INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 25 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy kwota przekazana Wnioskodawcy przez Przedstawiciela, określona jako "udział w inwestycji dealera" podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy kwota przekazana Wnioskodawcy przez Przedstawiciela, określona jako "udział w inwestycji dealera" podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik (Wnioskodawca) podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jest dealerem samochodów ciężarowych znanej marki, a także posiada autoryzowany salon obsługi w którym świadczy profesjonalne usługi serwisowe i sprzedaje części do samochodów wskazanej marki. W zakresie świadczenia usług serwisowych i dostawy części Wnioskodawca współpracuje z autoryzowanym przedstawicielem producenta w Polsce (zwany dalej Przedstawicielem). Współpraca odbywa się na podstawie umowy dystrybucyjnej. Wnioskodawca posiada status autoryzowanego dealera i serwisu znanej marki samochodów ciężarowych w Polsce co wiąże się z obowiązkami odpowiedniego oznaczenia punktów sprzedaży i serwisowych i utrzymywania tych standardów (określonych z góry przez producenta) przez cały okres prowadzenia działalności w tym zakresie.

Wnioskodawca podjął decyzję o dalszym rozwoju przedsiębiorstwa i w tym celu poczynił starania o zorganizowanie dodatkowego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, w którym zorganizuje salon i serwis samochodów znanej marki. W celu organizacji salonu i serwisu Wnioskodawca wynajął nieruchomość. Umowa najmu uprawnia Wnioskodawcę do korzystania z nieruchomości w tym do dokonywania w nim zmian i urządzenia w sposób odpowiadający rodzajowi prowadzonej działalności.

Wykorzystywanie budynku dla celów prowadzonej działalności wymagało również jego prawidłowego oznaczenia, zgodnie z wymaganiami producenta marki. W tym celu Wnioskodawca zobligowany był na własny koszt dokonać zakupu kompletnego oznakowania obiektu w którym zamierzał prowadzić działalność gospodarczą. Oznakowanie zostało zakupione od kontrahenta włoskiego i rozliczone w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT). W skład oznakowania wchodziło:

1. Totem podświetlany (pionowa konstrukcja ze stali, mocowana do podłoża za pomocą kotw, z podświetlanym od wewnątrz oznaczeniem producenta znanej marki samochodów ciężarowych),
2. Logo producenta (wysokość 800 mm),
3. Logo Dealer (wysokość 800 mm),
4. Bramka z oznaczeniem dealera (wysokość 3600 mm, długość 6900 mm),
5. Logo Dealer (wysokość 300 mm),
6. Płyta jednostronna (wysokość 600 mm, szerokość 600 mm),
7. Płyta jednostronna na ścianę (szerokość 1000 mm),
8. Płyta do drzwi wejściowych (wysokość 700 mm, szerokość 700 mm).
   
   

Po dokonaniu zakupu oznakowania z Wnioskodawcą skontaktował się Przedstawiciel, który zaproponował częściowe pokrycie kosztów nabycia oznakowania przez Wnioskodawcę. Celem uzyskania podstawy prawnej dla przekazania wsparcia strony zawarły umowę, którą zatytułowały "umowa o finansowanie oznakowania finansowego". Przedstawiciel wskazał, iż jest zainteresowany rozwojem prestiżu marki poprzez wykorzystywanie przez członków sieci dystrybucyjnej (Wnioskodawca stał się jej członkiem z chwilą podpisania umowy dystrybucyjnej) atrakcyjnego wizualnie oznakowania i w tym zakresie udzielił wsparcia finansowego na równych zasadach. W treści umowy strony zgodnie postanowiły, iż:

• Wnioskodawca samodzielnie nabędzie oznakowanie,
• po nabyciu oznakowania Wnioskodawca przedstawi potwierdzenia zapłaty Przedstawicielowi,
• Przedstawiciel zwróci Wnioskodawcy część kosztów nabycia oznakowania (koszty nabycia samych oznaczeń bez wykonania mocowań i fundamentów oraz przyłączy elektrycznych), ale nie stanie się właścicielem ani też współwłaścicielem tegoż (strony określiły, że przekazana kwota będzie traktowana jako "udział w inwestycji Dealera w zakresie zwiększenia konkurencyjności lokalizacji przez instalację oznakowania). Zgodnie z treścią umowy przekazanie wsparcia nastąpić ma na podstawie noty księgowej,
• w przypadku zakończenia współpracy pomiędzy stronami (współpraca odbywa się na podstawie odrębnej umowy dystrybucyjnej - wskazanej na wstępie) przed upływem 10 lat od dnia udzielenia dofinansowania Wnioskodawca będzie zobowiązany zwrócić kwotę dofinansowania i odsprzedać Przedstawicielowi oznakowanie za cenę odpowiadającą równowartości udzielonego dofinansowania,
• jeżeli zakończenie współpracy nastąpi po upływie 10 lat Wnioskodawca nie będzie musiał zwracać dofinansowania, ale będzie zobligowany je zdemontować i oddać Przedstawicielowi bez prawa do żądania wynagrodzenia (w stanie technicznym takim w jakim będzie i bez konieczności przywracania stanu pierwotnego).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota przekazana Wnioskodawcy przez Przedstawiciela, określona jako "udział w inwestycji dealera" i nie wiążąca się w żaden sposób z przejściem na Przedstawiciela prawa własności oznakowania ani świadczeniem żadnej innej usługi, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana przez niego kwota od Przedstawiciela, nazwana w umowie "udziałem w inwestycji dealera" nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Definicję odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zawierają art. 7 i 8 ustawy o VAT. O odpłatnej dostawie towarów można mówić jedynie wówczas kiedy w wyniku transakcji dochodzi do przeniesienia prawa własności (należy przyjąć że dotyczy to również sprzedaży udziału we współwłasności) na kupującego. W stanie faktycznym opisanym powyżej wprost wskazano w umowie, że przekazanie dofinansowania nie wiąże się z przeniesieniem prawa własności do żadnego z elementów oznakowania. Nie mamy więc bez wątpienia do czynienia z odpłatną dostawą towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane zdarzenie nie da się również zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usług. Aby bowiem mówić o świadczeniu, po stronie świadczącego musi nastąpić jakiegoś typu aktywność (działanie lub zaniechanie), które przynosi korzyść nabywcy i który w zamian za tę korzyść płaci umówione wynagrodzenie. W opisanym stanie faktycznym Przedstawiciel nie uzyskuje żadnej korzyści z tego tytułu, że Wnioskodawca nabędzie na własny rachunek oznakowanie swojego miejsca prowadzenia działalności. Przedstawiciel nie nabędzie bowiem własności tego oznakowania, a będzie ono służyć Wnioskodawcy do zwiększenia intensywności jego sprzedaży poprzez widoczne i czytelne znaki znanej marki producenta samochodów ciężarowych. Wnioskodawca, jako upoważniony i autoryzowany dealer, przede wszystkim korzysta z widocznego i czytelnego oznakowania swojego miejsca prowadzenia działalności, co od razu wskazuje potencjalnym klientom Wnioskodawcy (a nie Przedstawiciela) na odpowiednią rzetelność świadczonych usług oraz jakość sprzedawanych towarów. Z tego też powodu należy stwierdzić, że Wnioskodawca, w związku z zakupem oznakowania, nie przysporzył korzyści Przedstawicielowi i Przedstawiciel ten nie odnosi w ten sposób żadnej korzyści. Należy dodatkowo zauważyć, że nawet gdyby Przedstawiciel nie przekazał Wnioskodawcy wsparcia finansowego to i tak Wnioskodawca miałby obowiązek prawidłowo oznaczyć swoje miejsce wykonywania działalności, zgodnie ze standardami które przyjął na siebie jako autoryzowany dealer i serwis znanej marki (do tego zobowiązują go bowiem zapisy stosownych umów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, iż w rozumieniu ww. przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zauważyć tutaj jednakże należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, iż czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest dealerem samochodów ciężarowych, a także posiada autoryzowany salon obsługi w którym świadczy profesjonalne usługi serwisowe i sprzedaje części do samochodów wskazanej marki, co wiąże się z obowiązkami odpowiedniego oznaczenia punktów sprzedaży i serwisowych.

Wnioskodawca podjął decyzję o dalszym rozwoju przedsiębiorstwa, więc wynajął nieruchomość w celu organizacji salonu i serwisu. Wykorzystywanie budynku dla celów prowadzonej działalności wymagało jego prawidłowego oznaczenia, zgodnie z wymaganiami producenta marki. W tym celu Wnioskodawca zobligowany był na własny koszt dokonać zakupu kompletnego oznakowania obiektu.

Po dokonaniu zakupu oznakowania z Wnioskodawcą skontaktował się Przedstawiciel, który zaproponował częściowe pokrycie kosztów jego nabycia. Strony zawarły umowę o finansowanie oznakowania. Przedstawiciel wskazał, iż jest zainteresowany rozwojem prestiżu marki poprzez wykorzystywanie przez członków sieci dystrybucyjnej (Wnioskodawca stał się jej członkiem z chwilą podpisania umowy dystrybucyjnej) atrakcyjnego wizualnie oznakowania i w tym zakresie udzielił wsparcia finansowego. W treści umowy strony zgodnie postanowiły, iż:

• Wnioskodawca samodzielnie nabędzie oznakowanie,
• po nabyciu oznakowania Wnioskodawca przedstawi potwierdzenie zapłaty Przedstawicielowi,
• Przedstawiciel zwróci Wnioskodawcy część kosztów nabycia oznakowania (koszty nabycia samych oznaczeń bez wykonania mocowań i fundamentów oraz przyłączy elektrycznych), ale nie stanie się właścicielem ani też współwłaścicielem tegoż (strony określiły, że przekazana kwota będzie traktowana jako "udział w inwestycji Dealera w zakresie zwiększenia konkurencyjności lokalizacji przez instalację oznakowania”). Zgodnie z treścią umowy przekazanie wsparcia nastąpić ma na podstawie noty księgowej,
• w przypadku zakończenia współpracy pomiędzy stronami (współpraca odbywa się na podstawie odrębnej umowy dystrybucyjnej - wskazanej na wstępie) przed upływem 10 lat od dnia udzielenia dofinansowania Wnioskodawca będzie zobowiązany zwrócić kwotę dofinansowania i odsprzedać Przedstawicielowi oznakowanie za cenę odpowiadającą równowartości udzielonego dofinansowania,
• jeżeli zakończenie współpracy nastąpi po upływie 10 lat Wnioskodawca nie będzie musiał zwracać dofinansowania, ale będzie zobligowany je zdemontować i oddać Przedstawicielowi bez prawa do żądania wynagrodzenia (w stanie technicznym takim w jakim będzie i bez konieczności przywracania stanu pierwotnego).
  
  

Jak już wskazano wyżej, aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie w ocenie tut. organu jak najbardziej doszło do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Przedstawiciela, zatem przekazane Wnioskodawcy środki pieniężne należy uznać za wynagrodzenie za te usługi.

Z treści wniosku wynika bowiem, iż Przedstawiciel producenta finansując zakupione przez Wnioskodawcę oznakowanie, poprzez warunki zawartej umowy wymaga od Wnioskodawcy określonego zachowania. W przypadku zakończenia współpracy pomiędzy stronami przed upływem 10 lat od dnia udzielenia dofinansowania, Wnioskodawca będzie zobowiązany zwrócić kwotę dofinansowania i odsprzedać Przedstawicielowi oznakowanie za cenę odpowiadającą równowartości udzielonego dofinansowania. Natomiast jeżeli zakończenie współpracy nastąpi po upływie 10 lat, Wnioskodawca nie będzie musiał zwracać dofinansowania, ale będzie zobligowany zdemontować i oddać oznakowanie Przedstawicielowi bez prawa do żądania wynagrodzenia.

Z przedmiotowej umowy wynika zatem, że Wnioskodawca w żadnej z przedstawionych opcji nie może w pełni i dowolnie dysponować zakupionym przez siebie towarem (oznakowaniem). W obu przypadkach bowiem Wnioskodawca nie może zbyć oznakowania dowolnie wybranemu nabywcy, lecz zobowiązany jest w zależności od opcji albo odsprzedać, albo też oddać oznakowanie Przedstawicielowi bez prawa do żądania wynagrodzenia.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że Przedstawiciel producenta samochodów na podstawie zawartej umowy wymaga od Wnioskodawcy określonego zachowania i osiąga oczywistą korzyść związaną z zapewnieniem sobie prawa do kupna lub otrzymania towaru po zakończeniu umowy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż kwota przekazana Wnioskodawcy przez Przedstawiciela, określona jako "udział w inwestycji dealera" podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Wnioskodawca podpisując umowę z Przedstawicielem i otrzymując dofinansowanie zobligowany był do określonego zachowania, zatem pomiędzy stronami transakcji istniała relacja zobowiązaniowa, wobec czego czynność ta stanowi odpłatne świadczenie usługi, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymana przez Wnioskodawcę kwota od Przedstawiciela, nazwana w umowie "udziałem w inwestycji dealera" nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.