Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1254/12/RSz
z 14 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2012r. (data wpływu do tut. organu 18 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy (demontaż „kratki”) powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy (demontaż „kratki”) powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą oraz czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Produkcyjno Usługowe B.. Działalność Wnioskodawcy polega na handlu art. przemysłowymi – pasmanteria.

W listopadzie 2010r. Wnioskodawca zakupił na potrzeby firmy samochód ciężarowy T. wielozadaniowy. Dokumentami potwierdzającymi fakt, że jest to samochód ciężarowy jest świadectwo homologacji uzyskane od producenta samochodu oraz wpis do dowodu rejestracyjnego pojazdu. Dopuszczalna ładowność tego samochodu wynosi 501 kg. W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi tylko sprzedaż opodatkowaną dokonał odliczenia podatku VAT w całości, tzn. 100%, na podstawie faktury VAT dokumentującej zakup tego samochodu. Niniejszy samochód posiada sztywną przegrodę za drugim rzędem siedzeń, tzw. kratkę.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza w dalszym ciągu wykorzystywać ten samochód do prowadzonej działalności gospodarczej, ale chciałby zdemontować ww. kratkę i przekwalifikować ten samochód na samochód osobowy.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że dla tego samochodu nie było wydane zaświadczenie przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów, ponieważ nie spełniał on warunków art. 3 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy demontaż tzw. kratki w ciężarowym samochodzie firmowym T. oraz przekwalifikowanie go na samochód osobowy w świetle posiadanej homologacji ciężarowej i odliczonego w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu środka trwałego będzie rodziło obowiązek korekty podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że samochód ten był i nadal będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej, a odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości odbyło się na podstawie korzystnego wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (22 grudnia 2008r. sygn. ... ) przekwalifikowanie samochodu ciężarowego T. na samochód osobowy nie spowoduje żadnych negatywnych konsekwencji w podatku VAT i Wnioskodawca nie będzie zobligowany do korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie opisywanego samochodu firmowego.

Ponadto jego stanowisko potwierdza fakt, że ustawodawca nakazuje korektę podatku naliczonego tylko w sytuacji, gdy przekwalifikowaniu podlegają pojazdy, dla których przeprowadzono dodatkowe badania techniczne - art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, do dnia 31 grudnia 2010r. regulował art. 86 ust. 5c tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Przy czym w myśl ust. 5b ww. artykułu, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 – podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z dniem 1 stycznia 2011r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie kwestie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianami w pojeździe samochodowym reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3).

Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą oraz czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W listopadzie 2010r. Wnioskodawca zakupił na potrzeby firmy samochód ciężarowy T. wielozadaniowy. Dokumentami potwierdzającymi fakt, że jest to samochód ciężarowy jest świadectwo homologacji uzyskane od producenta samochodu oraz wpis do dowodu rejestracyjnego pojazdu. Dopuszczalna ładowność tego samochodu wynosi 501 kg. W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi tylko sprzedaż opodatkowaną dokonał odliczenia podatku VAT w całości, tzn. 100%, na podstawie faktury VAT dokumentującej zakup tego samochodu. Niniejszy samochód posiada sztywną przegrodę za drugim rzędem siedzeń, tzw. kratkę. W przyszłości Wnioskodawca zamierza w dalszym ciągu wykorzystywać ten samochód do prowadzonej działalności gospodarczej, ale chciałby zdemontować ww. kratkę i przekwalifikować ten samochód na samochód osobowy. Dodatkowo Wnioskodawca poinformował, że dla tego samochodu nie było wydane zaświadczenie przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów, ponieważ nie spełniał on warunków art. 3 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy demontaż tzw. kratki w ciężarowym samochodzie firmowym T. oraz przekwalifikowanie go na samochód osobowy w świetle posiadanej homologacji ciężarowej i odliczonego w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu środka trwałego będzie rodziło obowiązek korekty podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że samochód ten był i nadal będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej, a odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości odbyło się na podstawie korzystnego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 22 grudnia 2008r. sygn. ... , przekwalifikowanie samochodu ciężarowego T. na samochód osobowy nie spowoduje żadnych negatywnych konsekwencji w podatku VAT i Wnioskodawca nie będzie zobligowany do korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie opisywanego samochodu firmowego.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując, przerobienie przedmiotowego samochodu ciężarowego T., dla którego nie wydano zaświadczenia, o którym mowa wyżej, na samochód osobowy (demontaż „kratki”), nie będzie wywoływało skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia i Wnioskodawca nie będzie zobligowany do korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie opisywanego samochodu firmowego, jeżeli dysponuje on stosownymi dokumentami, które w momencie zakupu uprawniały do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto występował i występuje związek pomiędzy tym zakupem, a sprzedażą opodatkowaną.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważa się, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zasadności odliczenia całego podatku naliczonego przy zakupie opisanego we wniosku samochodu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.