INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 06 listopada 2012 r. (data wpływu 12.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• rozpoznania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych,
• przypisania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych wynikających z przewalutowania środków na PLN w celu dokonania określonych płatności do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych wynikających z przewalutowania środków na PLN w innym celu niż dokonanie określonych płatności do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych powstających wskutek spłaty pożyczki / kredytu do działalności opodatkowanej lub zwolnionej.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia nr (…) wydanego 22 lutego 2006 r. zmienionego decyzją nr (…) z dnia 26 lutego 2010 r. (dalej: Zezwolenie).

Spółka prowadzi na terenie SSE co do zasady działalność objętą Zezwoleniem i na podstawie wyżej wymienionego Zezwolenia korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Ponadto, w ograniczonym zakresie, Spółka prowadzi także działalność opodatkowaną, obejmującą m.in.:

• wynajem powierzchni biurowej i produkcyjnej,
• sprzedaż materiałów produkcyjnych i części,
• naprawy gwarancyjne i pogwarancyjne modułów innych niż moduły telewizyjne,
• refaktury kosztów mediów i usług telekomunikacyjnych.
  
  

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności utrzymuje rachunki bankowe walutowe, przy pomocy których realizuje płatności w walutach obcych związane zarówno z działalnością określoną w zezwoleniu (zwolnioną), jak i pozostałą (opodatkowaną), w szczególności:

• sprzedaż towarów i usług w walutach obcych,
• zakup towarów i usług w walutach obcych,
• zaciąganie pożyczek / kredytów w walutach obcych (m.in. w rachunku bieżącym),
• udzielanie pożyczek / kredytów w walutach obcych.
  
  

Ponadto, Spółka dokonuje również przewalutowań środków walutowych na PLN. Przewalutowania, co do zasady, dokonywane są w związku z koniecznością dokonania spłaty określonych zobowiązań w walucie krajowej (wówczas kwota przewalutowania odpowiada konkretnym zobowiązaniom w PLN znanym w momencie dokonywania przewalutowania). Przewalutowania mogą być zatem związane ze spłatą różnego rodzaju zobowiązań (tj. związanych z działalnością strefową, albo / i pozastrefową). Jednak, zdarzają się sytuacje, w których przewalutowania nie są dokonywane w związku z konkretną transakcją, lecz w innym celu (np. służą zmianie struktury posiadanych środków pieniężnych lub spłacie zobowiązań w walucie krajowej w przyszłości). W przypadku, gdy przewalutowania nie są związane z konkretną transakcją, od dnia przewalutowania do momentu całkowitego wydatkowania tych środków może upłynąć nawet kilkanaście dni.

Z uwagi na fakt, że zarówno wpływy na rachunki walutowe, jak i wypływy realizowane są po różnych kursach, Wnioskodawca rozpoznaje różnice kursowe od środków pieniężnych w walucie obcej, które to różnice, począwszy od 1 stycznia 2010 r., dla celów podatkowych ustalane są w oparciu o art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Innymi słowy, Wnioskodawca oblicza różnice kursowe od przepływu własnych środków pieniężnych jako różnicę między wartością wpływu waluty obcej wycenionego zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wartością wypływu waluty obcej wycenionego zgodnie z powyższymi przepisami. Wspomniane różnice kursowe Spółka identyfikuje stosując metodę określoną w art. 34 ust. 4 pkt 2 ustawy o rachunkowości, przyjmując, że rozchód środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej wycenia się kolejno po cenach tych składników aktywów, które jednostka nabyła najwcześniej (FIFO).

W kalkulacji powyższych różnic kursowych, Wnioskodawca uwzględnia wszystkie wpływy w walucie obcej (z jakiegokolwiek tytułu), które powiększają stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych. Analogicznie, Wnioskodawca bierze pod uwagę wszystkie wypływy waluty obcej (z jakiegokolwiek tytułu), pomniejszające stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych. Poprawność sprawozdania finansowego Spółki podlega badaniu biegłego rewidenta.

Różnice kursowe z tytułu rozchodu waluty obcej prezentowane są na poszczególnych kontach w postaci zbiorczych zapisów dokonywanych raz w miesiącu. Jednocześnie, na podstawie prowadzonej ewidencji analitycznej Spółka dysponuje szczegółowymi danymi źródłowymi, które mimo faktu zaksięgowania zbiorczymi kwotami, umożliwiają prześledzenie sposobu wydatkowania środków w walucie obcej, tj. celu poszczególnych wypływów z rachunków walutowych i co za tym idzie, precyzyjne ustalenie, które wypływy zostały przeznaczone na działalność prowadzoną na terenie SSE, a które na działalność pozastrefową (z wyjątkiem niektórych przewalutowań niepowiązanych z konkretną transakcją opisanych powyżej).

Jako podmiot korzystający ze zwolnienia podatkowego, Wnioskodawca jest zobowiązany do odrębnego ustalenia przychodów z działalności opodatkowanej oraz z działalności korzystającej ze zwolnienia podatkowego i alokacji kosztów odpowiadających tym przychodom.

Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła przychodów, Wnioskodawca koszty te ustala w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej kwocie przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, iż wpływy i wypływy środków na rachunku bieżącym wynikają zarówno z transakcji pozostających w związku z działalnością zwolnioną, jak i pozostałą (opodatkowaną), Wnioskodawca powziął wątpliwości co do prawidłowej alokacji różnic kursowych powstałych w wyniku realizacji płatności za pośrednictwem bankowych rachunków walutowych oraz w wyniku przewalutowań.

W praktyce zdarza się bowiem, że na rachunek walutowy wpływają środki pieniężne ze źródeł, z których dochód jest zwolniony, które następnie przeznaczane są na zakupy związane ze źródłami, z których dochód jest opodatkowany.

Mogą zdarzać się również sytuacje odwrotne, tj. na rachunek walutowy wpływają środki w związku z działalnością opodatkowaną, które następnie przeznaczane są na działalność zwolnioną.

W odniesieniu do pożyczek / kredytów zaciąganych przez Spółkę (m.in. w rachunku bieżącym), Spółka jest w stanie jednoznacznie ustalić płatności za poszczególne wydatki, do realizacji których zostały wykorzystane środki pieniężne pochodzące z pożyczki / kredytu. Tym samym, Spółka jest w stanie precyzyjnie ustalić, które środki z pożyczki / kredytu zostały przeznaczone na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z działalnością prowadzoną na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalnością zwolnioną), a które środki zostały przeznaczone na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

1. prawidłowe jest, w opisanym stanie faktycznym, rozpoznawanie przez Spółkę różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), które zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, powstających w sytuacji, w której kurs waluty obcej w dniu wpływu środków pieniężnych na rachunki walutowe Spółki różni się od kursu waluty obcej w dniu wypływu tych środków,
2. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z płatności dokonywanych w związku z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wynikających z płatności dokonywanych w związku z działalnością zwolnioną z opodatkowania,
3. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z przewalutowań środków na walutę krajową w celu dokonania określonych płatności w tej walucie związanych z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z przewalutowań środków na walutę krajową w celu dokonania określonych płatności w tej walucie związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania,
4. prawidłowe jest uznanie dodatnich i ujemnych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), powstających wskutek przewalutowania środków na PLN w innym celu niż dokonanie określonych płatności w walucie krajowej, jako związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną oraz rozpoznanie ich odpowiednio jako przychodów z działalności opodatkowanej oraz kosztów wspólnych dla działalności opodatkowanej i zwolnionej,
5. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) powstających (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wskutek spłaty pożyczki / kredytu, gdy środki z pożyczki / kredytu zostały wydane na cele związane z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) powstających (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wskutek spłaty pożyczki / kredytu, gdy środki z pożyczki / kredytu zostały wydane na cele związane z działalnością zwolnioną - jeśli Spółka jest w stanie bezpośrednio przyporządkować te konkretne kwoty pożyczki / kredytu do poszczególnych kategorii wydatków...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 12 lutego 2013 r. nr ILPB4/423-383/12-3/ŁM, nr ILPB4/423-383/12-4/ŁM, nr ILPB4/423-383/12-5/ŁM oraz nr ILPB4/423-383/12-6/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, prawidłowe jest rozpoznawanie przez Spółkę różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), które zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, powstających w sytuacji, w której kurs waluty obcej w dniu wpływu środków pieniężnych na rachunki walutowe Spółki różni się od kursu waluty obcej w dniu wypływu tych środków.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeśli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według kursu waluty wynikającego z art. 15a ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeśli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według kursu waluty wynikającego z powyższych przepisów.

Określenia „otrzymane lub nabyte” środki lub wartości pieniężne należy, zdaniem Spółki, interpretować, zgodnie z ich przyjętym znaczeniem potocznym, jako zwiększenie stanu posiadania podmiotu o środki lub wartości pieniężne, które nie były wcześniej w jego posiadaniu. W związku z powyższym, w kalkulacji różnic kursowych od własnych środków pieniężnych, należy uwzględnić wszelkie wpływy w walucie obcej (z jakiegokolwiek tytułu) które powiększają stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych.

Natomiast, określenia „zapłata” oraz „wypływ” powinny, zdaniem Wnioskodawcy, być rozumiane jako zmniejszenie stanu posiadania środków pieniężnych poprzez ich wyzbycie się. Co za tym idzie, w kalkulacji różnic kursowych od własnych środków pieniężnych, należy wziąć pod uwagę wszystkie wypływy waluty obcej (z jakiegokolwiek tytułu), pomniejszające stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych.

Jeżeli kurs (ustalony zgodnie z regułami wynikającymi z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) waluty obcej w dniu tak rozumianego wpływu różni się od kursu (ustalonego jak wyżej) waluty obcej w dniu wypływu, spełniona zostaje hipoteza art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co powoduje obowiązek po stronie Wnioskodawcy rozpoznawania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych (przy uwzględnieniu kolejności wyceny środków pieniężnych w walucie obcej przyjętej przez Wnioskodawcę dla celów rachunkowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych‚ należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. Zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, stosownie do art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 3 cytowanej ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Zatem do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w powyższych regulacjach, należy porównać wartość otrzymanych lub nabytych środków pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu z wartością tych środków pieniężnych w dniu ich zapłaty lub innej formy wypływu, przeliczonych z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z cytowanych przepisów wynika, iż różnice kursowe mogą występować również od własnych środków wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. w przypadku jej nabycia) i jej wypływu (np. zapłaty za transakcję).

Zgodnie z art. 15a ust. 8 ww. ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Jak wynika z art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), jeżeli ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzaju i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1 - 3. Stosownie do tego przepisu, w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych składników inwestycji, a do takich są zaliczane środki na rachunku bankowym, są różne, to ich rozchód wycenia się według zasady wybranej przez jednostkę spośród następujących metod:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów (waluty obcej),
2. kolejno po cenach (kosztach) najwcześniej nabytych składników (FIFO, tj. pierwsze przyszło - pierwsze wyszło),
3. kolejno po cenach (kosztach) najpóźniej nabytych składników (LIFO, tj. ostatnie przyszło - pierwsze wyszło).
   
   

Wybranej metody wyceny środków lub wartości pieniężnej podatnicy nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego.

W tym miejscu należy jednak podkreślić, że podatnicy ustalający różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosują określone w ustawie o rachunkowości metody tylko do kolejności wyceny, natomiast sama wycena – zgodnie z art. 15a ust. 8 w związku z ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 – winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, objętą co do zasady zezwoleniem. Ponadto, w ograniczonym zakresie, prowadzi także działalność opodatkowaną. Spółka na potrzeby prowadzonej działalności utrzymuje rachunki bankowe walutowe, przy pomocy których realizuje płatności w walutach obcych związane zarówno z działalnością zwolnioną, jak i opodatkowaną. Z uwagi na fakt, że zarówno wpływy na rachunki walutowe, jak i wypływy realizowane są po różnych kursach, Wnioskodawca rozpoznaje różnice kursowe od środków pieniężnych w walucie obcej. Wspomniane różnice kursowe Spółka identyfikuje stosując metodę FIFO przyjmując, że rozchód środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej wycenia się kolejno po cenach tych składników aktywów, które jednostka nabyła najwcześniej. W kalkulacji powyższych różnic kursowych, Wnioskodawca uwzględnia wszystkie wpływy, jak i wpływy w walucie obcej (z jakiegokolwiek tytułu), które powiększają / pomniejszają stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanych regulacji prawnych, stwierdzić należy, iż w przypadku gdy następuje wypływ środków walutowych z bankowego rachunku walutowego, a ich wartość po przeliczeniu na PLN przy zastosowaniu kursu faktycznie zastosowanego różni się od ich wartości w dniu wpływu na ten rachunek , również po przeliczeniu na PLN za pomocą kursu faktycznie zastosowanego z tego dnia, prawem Spółki jest rozpoznanie podatkowych różnic kursowych. Jednocześnie różnice te zalicza się do przychodów, gdy są dodatnie, a do kosztów uzyskania przychodów, gdy są ujemne.

Reasumując, prawidłowe jest rozpoznawanie przez Spółkę różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych, które zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, powstających w sytuacji, w której kurs waluty obcej w dniu wpływu środków pieniężnych na rachunki walutowe Spółki różni się od kursu waluty obcej w dniu wypływu tych środków.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.