INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 23 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz przeliczenia na złote kwot określonych w walucie obcej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz przeliczenia na złote kwot określonych w walucie obcej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zajmuje się świadczeniem usług spedycyjnych. Jej działalność polega na organizowaniu przewozów towaru głównie z terenu Polski do Rosji. Organizuje ona przewozy ładunków na zlecenie osoby prawnej lub fizycznej. Usługi te świadczone są na rzecz przedsiębiorców.

Usługi spedycyjne świadczone są na rzecz zagranicznych podatników mających siedzibę na terenie Rosji. Podatnicy ci nie posiadają na terenie Polski siedziby działalności gospodarczej.

Zainteresowana rozlicza się na podstawie książki przychodów i rozchodów stosując metodę memoriałową, według zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organizując transport zleca ona usługę firmom transportowym - zleceniobiorcom. Otrzymuje od nich faktury za faktycznie wykonane usługi transportowe (wystawiane w EURO). Na każdy wykonany przez przewoźnika transport firma wystawia fakturę sprzedaży ostatecznemu odbiorcy (zleceniodawcy usługi transportowej).

Na fakturach zakupu (faktury od podwykonawcy - zleceniobiorcy) widnieje data faktycznego wykonania usługi, czyli data rozładunku wg dokumentu CMR. Data wykonania usługi przez przewoźnika jest równocześnie datą wykonania usługi spedycyjnej przez Wnioskodawczynię.

Usługi świadczone są na rzecz przedsiębiorców posiadających na terenie państwa trzeciego Rosji, siedzibę działalności gospodarczej. Miejsce opodatkowania usługi, w sytuacji gdy polski przewoźnik wykonuje usługi transportu towarów na rzecz zagranicznego podatnika, ustalone zostało w oparciu o art. 28b ustawy o VAT. W przypadku usług wykonywanych przez Zainteresowaną, miejscem świadczenia jest miejsce gdzie kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli Rosja.

Ponieważ usługa opodatkowana jest poza terytorium kraju, Wnioskodawczyni stosuje przepis art. 109 ust. 3a ustawy o VAT. Przy określaniu momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, obowiązek podatkowy w VAT powstanie z chwilą wykonania usługi (art. 19 ust. 19a ustawy o VAT), chyba że wcześniej uiszczono zapłatę (art. 19 ust. 19b). Usługi wykonane i wycenione na fakturze w walucie obcej przelicza się według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego przed wykonaniem usługi lub dokonaniem zapłaty za usługę.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana poinformowała, iż w przedstawionym stanie faktycznym przewóz towarów wykonywany w ramach świadczonej usługi spedycji przebiega z terenu Polski do Rosji. Jako datę wykonania usługi spedycyjnej (data otrzymania przesyłki) wskazała ona dzień 31 sierpnia 2011 r. Natomiast jako datę wystawienia w walucie obcej faktury z tytułu jej wykonania wskazała dzień 5 września 2011 r.

Wnioskodawczyni zaznaczyła także, że w przedmiotowej sprawie z tytułu wykonania ww. usługi kontrahent nie uiścił zapłaty wcześniej niż przed chwilą wykonania tej usługi. Zapłata została uiszczona po dacie wykonania usługi i po dacie wystawienia faktury sprzedaży. Jednak w razie takiej sytuacji (zdarzenia przyszłego) wystawiłaby ona w dniu otrzymania zapłaty fakturę w walucie obcej o wartości dokonanej płatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana prawidłowo rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, czy prawidłowo wycenia (przelicza na PLN) przychód wyrażony w walutach obcych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo rozpoznaje ona moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a co za tym idzie prawidłowo wycenia przychód wyrażony w walutach obcych.

Usługi świadczone są na rzecz przedsiębiorców posiadających na terenie państwa trzeciego Rosji, siedzibę działalności gospodarczej. Miejsce opodatkowania usługi w sytuacji gdy polski przewoźnik wykonuje usługi transportu towarów na rzecz zagranicznego podatnika, ustalone zostało w oparciu o art. 28b ustawy o VAT. W przypadku wykonywanych usług, miejscem świadczenia jest miejsce gdzie kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli Rosja.

Ponieważ usługa opodatkowana jest poza terytorium kraju, Zainteresowana stosuje przepis art. 109 ust. 3a ustawy o VAT. Przy określaniu momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, obowiązek podatkowy w VAT powstanie z chwilą wykonania usługi (art. 19 ust. 19a ustawy o VAT), chyba że wcześniej uiszczono zapłatę (art. 19 ust. 19b). Usługi wykonane i wycenione na fakturze w walucie obcej przelicza się według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego przed wykonaniem usługi lub dokonaniem zapłaty za usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni zajmuje się świadczeniem usług spedycyjnych. Jej działalność polega na organizowaniu przewozów towaru z terenu Polski do Rosji. Usługi spedycyjne świadczone są na rzecz zagranicznych podatników mających siedzibę na terenie Rosji. Podatnicy ci nie posiadają na terenie Polski siedziby działalności gospodarczej.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, iż usługobiorcami wykonanych przez Zainteresowaną usług spedycyjnych są podmioty, które wykonują działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, posiadający status podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawczynię ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że miejscem opodatkowania usług będących przedmiotem wniosku jest terytorium Rosji, gdzie ich nabywcy posiadają swoje siedziby.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3a ustawy, podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 ust. 19a i 19b.

W przedstawionej sytuacji powołany przepis odsyła do odpowiedniego stosowania art. 19 ust. 19a i 19b ustawy, znajdujących zastosowanie w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 19b ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż zgodnie z zasadą ogólną, w przypadku świadczenia usług, dla których miejsce świadczenia stosownie do art. 28b ustawy znajduje się poza terytorium kraju, czyli świadczenie tychże usług nie podlega opodatkowaniu w Polsce, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wykonania tych usług, z zastrzeżeniem sytuacji, kiedy podatnik na poczet świadczenia danej usługi otrzymał przedpłatę, zaliczkę bądź zadatek, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy jednak do czynienia z ww. sytuacją. Nabywcy usług nie uiścili bowiem części należności przed chwilą wykonania danej usługi. Tym samym w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 19b ustawy.

Zaznaczyć należy, że w przepisie art. 19 ust. 19a ustawy, ustawodawca uzależnia powstanie obowiązku podatkowego m.in. od wykonania usługi. Należy zauważyć, iż w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji „momentu wykonania usługi”.

Dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego istotne jest zatem zdefiniowanie momentu, w którym usługa została wykonana. Z powodu braku stosownych regulacji tego zagadnienia w ustawie, moment wykonania usługi jest często ustalany w oparciu o moment realizacji poszczególnych umów, w których kontrahenci zastrzegają sobie, w jaki sposób dojdzie do realizacji i finalizacji usługi (przygotowanie i przesłanie dokumentacji, sporządzenie i podpisanie protokołu odbioru itp.).

Słuszność takiej praktyki potwierdził także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 5 lutego 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 1586/97, w którym stwierdził, iż „O tym jednak, czy dana usługa została faktycznie wykonana decyduje jej charakter. Charakter usługi natomiast definiują strony umowy cywilnoprawnej. Tylko bowiem te osoby mogą zadecydować o tym, jakie muszą być podjęte działania w celu wykonania umowy, a tym samym w jakim momencie umowa ta jest rzeczywiście wykonana”.

Wobec powyższego, usługę uważa się za wykonaną w sytuacji, gdy usługodawca wykonał wszystkie zobowiązania składające się na określony rodzaj usług i wynikające z zawartej umowy. Natomiast w przypadku braku umowy - wykonanie usługi ustala się w oparciu o okoliczności faktyczne, potwierdzone stosownymi dowodami.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki, jak wynika z art. 797-799 ustawy Kodeks cywilny, zobowiązany jest m.in. do:

• podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki,
• podjęcia czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora,
• ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.
  
  

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż czynności podejmowane w ramach umowy spedycji mogą polegać na udzielaniu porad, zawieraniu umów przewozu, sporządzaniu dokumentów przewozowych, odbioru przesyłki od nadawcy lub przewoźnika, przekazaniu przesyłki odbiorcy. Mogą to być również inne czynności organizacyjno-prawne związane z przewozem, takie jak znalezienie przewoźnika, przygotowanie listów przewozowych czy też zawarcie umowy przewozu z przewoźnikiem w imieniu zleceniodawcy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy usługi spedycji, w ramach których transport towarów zleca firmom transportowym - zleceniobiorcom. Otrzymuje od nich faktury za faktycznie wykonane usługi transportowe. Na tych fakturach zakupu widnieje data faktycznego wykonania usługi, czyli data rozładunku wg dokumentu CMR. Data wykonania danej usługi przez przewoźnika jest równocześnie datą wykonania usługi spedycyjnej przez Zainteresowaną.

Z powyższego wynika, iż w przypadku wykonywania przez Wnioskodawczynię usług spedycyjnych na rzecz kontrahentów z terytorium Rosji, za chwilę wykonania danej usługi przyjęto datę rozładunku towarów wynikającą z dokumentów CMR, która wykazywana jest również na fakturze wystawionej przez firmę transportową.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy ustawy, należy stwierdzić, że dla wykonanych przez Zainteresowaną usług spedycyjnych, obowiązek podatkowy powstaje w oparciu o art. 19 ust. 19a ustawy, zgodnie z którym moment powstania obowiązku podatkowego powstaje się z chwilą wykonania usługi.

Ponieważ Wnioskodawczyni poinformowała, że w niniejszej sprawie usługa wykonana została 31 sierpnia 2011 r., a zapłata za nią dokonana została po dacie jej wykonania, stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy postał w dacie wykonania usługi spedycyjnej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej przez Zainteresowaną usługi spedycji na rzecz podatnika z Rosji, dla której miejscem świadczenia, w myśl art. 28b ust. 1 ustawy, nie będzie terytorium kraju, powstał z chwilą wykonania usługi spedycji - czyli w dniu 31 sierpnia 2011 r.

Zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast w myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (art. 31a ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Z opisu sprawy wynika, iż z tytułu wykonania usługi spedycji Wnioskodawczyni nie wystawiła faktury w walucie obcej przed terminem powstania obowiązku podatkowego. Zatem w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 31a ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowana postąpiła prawidłowo, jeżeli dokonała przeliczenia waluty obcej na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego przed wykonaniem usługi, a więc na ostatni dzień przed powstaniem obowiązku podatkowego. W niniejszej sprawie winna ona bowiem była zastosować regulację prawną wskazaną w art. 31a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności dotyczy to terminu wystawienia faktury VAT.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.