INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012r. (data wpływu 29 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie samochodu osobowego, z tytułu przekazania tegoż samochodu, będącego środkiem trwałym, na cele osobiste – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie samochodu osobowego, z tytułu przekazania tegoż samochodu, będącego środkiem trwałym, na cele osobiste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej 27 lutego 2008 roku Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i był używany do prowadzonej działalności. Z faktury dokumentującej zakup samochodu został odliczony podatek VAT w wysokości 60% nie więcej niż 6000 zł.

W listopadzie 2008r. zostało sporządzone pismo odnośnie przekazania samochodu zakupionego w lutym 2008r. na cele osobiste podatnika. W grudniu 2008r. zostało złożone pismo do Urzędu Miasta odnośnie zawieszenia działalności. W grudniu 2011r. zostało złożone pismo do Urzędu Miasta dotyczące likwidacji działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2011r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy dokonać korekty odliczonego podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie trzeba korygować odliczonego podatku VAT.

Z uwagi na to, że dostawa używanych samochodów osobowych korzysta ze zwolnienia z VAT, a przekazanie towarów na cele osobiste, gdy przy ich nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy) jest również dostawą. Zatem przekazanie używanego samochodu osobowego na potrzeby osobiste korzysta ze zwolnienia z VAT.

Korekta odliczonego VAT w opisanej sytuacji nie będzie konieczna, z uwagi na dosłowne brzmienie art. 91 ust. 4 ustawy, z którego wynika, że korekta jest niezbędna, gdy środki trwałe będą przedmiotem sprzedaży. Sprzedaż jest zdefiniowana w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT i w odniesieniu do krajowego obrotu towarowego jest to odpłatna dostawa towarów. Nieodpłatne przekazanie towaru na cele osobiste nie jest sprzedażą, a zatem nie dotyczą go regulacje zawarte w art. 91 ust. 4-6 ustawy.

Nie znajdzie również zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, który stanowi, że korekta jest niezbędna m.in. w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i dokonał takiego obniżenia. W omawianym przypadku podatnik miał prawo jedynie do częściowego obniżenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się, zgodnie z art. 90 ust. 3 ww. ustawy o VAT, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Natomiast, w myśl art. 90 ust. 4 cyt. ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Jak wynika z konstrukcji cyt. wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako "zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną".

Nadmienia się, że kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ww. ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ww. ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości – jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (art. 91 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Należy podkreślić, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

Zgodnie z art. 91 ust. 4–6 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu – do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

W tym miejscu należy także przytoczyć przepis art. 91 ust. 7 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisy art. 91 ust. 1–5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ten ostatni przepis adresowany jest więc do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego. Przepis nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony, jako że nabyty towar służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Na mocy § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w dniu 27 lutego 2008r. zakupiła samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i był używany do prowadzonej działalności. Z faktury dokumentującej zakup samochodu został odliczony podatek VAT w wysokości 60% nie więcej niż 6000 zł.

W listopadzie 2008r. zostało sporządzone pismo odnośnie przekazania samochodu zakupionego w lutym 2008r. na cele osobiste podatnika. W grudniu 2008r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą, a z dniem 31 grudnia 2011r. nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni winna skorygować podatek naliczony odliczony przy zakupie samochodu osobowego.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wyjaśnić, iż świetle powołanych wyżej regulacji prawnych przedmiotowych samochód jako, że był używany przez Wnioskodawczynię w jej działalności gospodarczej dłużej niż pół roku spełnia definicję towaru używanego, w rozumieniu ww. art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Zatem jego przekazanie na cele osobiste winno (zgodnie z ww. § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług) korzystać ze zwolnienia od podatku VAT należnego.

W konsekwencji powyższego należy przyjąć, iż przekazanie tego samochodu na cele osobiste, korzystające ze zwolnienia od podatku powoduje, iż dalsze wykorzystanie tego samochodu związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi. Tym samym od momentu przekazania, w ramach prowadzonej działalności, na cele osobiste samochodu, jako towaru zwolnionego od podatku, Wnioskodawczyni traci prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na względzie wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że skoro przekazanie na cele osobiste samochodu, będącego towarem używanym, nastąpiło w listopadzie 2008r. tj. w pierwszym roku jego użytkowania, zatem przekazanie to spowodowało konieczność dokonania korekty całej odliczonej kwoty podatku naliczonego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku, należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zaś wyżej wykazano stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni, przedstawiając własne stanowisko sama wskazała, że przekazanie towarów na cele osobiste, gdy przy ich nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego jest również (zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT) dostawą.

W tym stanie rzeczy nie można podzielić stanowiska Wnioskodawczyni, że nieodpłatne przekazanie towarów nie jest sprzedażą, a zatem nie dotyczą jej regulacje zawarte w art. 91 ust. 4-6 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy tutaj zauważyć, iż przedmiotowa interpretacji rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionego pytania, tj. w zakresie ustalenia czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni winna dokonać korekty odliczonego, przy nabyciu samochodu osobowego, podatku naliczonego.

Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zasadności odliczenia przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu, ani w zakresie terminu dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.