INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 28 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów kosztów nieodpłatnych szkoleń oraz określenia w związku z powyższym obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów kosztów nieodpłatnych szkoleń oraz określenia w związku z powyższym obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Artykuł 8 ust. pkt 14 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), nakłada na wojewódzkie urzędy pracy obowiązek organizowania, prowadzenia i finansowania szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Wnioskodawca - organizuje szkolenia finansowane ze środków Funduszu Pracy dla dyrektorów i pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy.

Przy realizacji ww. szkoleń zastosowanie ma definicja „szkolenia” ze słownika ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Tematyka szkoleń obejmuje problemy związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia. Organizowane szkolenia mają pomagać pracownikom wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy w prawidłowym wykonywaniu bieżącej pracy. Przeprowadzenie szkoleń dla ww. pracowników Wnioskodawca będzie zlecał profesjonalnym firmom szkoleniowym.

Na koszt szkolenia składają się: koszty wynajmu sali, wynagrodzenie prowadzącego, wyżywienie i zakwaterowanie uczestników, koszt przygotowania materiałów szkoleniowych oraz certyfikatów ukończenia szkolenia. Oznacza to, że Wnioskodawca sfinansuje koszty szkolenia ww. pracowników.

Firma realizująca szkolenie na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą wystawi fakturę VAT, której odbiorcą i płatnikiem będzie Wnioskodawca.

Możliwość opłacania przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia (w tym pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy) ze środków Funduszu Pracy przewiduje art. 108 pkt 1 ust. 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty nieodpłatnych szkoleń, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, stanowią przychód ich uczestników (dyrektorów i pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy), i czy w związku z tym należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz w jaki sposób i kiedy należy pobrać od uczestnika szkolenia należną zaliczkę na podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nakłada na wojewódzkie urzędy pracy obowiązek organizowania i finansowania szkoleń dla pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Minister Finansów w piśmie z dnia 13 stycznia 2011 r. (znak DD3/063/28/1MD/

10/BM19-14090) wskazał, iż świadczenia przyznane w celu uzyskania, uzupełnienia lub doskonalenia umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Przewiduje on zwolnienia od podatku dochodowego wartości nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartości świadczeń rzeczowych z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych otrzymanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W powyższej sytuacji nie następuje przysporzenie korzyści na rzecz dyrektorów i pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy, a szkolenia pracowników są w interesie podmiotu, jakim są publiczne służby zatrudnienia. Wartość otrzymanych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń z tego tytułu podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, iż w odniesieniu do definicji „szkolenie” ma zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na przeprowadzenie wskazanych szkoleń nie stanowią przychodu dla ich uczestników (dyrektorów i pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy) i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko zajmuje Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowe Informacji Podatkowej w Lesznie w piśmie z dnia 7 lipca 2011 r. (znak ILPB1/415-575/11-2/TW) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2012 r. (znak IPTPB1/415-252/11-2/AG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy (art. 108 ust. 1 pkt 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane organy zatrudnienia – od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy.

Stosownie do treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 powyższej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

-otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W przedmiotowej sprawie taka sytuacja ma miejsce, bowiem z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować w związku obowiązkami jakie nakłada na Niego ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy szkolenia dla dyrektorów i pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy. Szkolenia zostaną sfinansowane ze środków Funduszu Pracy.

Ponadto wyjaśnić należy, iż stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ilekroć w ustawie jest mowa o szkoleniu oznacza to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia.

Na koszt szkolenia składają się: koszty wynajmu sali, wynagrodzenie prowadzącego, wyżywienie i zakwaterowanie uczestników, koszt przygotowania materiałów szkoleniowych oraz certyfikatów ukończenia szkolenia. Oznacza to, że Wnioskodawca sfinansuje koszty szkolenia ww. pracowników.

Firma realizująca szkolenie na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą wystawi fakturę VAT, której odbiorcą i płatnikiem będzie Wojewódzki Urząd Pracy.

Możliwość opłacania przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia (w tym pracowników wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy) ze środków Funduszu Pracy przewiduje art. 108 pkt 1 ust. 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, iż koszty przedmiotowego nieodpłatnego szkolenia nie będą stanowiły przychodu jego uczestnika. W związku z tym nie należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, dotyczących innych podmiotów i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.