INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 15 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 8 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 8 marca 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik (dalej Wnioskodawca), osoba fizyczna, płatnik VAT, prowadzący działalność gospodarczą (w zgłoszeniu nie obejmującą obrotu nieruchomościami), w 2009 roku wspólnie z drugą osobą (to podatnik, status j.w.) zakupił od osoby fizycznej dwie sąsiadujące działki budowlane w celu wspólnego wybudowania budynku bliźniaczego i zamieszkania w nim. W 2010 roku, wspólnie z tą osobą Wnioskodawca dokonał sprzedaży tej działki.

Działka została zakupiona za namową wyżej wymienionej osoby fizycznej, która jest wieloletnim znajomym Wnioskodawcy. Wspólnie też wykonano czynności w celu budowy, tj.: pozyskanie mapy, koncepcja wspólnego budynku. Sprzedaż działki nastąpiła na skutek zmiany planów życiowych znajomego i za jego namową. Osoba ta znalazła ofertę gotowego domu do zamieszkania w krótkim czasie, od podmiotu, który chciał w zamian kupić jego działkę. Jednak uzależniał nabycie jego działki od nabycia także działki Podatnika -Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w przeciągu ostatnich 5 lat (tj. od 2006 r.) nie był właścicielem działki budowlanej, jednak był właścicielem używanych lokali mieszkalnych, które zbywał, zapłaciwszy podatek jak przy działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności w celu zarówno zakupu, jak i sprzedaży tej działki.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej,
• ostatnia sprzedaż: gruntu budowlanego (grudzień 2003 r.), gruntu rolnego (maj 2005 r.), gruntu budowlanego zabudowanego domem (sierpień 2006 r.),
• nie zamierza dokonywać w przyszłości sprzedaży gruntów,
• przedmiotowy grunt był to grunt budowlany,
• zostały wykonane następujące czynności: – mapa do celów projektowych i koncepcja wspólnego budynku (Wnioskodawca wykonał to z kolegą – projektantem z sąsiedniej działki, z którym planował wspólną budowę), koszty mapy – płacił kolega projektant, koszty koncepcji – bez kosztów – wspólna praca Zainteresowanego i kolegi.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałych okolicznościach na Wnioskodawcy ciąży zobowiązanie Vatowskie z tego tytułu...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2009 r. wspólnie z drugą osobą zakupił od osoby fizycznej dwie sąsiadujące działki budowlane w celu wspólnego wybudowania budynku bliźniaczego i zamieszkania w nim. Nabycie przedmiotowego gruntu nastąpiło za namową osoby fizycznej, która jest wieloletnim przyjacielem Zainteresowanego. Wspólnie też wykonano czynności w celu budowy domu, tj.: wykonanie mapy do celów projektowych (płacił kolega Podatnika) i koncepcję wspólnego budynku (bez kosztów – wspólna praca Wnioskodawcy i kolegi). W 2010 r. wspólnie z drugą osobą Podatnik dokonał sprzedaży działki – sprzedaż działki nastąpiła na skutek zmiany planów życiowych znajomego i za jego namową, gdyż znalazł on ofertę gotowego domu do zamieszkania w krótkim czasie od podmiotu, który chciał w zamian kupić jego działkę, jednakże uzależniał nabycie jego działki od nabycia także działki Zainteresowanego. Jak wskazał Zainteresowany, przedmiotowa działka była gruntem budowlanym i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Wnioskodawca wcześniej dokonał sprzedaży gruntu budowlanego w 2003 r., gruntu rolnego w 2005 r., gruntu budowlanego zabudowanego domem w 2006 r., jednakże nie zamierza w przyszłości dokonywać sprzedaży gruntów.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można jednak uznać za podatnika, w myśl art. 15 ustaw, prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami, gdyż nie można stwierdzić, iż nabywając grunt działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu – zamiar wybudowania domu, nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono w celu jej dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego – nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie wskazują iż miałyby być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób przesądzający o uznaniu jej za sprzedaż dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca bowiem dokonał wraz ze znajomym zakupu nieruchomości z zamiarem wybudowania budynku bliźniaczego, jednakże na skutek zmiany planów życiowych znajomego Zainteresowanego oraz za jego namową, Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki. Tym samym, należy uznać, iż dokonywana sprzedaż gruntu nie jest czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki budowlanej, która został nabyta z zamiarem budowy budynku bliźniaczego, nie występuje w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalność gospodarczej. Tym samym, czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczące podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.