Powyższe szczegółowo uregulowane zostało w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2011r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 286, poz. 1679). Powstanie ubytków przekraczających ich dopuszczalne ilości jest przedmiotem opodatkowania akcyzą i w razie ich powstania należy od nich zapłacić podatek akcyzowy. W związku z czym w przypadku ubytku stwierdzonego przez odbiorcę koksu i odnotowanego w dokumencie dostawy, jeżeli ubytek ten nie był efektem kradzieży w czasie przemieszczenia. Spółka jest zobowiązana zapłacić akcyzę i złożyć deklarację podatkową w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstało zobowiązanie podatkowe art. 21a ust.1 pkt 1-2 ustawy akcyzowej.

W przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast ubytki magazynowe powinna rozliczać za okresy roczne zgodnie z zapisami I.5 załącznika nr 5 do rozporządzenia MF z dnia 14 grudnia 2011r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 286, poz. 1679).

Stąd akcyzę od ubytków magazynowych powstałych w 2012r. Spółka powinna wpłacić na konto Izby Celnej i rozliczyć w deklaracji AKC-WW złożonej do 25.02.2013r.

Zgodnie z § 9. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242, z późn. zm.) w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Stosownie do tego zapisu, biorąc pod uwagę, że działalność w zakresie wyrobów węglowych - sprzedaży koksu. Spółka rozpoczęła w styczniu 2012r. to okres karencji trwa do m-ca lipca 2012r. włącznie. Jeżeli w tym czasie Spółka nie odnotuje w trakcie przemieszczenia ubytków to może wnioskować do Naczelnika Urzędu Celnego o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków w wysokości określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2011r. (Dz. U. Nr 286, poz. 1679).

Reasumując stanowisko Spółki:

Jako podmiot zużywający węgiel w zwolnieniu od akcyzy :

• powinna informować Naczelnika Urzędu Celnego o kradzieży magazynowanego węgla ale nie ma obowiązku płacenia akcyzy od ilości skradzionej tego wyrobu;
• nie ma obowiązku odprowadzać podatku akcyzowego od ubytków magazynowych;
• nie musi występować do Naczelnika Urzędu Celnego o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków dla węgla.
  
  

Prowadząc działalność jako pośredniczący podmiot węglowy sprzedający koks w zwolnieniu:

• ma obowiązek płacić akcyzę od ubytków powstałych w trakcie przemieszczenia lub magazynowania koksu;
• w oparciu o stwierdzone ubytki może wnioskować do Naczelnika Urzędu Celnego o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków dla koksu, natomiast w przypadku nie wystąpienia ubytków, może wnioskować o ustalenie dopuszczanych norm w wysokości określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia MF z dnia 14 grudnia 2011r.( Dz. U. Nr 286, poz. 1679);
• o każdorazowej kradzieży koksu w trakcie magazynowania lub przemieszczenia do odbiorcy, Spółka powinna informować właściwego Naczelnika Urzędu Celnego aby uniknąć płacenia podatku akcyzowego.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zużywanego węgla do produkcji koksu,
• prawidłowe w zakresie rozliczenia ubytków koksu powstałych podczas jego przemieszczania i magazynowania,
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy od ilości skradzionego koksu.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Przy czym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych – to wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Z wniosku wynika, że całkowita ilość nabywanego przez Spółkę węgla o kodzie CN 2701 jest zużywana wyłącznie do produkcji koksu w procesie wysokotemperaturowego (1000 °C) odgazowania (pirolizy) węgla kamiennego, a ściślej węgla koksowego, charakteryzującego się odpowiednimi właściwościami fizyko-chemicznymi. Piroliza polega na suchej destylacji węgla w zespole komór stanowiących baterię koksowniczą, ogrzewanych przeponowo bez dostępu powietrza (hermetycznie zamkniętych). Zakupiony węgiel koksowy nie jest przeznaczany na jakiekolwiek inne rodzaje (formy) zużycia.

Brak dostępu powietrza w trakcie opisanego powyżej procesu koksowania uniemożliwia spalanie węgla znajdującego się wewnątrz komory koksowniczej. Węgiel w komorze ogrzewany jest przeponowo, poprzez ceramiczne ściany komory, ciepłem uzyskiwanym ze spalania oczyszczonego gazu koksowniczego w kanałach grzewczych, usytuowanych obustronnie wzdłuż komory. Zestaw przemiennie usytuowanych komór koksowniczych i ścian grzewczych, tworzących zwarty zespół pieców stanowi baterię koksowniczą. W procesie wysokotemperaturowego odgazowania węgla w bateriach koksowniczych nie dochodzi do spalania węgla w celach energetycznych.

Węgiel koksowy jest zużywany wyłącznie do produkcji koksu w procesie koksowania. Nie występuje spalanie węgla w celu uzyskania energii cieplnej. Nie stosuje się innych sposobów zużywania nabywanego węgla.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić w pierwszej kolejności uwagę, iż pośród czynności, czy też zdarzeń będących przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, można dokonać zasadniczego podziału na dwie grupy, przy czym podstawą tego podziału jest kwestia, które czynności lub zdarzenia są objęte regulacjami zawartymi w przepisach o podatku akcyzowym, które zaś tymi regulacjami objęte zostać nie mogą.

Jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu CN 2701 węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Przeznaczenie do celów opałowych determinuje możliwość uznania jednego z ww. wyrobów za wyrób akcyzowy. W przedmiotowej sytuacji węgiel (CN 2701) jest nabywany przez Kombinat Koksowniczy z przeznaczeniem do produkcji koksu, a dopiero następnie po procesie wysokotemperaturowego odgazowania węgla w bateriach koksowniczych bez dostępu powietrza, będąc już koksem, jest przeznaczany do celów opałowych. Zatem dopiero wyrób gotowy – koks – jako przeznaczony do celów opałowych wypełnia definicję wyrobu akcyzowego. Węgiel na etapie poddawania go ww. procesowi nie jest zatem traktowany jako wyrób akcyzowy, a tym samym jego ujemne zmiany ilościowe powstałe przy przeładunku, przyjęciu i magazynowaniu nie mogą być traktowane jako straty wyrobów akcyzowych. Zaś o ubytkach wyrobów węglowych wobec brzmienia wyżej powołanego art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy można mówić wyłącznie w odniesieniu do strat wyrobów węglowych (przeznaczonych do celów opałowych) powstałych podczas ich przemieszczania lub magazynowania przez pośredniczący podmiot węglowy.

W tym miejscu należy też zwrócić uwagę, iż wobec wyjaśnień Wnioskodawcy zawartych w piśmie z dnia 4 czerwca 2012r. nie jest zasadnym określanie się przez Wnioskodawcę jako „podmiot zużywający”. Wnioskodawca bowiem w żadnej mierze nie zużywa na cele opałowe nabywanego węgla, gdyż jego całość jest poddawana procesowi wysokotemperaturowego (1000 °C) odgazowania (pirolizy), i nie występuje spalanie węgla w celu uzyskania energii cieplnej.

Mając powyższe na uwadze nabywany przez Wnioskodawcę węgiel zużywany do produkcji koksu nie jest wyrobem akcyzowym. U Wnioskodawcy zatem w stosunku do przyjmowanego, przeładowywanego i magazynowanego węgla koksowego nie wystąpią ubytki w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do występowania do właściwego naczelnika urzędu celnego o ustalenie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych.

Powyższe oznacza zarazem, że Wnioskodawca w stosunku do powstałych strat wyrobów węglowych nie będących wyrobami akcyzowymi nie jest zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Należy również zauważyć, iż w sytuacji powyższej przepisy nie regulują kwestii powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o kradzieży węgla, co oznacza, że Wnioskodawca nie jest obowiązany przepisami do dokonania takiego zgłoszenia. Tym niemniej za właściwe należałoby uznać dokonanie takie zgłoszenia, co pozwoli organowi podatkowemu posiąść wiedzę, iż na rynku znajduje się określona ilość węgla uzyskana w drodze czynu zabronionego, który w sytuacji jego użycia lub sprzedaży będzie przedmiotem opodatkowania akcyzą na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 należało uznać za prawidłowe, jednakże prawidłowość ta wynika z innego podstawy prawnej.

Kolejną kwestią przedstawioną we wniosku jest kwestia opodatkowania przez Wnioskodawcę ubytków wyrobów węglowych (koksu) przeznaczonych do celów opałowych oraz określenie terminów na odprowadzenie akcyzy w zależności od okoliczności powstania tych ubytków.

Stosownie do art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić pisemnie o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przywoływanym już powyżej art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy, za ubytki wyrobów węglowych uważa się wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe podczas magazynowania i przemieszczania przez pośredniczący podmiot węglowy.

Na podstawie zaś art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Jednocześnie w myśl art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

W powyższy sposób ustawodawca zatem: zdefiniował pojęcie ubytków wiążąc je z pośredniczącym podmiotem węglowym, objął opodatkowaniem oraz następnie dopuścił możliwość zastosowania zwolnienia – do określonej wysokości.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wszelkie ubytki wyrobów węglowych odnotowywane przez pośredniczący podmiot węglowy podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, przy czym:

• w części, w której ubytki te przekraczają wartości ustalonych norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych podlegają opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy,
• w zakresie w jakim tych norm nie przekraczają, korzystają ze zwolnienia wskazanego w art. 30 ust. 4 ustawy.
  
  

Wnioskodawca wskazał, iż posiada statut pośredniczącego podmiotu węglowego, zaś do powstania ubytków dochodzi podczas przemieszczenia lub magazynowania koksu.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych. Natomiast, zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, właściwy naczelnik może także, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustalić takie normy dopuszczalnych ubytków.

Organ wydając decyzję dotycząca norm, uwzględnia maksymalne wielkości dopuszczalnych ubytków, określone w rozporządzeniu wydanym przez Ministra Finansów. Obecnie obowiązującym aktem prawnym w tym zakresie jest rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U nr 32 poz. 242 ze zm.).

W rozporządzeniu Minister zawarł także normę, mającą swoje źródła w delegacji z art. 85 ust. 5 pkt 3 ustawy. Na podstawie art. art. 85 ust. 5 pkt 3 ustawy minister do spraw finansów publicznych, określi w drodze rozporządzenia sposób rozliczenia ubytków wyrobów akcyzowych, w szczególności w przypadkach rozpoczęcia czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych.

I tak, zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Mając powyższe na uwadze zauważyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2012r. Wnioskodawca nie mógł wystąpić o normy dopuszczalnych ubytków, gdyż zarówno przepisy ustawy o podatku akcyzowym dotyczące opodatkowania ubytków wyrobów węglowych występujących podczas przemieszczania lub magazynowania tych wyrobów przez pośredniczący podmiot węglowy jak i rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków, w odniesieniu do wyrobów węglowych weszło w życie z dniem 2 stycznia 2012r. (patrz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2011r. zmieniające rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i maksymalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych - Dz. U. Nr 286, poz. 1679).

Stosownie do powyższego w sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy przyjąć, że Wnioskodawca rozpoczął działalność w zakresie wyrobów węglowych z dniem wejścia w życie znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym tj. od dnia 2 stycznia 2012r. Tym samym w niniejszej sprawie stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie § 9 cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca prawidłowo wskazuje, że od powstałych w trakcie przemieszczania i magazynowania ubytków wyrobów węglowych jest zobowiązany zapłacić akcyzę. Jednakże z uwagi na zapis § 9 ww. rozporządzenia, Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczania powstałych ubytków (tj. zwolnienia ich z akcyzy) w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów węglowych, nie dłużej jednak niż do ostatniego dnia lipca 2012r.

Zgodnie z art. 21a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.

W miejscu tym należy zauważyć, iż zgodnie z pkt I. 5 załącznika nr 5 ubytki wyrobów węglowych powstające podczas przyjęcia, załadunku, wyładunku i magazynowania – rozlicza się za okresy roczne.

Stosownie zatem do powyższego prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż akcyzę od ubytków magazynowych powstałych w roku 2012 Spółka (z uwzględnieniem okresu karencji) powinna wpłacić na konto właściwej izby celnej i rozliczyć w deklaracji AKC-WW złożonej do 25 lutego 2013r.

Odnoście natomiast kwestii wnioskowania przez Spółkę do właściwego naczelnika urzędu celnego o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków wyrobów węglowych w wysokości określonej w załączniku nr 5 do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, należy zwrócić uwagę, iż myśl zaś § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia, podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

Właściwy naczelnik urzędu celnego zaś zgodnie z art. 85 ust. 4 ustawy, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

Stosownie do powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie odnotowywał w trakcie przemieszczania ubytków wyrobów węglowych, ale w jego ocenie istnieją jednak podstawy do wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków w wysokości określonej w załączniku nr 5 do ww. rozporządzenia, to prawo takie Wnioskodawcy przysługuje. Należy jednakże wyraźnie zaznaczyć, iż wystąpienie z takim wnioskiem nie jest równoznaczne z otrzymaniem wielkości dopuszczalnych norm ubytków w wysokości wnioskowanej. Właściwy naczelnik urzędu celnego bowiem w drodze postępowania podatkowego opartego m.in. na powołanych wyżej przepisach, ustala w drodze decyzji administracyjnej normy dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych.

Ostatnią kwestią poruszaną w złożonym wniosku jest informowanie właściwego naczelnika urzędu celnego o kradzieży koksu (wyrobu węglowego podlegającego akcyzie) w trakcie jego magazynowania lub przemieszczania, a co za tym idzie zwolnienia z opodatkowania akcyzą wyrobu węglowego będącego przedmiotem kradzieży. W ocenie Wnioskodawcy powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o kradzieży u Wnioskodawcy (pośredniczącego podmiotu węglowego) koksu zwalnia go od opodatkowania wyrobu węglowego będącego przedmiotem kradzieży.

Jak zaznaczono wyżej zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Równocześnie także zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem, że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

Jednakże stosownie do art. 30 ust. 5 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 3 i 4, nie ma zastosowania w przypadku ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, wynikających z popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu.

Mając zatem powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca błędnie zakłada, że w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, ma zastosowanie przepis art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy, gdyż w niniejszej sprawie przedmiotem opodatkowania jest, na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy, powstanie u Wnioskodawcy wskutek kradzieży ubytku wyrobu węglowego (koksu), dla którego zarazem, zgodnie z art. 30 ust. 5 ustawy nie mają zastosowania powołane wyżej przepisy art. 30 ust. 3 i 4 ustawy dotyczące zwolnień dla powstałych ubytków.

W miejscu tym zauważyć należy, iż przedmiotem opodatkowania, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 7 nie jest kradzież, a użycie lub sprzedaż wyrobu węglowego przez podmiot, który je uzyskał w drodze czynu zabronionego. Przedmiotem opodatkowania nie może być zatem sam czyn zabroniony jakim jest kradzież. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o ujawnionej kradzieży wyrobu węglowego (koksu) nie ma wpływu na jego zwolnienie z opodatkowania u Wnioskodawcy.

Reasumując w stanie przedstawionym przez Spółkę ubytek wyrobu węglowego (koksu) powstały wskutek kradzieży podlega u Wnioskodawcy opodatkowania akcyzą na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy, w związku z czym Wnioskodawca, w stanie przedstawionym we wniosku, zobowiązany jest zadeklarować i zapłacić należną akcyzę od ilości koksu będącego przedmiotem kradzieży. Natomiast powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o kradzieży wyrobu węglowego (koksu) nie skutkuje w myśl powołanych wyżej przepisów zwolnieniem Wnioskodawcy od opodatkowania powstałych ubytków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.