INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 9 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2012 (data wpływu 11 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględniania w zeznaniu rocznym składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych za zmarłego męża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012 r. do Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek z dnia 25 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględniania w zeznaniu rocznym składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych za zmarłego męża. Pismem z dnia 3 lutego 2012 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego – działając na podstawie art. 14b oraz 15 ustawy Ordynacja podatkowa – przekazał wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił –w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 6 ww. rozporządzenia – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 2 maja 2012 r. nr ILPB2/415-150/12-2/WM, ILPB2/415-165/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 maja 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 4 maja 2012 r.), zaś w dniu 11 maja 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 10 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wdową po zmarłym mężu, który prowadził działalność gospodarczą i opłacał składki ZUS. Niestety okazało się, po jego śmierci, że nie ma uregulowanych składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres od lipca 2000 r. do stycznia 2003 r.

Jako Jego spadkobierczyni, Zainteresowana była zmuszona do uregulowania należności wobec zakładu ubezpieczeń. Ze względu na wysokość kwoty, wnioskowała do ZUS o umorzenie należności. Niestety ten nie przychylił się do Jej prośby, zgodził się natomiast na rozłożenie kwoty na raty. Wnioskodawczyni podpisała umowę o spłatę ratalną.

Zainteresowana nadmienia, iż prowadzi działalność gospodarczą i opłaca składkę zdrowotną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy środki, które są przekazywane na spłatę ratalną mogą być przez Wnioskodawczynię odpisane od Jej kosztów w zeznaniu rocznym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, mogłaby otrzymać zwrot opłacanych przez Nią składek zdrowotnych w formie odpisu od Jej kosztów w zeznaniu rocznym, względnie możliwość odliczenia ww. składek w jakikolwiek inny sposób.

Ponadto, Zainteresowana wskazała, iż są to kwoty bardzo obciążające Jej budżet.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż – stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy podatkowej, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z analizy wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest wdową po zmarłym mężu, który prowadził działalność gospodarczą i opłacał składki ZUS. Niestety okazało się, po jego śmierci, że nie ma uregulowanych składek na ubezpieczenie zdrowotne. Również Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą i odprowadza składkę zdrowotną.

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconych w roku podatkowym przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zatem, mając na uwadze cytowany wyżej przepis, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie może opłacanych za zmarłego męża składek na ubezpieczenie zdrowotne zakwalifikować do kategorii kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Ponadto, odnosząc się do wnioskowanej przez Zainteresowaną możliwości odliczenia ww. składek, wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

– obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wynika, iż obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są m.in. osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ww. ustawy, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-i i pkt 3 i 11, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Natomiast z ust. 2 tego artykułu wynika, że podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Z przepisu art. 84 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 85 i 86.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy, za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm.18) – podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Przepis art. 95 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu:

1. od podatku dochodowego od osób fizycznych – na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. od ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, karty podatkowej oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych – na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.).
   
   

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, należy stwierdzić, iż w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą do obniżenia podatku dochodowego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne ma zastosowanie art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić zatem należy, iż z treści ww. przepisu w sposób jednoznaczny wynika, iż obniżeniu podatku dochodowego o składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegają tylko i wyłącznie składki opłacone w roku podatkowym na własne ubezpieczenie podatnika.

Reasumując, stwierdzić należy, iż zapłacone przez żonę (tj. Zainteresowaną) za zmarłego męża (który prowadził działalność gospodarczą) składki na ubezpieczenie zdrowotne – na mocy wskazanego wyżej art. 23 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu.

Ponadto, składki te nie podlegają odliczeniu od Jej podatku dochodowego na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, iż fakt, że Zainteresowana jest spadkobierczynią zmarłego męża nie daje Jej prawa do odliczenia od swojego dochodu składek na ubezpieczenie zdrowotne męża, gdyż z przepisów jednoznacznie wynika, że odliczeniu podlegają wyłącznie składki zapłacone na własne ubezpieczenie.

Tym samym, stanowisko przedstawione we wniosku zależało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.