Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-24/13-5/AP
z 3 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 22 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 marca 2013 r. nr ILPB1/415-24/13-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 19 marca 2013 r. (skutecznie doręczono w dniu 22 marca 2013 r.), natomiast w dniu 22 marca 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą Wnioskodawca posiada rachunek bankowy dla swojej działalności w X Bank S.A. Bank proponuje szeroki wachlarz usług w ramach jednej opłaty ryczałtowej pobieranej raz w miesiącu. W ramach rachunku Zainteresowany otrzymuje możliwość dokonywania przelewów, wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat, wypłaty ze wszystkich bankomatów na terenie kraju bezpłatnie, a także zwrot 2% wartości transakcji dokonywanych kartą płatniczą w ramach posiadanego konta. Istnieje możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną oraz w formie pisemnej w oddziale banku do wszystkich dopuszczalnych regulaminem transakcji.

Wraz z rachunkiem Wnioskodawca otrzymuje również pakiet darmowych ubezpieczeń w Y „Z”. Pod pojęciem „pakiet darmowych ubezpieczeń” należy rozumieć grupowe ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ze składką regularną „Z”. Ubezpieczeniem tym objęty jest tylko właściciel rachunku rozliczeniowego „…” w banku – Wnioskodawca.

Rachunek rozliczeniowy używany jest w celu dokonywania przelewów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – ZUS, PIT, VAT, należności za świadczone usługi oraz dostawę towarów.

Stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stanowisko Wnioskodawcy, iż zaksięgowanie kosztów prowadzenia rachunku rozliczeniowego „Z” w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności jest słuszne?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są łącznie dwa warunki konieczne do zaliczenia kosztów prowadzenia rachunku rozliczeniowego do kosztów uzyskania przychodów:

1. między wydatkiem a osiągnięciem przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy,
2. wydatek nie jest wymieniony w katalogu określonym w art. 23, zawierającym wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Ponadto przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być, co do zasady, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą posiada rachunek bankowy. Bank proponuje szeroki wachlarz usług w ramach jednej opłaty ryczałtowej pobieranej raz w miesiącu. W ramach rachunku Zainteresowany otrzymuje możliwość dokonywania przelewów, wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat, wypłaty ze wszystkich bankomatów na terenie kraju bezpłatnie, a także zwrot 2% wartości transakcji dokonywanych kartą płatniczą w ramach posiadanego konta. Wnioskodawca wskazał przy tym, że wraz z rachunkiem otrzymuje również pakiet darmowych ubezpieczeń w Y „Z”. Pod pojęciem „pakiet darmowych ubezpieczeń” należy rozumieć grupowe ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ze składką regularną. Ubezpieczeniem tym objęty jest tylko właściciel rachunku rozliczeniowego – Wnioskodawca.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że opłaty za prowadzenie rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, do którego dołączono „pakiet darmowych ubezpieczeń”, są ukrytą płatnością za pakiet ubezpieczeń, mających charakter osobisty, oraz stanowią formę inwestowania w ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy. Stąd też opłaty ponoszone za tę usługę nie są bezpośrednio związane z prowadzeniem rachunku, lecz są również odpłatnością za polisę ubezpieczeniową lub też inwestowaniem środków pieniężnych w fundusz kapitałowy.

Z uwagi na fakt, iż opłata za poszczególne produkty bankowe jest jedna i nie są wydzielone wydatki wynikające tylko z realizacji umowy rachunku bankowego, służące prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty bankowe nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, wskazać należy, że opłaty za prowadzenie wskazanego we wniosku rachunku rozliczeniowego nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.