Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-981/12-4/AP
z 18 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 9 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 27 grudnia 2012 r. (skutecznie doręczono w dniu 2 stycznia 2013 r.), natomiast w dniu 10 stycznia 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Przedmiotem działalności są usługi transportu drogowego towarów. W grudniu 2011 roku Zainteresowany otworzył rachunek w Bank … związany z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Rachunek ten będzie wykorzystywany do rozliczeń z kontrahentami oraz był niezbędny do otrzymania kredytu w tym banku. Ponadto, Wnioskodawca musiał przystąpić do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym Y, aby bank mógł mu udzielić kredytu. Ubezpieczenie to, oprócz ubezpieczenia na życie i dożycie, obejmuje:

• ubezpieczenie na wypadek hospitalizacji,
• ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej,
• ubezpieczenie sprzętu biurowego,
• ubezpieczenie pomocy medycznej i technicznej w firmie,
• ubezpieczenie ochrony prawnej,
• assistance informacji prawnej.
  
  

Zabezpieczeniem kredytu jest cesja z produktu inwestycyjnego - ubezpieczenia. Opłata miesięczna za pierwszy miesiąc prowadzenia rachunku, stanowiąca składkę ubezpieczeniową, wynosiła 20.873,48 zł. Kolejne opłaty miesięczne za prowadzenie rachunku bankowego, stanowiące składki ubezpieczeniowe, wynoszą 623.47 zł każda.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że ubezpieczenia, wskazane we wniosku, są oferowane przez bank razem z usługą prowadzenia rachunku bankowego. Bank pobiera wyłącznie opłatę za prowadzenie rachunku bankowego w wysokości wskazanej we wniosku.

Ponadto, bank określił jedną, łączną opłatę za prowadzenie rachunku bankowego. W ramach tej opłaty nie jest wyszczególniona opłata za poszczególne produkty bankowe, w tym opłata za poszczególne ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty za prowadzenie rachunku przekazywane przez bank na poczet składek ubezpieczeniowych są kosztem uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie artykułu 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Oznacza to, że koszty ponoszone w związku z zawartą umową rachunku bankowego osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą będzie mogła zaliczyć jako koszty uzyskania przychodów, jeżeli wykaże, że ich poniesienie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania prowadzonej działalności.

Uzyskanie kredytu było konieczne do prawidłowego funkcjonowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Dzięki niemu spłacił kredyt w innym banku oraz pozostałą kwotę przeznaczył na rozwój Jego przedsiębiorstwa. Przystąpienie do ubezpieczenia umożliwiło Zainteresowanemu uzyskanie kredytu bez prowizji.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za pierwszy miesiąc prowadzenia rachunku bankowego w wysokości 20.873,48 zł oraz kolejne opłaty miesięczne pobierane przez bank stanowią koszty uzyskania przychodów z Jego działalności gospodarczej. Ponadto, na osobie fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą ustawodawca na mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa nałożył konieczność posiadania rachunku bankowego. Obowiązek ten wynika z przepisów:

• art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z poźn. zm.),
• art. 61 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
  
  

Posiadanie rachunku bankowego w tym banku umożliwiać będzie Wnioskodawcy szybkie i sprawne dokonywanie rozliczeń oraz dzięki niemu mógł otrzymać najkorzystniejszy kredyt dla Jego firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Ponadto przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być, co do zasady, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otworzył rachunek bankowy związany z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Rachunek ten będzie wykorzystywany do rozliczeń z kontrahentami oraz był niezbędny do otrzymania kredytu w tym banku. Ponadto, Wnioskodawca musiał przystąpić do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, aby bank mógł mu udzielić kredytu. Ubezpieczenie to, oprócz ubezpieczenia na życie i dożycie, obejmuje:

• ubezpieczenie na wypadek hospitalizacji,
• ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej,
• ubezpieczenie sprzętu biurowego,
• ubezpieczenie pomocy medycznej i technicznej w firmie,
• ubezpieczenie ochrony prawnej,
• assistance informacji prawnej.
  
  

Opłata miesięczna za pierwszy miesiąc prowadzenia rachunku, stanowiąca składkę ubezpieczeniową, wynosiła 20.873,48 zł. Kolejne opłaty miesięczne za prowadzenie rachunku bankowego, stanowiące składki ubezpieczeniowe, wynoszą 623.47 zł każda. Wnioskodawca wskazał przy tym, że ubezpieczenia, wskazane we wniosku, są oferowane przez bank razem z usługą prowadzenia rachunku bankowego. Bank pobiera wyłącznie opłatę za prowadzenie rachunku bankowego w wysokości wskazanej we wniosku. Ponadto, bank określił jedną, łączną opłatę za prowadzenie rachunku bankowego. W ramach tej opłaty nie jest wyszczególniona opłata za poszczególne produkty bankowe, w tym opłata za poszczególne ubezpieczenia.

W odniesieniu do powyższego tut. Organ zauważa, iż ubezpieczenia oferowane razem z usługą prowadzenia rachunku bankowego nie są związane wyłącznie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, ale też mają charakter ubezpieczeń osobistych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że opłaty za prowadzenie rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, do którego dołączono ubezpieczenia wskazane we wniosku, są płatnością za pakiet ubezpieczeń, mających także charakter osobisty, oraz stanowią formę inwestowania w ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy. Stąd też opłaty ponoszone za te usługi nie są bezpośrednio związane z prowadzeniem rachunku, lecz są również odpłatnością za polisę ubezpieczeniową lub też inwestowaniem środków pieniężnych w fundusz kapitałowy.

Z uwagi na fakt, iż opłata za poszczególne produkty bankowe jest jedna i nie są wydzielone wydatki wynikające tylko z realizacji umowy rachunku bankowego, służące prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty bankowe nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, wskazać należy, że opłaty za prowadzenie rachunku bankowego przekazywane przez bank na poczet składek ubezpieczeniowych nie są kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.