Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1063/12-2/MPe
z 7 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2012 r. (data wpływu 25.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna (dalej „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka wśród prowadzonych rodzajów działalności oddaje w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze samochody osobowe na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej oraz osób fizycznych. Umowa Spółki przewiduje w zakresie przedmiotu działalności Spółki m.in.: „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z)”. Spółka nabyła w tym celu samochody osobowe w drodze umowy sprzedaży, a także na podstawie umów leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) oraz art. 3 ust. 6 Ustawy nowelizującej, prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości? To znaczy czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia od kwoty należnego podatku VAT kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz faktur dokumentujących płatności rat leasingowych za samochody osobowe w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) oraz art. 3 ust. 6 Ustawy nowelizującej przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego na podstawie faktur dokumentujących nabycie pojazdów osobowych jak również na podstawie faktur dokumentujących płatność rat leasingu za użytkowanie samochodów osobowych.

W zakresie nabycia samochodów osobowych art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) Ustawy nowelizującej przewiduje, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, bez ograniczenia wskazanego w art. 3 ust. 1 Ustawy nowelizującej, w przypadku gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy innych umów o podobnym charakterze i samochody te są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W zakresie samochodów osobowych wyleasingowanych, art. 3 ust. 6 Ustawy nowelizującej ograniczający prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT nie dotyczy pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 Ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu umowy leasingu.

Stanowisko powyższe zaprezentował Minister Finansów w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 września 2011 r. (sygn. IBPP2/443-994/11/ABu), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 marca 2012 r. (sygn. ILPP2/443-1663/11-2/AK), jak również Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 września 2012 r. (sygn. IPPP2/443-712/12-2/KOM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy o zmianie ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest ich wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących najem samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, który wśród prowadzonych rodzajów działalności oddaje w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze samochody osobowe na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej oraz osób fizycznych. Spółka nabyła w tym celu samochody osobowe w drodze umowy sprzedaży, a także na podstawie umów leasingu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z faktur dokumentujących nabycie oraz płatność rat leasingu za samochody osobowe przeznaczone do wynajmu.

Analiza przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ww. ustawy odnoszące się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest przeznaczenie samochodów (pojazdów) na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, iż ustawa nie ogranicza kręgu podmiotów, na rzecz których może być dokonana dostawa towarów lub też świadczenie usługi.

Jednakże świadczenie usług – również wypożyczenie – ma miejsce tylko wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest na rzecz innych podmiotów gospodarczych lub na rzecz ludności. Świadczenie usług nie występuje natomiast w przypadku czynności wewnątrzzakładowych. Aby zatem mówić o świadczeniu przez Wnioskodawcę ww. usługi wynajmu, transakcja musi dotyczyć dwóch odrębnych podmiotów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, w odniesieniu do samochodów osobowych nabytych w drodze umowy sprzedaży, a także na podstawie umowy leasingu, które są przeznaczone wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz płatność rat leasingowych za samochody osobowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.