INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku likwidacyjnego wspólnikowi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku likwidacyjnego wspólnikowi.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jedynym wspólnikiem Spółki, która została postawiona w stan likwidacji z dniem 1 lipca 2010 r., jest osoba prawna - spółka z o.o., „płatnik” podatku od towarów i usług. Spółka posiada majątek w postaci nieruchomości oraz zestawu specjalistycznych urządzeń, wykorzystywanych uprzednio w działalności gospodarczej. Przy nabyciu nieruchomości wraz z zestawem maszyn i urządzeń Spółce przysługiwało odliczenie podatku naliczonego. Zestawy maszyn i urządzeń były przez Spółkę używane przez co najmniej pół roku (w latach 2005-2008). Nieruchomość zabudowana jest budynkiem oraz budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, które Spółka nabyła w dniu 30 czerwca 2005 r. Po nabyciu ww. budynki i budowle były wykorzystywane do działalności gospodarczej polegającej na produkcji i sprzedaży przetworów zbożowych. Mieścił się w nich zakład produkcyjny. Wartość początkowa budynków wynosi: 625 583,30 zł, budowli: 111 830,70 zł. Spółka nie dokonywała w nich ulepszeń. Pomimo wysiłków do tej pory nie udało się spieniężyć większości składników ww. majątku. W związku z tym, iż przedłużający się proces likwidacji generuje dodatkowe koszty, rozważane jest przekazanie wspólnikowi majątku w naturze, zamiast w formie pieniężnej. Rozwiązanie takie dopuszcza Kodeks spółek handlowych.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie mienia w postaci nieruchomości oraz zestawów maszyn i urządzeń likwidowanej spółki wspólnikowi - osobie prawnej, będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie ww. majątku wspólnikowi likwidowanej Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka stwierdziła, iż wydanie składników majątkowych w ramach procesu likwidacyjnego nie zostało przewidziane przez ustawodawcę jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani na zasadach ogólnych, ani też w oparciu o przepisy dotyczące likwidacji spółek osobowych. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podniosła, że ww. wydanie wspólnikom składników majątkowych, nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż w zamian za te składniki majątkowe Spółka nie osiągnie żadnego przysporzenia.

Wskazała, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane przez podmioty wykonujące działalność gospodarczą, rozumianą jako działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także działalność polegającą na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zdaniem Spółki, czynność polegająca na przekazaniu wspólnikom odpowiedniej części majątku w ramach procesu likwidacyjnego, prowadzonego zgodnie z właściwymi przepisami Kodeksu spółek handlowych, nie stanowi czynności z zakresu działalności gospodarczej likwidowanego podmiotu, stanowi natomiast czynność o charakterze organizacyjno - prawnym. W zakresie tych czynności podmiot likwidowany nie powinien być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług. W opinii Spółki, przekazanie to stanowi raczej wyraz realizacji uprawnień wspólników, przewidzianych we właściwych przepisach Ksh, zatem nie powinny występować czynności/świadczenia, które można by określić jako będące elementem prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, w opisanym przypadku nieprawidłowym byłoby również zastosowanie art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż spowodowałoby, że w analogicznej sytuacji wspólnicy spółek osobowych, czy też likwidujący działalność przedsiębiorcy, przekazując towar niewykorzystany w działalności na własne potrzeby, zmuszeni byliby do dwukrotnego opodatkowania tegoż przekazania: po raz pierwszy na mocy art. 14 ustawy, który wprost odnosi się do tych podmiotów, a po raz drugi na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, co przeczyłoby zasadom VAT przewidzianym w Dyrektywie 2006/112/WE.

Reasumując Spółka raz jeszcze stwierdziła, iż przekazanie wspólnikowi majątku w postaci nieruchomości oraz maszyn i urządzeń, nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem konsekwencją przekazania nieruchomości oraz zestawów maszyn i urządzeń wspólnikowi Spółki w związku z Jej likwidacją będzie nabycie przez wspólnika prawa do rozporządzania ww. towarami jak właściciel.

Brak odpłatności w przypadku powyższej dostawy towarów nie wyklucza jednak opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.

W powołanym wyżej przepisie zostały sformułowane dwa warunki, których łączne spełnienie powoduje opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Po pierwsze, towary te muszą zostać przekazane na cele osobiste m.in. wspólników lub udziałowców podatnika. Jeżeli bowiem następuje wykorzystanie towaru stanowiącego część majątku podatnika do celów prywatnych wspólników (udziałowców), to wówczas podatnik ten występuje jako finalny konsument tego towaru, a tym samym musi dojść do opodatkowania tej konsumpcji. Przy czym opodatkowanie tej czynności wystąpi w sytuacji spełnienia drugiego warunku wymienionego w art. 7 ust. 2 ww. ustawy, tj. istnienia po stronie podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (wytworzenia) przekazywanego towaru.

Omawiany przepis stanowi implementację art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

W orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał na cel wprowadzenia powyższego uregulowania. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong Trybunał stwierdził, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Podobnie w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum Trybunał wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Wobec powyższego – w ocenie tutejszego organu - interpretując przepis art. 7 ust. 2 ww. ustawy, należy uwzględnić wykładnię celowościową, dokonaną przez TSUE w ww. wyrokach.

Ponadto, z faktu nieobjęcia spółek kapitałowych zakresem przepisu art. 14 ww. ustawy nie należy wywodzić konkluzji, iż przy likwidacji spółki kapitałowej nie występuje kwestia objęcia określonych czynności opodatkowaniem. Zobowiązanie podatników będących spółkami cywilnymi i handlowymi niemającymi osobowości prawnej oraz osób fizycznych do opodatkowania towarów przy rozwiązaniu tych spółek i zaprzestaniu działalności przez osoby fizyczne ma charakter szczególny w stosunku do art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż w art. 14 tej ustawy zawarta została szczególna procedura dokonywania rozliczenia podatku od towarów i usług, której zastosowanie nie występuje w przypadku likwidacji spółek kapitałowych (spis z natury towarów na dzień rozwiązania lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie tut. organu brak jest również jakichkolwiek przesłanek prawnych do tego, aby przekazanie nieruchomości oraz zestawów maszyn i urządzeń wspólnikowi z uwagi na fakt prowadzenia likwidacji Spółki traktować inaczej niż zwykłe przekazanie majątku wspólnikowi (nie w trakcie likwidacji).

Z brzmienia art. 12 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) wynika, iż z chwilą wpisu do rejestru spółka uzyskuje osobowość prawną. Natomiast jednym ze sposobów zakończenia bytu prawnego osoby prawnej jest jej rozwiązanie w trybie likwidacji.

Jak stanowi art. 272 Kodeksu, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Uregulowanie to wyraźnie określa moment rozwiązania spółki. Likwidacja w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oznacza, że spółka nie może utracić bytu prawnego bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego, a ostatnim etapem likwidacji jest jej wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego i z tą chwilą spółka traci osobowość prawną oraz kończy byt jako podmiot prawa.

Skoro zgodnie z powołanym wyżej art. 272 Kodeksu, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru, to - w ocenie tut. organu - do tego momentu spółka jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem przekazanie wszelkich składników majątkowych na rzecz wspólnika/wspólników likwidowanej spółki (udziałowca/udziałowców), w sytuacji, gdy podatek od towarów i usług podlegał w całości lub w części odliczeniu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dopiero bowiem po wykreśleniu spółki z Krajowego Rejestru Sądowego przeprowadzane jest wyrejestrowanie jej jako podatnika VAT czynnego.

Na podstawie art. 275 § 1 Kodeksu spółek handlowych, do spółki w okresie likwidacji - co do zasady - stosuje się przepisy dotyczące organów spółki oraz praw i obowiązków wspólników. Funkcje zarządu spółki w okresie jej likwidacji pełnią likwidatorzy.

Według regulacji § 2 powyższego artykułu, w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

W myśl art. 282 § 1 tego Kodeksu, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Stosownie do brzmienia § 2 tego artykułu, w stosunku wewnętrznym likwidatorzy są obowiązani stosować się do uchwał wspólników. Likwidatorzy, ustanowieni przez sąd, są obowiązani stosować się do jednomyślnych uchwał, powziętych przez wspólników oraz przez osoby, które spowodowały ich ustanowienie zgodnie z art. 276 § 4.

W granicach ww. kompetencji, likwidatorzy mają prawo prowadzenia spraw oraz reprezentowania spółki (art. 283 § 1 Kodeksu).

Zgodnie z art. 286 § 1 Kodeksu, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Jak stanowi § 2 tego artykułu, majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Według § 3 powołanego wyżej artykułu, umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy Kodeksu spółek handlowych należy wskazać, iż w okresie likwidacji spółki rozporządzanie jej majątkiem następuje bezpośrednio na mocy decyzji (uchwał) likwidatorów, jako osób reprezentujących tę spółkę. Wspólnicy spółki mają jedynie pośredni wpływ na rozporządzanie jej majątkiem, np. poprzez wybór likwidatorów oraz uchwały zobowiązujące likwidatorów do określonych działań. Uchwały te nie regulują jednak stosunków prawnych między spółką a osobami trzecimi, a jedynie między wspólnikami a likwidatorami. W związku z powyższym, podmiotem dokonującym przekazania majątku spółki w okresie jej likwidacji jest sama spółka, w imieniu której stosowne decyzje są podejmowane przez jej likwidatorów, pełniących funkcje organu zarządzającego.

Konsekwentnie nie można uznać, iż przeniesienie własności majątku likwidowanej spółki następuje z mocy prawa na podstawie art. 286 Kodeksu, w związku z czym nie stanowi rozdysponowania majątkiem przez likwidowany podmiot.

Dyspozycją normy prawnej wyrażonej w tym przepisie jest wskazanie proporcji, według których majątek spółki powinien być przyporządkowany wspólnikom, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, tj. proporcjonalnie do posiadanych udziałów, o ile umowa spółki nie stanowi inaczej. Przepis ten zobowiązuje likwidatorów do podjęcia określonych działań, lecz samo jego istnienie nie powoduje przeniesienia własności majątku likwidowanej spółki na jej wspólników z mocy prawa, np. w momencie spełniania przez likwidatorów warunku zaspokojenia lub zabezpieczenia wierzycieli spółki.

Powyższą konkluzję potwierdza również brzmienie art. 191 § 3 Kodeksu, zgodnie z którym, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Należy również zaznaczyć, iż wskazany przez Spółkę brak ekwiwalentności świadczenia nie jest istotny w przypadku, gdy przedmiotem interpretacji jest art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według ust. 2 powyższego artykułu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – stosownie do brzmienia art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 10, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z ust. 11 powyższego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 tej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż jedynym wspólnikiem Spółki, która została postawiona w stan likwidacji z dniem 1 lipca 2010 r., jest spółka z o.o. Spółka posiada majątek w postaci nieruchomości oraz zestawu specjalistycznych urządzeń, wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Przy nabyciu ww. składników majątku Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zestawy maszyn i urządzeń były przez Spółkę używane przez co najmniej pół roku. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem oraz budowlami, które Spółka nabyła w dniu 30 czerwca 2005 r. Po nabyciu ww. budynki i budowle były wykorzystywane do działalności gospodarczej polegającej na produkcji i sprzedaży przetworów zbożowych. Spółka nie dokonywała w nich ulepszeń. Spółka rozważa przekazanie wspólnikowi majątku w naturze, zamiast w formie pieniężnej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że przekazanie majątku wspólnikowi w ramach Jej likwidacji będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W tej konkretnej sprawie przekazanie wspólnikowi przedmiotowych budynków i budowli będzie jednak korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż zostanie dokonane po pierwszym zasiedleniu i po upływie 2 lat od tego zasiedlenia, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania, przewidzianej w art. 43 ust. 10 ustawy, przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Powyższe zwolnienie, z uwagi na regulację art. 29 ust. 5 ustawy, będzie miało również zastosowanie do dostawy gruntu, na którym ww. budynki i budowle są posadowione.

Natomiast przekazanie zestawów maszyn i urządzeń - mimo, iż stanowią towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy - nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, gdyż przy ich nabyciu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a zatem wydanie tych składników majątku likwidowanej Spółki będzie podlegało opodatkowaniu stawką 23%.

W konsekwencji stanowisko Spółki wskazującej, iż przekazanie majątku w postaci nieruchomości oraz maszyn i urządzeń wspólnikowi, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.