INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1088/11 (data wpływu 23.04.2012 r.) - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2010 r. (data wpływu 08.10.2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 15.05.2012 r. (data nadania 16.05.2012 r., data wpływu 17.05.2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-798/10/12-5/MP z dnia 08.05.2012 r. (data nadania 09.05.2012 r., data doręczenia 11.05.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za służebność przesyłu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za służebność przesyłu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23.09.2010 r., aktem notarialnym repertorium, Wnioskodawca zawarł z E. S.A. umowę na ustanowienie na czas nieokreślony, na należącej do Niego nieruchomości, służebność przesyłu w rozumieniu art. 305 (1) Kodeksu cywilnego. Przedmiotowa służebność przesyłu polega na:

1. prawie założenia i przeprowadzenia przez nieruchomość w pasie technologicznym linii wraz ze wszystkimi obiektami i urządzeniami niezbędnymi do jej eksploatacji, poprzez wybudowanie w wyznaczonym pasie technologicznym na nieruchomości słupa(ów) linii, podwieszenie napowietrznych przewodów linii, a także na jej funkcjonowanie po wybudowaniu,
2. prawie wykonania przebudowy istniejących linii elektroenergetycznych oraz linii telekomunikacyjnych, rurociągów do przesyłu gazów i cieczy, przebiegających przez nieruchomość w pasie technologicznym,
3. udostępnieniu nieruchomości w pasie technologicznym w celu wykonania przez Spółkę lub podmiot przez nią wskazany, niezbędnych robót związanych z budową, eksploatacją, konserwacją, naprawą, modernizacją oraz remontami linii oraz linii opisanych w pkt b), a w szczególności na wejście i dojazd na teren nieruchomości sprzętem niezbędnym do wykonywania ww. prac, w wyznaczonym pasie technologicznym,
4. obowiązku znoszenia przez każdoczesnego właściciela nieruchomości w pasie technologicznym linii, ograniczeń wynikających z ustanowienia pasa technologicznego linii o łącznej powierzchni 6.866 m² (sześć tysięcy osiemset sześćdziesiąt sześć metrów kwadratowych) po każdej stronie osi linii, oznaczonego na mapie sytuacyjnej stanowiącej załącznik do niniejszego oświadczenia, polegających na:
   • zakazie wznoszenia na nieruchomości w pasie technologicznym linii jakichkolwiek budynków w rozumieniu ustawy prawo budowlane, wznoszenie budowli w pasie technologicznym będzie możliwe po uprzednim uzgodnieniu z właścicielem linii,
   • korzystania z nieruchomości w sposób zgodny z aktualnie obowiązującymi przepisami dotyczącymi linii elektroenergetycznych ochrony zdrowia i życia ludzkiego oraz ochrony środowiska.
   
   
   

Z uwagi na fakt, iż ustanowienie takiej służebności powoduje trwałe ograniczenie z korzystania z nieruchomości, jak również zmniejsza wartość tej nieruchomości, Wnioskodawca otrzymał jednorazowe odszkodowanie w kwocie 282.650 zł. Powyższa umowa ustanowienia służebności została poprzedzona negocjacjami, zgodnie z art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami - umowa Nr … z dnia 10.08.2010 r. Budowana linia energetyczna jest budową, o której mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a inwestor jest spółką Skarbu Państwa. W § 3 ust. 1 umowy o ustanowienie służebności, zawarto szereg ww. ograniczeń co do sposobu korzystania z nieruchomości - są to ograniczenia trwałe. Nieruchomość, na której ustanowiono służebność przesyłu nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odszkodowanie za służebność przesyłu energii elektrycznej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3, ewentualnie pkt 29, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 jak i pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spełnione zostały wszelkie przesłanki wynikające z danego artykułu, w szczególności z art. 124, 128 ust. 4, 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a nadto przesłanki z art. 49 i 305 (1) Kodeksu cywilnego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB4/415-798/10-2/MP z dnia 29.12.2010 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, iż otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie podpisanej umowy odszkodowanie stanowi Jego przychód z tzw. „innych źródeł”, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przedmiotowe odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w art. 27 ww. ustawy.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 04.01.2011 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca pismem z dnia 13.01.2011 r. (data wpływu 17.01.2011 r.) wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 15.02.2011 r. Nr IPPB4/415-798/W/10-4/MP (skutecznie doręczonym w dniu 21.02.2011 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Wnioskodawca w dniu 08.03.2011 r. (data wpływu 09.03.2011 r.) złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-798/10-2/MP z dnia 29.12.2010 r.

Wyrokiem z dnia 12.01.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1088/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana P. K. na interpretację Ministra Finansów z dnia 29.12.2010 r. Nr IPPB4/415-798/10-2/MP w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych wydał wyrok, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż Wojewódzkie Sądy Administracyjne powołane zostały do sprawowania kontroli działalności administracji publicznej, przy czym zakres tej kontroli ograniczony jest do kontroli legalności działania organów administracji (art. 1 § 1 i 2 ustawy 25 lipca 2002 roku prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 256, poz. 1269). Indywidualne akty administracyjne, takie jak akty wymienione w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) podlegają uchyleniu w razie stwierdzenia przez Sąd ich niezgodności z prawem.

Skarga analizowana według powyższych kryteriów okazała się uzasadniona.

W opinii Sądu, postępowanie o udzielenie interpretacji jest postępowaniem szczególnym, w toku którego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, a jedynie na podstawie przedstawionego przez wnioskującego stanu faktycznego dokonuje jego subsumpcji pod określony przepis prawa, celem zbadania, czy stanowisko wnioskodawcy co do zastosowania określonej normy prawa w danym stanie faktycznym jest prawidłowe czy też nie. Zasada związania organu stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę nie oznacza jednak, że organ nie jest uprawniony do zażądania sprecyzowania przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego, o ile uzna, że informacje faktyczne zawarte we wniosku nie są wystarczające do udzielenia interpretacji.

W niniejszej sprawie Skarżący wskazał, że zawarta została umowa cywilnoprawna dotycząca ustanowienia służebności, podnosząc jednocześnie, że umowa ta poprzedzona została negocjacjami prowadzonymi w trybie art. 124 ust. 3 u.g.n.

Stosownie do art. 112 ust. 2 u.g.n. wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. W ocenie Sądu, ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego (w tym służebności przesyłu) winno być traktowane jako ograniczenie prawa służebności na nieruchomości winno być traktowane jako ograniczenie prawa własności do tej nieruchomości. Ograniczone prawo rzeczowego jest bowiem prawem na rzeczy cudzej i ogranicza zakres uprawnień właściciela (por. art. 244 i nast. K.c.).

Z mocy art. 124 ust. 1 powołanej ustawy, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody.

Z mocy przywołanego przez Skarżącego we wniosku o udzielenie interpretacji art. 124 ust. 3 u.g.n. udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 124 ust. 1 u.g.n., powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Podmiot, występujący o udzielenie zezwolenia zobowiązany jest do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego po zakończeniu prac, a w sytuacji, w której nie byłoby to możliwe, odpowiednie zastosowanie znajduje art. 128 ust. 4 u.g.n., zgodnie z którym za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa m.in. w art. 124 u.g.n. przysługuje odszkodowanie, które winno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek zdarzeń, o których mowa m.in. w art. 124 u.g.n. zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.

Sąd podkreślił, że z powyższych przepisów wynika, iż wnioskującym o wydanie decyzji zezwalającej na zajęcie nieruchomości w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. może być osoba lub jednostka organizacyjna, co oznacza, że o zezwolenie takie mogła wystąpić E. S.A., czyli strona umowy o ustanowienie służebności.

Zdaniem Sądu, uwzględniając, że:

• stosownie do art. 112 ust. 2 u.g.n., wywłaszczenie polegać może na ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, co oznacza, że pod pojęciem wywłaszczenia rozumieć można również ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego na określonej nieruchomości,

• stosownie do art. 124 ust. 1 u.g.n. starosta na wniosek danej osoby lub jednostki organizacyjnej może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia m.in. na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, czyli dokonać wywłaszczenia nieruchomości w rozumieniu art. 112 ust. 2 u.g.n.,

- dopiero wyjaśnienie przez Skarżącego, czy w sprawie wydana została przez starostę decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 u.g.n., pozwoliłoby na rozstrzygnięcie, czy możliwe jest uznanie kwot wypłaconych na podstawie przywoływanej przez Skarżącego umowy ustanowienia służebności za odszkodowanie wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, a w konsekwencji czy w sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f.

Sąd uznał, że Minister Finansów wydając interpretację na podstawie niepełnego stanu faktycznego, bez wezwania Skarżącego do uzupełnienia stanu faktycznego naruszył treść art. 14c O.p. jak również 169 § 1 O.p. w związku z art. 14h O.p.

Biorąc pod uwagę spostrzeżenia Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie dokonał ponownego rozpatrzenia przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pismem z dnia 08.05.2012 r. Nr IPPB4/415-798/10/12-5/MP (data nadania 09.05.2012 r., data doręczenia 11.05.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 15.05.2012 r. (data nadania 16.05.2012 r., data wpływu 17.05.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie, wyjaśniając że w przedmiotowej sprawie nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarcze nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12.01.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1088/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższa regulacja prawna wyraża zasadę powszechności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w aspekcie przedmiotowym, konsekwencją czego jest opodatkowanie wszelkiego rodzaju dochodów, z wyjątkiem dochodów zwolnionych - wyraźnie wskazanych przez przepisy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23.09.2010 r., aktem notarialnym, Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę na ustanowienie na czas nieokreślony, na należącej do Niego nieruchomości, służebność przesyłu w rozumieniu art. 305 (1) Kodeksu cywilnego. W wyniku tej umowy Wnioskodawca otrzymał jednorazowe odszkodowanie. Powyższa umowa ustanowienia służebności została poprzedzona negocjacjami, zgodnie z art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w przedmiotowej sprawie nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarcze nieruchomościami.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy otrzymywane odszkodowanie za służebność przesyłu energii elektrycznej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3, czy ewentualnie pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe,
   
   

Powołany przepis wskazuje więc jednoznacznie, że odszkodowania wypłacone w myśl zawartej umowy lub ugody pozasądowej, bez względu na to, czy podstawę dochodzonego roszczenia stanowią przepisy prawa, wyłączone są ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od tego podatku przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomości lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego wywłaszczenia lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Zgodnie bowiem z art. 3051 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Stosownie do art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603) wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego (w tym służebności przesyłu) winno być traktowane jako ograniczenie prawa służebności na nieruchomości (ograniczenie prawa własności do tej nieruchomości). Ograniczone prawo rzeczowego jest bowiem prawem na rzeczy cudzej i ogranicza zakres uprawnień właściciela (por. art. 244 i nast. K.c.).

Z mocy art. 124 ust. 1 powołanej ustawy, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody.

W myśl art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 124 ust. 1 u.g.n., powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Podmiot, występujący o udzielenie zezwolenia zobowiązany jest do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego po zakończeniu prac, a w sytuacji, w której nie byłoby to możliwe, odpowiednie zastosowanie znajduje art. 128 ust. 4 u.g.n., zgodnie z którym za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa m.in. w art. 124 u.g.n. przysługuje odszkodowanie, które winno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek zdarzeń, o których mowa m.in. w art. 124 u.g.n. zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż wnioskującym o wydanie decyzji zezwalającej na zajęcie nieruchomości w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. może być osoba lub jednostka organizacyjna, co oznacza, że o zezwolenie takie mogła wystąpić E. S.A., czyli strona umowy o ustanowienie służebności.

W tym miejscu należy wskazać, że istotnym do rozstrzygnięcia czy możliwe jest uznanie kwot wypłaconych na podstawie przywoływanej przez Wnioskodawcę umowy ustanowienia służebności za odszkodowanie wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, a w konsekwencji czy w sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest fakt czy w sprawie wydana została przez starostę decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ze stany faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarcze nieruchomościami.

Nie można zatem uznać, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ulgi i zwolnienia są zawsze wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego przy interpretacji przepisów dotyczących także ulg i zwolnień należy stosować wyłącznie wykładnię językową, a nie celowościową. Oznacza to, że katalog zwolnień przedmiotowych zawarty w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym i nie można interpretować go rozszerzająco.

Wypłacone odszkodowanie za służebność przesyłu energii elektrycznej nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym stanowi po stronie Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. w myśl pkt 9 do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł. Zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 – 14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc przychodem z innych źródeł jest także odszkodowanie otrzymane przez Zainteresowanego na podstawie art. 305 (1) Kodeksu cywilnego z tytułu ustanowienia służebności przesyłu.

Przychód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym, składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym go uzyskano i opodatkować zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej łącznie z pozostałymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Reasumując stwierdzić należy, iż otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie podpisanej umowy odszkodowanie stanowi Jego przychód z tzw. „innych źródeł”, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przedmiotowe odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w art. 27 ww. ustawy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.